คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เด็กหญิงผู้ถูกทอดทิ้ง
ในวันรุ่งขึ้น บอล วิน ภู พลอย นาว และแนน ต้องไปเรียนพิเศษ ทั้งสามคนจึงต้องออกจากบ้านแต่เช้า
วินตื่นคนแรก แต่ก็ยังงัวเงีย เมื่อวินลุกขึ้นนั่งอยู่ตรงที่นอน ทำให้ผ้าห่มของที่นอนกลุ่มZ'mix_Zถูกดันไปอยู่ที่เท้าทั้งหมด
ทุกคนในกลุ่มZ'mix_Zเลยตื่น
"เฮ่อ.. หนาวว่ะ ออกไปยืนที่ระเบียงดีกว่า" วินออกไปยืนที่ระเบียง
ส่วนคนอื่นๆตื่นมาก็ล้างหน้า เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน ดื่มน้ำกันตามใจ
แล้วพงศ์ก็เดินมาหยุดอยู่หน้ากลุ่มC*kuiQzY แล้วมองไปที่ฝน.../ชิ ไม่น่าเชื่อว่ายัยนี่จะมีมุมน่ารักเป็นกะเค้าด้วย/
แล้วภูก็เดินเข้ามาเอาไหล่สะกิดกับไหล่ของพงศ์ "แหม..ชอบมันก็บอกมาเหอะ" เอกพูดเบากับพงศ์ พงศ์เหล่ตาอาฆาตมองด้วยความหมั่นไส้
แล้วหมัดขวาของพงศ์ก็ปล่อยโดยAutomatic แต่แล้วเอกก็กระโดดหลบทัน
เอกก็หันไปพูดกับพงศ์ว่า "เฮ่อ พวกผู้หญิงจะตื่นยากแบบนี้กันหมดทุกคนเลยป่าวว้า.."
แล้วภูก็เดินเข้ามา"เฮ่ย หลับแบบนี้ล่ะดีแล้ว น่ารักดีออก555+" แล้วพงศ์ก็พูดเบาๆว่า"ยกเว้นยัยฝนกะยัยอินนะเว่ย"
ทำให้เรียกเสียงหัวเราะกันได้ แล้ววินที่ยืนอยู่ที่ระเบียงก็มองบนท้องฟ้าไปเรื่อย สักพัก กลุ่มผู้หญิงก็ตื่น
พวกกลุ่มผู้ชาย ยกเว้น บอล ภูและวิน ได้เข้าไปในห้องนั่งเล่นกันหมดแล้ว
ส่วนวินยืนอยู่ที่ระเบียง บอลอยู่ที่ห้องรวม ภูกำลังแต่งตัว
พลอยตื่นขึ้นมา แล้วรู้สึกว่าอากาศในห้องหนาวจัดเลยเดินออกไปที่ระเบียง
แล้วพลอยก็เห็นวินยืนอยู่ วินได้ยืนเสียงเปิดประตู จึงหันไป "อ้าวพลอย ตื่นแล้วหรอ.."
"อ่ะ...อื้ม จ้า..."
แล้ววินก็หันหน้าไปมองท้องฟ้าต่อ แล้วก็พูดขึ้นว่า "อากาศตอนเช้านี่ดีเนอะ"
พลอยก็อมยิ้มแล้วก็เดินไปเกาะที่ราว ข้างๆวิน แล้วยกตัวขึ้น
"แน่นอนสิ.. อากาศตอนเช้ามันก็ต้องสดชื่น เพราะยังไม่มีมลพิษอะไรเลย และมันก็ทำให้เรามีความสุขด้วย ไม่ใช่แค่อากาศตอนเช้านะ ยังมีอย่างอื่นทำให้เรามีความสุขอีก"
"อะไรอ่ะ??" วินทำท่าทีสงสัยแล้วถามไป
"อ่า...กะ..ก้อ..."
"เฮ่ย ไอ้วิน ไอ้พลอย เมื่อไหร่จะอาบน้ำ วันนี้มีเรียนพิเศษเดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก"
ก่อนที่พลอยจะพูดนั้น บอลก็เข้ามาตามซะก่อน
"อ่ะ..อื้มๆ" วินตอบพร้อมกันกับพลอย
"อื้ม ไปอาบน้ำได้แร่ว.."วินพูดพร้อมเอามือดันหัวพลอยไปเบาๆ พลอยเลยใช้ฝ่ามือพิฆาตของเธอ ฟาดกลับลงที่ไหล่ซ้ายของวินอย่างแรง
"เชอะ ทำมาเป็นไล่ ตัวเองก็ยังไม่อาบล่ะ.. ชิ ไปอาบก็ได้" แล้วพลอยก็สะบัดหน้าตีท่างอนเดินเข้าห้องไป
แล้ววินก็เดินไปอาบน้ำที่ห้องของกลุ่มผู้ชาย
"เฮ่ย ตื่นมาก็พาลเลยนะยัยนี่" "อะไรยะ ใครพาล กะแค่บ่นว่านอนไม่สบายแค่เนี้ยะ"
"เฮอะๆๆ ถ้าแค่บอกว่านอนไม่สบายจะไม่ว่าเลย แล้วมาบอกสถานที่ไม่เข้ากับตัว เดี๋ยวเหอะ"
"เชอะ ทำเป็นโกรธ ก็พูดความจริงนี่ ผิดป่ะยะ" "โหย แบบนี้มั.........." การต่อสู้ยังดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด
คนที่เหลือส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเต็มทน ไม่ต้องบอกว่าการโต้เถียงกันนั้นเป็นบทของใคร
บอล ภู วิน พลอย แนน และนาวก็เดินออกไปที่ห้องรวม วินก็ตะโกนบอกแม่ทัพทั้งสอง "เฮ่ย! ไปแล้วนะเว่ย แล้วใครว่างๆก็ต้มน้ำร้อนมาสาดสองตัวนั้นหน่อยก็ได้ 555+"
ฝนและพงศ์หันมาพร้อมกัน "ไอ้วิ.."ปัง วินรีบปิดประตูหนี แล้วก็ยิ้มร่าเริงแจ่มใส
ทั้งหกคนก็ลงลิฟท์จากชั้น19ลงมาจนถึงชั้นล๊อบบี้ แล้วบอลก็จัดการเรียกแท๊กซี่เบียดกันไปหกคน
เมื่อมาถึงโรงเรียน เพิ่งจะ6โมง45 ทั้งหกคนจึงไปที่โรงอาหาร เพื่อกินข้าวเช้า
ระหว่างทางเดินนั้น จะต้องผ่านทางแยก ที่จะมีทางที่ใช้สำหรับเดินไปตึกเก่าอยู่หนึ่งทาง บอลหันไปมองเหมือนจะทะลุเจาะไปถึงข้างใน
แต่แล้ววินก็เอามือผลักหน้าบอลให้หันเข้าสู้ทางเดิน "เมิงอย่าเพิ่งคิดอะไรตอนเน้ได้มั้ย ไป รับปาแด๊คส์..อาหารเช้าก่อนแล้วค่อยมานั่งคิด"
แล้วทั้งหกคนจึงเดินขึ้นไปถึงโรงอาหาร ต่างคนต่างกินข้าว นั่งโต๊ะเดียวกัน แล้วบอลก็คิดอะไรบางอย่างได้
"เฮ่ย เรื่องเมื่อวานนี้ เด็กนักเรียนที่เห็นน่ะ มันใส่ชุดนักเรียนเดียวกับพวกเราใช่มะ..."
"อื้อ"
"แล้วตึกนั้นถูกปิดไปนานกว่า10ปีแล้วใช่มะ"
"อ่าฮะ"
"แล้วที่ห้องสมุด มีหนังสือรุ่นเก็บไว่ใช่มะ"
"แน่นอน"
"แล้ววันนี้เลิกเรียนไปห้องสมุดกันมะ"
"แล้วแต่"
บอลเป็นคนถามคำถาม แล้วที่เหลืออีก5คนก็ตอบคำถามประสานเสียงกันทั้ง4คำถาม แล้วบอลจึงพูดต่อว่า
"โอเค เจอกันที่หน้าห้องพละและกัน...โอเค๊" ทุกคนพยักหน้าตอบ..
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเรียนพิเศษ จึงเลิกเรียนเร็วเวลาเลิกเรียนปกติคือ บ่ายสาม แต่วันเสาร์จะเลิกเรียน บ่ายสองโมงตรง
และห้องสมุดจะเปิดตั้งแต่ แปดโมงถึงหกโมงเย็น
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน กลุ่มผู้หญิงเลิกเรียนก่อน ก็มารอที่หน้าห้องพละ ซึ่งอยู่ที่ชั้นล่างสุด
และนั่งรออยู่ตรงม้านั่งข้างห้อง แล้ววินกับภูก็เดินลงมา
"เฮ่อ เหนื่อย......" วินวิ่งมาอย่างหอบ "ไปทำอะไรมาล่ะนั่น" แนนถามขึ้นมาพรางยิ้มเยาะเย้ย
"เฮ่อ...ไม่มีไรมาก แค่โดนวิ่งรอบตึก ทุกชั้น ทุกซอกซอย3รอบ แล้วถึงโดนปล่อยลงมาเนี่ย"
สายตาผู้หญิงทั้งสามตลึงมาก แล้วนาวก็ซักขึ้นว่า" อ้าว แล้วบอลอ่ะ" "เออใช่แล้วบอลอ่ะ" แนนถามซ้ำอย่างรวดเร็ว
วินก็หอบตอบว่า"ไอ้บอล..แฮ่กๆ...มัน..." "เมิงไปนั่งพักไป เด๋วกูตอบเอง" ภูรีบแทรกก่อนที่วินจะตายเอา
"ก็ อบลมันไปทำกิจกรรมที่ห้องสมุดอยู่แล้ว มันเลยไปรอที่ห้องสมุด ไปกันยังอ่ะ.." ภูตอบเสร็จก็เดินนำไปเลย
แนนกับนาวลุกตามไป ส่วนวินยังลุกไม่ขึ้น พลอยก็เลยมาดึงวินขึ้น แต่เนื่องจากแรงของพลอยมีน้อย เมื่อพลอยออกแรงสุดแล้ว
เมื่อพลอยผ่อนแรงลง ตัวพลอยเลยถูกดึงเข้ามา เป็นจังหวะที่วินดีดตัวขึ้นพอดิบพอดี
..ร่างทั้งสองเข้าแนบกันโดยบังเอิญ ใบหน้าอันแจ่มใสน่ารักของพลอยซบลงไปที่ไหล่ซ้ายของวินพอดี
ส่วนมือของวินที่จะพยุงตัวขึ้นก็โอบไปด้านหลังพลอยพอดี ทั้งคู่นึงอยู่สัก4วินาที พลอยรีบดันตัวออก
"เอ่อ ขอโทดจ่ะ/ครับ" ทั้งสองก็กล่าวขำขอโทษพร้อมกัน แล้วก็ต่างฝ่ายต่างหน้าแดงแล้วก็อมยิ้ม
ระหว่างที่ทั้งสองยืนเขินกันอยู่ ก็มีรังสีอำมหิตรังสีหนึ่ง แทรกเข้ามาระหว่างทั้งคู่
"คุณนายทั้งสองเพคะ ท่านจะเสด็จไปยังห้องสมุดได้รึยังเพคะ อันตัวข้าพเจ้ารอท่านอยู่นานแล้วนะเพคะ"
น้ำเสียงมหาโหดของแนนพูดขึ้นมา ทำให้พลอยและวินตกใจแล้วก็ตอบไปพร้อมกันว่า "อ่า....เอ่อ..อ่ะจ่ะๆ"
แล้วทั้งห้าคนจึงเดินไปที่ห้องสมุด
"ทำไมมาช้าจังวะ"บอลถามทันทีที่เห็นทั้งห้าคนเดินมา
"เอาเหอะ มาก็ดีแร่ว" วินพูดปัดๆ
"เออ นี่ หนังสือที่จะให้พวกเราช่วยค้นช่วยหา"
"อะไรวะ"ภูถามก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาดูแล้วพูดต่อว่า "นี่มันหนังสือประวัติโรงเรียน ข่าวสารในโรงเรียน และก็หนังสือรุ่น??"
"เออเฮอะ หาเกี่ยวกับตึกเก่าหน่อย"
ทุกคนก็เริ่มนั่งหาไปเรื่อยๆ
"แมร่ง..ไม่มีเลยอ้ะจอร์ช รู้ทั้งรู้ว่ากุไม่ถูกชะตากับหนังสือ ไม่นาลากกุมาเล้ย" วินนั่งบ่น
แล้วทุกคนก็จ้องไปที่หนังสือของวิน "เหอะๆ...เหอะๆๆๆ" นาวหัวเราะเชิงตำหนิ แล้วแนนก็พูดขึ้นว่า
"อีบ้า.. 25นาทีที่ผ่านมานั่งทำไรอยู่ยะพ่อคุน คนอื่นเค้าเปิดมา60กว่าหน้ายังไม่บ่นเลยนะวิน แกเพิ่งจะเปิดได้ไม่ถึง10หน้า มาบ่น เดี้ยะเหอะ"
"เออ ขอโทดครับแม่" วินพูดกวนๆกลับไป
"เฮ่อ เปิดต่อก็ได้วะ" แล้ววินก็พลิกหน้าหนังสือแบบลวกๆไปที่หน้าใดสักหน้าหนึ่ง วินมองได้สักพักก็ตกใจ
พั่บ!! เสียงผิดหนึงสือเล่มนั้น ทั้งที่มือยังขั้นอยู่ บอลหันมาถามวินทันที "มีอะไรรึเปล่านั่นอ่ะ"
ทุกคนเริ่มให้ความสนใจทันที "ไม่มี๊ไม่มี ไม่มีๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จริงจรี๊งงงงง!!!" วินรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง "แหะแหะ ที่ปิดเพราะปวดท้องน่ะ แหะแหะแหะ"
"แล้วทำไมไม่ไปเข้าห้องน้ำล่ะ"ภูถาม วินก็หันซ้ายหันขวา มองรอบโต๊ะนั้น แล้วก็ต้องนั่งสลดก้มหน้าหงอยไป
บอลเอามือสอดเข้าไปในหน้าที่วินขั้นอยู่ แล้วเอามันเปิดออก
ทุกสายตาจ้องมองด้วยความตกใจแทบกระเด็นออกจากเก้าอี้
"เฮ่ย! นี่มัน....." แล้วโต๊ะข้างๆทั้งหมดก็หันมา หลังจากเสียงพูดของทั้ง4คนดังขึ้น ทั้ง4จึงค่อยๆนั่งลงอย่างเงียบๆ "เอ่อขอโทษค่ะ/ครับ"
สิ่งที่ในหนั่งสือนั้นมีอยู่คือรูปของเด็กหญิงที่ทุกคนได้เห็นไปเมื่อวานนี้
เธอชื่อว่า เตย ชื่อจริงชื่อว่า นภัสรามาลย์
ในหนังสือเล่มนี้มีเพียงแค่ประวัตินักเรียนเท่านั้น บอลก็ยังพลิกหน้าถัดไปเรื่อยๆ เพื่อหาเด็กชายที่ตนเจอ
และแล้วในที่สุดก็เจอเด็กคนนั้น ชื่อว่า ดอน ชื่อจริงชื่อ นฤเทพ
หนังสือเล่มนั้นถูกปิดลงแค่นั้น แล้วทุกคนยังมองหน้ากัน แล้วบอลก็พูดขึ้นว่า "มารีบหาประวัติตึกกันสักทีเหอะ"
แต่ยังไม่ทันได้ลุกจากที่ ก็มีเด็กชายคนหนึ่ง ยกหนังสือมาไว้ที่โต๊ะของทั้ง6คนแล้วพูดขึ้นว่า
"เห็นพูดเกี่ยวกับประวัติโรงเรียนนานละ เอ้า เกี่ยวกับประวัติโรงเรียนทั้งหมด"
วิน ภู และบอลค่อยๆเหลือบมองหน้าเด็กคนนั้น แล้ววินกับภูก็พูดขึ้นพร้อมกัน "อ้าว ไอ้สิน" "เหอะๆ ไอ้หนอนหนังสือนี่อีกละ" บอลบ่มพึมพำ
คนที่ยกหนังสือมาให้ คือสิน บรรณารักษ์ประจำห้องสมุด และยังเป็นเพื่อนที่อยู่ในห้องเดียวกับZ'mix_Zอีกด้วย
"ขอบใจเว่ย"ภูกล่าว
"เออ ไม่เป็นไร จะหาอะไรก็มาบอกไอ้สินคนนี้ เรื่องหนังสือ มีหรือจะพลาด 555+" แล้วสินก็เดินไป
นาว แนน และพลอย หันมาทางวินแล้วพุ่งเข้ามาแย่งกันถามว่า
"เฮ่ยวิน รุจักกันแสดงว่ายืมหนังสือค้างนานก็ไม่ต้องเสียค่าปรับได้ใช่ป่ะ เฮ่ยวิน....." สาทยายกันต่อไป - -"
แล้วบอลก็เปิดหนังสือไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่หน้าใดหน้าหนึ่ง แล้วยื่นมากลางโต๊ะ แต่สามสตรีนั้นก็ยังไม่หยุดจนภูเอาธงเล็กๆที่อยู่บนโต๊ะมาปัดแยกระหว่างสาวทั้งสามและวิน
สงครามน้ำเสียงเลยจบลง แล้วทุกคนต่างมองลงไปที่หนังสือ
*อาคาร...... ตึกเก่าของโรงเรียน..... ประวัติความเป็นมา...........................................
เหตุการณ์ที่ตึกนี้ต้องถูกปิด....เนื่...*
"นี่ไง ตั้งแต่ตรงนี้ไป"บอลชี้ลากนิ้วมาเรื่อยจนหยุดอยู่ตรงจุดๆหนึ่ง
*เนื่องจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด มีเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่ง สงวนสิทธิ์ที่จะไม่เอ่ยนาม ได้เข้าไปบุกทำร้ายนักเรียนคนอื่น
ด้วยอาวุธหลายๆอย่าง เช่นมีด ปืน น้ำกรด โซดาไฟ กระบอง เชือก แส้ เป็นต้น ตึกนั้นจึงถูกทำลายจนเสียหายไปมาก
และแล้ว เด็กกลุ่มนั้นก็ราดน้ำมันในลิฟท์ขนของ แล้วจุดไฟ เมื่อลิฟท์เดินไปถึงชั้นดาดฟ้า ทำให้ไฟลามไปถึงถังแก๊ส
แล้วเกิดการระเบิด ไฟจึงลุกมาตามท่อ ทำให้ตัวตึกทั้งหมดโดนคลุมด้วยไฟ แล้วเด็กกลุ่มนั้นจึงรีบวิ่งหนี แต่ถูกรปภ.จับกุมตัวไว้ได้
ในขณะเดียวกับที่รถดับเพลงกำลังจะมา ได้มีเด็กติดอยู่ในตึกเยอะพอสมควร แต่ทว่า เด็กบางคนได้เสียชีวิต
จากการที่โดนทำร้ายไปแล้ว แต่แล้วก็มีเด็กชายวัย13หนึ่งคนได้วิ่งเข้าไปในตึก และกับมาพร้อมกับเด็กหญิงหนึ่งคน
ก่อนจะเข้าไปใหม่อีกครั้ง แล้วก็หายสาบสูญไปในทันที และเมื่อรถดับเพลิงมาถึง ก็ได้พบว่า ไม่มีใครในตึกนี้มีชีวิตรอด
ทางโรงเรียนจึงมีการสั่งทุบตึก แต่การจะทุบตึกแต่ละครั้งก็มีพนักงานเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก การทุบตึกเลยต้องยกเลิกไป
และปิดตายตึกนี้ทั้งตึก*
"เหอะๆ หฤโหดจริงๆว่ะ"วินพูด "นั่นดิ ไอ้แก๊งนั้นมันทำไปเพื่ออะไรล่ะนั่นน่ะ" แนนถามแทรกขึ้นมา
"จะไปรู้เรอะ ฮึ" บอลพูดพลางถอนหายใจ "ชิ ไอ้พวกบ้านี่....."แนนบ่นไปเรื่อย "แนน ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ" นาวปลอบแนนให้สงบสติจนได้
แล้วบอลก็พูดขึ้น "เดี๋ยวนะ เด็กชายคนที่วิ่งเข้าไปในตึกนั้น ถ้าเดาไม่ผิด" บอลเปิดหนังสือรุ่นอีกครั้ง
"ดอน...ใช่ ไอ้ดอนนี่ล่ะที่เข้าไปช่วยเด็กคนนั้น นี่ไง ประวัติผลงาน"
"แล้วเด็กผู้หญิงที่ถูกช่วยออกมาล่ะ"นาวถาม
บอลพลิกหน้ากลับไปประมาณ6-7หน้า
"นี่ไง เตย เด็กหญิงผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั้น แต่ทว่ารอดมาได้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเธอเลย....เธอจึงตัดสินใจ
กลับเข้าไปในตึกนั้น แล้ว....."
บอลบรรยายมา
แล้วทั้ง5คนก็ลุกขึ้น แล้วยืมหนังสือทั้ง2กลับคอนโดในทันที
"ฮ้า!!!! อะไรนะ"เสียงอุทานของทั้งกลุ่มพร้อมกัน "โรงเรียนเราเคยมีเรื่องอย่างนั้นด้วยหรอ"รินถาม "แล้วสรุปจับตัวแก๊งนั้นได้มั้ย"พัดถาม
"แล้วมีใครคนอื่นรอดจากเหตุการณนั้นรึเปล่า"เอกถาม "แล้วเรื่องทั้งหมดใครอ้างอิง"อินถาม "แล้วในหนังสือนี้มีความจริงทั้งหมดมั้ย"นานะถาม
"แล้วที่เราเล่นไปน่ะมันถือว่าลบหลู่รึเปล่า"ฝนถาม "แล้วเราจะทำไงต่อ"พงศ์ถาม "ใครจะกินหนมมั่ง.."
โครม!! 10ฝ่าเท้าพร้อม16ฝ่ามือปะทะเข้าไปที่ฟิวเต็มๆ
"ไอ้ยักเวรนี่ เค้าเครียดกันไอ้นี่กินอีกแล้ว.."
"อ๋อย ก็เห็นเครียดกันเลยเอาหนมมาให้ไง"
และแล้วทุกอย่างก็วนเวียนอยู่ที่คำถาม ไปจนถึงเวลาเข้านอน ทุกคนเข้านอนตำแหน่งเดิม ก่อนนอน
บอลนั่งอยู่ที่ห้องรวม เปิดอ่านหนังสือซ้ำแล้วซ้ำอีก นาวก็เดินมานั่งข้างๆ
"นี่นายบอล นั่งอ่านแบบนี้ไม่เบื่อมั่งหรอ" "ไม่อ่ะ ถ้าเบื่อก็ไม่รู้เรื่องดิ"
"เก่งจังเนอะ เป็นเราถ้าไม่ใช่หนังสือเรียน ก็โยนทิ้งตั้งแต่อ่านครั้งแรกแล้ว แหะแหะ ช่วยไม่ได้คนมันเรียนแย่หนินะ"
"นี่ ยัยเซ่อ.. เรียนไม่ดีมันไม่ใช่จุดด้อยนะ ขยันก็ไม่ได้ช่วยให้เรียนดีขึ้นหรอกถ้าไม่รักอ่ะ นอกจากจะพรสวรรค์
เราก็ไม่ได้ขยัน งานก็ไม่ได้ดีอะไร ทำลวกๆส่งๆไป แค่ทำตัวดีดีก็พอแล้ว"
"อ่ะหรอ แหะแหะ อื้มม งั้นเรานอนก่อนนะ ฝันดีจ่ะ" แล้วนาวก็เดินเข้าห้องไป
แล้วสักพัก
"เพราะเธอแหละยัยบ้า" "อะไรยะ อีตาเห่ย" "ใครเฮ่ยฟระ พูดให้มันดีดีนะเว่ย" "ทำไม มีปัญหาเรอะไง"
และแล้วพลพรรคของทั้งสองฝ่ายเลยต้องมาห้ามทัพ
ส่วนพลอยและวินก็ยังอยู่ที่ระเบียง และวินก็พูดขึ้น "นี่... ตกลงตอนเช้าอ่ะ นอกจากอากาศแล้ว อีกอย่างที่ทำให้พลอยมีความสุขคืออะไรหรอ"
พลอยก็อมยิ้มหน้าแดง แล้วก็หันไปตอบวินทันทีว่า"ไม่บอกหรอก มันความสุขเรานี่ จะรู้ไปทำไมล่ะจ้ะ"
"โห่ คนเรา .. คิดว่าน่ารักแล้วจะยอมปล่อยรึไง บอกมานะเฟร่ย"
"ม่ายบอกๆ"
แล้วทั้งสองก็วิ่งไล่กันตั้งแต่ระเบียงไปถึงห้องครัว(ต้องผ่านห้องครัว แล้วเปิดประตูด้านหลังห้องถึงจะเจอระเบียง)
แล้วคราวนี้พลอยวิ่งย้อนกลับมาที่ระเบียง วินก็ตามมาแล้วขาพลอยก็พันกันสะดุด วินพุ่งตัวไปคว้าไว้
แล้วดึงตัวพลอยขึ้น ทำให้วินไปอยู่ด้านล่าง แล้วทั้งคู่ก็ล้มลงตรงระเบียง
"อ่ะ...เอ่อ....."
"นี่...พลอยดูใกล้ๆก็สวยดีนะ อิอิ"
"บ้า...ชิ"
"อ้าว..ไม่บ้านะเนี่ย พูดจริง"
"เชอะ ไม่ต้องมาพูดเลย ไปนอนดีก่า ฝันดี บายนะอีตาบ้า...."
แล้วพลอยก็ลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไป
วินฝันดีแน่นอนล่ะนะวันนี้
ตัดไปทางห้องนั่งเล่น นานะก็นั่งอยู่ เอกเดินเข้าไปนั่งข้างๆแล้วก็พูดว่า "เป็นไรเปล่าเนี่ย มานั่งอยู่คนเดียว"
"อ่า อ๋อ เปล่าค่ะ"
"นี่ ไม่ต้องพูดค่ะก็ได้ รุ่นเดียวกัน ..เพื่อนกัน.. พูดธรรมดาก็ได้นิ"
"อ่า..อ่ะค่ะ"
"ง่ะ...เอาเหอะ อยากพูดก็เชิญ"
"เอ่อ...เอก"
"หืม..อะไรหรอ??"
"ขอบคุณที่ช่วยเรานะ ทั้งก่อนเข้าตึกแล้วก็ตอนที่ออกมาด้วย"
"อ่ะ.."
ขณะที่นานะกล่าวคำขอบคุณใบหน้าของเธอช่างงดงามเหลือเกิน ใบหน้าของนานะช่างสวยงามและน่ารัก
เอกได้หันไปเห็นพอดี แล้วก็มองตาค้าง ในขณะเดียวกันนานะก็หันมาหาเอกพอดี ทำให้ทั้งสองได้สบตากันแต่แล้วเอกก็สบัดหน้าหนี
แล้วก็หน้าแดงเม็ดใหญ่ เอกก็หันหลังเกาหัวพูด
"อ่า..อื้มม ไม่เป็นไรหรอก ก็..พะ..เพื่อนกันนี่..."
"ฮิฮิ".....นานะหัวเราะเบาๆ
"นี่ ไปนอนได้แล้ว ถึงพรุ่งนี้หยุดก็เหอะ แต่นอนเร็วๆหน่อย ก่อนจะได้ไประเทศจีนฟรี"
"อ่ะจ้า..."
"อ่ะ.."
เอกใจเต้นรัว /หะหะ นานะ ไม่พูดค่ะ ...พูดแบบเมื่อกี้..ก้อ......น่ารักดีแฮะ อิอิ/ เอกคิดในใจ แล้วสักพัก
นานะก็หันมา "นี่เอก ไล่คนอื่นไปนอน ตัวเองก็ไปนอนได้แล้ว มานี่" แล้วนานะก็คว้าแขนเอกขึ้นมา
แล้วลากไปทันที เมื่อไปถึงหน้าห้องนอน
"เชอะ นายน่ะแหละผิด" "เธอแหละผิดยัยบ๊อง" "ยี้อีตาบ้าบ้าบ้าบ้าบ้า" "ทำไมยัยบ๊องๆๆๆๆ"
สงครามคู่นี้ก็ยังไม่จบ
จนบอลเดินเข้ามา พร้อมกำมือแล้วก็มีเสียง กร๊อกๆๆ แกร๊บๆๆ ออกมาจากมือของบอล ทั้งคู่จึงสงบลง แล้วเข้านอน
เอกและนานะนอนหันหน้าเข้าหากัน เอกเริ่มคุยภาษามือ
"ฝัน ดี นะ ครับ" เอกส่งภาษามือไป และนานะก็เล่นภาษามือตอบกลับมาว่า
"อ่าฮะ เช่น กัน ค่ะ"
แล้วคืนนั้นก็จบลง
To Be Continue....
ความคิดเห็น