คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทดสอบความกล้า
ผมและภู มาจากกลุ่ม Z'mix_Z ส่วนพลอยมาจากกลุ่ม C*kuiQzY
กลุ่มผมมี
1.พงศ์ > กล้าได้กล้าเสีย เก่งทุกด้านยกเว้นภาษา หล่อ+เท่ที่สุดในกลุ่ม สูง173 หนัก54
2.เต้ หรือ วิน(ใช้วินเป็นส่วนมาก) > ภายนอกแม้จะดูเงียบขรึม แต่ทว่าภายในเป็นคนพูดเก่งมากมาย เก่งทางด้ายใช้คำพูด ปลอบคน เก่งด้านภาษา มีน้ำใจ สูง167 หนัก53
3.ภู > ถ้ากับเพื่อนในกลุ่มแล้วบ้ามากมาก แต่กับคนอื่นแล้ว ภูคือผ้าพับไว้ดีดีนี่เอง สูง165หนัก50
4.เอก > ยียวนกวนประสาท เซียนคุณไสย เก่งกีฬา หล่อ+เท่อันดับที่สอง สูง169 หนัก54
5.ฟิว หรือ ยัก > ใช้กำลัง ชอบความรุนแรง แต่ในทางกลับกัน เป็นคนที่เข้าใจคนอื่นได้ง่ายมาก สูง176 หนัก67
6.บอล > มีโลกส่วนตัว รอบคอบ คิดการไกลเสมอ แว่นหนาเตอะ สูง162 หนัก50
ส่วนกลุ่มผู้หญิง
1.ฝน > แก่นซ่า ร่าเริงสดใส คู่กัดกับพงศ์ เรียนเก่ง เป็นหัวหน้าห้อง ผิวขาว สูง164 (ผู้หญิงม่ายบอกน้ามหนักกันค้าฟ)
2.นาว > ร่าเริง สดใส เรียบร้อย เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ขยันมากมาก ผิวขาวอมน้ำตาล สูง158
3.แนน >ซี้กับนาว ร่าเริง สดใส ปากจัดมากถึงมากที่สุด ใครมาโต้วาทีด้วย ก็จ๋อยกลับไปทุกราย ผิวสีแทน สูง159
4.พัด > หยิ่ง ฉลาด ไหวพริบดี เรียนเก่ง พูดน้อย แต่พูดแรงมากมาย ผิวคล้ำๆ สูง164
5.พลอย > น่ารักที่สุดในกลุ่ม แต่สวยเป็นอันดับสอง เรียนเก่ง เรียบร้อย สดใสร่าเริง อ่อนหวาน ผิวขาวอมชมพู สูง157
6.ริน > หญิงที่ภายนอกดูแข็งก้าว แต่ภายในแล้วอ่อนไหวมากมาก เป็นคนที่รักในศักดิ์ศรีมากที่สุด สูง162
7.นานะ > สวยที่สุดในกลุ่ม เนื่องจากเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น มีสัมผัสที่6แรงมาก ร่าเริง แจ่มใส ผิวขาวอมชมพู สูง155
8.อิน > หญิงแกร่งผู้ที่ เข้ากลุ่มมาทีหลัง หลังจากได้ยินเรื่องราวที่จะไปทดสอบความกล้าของทั้งสองกลุ่ม
มีนิสัยก้าวร้าว ใจนักเลง เรียนไม่เก่ง กีฬาก็ไม่เล่น แต่กำลังดีเชียวล่ะ
----
เรื่องมันเกิดขึ้นของเช้าวันนึง
เนื่องจาก ฝนและพงศ์ บ้านอยู่ใกล้กัน และก็เป็นคู่กัดกันมานานแสนนาน
และมาโรงเรียนพร้อมกันทุกวัน แต่วันนี้ พงศ์มาช้ากว่า ฝนถึงโรงเรียนแล้ว ก็ยังไม่เจอพงศ์
แล้วก็เห็นพงศ์เดินเข้ามาใต้ตึกเรียน แล้วนั่งกุมขมับเหมือนเครียดเรื่องอะไรสักอย่าง
ฝนจึงเข้าไปทัก
"ไงนายพงศ์ เป็นไรมะเนี่ย นั่งเครียดเชียว"
"ไม่มีไร เราขออยู่คนเดียวก่อนได้มะ"
"ทำไมอ่ะ บอกหน่อยดิ ไม่ได้รึงัย ใครบอกเลิกเรอะไง 555+"
"เฮ่ย ขอร้องล่ะ ขออยู่คนเดียวได้ป่ะ"
"ก็บอกมาก่อนเดะ ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยอ่ะ คนอุส่าเป็นห่วง"
"เฮอะ เป็นห่วง ขอโทษนะ ห่วงทุกทีก็เอาไปแฉหมด เหอะๆ ไปไหนก็ไปก่อนได้มั้ย!.."
"ชิ..ทำเป็นขึ้นเสียง ที่แท้ก็พวกใจเสาะดีดีนี่เอง"
"เฮ่ย เอาไงว่ามาเลยดีกว่า แบบนี้มันหาเรื่องกันนี่หว่า"
"ได้เลย เอามั้ยล่ะ มาทดสอบความกล้ากัน พรุ่งนี้ 6โมง เจอกันที่ป้อมยามหลังโรงเรียน โอเค๊.."
"หึ ยกมาทั้งกลุ่มแล้วกันล่ะ หึ"
และแล้วฝนก็เดินขึ้นห้องไป
ทางด้านพงศ์ลืมเรื่องที่เครียดค้างไว้ แล้วขึ้นห้องไปหาเพื่อน
"เด พงศ์" ทุกคนทักพงศ์
"เออดี..."
ตุบส์... พงศ์วางกระเป๋าลง แล้วหันไปทางเพื่อนๆก่อนเอ่ยว่า
"เฮ่ย พรุ่งนี้มีทดสอบความกล้า จะไปมะ"
เอกพูดแทรกขึ้นมา "ทดสอบความกล้า....เหอะๆ...กู คิดว่า..."
แล้วทุกคนก็พูดพร้อมกัน "ไม่!" แต่บอลไม่พูดอะไร นั่งอ่านหนังสือต่อไป...
พงศ์ถอนหายใจอย่างแรง แล้วลุกจะเดินออกนอกห้อง ฟิวคว้าคอเสื้อไว้แล้วพงศ์ก็หันกลับมา
ทุกคนพูดพร้อมกัน "กูไม่ปฏิเสธ...!!!"
พงศ์ตบหัวเรียงตัว พอมาถึงบอล บอลใช้สายตาอาฆาตมองที่พงศ์ แล้วเหมือนจะบอกด้วยสายตาว่า
/กุไม่ได้พูด เมิงตบกุเมิงตาย/....
ประมาณนั้น ^-^...
ส่วนทางด้านฝน เมื่อขึ้นมาบนห้องแล้ว
เพื่อนๆอีก6คนในกลุ่ม(ตอนนี้อินยังไม่เข้ากลุ่ม)
ก็ทักทาย
"ดีจ้าฝน"
"อื้ม ดีดี"
แล้วฝนก็เดินแทรกเข้าไปตรงกลางกลุ่ม
"นี่ ฟังกานหน่อยดิ...คือ พรุ่งนี้ 6โมง ใครจะไปทดสอบความกล้ามั่ง นัดกะพวก Z'mix_Zไว้"
"ถ้าให้เดา ไปกัดกะไอ้พงศ์แล้วก็ท้าเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกอ่ะดิ" เสียงหวานใสของนาวถามแทรกขึ้นมาทันควัน
"เออดิ ชิ อีตาบ้านั่นน่ะ มันจะแน่สักแค่ไหนเชียว"
สักพักก็มีหญิงร่างสูงเดินเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้นว่า"จะทดสอบความกล้ากันหรอ ไปด้วยได้มั้ยอ่ะ"
เสียงหนักแน่นนั้น ทำให้ทุกคนตกใจแล้วหันหลังกลับไปมอง
คนนั้นคือ อิน และแล้วหลังจากนั้นมาอินก็เข้ามานั่งคุยในกลุ่มด้วย
และแล้วทั้งกลุ่มก็ตกลงจะไปทดสอบความกล้า แม้ว่าพลอยและนานะจะไม่ค่อยอยากไปก็ตามที แต่ด้วยสายตาอำมหิตของฝนและท่าทีการงอนของคุนเทอมันบังคับเลยต้องไป
และแล้วก็มาถึงคาบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของห้องZ'mix_Z ทั้งกลุ่มเบื่อหน่ายมากมาก
แต่ด้วยความที่วา อาจารย์อารมณ์ดีท่านนี้ เริ่มเปลี่ยนจากเรื่องเรียน ยื้อเข้าเรื่องน่ากลัว
ทุกคนในห้องตั้งใจฟังอย่างดี บางคนหลับ บางคนฟังอย่างกลัวๆกล้าๆ แต่ทว่ากลุ่มZ'mix_Z ทุกคนตั้งใจฟังอย่างเจาะลึก ไม่มีกลัวหรือใดใด
ยกเว้น บอล ฉวยโอกาสหยิบหนังสือมาอ่าน หนังสือนิยาย สืบสวน จนหมดวันเรียนทั้งวันนี้
และเช้าวันรุ่งขึ้น พงศ์และฝนก็มาพร้อมกัน ทั้งคู่พอมองหน้ากันก็ชิชะ เชอะมาตลอดทาง
พอเดินเข้าโรงเรียนจนไปถึงทางแยะเพื่อที่จะขึ้นห้องเรียนของแต่ละคน ทั้งที่ห้องของทั้งสองอยู่คนละฝั่งกันเลยนะ
แล้วทั้งสองก็แยกทางเดินกันไป และก็ขึ้นมาถึงชั้นเรียนพร้อมกัน ถึงจะอยู่ไกล ทั้งสองก็ยังส่งเชอะถึงกันอีก
แต่แล้ววันนั้นก็ผ่านไปเหมือนจงใจให้เร็ว จนถึงเวลา6โมง ทุกคนมาเจอที่ป้อมยามหลังโรงเรียน
แล้วพงศ์ตัดสินใจที่จะไปที่ตึกเรียนเก่าที่เป็นตึกร้าง
แล้วเมื่อทุกคนเดินไปถึงหน้าตึกนั้น นานะเดินเงยหน้ามองตึกด้วยความหวาดผวา
แล้วนานะก็ค้างอยู่อย่างนั้น สั่นทั้งตัว พลอยจับมือนานะ แต่ทว่า มือนานะเย็นเฉียบเหมือนร่างเปล่าไร้วิญญาณ
เอกเห็นดังนั้นเลยนึกขึ้นได้ว่านานะมีสัมผัสพิเศษ เอกจึงเข้าไปเขย่าตัวนานะ แต่นานะยังไม่ตื่นขึ้นมา เอกจึงเอามือปิดตานานะ
เขย่าแล้วเขย่าอีก แล้วพูดอะไรบางอย่างที่ข้างหูของนานะ แล้วนานะก็ตื่นกลับมา เรื่องราวเกิดขึ้นรวดเร็วจนแทบไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อนานะรู้สึกตัวกลับมาได้ ตัวนานะจากที่เย็นเฉียบ
กลับกลายเป็นเหงื่อไหลเต็มใบหน้า แล้วเอกก็บอกว่า "ถ้าเกิดอะไรขึ้น หรือมีเหตุอะไรเกิดขึ้น
ให้บอกกับคนที่อยู่ใกล้ที่สุด ว่า เบื่อแล้ว กลับบ้านกัน เข้าใจมั้ย"
แล้วหลังจากนั้น เอกก็ยังพูดอีกว่า "แล้วก็ อย่าปล่อยให้นานะอยู่คนเดียว อย่างที่ทุกคนรู้ นานะมีสัมผัสพิเศษ
เธอจะอันตรายมาก เพราะฉนั้นดูแลเธอดีดีด้วย และใครที่จะถอนตัวก็บอกมา...ตอนนี้!!"
เสียงเน้นย้ำคำสุดท้ายของเอกทำเอาทุกคนสะดุ้งและขนลุกกันหมด
แต่แล้วก็ไม่มีใครที่จะกลับ ฝนจึงเริ่มอธิบายกติกา
"เนื่องจากตึกนี้ บันไดแต่ละชั้นจะอยู่คนละฝั่งกัน มันจึงต้องผ่านระเบียงทึกระเบียง
ส่วนลิฟท์ขนของชั้นดาดฟ้า มันก็ยังไม่พัง ยังใช้ได้ เพราะมีภารโรงยังใช้อยู่ตลอดปี
เป้าหมายคือ เดินไปจนถึงชั้นดาดฟ้า แล้วก็ลงลิฟท์ขนของมา แค่นั้นเป็นอันจบ และก็ อย่าลบหลู่สถานที่ด้วย เข้าใจมั้ย"
แล้วเอกก็ค้านว่า "เฮ่ย จะบ้าเปล่า มากไปแล้ว แค่เล่นนี่ก็ถือว่าลบหลู่แล้ว แล้วอีกอย่าง 7ชั้น ให้เดินไปถึงชั้นดาดฟ้า จะบ้ารึเปล่า"
ฝนเลยสวยกลับว่า "หรือว่านายกลัวล่ะ" /ชิ/ เอกอุทานในใจ แล้วพูดว่า "เอาเหอะ ตามใจ งั้นมีคำเตือน
ยังไงก็ตาม ห้ามแยกตัวออกไปคนเดียวเด็ดขาด เข้าใจมั้ย"
แล้วทุกคนก็ก้าวเข้าไปทางประตูของตึกเก่าทันที เพียงแค่ก้าวเข้าไปเท่านั้น ลมก็กรรโชกมาอย่างแรง
to be continue..
ความคิดเห็น