ไดอารี่น่าเบื่อๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

14:29. 23/07/58

เพราะขาดความใส่ใจ

เพราะคิดว่าอะไรๆ ก็น่าเบื่อไปหมด

เพราะกำหนดเอาไว้ล่วงหน้า

คิดว่าสิ่งนั้นๆ จะต้องน่าเบื่อแน่ๆ

ทั้งที่ไม่ได้ใส่ใจมากพอ

ตีความไปก่อนล่วงหน้า

ปล่อยใหัความคิดชั่ววูบมากำหนดการกระทำ

ทั้งที่น่าจะส่งผลในระยะยาว

ที่มาของความเฉื่อยชา เบื่อหน่าย

คือการหลีกหนี ไม่เอาใจใส่

น่าเบื่อ. สิ่งที่น่าเบื่อพวกนั้น

ไม่สำคัญพอจะให้เราใส่ใจหรอก

น่าเบื่อ. สิ่งที่น่าเบื่อพวกนั้น ทำไม่ได้หรอก

น่าเบื่อ. ผลของการกระทำก็ไม่มีความหมายอะไร ค่าเท่าเดิม

คาดการณ์ล่วงหน้า. ทั้งที่ไม่รู้จริง

น่าเบื่อ แค่คำสั่งเสียของคนไม่ยอมพยายาม

แต่นั่งมองการเติบโตของสิ่งต่างๆ หากสังเกตเห็น

 จะพบว่า สิ่งเหล่านั้นเติบโตจากความน่าเบื่อได้ยังไง. 

เอาชนะความน่าเบื่อได้ยังไง

ปิดหูปิดตาอยู่แบบนี้

ถึงได้น่าเบื่อ..

15:16 23/07/58

เข้าใจว่าการเจออะไรซ้ำๆ

ความผิดพลาดซ้ำๆ

ปัญหาซ้ำๆ มันน่าเบื่อ

แต่ก็เอาอีกแล้ว. หลอกตัวเอง

ทั้งที่แค่มองอย่างผิวเผิน

ทำเป็นอวดรู้ว่า มันเหมือนเดิม

อะไรๆ เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลาแท้ๆ

ไม่เคยหยุดนิ่ง. มีแต่เราที่หยุด

ไม่รับรู้ความเปลี่ยนแปลง

แม้เพียงเล็กน้อย ไม่ทันได้สังเกต