ไดอารี่น่าเบื่อๆ

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

12:04 01.08.58

บางทีเราก็มองหาคนที่เหมือนตัวเองนะ

อย่างเช่น  มีคนที่ไปให้กำลังใจคนอื่นด้วยภาษาแบบไม่ปกติ

อาจจะมีการหยอดมุขแบบที่คนอ่านไม่ค่อยเข้าใจ

พอเจอแล้วมันก็ขำๆดีนะ แต่เอาเข้าจริงก็เห็นใจอยู่

เพราะเราชอบให้กำลังใจคนอื่น แต่ถูกตีความเป็นอื่นอยู่เรื่อย

เราก็แค่อยากที่จะยกตัวเองขึ้นไปเหนือกว่าบ้าง

เพราะถูกมองด้วยสายตาต่ำต้อยบ้าง ถูกมองข้ามบ้าง

ถูกแทนที่ด้วยคนอื่นบ้าง จนเสพติดการถูกกระทำแล้ว

แต่มันก็เป็นความผิดของเราด้วยที่เลือกมองอย่างนั้น

ทั้งที่อาจจะมองว่า เป็นการช่วยยกระดับคนอื่นแทน

ถ้าตัวเราอยู่ในสถานะที่ต่ำกว่า อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจกว่า

เพราะเราเป็นแบบนี้ไง เหมือนกับพี่สิงห์

เพื่อนๆ ก็จะบอกว่า ก็นี่คือ xx ไง (เซ็นฯชื่อเพื่อ?)

ตัวเรามีลักษณะที่แปลกแยกกว่าคนอื่น

เป็นตัวของตัวเองมากเกินไป ไม่ยอมที่จะให้ใครมากลืนกิน

ขณะเดียวกันก็เข้าอกเข้าใจคนอื่น เป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนตลอด

แต่แก้ปัญหาเรื่องตัวเองไม่ได้ และขอความช่วยเหลือไม่เป็น

ไม่ว่าใครจะว่าพี่สิงห์ยังไงพี่สิงห์ก็ยังเป็น P'Singhaha

เราเคารพในการตัดสินใจของพี่สิงห์ แม้ว่าอาจจะไม่ถูกใจเรา

ถึงแม้จะไม่ถูกหลักศาสนา เราไม่รู้พี่เค้านับถืออะไร?

แต่ได้วางแผนมาแล้ว ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบอย่างที่หลายคนว่า

เรานับถือคนที่ยอมเป็นฝ่ายถูกตำหนิ แทนที่จะตำหนิอีกฝ่ายแทน

พี่เค้าอาจจะโทษตัวเองเหมือนที่เราเองก็ชอบทำ

แต่ว่าก็ต้องมีความผิดหรือแรงกดดันพอสมควรถึงทำแบบนั้น

ทั้งถูกลงโทษจากตัวเองและคนอื่นแบบนั้น

ถ้าปัญหาไม่ร้ายแรงจริง ก็คงไม่ทำหรอก

เรื่องแบบนี้มันคาดคะเนผลได้อยู่

ถ้าสรุปออกมาเป็นตัวเองที่ผิด คนรอบตัวก็จะปลอดภัย

ตัวเรายังคิดวิธีการนี้อยู่เลย แต่ใช้วิธีค่อยๆทรมานไปช้าๆก่อน

จะว่าไปมันก็เป็นสิ่งไม่เหมาะสมหรอก

ต้องพิจารณาถึงความเหมาะสมให้มากกว่านี้

//จดไว้เป็นการบ้าน