ไดอารี่น่าเบื่อๆ

ลำดับตอนที่ #13 : ว่าด้วยการตั้งชื่อ

07.08.58

ว่าด้วยการตั้งชื่อ..

ในการสร้างตัวละคร ชื่อมักจะเป็นอุปสรรคมากๆ สำหรับเรา จะใช้อะไรมาเรียกตัวละครหนึ่งๆ ยอมรับว่าเราอาจจะตั้งชื่อเชย หรือไม่ไพเราะเพราะพริ้งอะไรนัก ไม่ได้ให้ความสำคัญที่ตรงนั้น  เคยตั้งข้อสังเกต นิยายบางเรื่อง คนบางคน ดำเนินชีวิตไปตามชื่อของตัวเอง  ชื่อคนมักจะตั้งขึ้นมาอย่างมีความหมาย คนตั้งก็หวังว่าเด็กคนนั้นจะเติบโตมาเป็นคนที่มีความหมายแบบนั้น เพื่อเป็นการนำทาง หรือชี้นำแบบอ้อมๆ ซึ่งก็เป็นประโยชน์  

สำหรับตัวเราคงเป็นคนที่คิดมากเกินไป  แม้แต่เรื่องชื่อ ก็เก็บมาเป็นแรงกดดันได้  เวลาทำตัวไม่ดี ก็เผลอคิดไปว่า ทำไมทำตัวไม่สมชื่อตัวเองเลย  เกิดความผิดหวังในตัวเองขึ้นมา  ตรงกันข้าม เวลาสบายใจ ก็คิดว่าต้องพยายามไปให้ถึงจุดๆ นั้น  ทำตัวให้สมกับชื่อของตัวเอง  พอรู้สึกได้ว่าชื่อทุกชื่อบนโลกนี้มันมีความหมาย ก็เลยไม่อยากให้ตัวละครในนิยายเกิดมาไม่มีความหมาย  หรือเราอาจจะจริงจังเกินไป  บางทีก็ถึงขั้นไม่อยากตั้งชื่อเลย  ไม่กล้าเรียกด้วยชื่ออะไรทั้งนั้น แบบนั้นก็คงไม่ดีสินะ

บางทีก็อาจจะใช้ความรู้สึกในการตั้งชื่อ  ใช้ชื่อที่ให้ความรู้สึกว่าตัวละครแบบนั้น จะต้องมีชื่อแบบนั้น ก็เป็นการซื่อสัตย์ต่อคนอ่านดี  แต่ก็มีเหมือนกันนะ คนที่ชื่อขัดแย้งกับตัวเองมากๆ  ทั้งที่ชื่อฟังดูน่าเกรงขาม ดูยิ่งใหญ่อลังการ แต่กลับเป็นคนอ่อนไหว มีรอยยิ้มอบอุ่น ดูไม่สู้คนขัดกับชื่อที่มีความหมายแอบน่ากลัว  มันก็ต้องมีบ้างที่เผลอไปคิดว่าไม่สมกับตัวเอง เกิดความขัดแย้งในใจ แต่พอเดินเรื่องไปได้หน่อย ก็อาจเจอจุดวิกฤตจนทำให้เปลี่ยนแปลงตัวเอง นำมาซึ่งความกล้าและยิ่งใหญ่สมชื่อ   เรื่องแบบนี้ก็สามารถทำเป็นพล็อตนิยายสักเรื่องได้   เพราะอะไรก็ตามที่เป็นปัญหาในโลกนี้  ก็คือคลังพล็อตนิยาย  แต่ในเมื่อเราเอาพล็อตจากปัญหาในโลกจริงมาใช้ ก็ต้องทำให้สมจริงในแง่หนึ่ง คือสะท้อนปัญหาและทางแก้ด้วยเจตนาที่ดี ถือเป็นการเคารพต่อคนที่อยู่ในโลกจริง