คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : FRIEND 15 : ต้องไปแล้ว....
โรงเรียนเงียบ สงัด…ไม่ว่าจะเป็น ครู หรือ นักเรียนไม่มีใครที่ไม่รู้ข่าวการจากไปของจงอิน
แม้แต่ ภารโรงก็ยังรู้
ในชั้นเรียนของ จงอิน เงียบจนเหมือนไม่มีใครมาโรงเรียน
คยองซู เด็กหนุ่มที่เคยร่าเริง ตอนนี้กลับกลายเป็น หม่นหมอง หลังจากจงอินจากไปไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้ม ของคยองซูอีกเลย
ตลอดวันทั้งวัน คยองซู เอาแต่นั่งเหม่อ
ชีวิตที่ไม่มีจงอิน แย่จัง……
พอเลิกเรียน ก็กลับบ้าน นอน วันรุ่งขึ้นก็มาโรงเรียนใหม่ เป็นอย่างนี้จนถึงวันศุกร์ เสาร์-อาทิตย์ ก็หยุด ชีวิตที่ไม่จงอิน น่าเบื่อ เหลือเกิน
KAI’PART
ผมนั่งอยู่หน้าหลุมศพตัวเอง มองเข้าไปลึกลงไปในโลงที่มีดินกลบอยู่ ร่างของผมเริ่มเน่า และอีกนานมันคงสลาย ผมคงกลับเข้าร่างไม่ได้อีกแล้วสินะ แย่จัง…..
เมื่อไม่กี่วันก่อน ยังวิ่งเล่น กินขนม เล่นเกมส์ มีความสุขอยู่เลย เพียงเสี้ยววินาที ใครจะคิด ตอนนี้กลับต้องมานั่งดูร่างตัวเอง สลายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คิดถึงวันที่อยู่กับพ่อแม่ ครอบครัวพร้อมหน้า
คิดถึงวันที่อยู่กับเพื่อนๆ ที่โครตจะมีความสุข
คิดถึงคยองซู คนที่สามารถชนะใจผมได้
คิดถึงวันเวลาดีๆ อยากร้องไห้แม้แต่น้ำตาก็ไม่มี
อ๊ะ! หกโมงแล้วนี่น่า คยองซูน่าจะกลับบ้านแล้ว ไปดูดีกว่า…..
ฉับพลัน จงอินก็มาอยู่ที่ห้องของ คยองซู
เห็นคยองซูผอมลง แล้วก็ใจหาย นี่โทรมไปเยอะเลยนะเนี่ย ทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้างนะ!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมเฝ้ามองคยองซูอยู่ตลอด มาเป็นเวลา หนึ่งอาทิตย์แล้ว คยองซูไม่ยอมทานข้าวทานยา
ชอบนั่งเหม่อ….
และวันนี้ ผมจะไปหาคยองซูเป็นครั้งสุดท้าย….ผมต้องไปแล้ว
24.00 น.
เที่ยงคืน ร่างกายค่อยๆเริ่มมีเนื้อหนังอีกครั้ง ผมเดินเข้าไปนั่งมองคยองซูที่หลับไปแล้วจูบเบาๆลงบนริมฝีปากรูปหัวใจ ก่อนที่จะห่มผ้าให้คนตัวเล็ก
คยองซู ค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะรู้สึกว่ามีบางอย่างมาอยู่ใกล้ๆ
“จงอิน”
“นี่จงอิน จงอินจริงๆด้วย”
คยองซูโผกอดผมอย่างรวดเร็ว
“เราไม่ได้ฝันจริงๆด้วย เราคิดไว้แล้วว่าเราต้องไม่ได้ได้ฝันไปจริง”
“…..คยองซู ชั้นคิดถึงนาย”
“เราก็คิดถึงจงอิน”
“ถ้าไม่มีเราคยองซูอยู่ได้มั้ย”
“ไม่ได้ ถ้าไม่มีจงอินเราอยู่ไม่ได้หรอก”
ถ้าเป็นตอนที่ผมมีชีวิต ผมคงจะดีใจมาก ที่ได้ยินประโยคนี้แต่นอนนี้ไม่ ผมต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เพราะงั้น ผมอยากให้คยองซู ทนอยู่ให้ได้กับวันที่ไม่มีผม [ใช้ยาปลูกผมสิเดียวนี้ขายเยอะแยะ คุณภาพด้วยนะ 5555]
“เมื่อก่อนไม่มีเราคยองซูก็อยู่ได้นิ ตอนนี้ถ้าไม่มีเราคยองก็ต้องอยู่ให้ได้นะ”
“เมื่อก่อนไม่มีจงอินเราอยู่ได้ ตอนนี้ถ้าไม่มีจงอินเราก็อยู่ได้แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากให้จงอินอยู่กับเราไปนานๆ”
“จงอิน ก็อยากอยู่กับคยองซู แต่….จงอินต้องไปแล้ว”
“จงอินจะไปไหนคยองไม่ให้ไป….จงอินจะทิ้งคยองไปอีกแล้ว”
“จงอินต้องไป……แล้วสักวันจงอินจะหาทางกลับมา”
“สัญญานะ….จงอินต้องกลับมาหาเรานะ”
เวลาผ่านไป ไวจริงๆ 05.59 น.
ผมและคยองซูนั่งกอดกันและคุยกัน จนมาถึงเวลานี้ เวลาที่ผมต้องไปแล้ว
“คยองซู จงอินไปแล้วนะหากวันไหนคยองท้อ ขอให้รู้ไว้ จงอินจะคอยเฝ้ามองคยองอยู่นะ หากเศร้าใจขอให้รู้ไว้ยังมีจงอินที่คอยเป็นกำลังใจให้ หากวันไหน ไม่มีใครขอให้รู้ไว้คยองยังมีจงอินอยู่เสมอ…..”
ร่ายของจงอินค่อยๆจางและหายไปในที่สุด
คยองซู ทำได้เพียงร้องไห้….
ความคิดเห็น