ไดอารี่น่าเบื่อๆ

ลำดับตอนที่ #1 : ขี้เกียจตั้งชื่ออย่างเบื่อๆ

13:14 23/07/58

ถึงจะบอกว่า มันน่าเบื่อ แต่ก็บอกไม่ได้ว่า อะไรที่น่าเบื่อ

อะไรกันแน่ที่น่าเบื่อ  มันคือโลกใบนี้  มันคือผู้คน  มันคือเรื่องราว หรืออะไร

ถ้าบอกว่า เป็นตัวเองที่น่าเบื่อ  ก็อาจจะใกล้เคียงที่สุด

ไม่อยากจะมานั่งวิเคราะห์ถึงสิ่งที่น่าเบื่อ แต่ก็หลุดจากมันไปไม่ได้

ความรู้สึก หรือความคิดที่บ่งบอกว่า อะไรสักอย่างน่าเบื่อ..

สิ่งที่น่าเบื่อ  ทำเป็นมองข้ามไป  ทำเป็นไม่สนใจ จะหายไปไหม

เหมือนผลักไสออก  เหมือนกำลังวิ่งหนี

ถ้าสิ่งที่น่าเบื่อนั้น เป็นสิ่งจำเป็นล่ะ  ต้องทำสิ่งน่าเบื่อ ต้องทำ

อะไรจะมาจูงใจให้เราทำในสิ่งน่าเบื่อได้

แม้แต่ความคิดในหัวก็พาลน่าเบื่อไปหมด

ไม่มีวิธีในหัว  เหมือนถูกความน่าเบื่อดูดกลืนไปหมด

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา  อะไรๆ มันน่าเบื่อ ก็ต้องหาอะไรมากระตุ้น

หยุดความน่าเบื่อไปได้พักหนึ่ง  สบายใจไปได้พักหนึ่ง

แม้แต่การเขียนก็กระตุ้นให้ความเบื่อหายไปได้

แต่ไม่ใช่ทุกครั้งเสมอไป  ถึงทำไปแล้ว ก็ไม่ช่วยอะไร

อะไรๆ มันก็ยังน่าเบื่ออยู่อย่างนี้

การเอาคำว่า "น่าเบื่อ" ออกไปได้ คงจะไม่เลว

ถ้าเปลี่ยนเป็นทำยังไงให้ "สนุก" ได้ล่ะ

ถ้าทำแบบนั้น  ความน่าเบื่อจะหายไปไหม

ต้องสะกดจิตตัวเอง แล้วบอกว่า มันสนุกแทนเหรอ

ถ้าทำแบบนั้น  พอเจออะไรที่ไม่สนุก  อะไรที่หาความสนุกได้ยาก

ตัวเราก็คงต้องกลับมาค้นหาวิธีทำให้หายเบื่ออีก

การหยุดความคิดลงได้  คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด

ช่างเป็นความคิดที่น่าเบื่ออะไรขนาดนี้

คิดอะไรน่าเบื่อออกมามากๆ บางทีมันก็หยุดไปเอง

หวังว่าความน่าเบื่อจะหยุดลงพร้อมความคิด

...