คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [[ บ้านโพรงดิน ]] ,, STUDY1
[[ บ้านโพรงดิน ]]
สถานะ : เปิด
คาบเรียนที่ 1/20-05-55
ห้องเรียน : บ้านโพรงดิน วิชา : ธาตุพื้นฐาน
ผู้สอน : อาจารย์ยูกะ เมจิกะ
วันนี้เรียนเรื่อง ธาตุประจำตัว ทุกคนเกิดมาจะมีธาตุประจำตัวกันทั้งนั้น แม้ว่าจะยังใช้เวทย์ไม่ได้ ยกตัวอย่างนะ บางคนมีธาตุน้ำ ก็สามารถอยู่ในน้ำได้นาน บางคนธาตุไฟ ก็เข้าใกล้ไฟได้สบายๆ ได้ยินมาว่าบางคน ถึงกับกินไฟเป็นอาหารเลยก็มี ต้นกำเนิดของธาตุมาจากแหล่งที่อยู่อาศัย และกิจวัตรของแต่ละชนเผ่า ในสมัยโบราณ มนุษย์เราอาศัยอยู่ในถ้ำ ในป่าเขา คนส่วนใหญ่เป็นเช่นนั้น จึงมักมีธาตุปฤพี ธาตุพฤกษาเป็นธาตุประจำตัว บางเผ่ามนุษย์นิยมบูชาไฟติดต่อกับเทพเจ้า จึงได้สืบธาตุอัคคีหรือธาตุไฟ บางเผ่ามนุษย์อาศัยบนเกาะ ริมน้ำ กลางน้ำ มีวิถีชีวิตอยู่กับสายน้ำ จึงได้สืบธาตุอาโป หรือธาตุน้ำ รู้ไหม มีบางธาตุ เชื่อว่าสืบสายเลือดมาจากเทพเจ้า เช่น ธาตุจันทราสืบสายเลือดมาจากเทพจันทรา ธาตุสุริยาสืบสายเลือดมาจากเทพสุริยะ ต่อมามนุษย์ติดต่อสัมพันธ์กันมากขึ้น วิถีชีวิตก็หลากหลายขึ้น ผสมผสานกันเป็นธาตุใหม่ๆ การสืบสายเลือดของผู้ที่มีธาตุเดียวกันจะเป็นการรักษาธาตุนั้นไว้ หากพ่อเป็นธาตุลม แม่เป็นธาตุลม ลูกก็จะเป็นธาตุลมอย่างแน่นอน หากพ่อเป็นธาตุลม
ดูอย่างฉันสิ ด้วยมนต์แห่งป่าแพนทูร่า จงให้ร่มเงาแก่ข้า (อาจารย์ยูกะหลับตาบริกรรมคาถา ทันใดนั้น ต้นกันเกรางอกขึ้นมาจากพื้นดินเร็วไว แผ่กิ่งก้านใบปกคลุมเหนือศีรษะอาจารย์ยูกะ)
คงจะเดาไม่ยากว่า นี่ธาตุประจำตัวอะไร หมูๆ ไม้ๆ ฮ่าๆ ไหน ลองแสดงเวทย์สามัญของตัวเองให้ดูสิฮ่ะ
โซฮาเรีย ลูเจ็ตต้า
“ด้วยพลังแห่งบ้านเกิด
จงแปรผันกลางวันสู่กลางคืนเพื่อหลับใหล”
เมื่อโซฮาเรียร่ายเวทย์ ดลบันดาลให้กาลเวลาสับสน
ทำให้พื้นที่ที่จำกัดไปสองสามฟุตรอบตัวเธอ
เปลี่ยนจากกลางวันกลายเป็นกลางคืน
เพียงสองสามนาทีก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
ยูกะ เมจิกะ
“โซฮาเรีย เวทย์ควบคุมกาลเวลาของเธอ
ถือเป็นเรื่องผิดร้ายแรง หากมิติกาลเวลาปั่นป่วน
อดีต ปัจจุบัน อนาคตมารวมกัน
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดอาจสลายหายไปในพริบตาได้
แต่เป็นเพราะพลังของเธอยังอ่อน
ไม่อาจเปลี่ยนแปลงเวลาได้ยาวนาน
จงจำไว้ว่า อย่าร่ายเวทย์ควบคุมกาลเวลาอีก”
ยามาซากิ เรย์
“ด้วยมนต์แห่งเงาและความมืด....
จงลวงตาผู้บุกรุกพวกนี้ด้วยเถิด”
เมื่อยามาซากิร่ายเวทย์
ส่งผลให้นกพิราบบินฉวัดฉเวียน
จนกระทั่งชนกับต้นไม้ตกลงมา
ยูกะ เมจิกะ
“ยามาซากิ มนต์ของเจ้าน่ะ
หากร่ายมนต์ใส่ผู้อื่น ทำให้เกิดภาพหลอน
ผู้นั้นอาจถึงขั้นเสียสติ จนอาจเสียชีวิตได้
หากถึงขั้นนั้น เจ้าจะต้องโทษจองจำ หรือไม่ก็ผนึกมนตรา
ผนึกมนตราคืออะไร ไว้คราวต่อไปจะได้รู้กัน..
มนต์ของเจ้าจะเกิดผลต่อผู้บุกรุก
แต่ข้าไม่คิดว่านกพิราบตัวนั้น
จะเป็นพิษเป็นภัยอะไรต่อเจ้า
หวังว่าคงจะไม่มีนกตัวไหนถูกเจ้าทำร้ายอีกนะ”
คริสติน่า
ทุกคนจ้องมองไปยังคริสติน่าที่กำลังร่ายเวทย์
ปรากฏก้อนเมฆขนาดเท่ากำปั้นอยู่เหนือศีรษะของเธอ
“บังคับฟากฟ้า ควบคุมเมฆา สถิตลึกในจิตใจ
อากาศที่ไหลเวียน ลมที่พัดผ่าน จงมลายเหือดหาย”
เมฆกลายเป็นสีเทาดำครื้มฟ้าครื้มฝน
แล้วก็มลายหายไป เมื่อสิ้นสุดคำกล่าวมนต์ของเธอ
ยูกะ เมจิกะ
“คริสติน่า ฟังนะ เธอจะร่ายใส่ศัตรูใช่ไหม
หวังว่าคงไม่ได้ตั้งใจจะร่ายใส่ฉันนะ
หากมนต์ของเธอก้าวหน้าไปมากกว่านี้
จะทำให้เกิดลมกัปนาทขนาดใหญ่พัดสู่ผู้ที่เป็นศัตรูของเรา
อากาศรอบตัวจะถูกดูดกลืน ทำให้ศัตรูหายใจไม่ออก
และค่อยๆตายอย่างทรมาน
หวังว่าครั้งต่อไป จะไม่มีนักเรียน หรืออาจารย์
ต้องตายอย่างทรมานด้วยมนต์ของเธอนะ”
มาโคนิกซ์ เรฟ
“ด้วยอำนาจเงาแห่งยามวิกาลอันเป็นอาณาบริเวณ
จงกลืนกินสูญสิ้นทุกสิ่งสู่ความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์”
เงาของมาโคนิกซ์รวมทั้งนักเรียน 3-4 คน รอบตัวเขา
เกิดขยายใหญ่ขึ้น แล้วครอบตัวเจ้าของเงาเอาไว้
ยูกะ เมจิกะ
“บุปผาเบ่งบาน กลีบปทุมาลอยล่อง
จงพิทักษ์นักเรียนของข้า”
ดอกบัวขนาดยักษ์สีขาวสว่างผุดขึ้นจากใต้ดิน
สลัดกลีบดอกปลิวว่อน กลีบบัวสัมผัสตัวนักเรียนที่ถูกมนต์เงา
นักเรียนที่ถูกมนต์เปล่งแสงสว่าง ทำให้เงามืดหายไป
“มาโคนิกซ์ ข้าว่าเจ้าคงไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเพื่อนของเจ้า
แต่การกระทำของเจ้า มันเสี่ยงต่อความเป็นความตายรู้หรือไม่
และเช่นเดียวกับที่ข้าเคยพูดไป หากร่ายเวทย์ให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
จะต้องถูกลงโทษ หวังว่านักเรียนของข้าจะเข้าใจ”
อามิเรีย
"ด้วยพลังอำนาจของแสงอาทิตย์จงสาดส่อง
และฟาดฟันที่ข้าปรารถนา"
ทันใดนั้นจะเกิดแส้แสงสีสวยเส้นหนึ่ง
"เป็นแส้ที่ตัดได้ทุกอย่างตามที่ผู้ร่ายคิด
และสามารถเป็นแส้แสงสารพัดประโยชน์อีกด้วยค่ะ”
ยูกะ เมจิกะ
“ยอดเยี่ยมมาก อามิเรีย
เป็นแส้ที่สวยงามดีจริงๆ”
ฟิลิปส์ ดาวิน
"พลังแห่งดาวิน หลอมรวมเป็นหนึ่ง
โอบอ้อมด้วยน้ำแข็ง ทลายมันให้สิ้นซาก"
ฟิลิปส์กร่ายเวทย์นี้ใส่คางคกตัวหนึ่ง มันจะแปรสภาพเป็นก้อนน้ำแข็ง
ก่อนจะถูกหอกเหล็กทิ่มแทงจากพื้น
ยูกะ เมจิกะ
“ฟิลิปส์ ช่างโหดร้ายต่อคางคกเหลือเกิน “ผลที่เกิดขึ้น คือ นี่เป็นคาถาเวทพื้นฐานส่วนตัวของเอมมี่ค่ะ
ข้าล่ะ เชื่อเลย นักเรียนแต่ละคนของข้า
เห็นอย่างนี้ คงไม่ต้องสอนป้องกันตัวแล้วละมั้ง"
เอมิลี่
เอมิลี่ประสานมือไว้ในระดับหน้าอก
พร้อมทำการบริกรรมคาถาเวทพื้นฐาน
" พลังแห่งภูติเอซที่สถิตอยู่ในกายแห่งข้า
เอมิลี่ มาร์กาเร็ต คอดนีย์
จงบันดาลในสิ่งที่ข้าปราถนา.. อาโปเอมิกเทม "
เกิดแสงสว่างวาบสีฟ้าใสสวยงาม และค่อยๆจางหายไป
ผลจากการร่ายนั้นคือสามารถบันดาลในสิ่งง่ายๆที่เอมมี่ต้องการได้
อย่างในที่นี้คืออุญหภูมิในอากาศรอบตัวลดลงค่ะ ..ช่วงนี้ยิ่งร้อนๆอยู่ด้วย :) ”
ยูกะ เมจิกะ
" สวยงามจ๊ะ เอมิลี่"
เป็นอันว่าข้าพอจะสรุปได้แล้ว
นักเรียนของข้ายังไม่ค่อยเข้าใจที่ข้าสอนสักเท่าไหร่
อาจเป็นเพราะข้ายังสอนได้ไม่ดีนัก
ข้าให้ร่ายเวทย์ของธาตุประจำตัวของเจ้า
ไม่ได้หมายความว่าให้ร่ายเวทย์ประจำตัวนะฮะฮ่า
สงสัยข้าต้องไปเรียนภาษามาใหม่ จะได้สื่อสารกับนักเรียนให้เข้าใจตรงกัน
(ยูกะทำหน้าสลดเล็กน้อย
ก่อนจะเดินออกจากคลาสไป ก็ได้ทิ้งข้อความในใบลานไว้)
ถึงนักเรียนทุกคนของข้า
ขณะนี้ทางโรงเรียนได้เปิดระบบการเรียนการสอนแผนใหม่
แต่ชั้นเรียนแรกนี้ จะยังคงรูปแบบตามเดิมไว้ก่อน
คลาสต่อไป เราจะมาเริ่มเรียนแผนใหม่
จะเป็นยังไงนั้น โปรดติดตามมมม..
ปล.ขอให้เจ้าจงหมั่นขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมด้วยตัวเอง
➹………………………………………………➹
ภารกิจห้องเรียน 1
รูป
“ธาตุประจำตัวคือ .. ”
(แสดงเวทย์สามัญประจำตัว)
“ผลที่เกิดขึ้น คือ ..”
➹………………………………………………➹
ความคิดเห็น