ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : Final Battle The Summer Day'Dream
การต่อสู้ครั้งสุดท้่ายนี้จะเป็นตัวชี้วัดในสงครามครั้งนี้ ว่าใครจะอยู่และใครที่จัต้อง......ตาย
มาชมกันเลยดีกว่า
ทางเกนโซวเคียว ตอนนี้การ์เดียนที่เหลืออยู่กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับซาตาน
"เร็วเข้า กองทัพโคลน รุมมันเลย!"บอสสั่งกองทัพโคลนทั้งหมดรุมยิงกระสุนใส่
แต่ซาตานโกงมาก มันตั้งท่า แล้วมันก็พูดว่า
"เอานี่ไปกิน พลังคลื่นเต่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แซด ตู้ม เสี้ยววินาที กองทัพโคลนไม่เหลือเลยสักคน เหลือเพียง บอส ฟิคเซอร์ ซคอช เซฟ แห่งโคลน คอมมันโด
"Space Marine Attack!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ไททัสสั่งให้ทหารสเปสมารินลุย
"หึ กระจอก"ซาตานยกแขนขวาแล้วหัวไปทางกลุ่มทหารสเปสมาริน"Dark Master Spark!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เปรี้ยง ก็ไม่เหลืออีกกลุ่ม
"หึ่ย US ranger กับ US marine ลุยแหลกไปเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ทหารอเมริกาทั้งหมดยกโขยงรุมซาตานตามคำสั่ง รามิเรส แล้วซาตานก็หยิบดาบฟันเหล่าทหาร พร้อมกับใช้ท่าสุดโกงอย่าง พันปักษา กระสุนวงจักร และ xx bunner จนก็ไม่มีทหารรอดตามเคย
"มันเก่งเกินแล้วนะ"
"มันมีพลังของเราทุกคนแบบนี้ไม่รอดแน่ๆ"
"ใครจะไปยอมเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!"สึมูกิถือค้อนกับดาบไปฟันซาตาน
เคร้ง ปรากฎว่าโดนเองซะงั้นดาบกับค้อนหลุดจากมือ เพราะโดนซาตานเอาดาบปัด ปึง แล้วซาตานก็จับคอสึมูกิแล้วยกขึ้น
"คุณสึมูกิคะ!"อุดงเกะร้อง
"หึๆผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เจ้ารักสินะ"
"อย่าทำไรเธอนะเฟ้ย!"
"ไม่ทำหรอก แต่ทำแบบนี้แทนไง!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แคว๊ก ซาตานฉีกร่างสึมูกิ ขาดสองท่าน
"สึมูกิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"โมวเซย์ตะโกนเรียกชื่อ
"ต่อไปจะเป็นศพใครดี!!!!!!!!!!"ซาตานพูดแล้วก็โยนร่างสึมูกิทิ้ง"ดูสิ หนึ่งในทหารที่แกร่งที่สุดของ ghost recon ดับไปอีกคนแล้ว เท่านี้ก็เหลืออีก 5 คน สินะแล้วก็ ผู้บัญชาการกองกำลัง Vanite อีก 1 คน"
"เอานี่ล่ะ"แท็กพูดมั่งแล้วติดต่อกองยานรบบนอวกาศให้โจมตีใส่ซาตาน"หึ อีกไม่กี่วิแกได้เละแน่ๆ"
"อย่ามันใจไป"ซาตาน ชูดาบขึ้นฟ้า แล้วใช้ท่าาอัสนีบาด แบบเดียวกับของ ทอร์ โดยซาตานส่งสายฟ้าไปยังอวกาศ"ลองคุยดูสิ"
"ยิงเลยๆ"แท็กประกาศ แต่เสียงที่ตอบกลับคือว่างเปล่า"เอ๋? เห้ยตอบมาสิเห้ย!"
"ตอนนี้กองสนับสนุนของพวกแกบนอวกาศไม่เหลือแล้ว"
แล้วก็เป็นจริงบนอวกาศตอนนี้ กองยานรบพันธมิตรที่ก่อตัวขึ้นกลับเหลือเพียงเศษซากยานลอยลำบนอวกาศ แล้วมีบางชิ้นลอยตกลงมายังโลก ซึ่งนั่นแสดงได้ชันเจนว่า สายฟ้าที่ซาตานปล่อยไปนั้นมันมุ่งไปทำลายกองยานทั้งหมด ไม่มีรอดซักลำ
"บ้าชิปล่ะ"
"การ์เดียนที่เหลืออยู่อย่างพวกแก ต้องตายให้หมด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ใครจะไปยอมล่ะเฟ้ย!"มาริสะเอ่ยแล้วเธอก็"พวกเรา รุมกระทืบมันกันเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ชักมันมือซะแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ดิเคตเองก็อยากเตะต่อยแล้ว
"ในฐานะการ์เดียนกลุ่มสดท้ายเราไม่ยอมแพ้ เพราะแกแน่!"
"แน่จริงก็เข้ามา!"
ย๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! การ์เดียนทั้งหมดรุม
ตัดมาทาง โลกวิญญาณ
"เรามี 5 คน ชนะสบายบรื๊อแน่!"
"นี่ไทชิ"
"อะไรเหรอเรย์มุ"
"โลกนี้ถ้าใครเข้าไม่ว่า คนเป็นหรือถอดจิตเข้าก็จะใช้พลังไม่ได้ใช่ไหม"
"ใช่"
"ดีมากที่พูดงี้แล้วพวกเธอจะสู้มันยังไง"
"เออเนอะ ลืมไป"
แฮ่ ตัวประหลาดสามตัวตั้งท่าพร้อมเชือด
"ไทชิเธอเก่งสุด"
"เพราะงั้นเชิญเป็นด่านหน้าได้เลย"
"เดี๋ยวเราคอยช่วยเอง"
"ไม่ต้องกลัว"
"มันก็ดีหรอก ไหงพวกเธอไปหลบหลังชั้นหมดเลยเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็มีเธอมีดาบอยู่คนเดียวนิ"ทั้งเจ็ด เอ่ยแล้วชี้ไปทางดาบของไทชิ
"ดดดด ได้งั้นก็ได้! เข้ามาเลย!"ไทชิชักดาบ
แล้วตัวประหลาดทั้งสามวิ่งเข้ามา
"ย๊าก!!!!!!!!!"ไทชิทำท่า
"เยี่ยมมาก"ทุกคนอึ้งเพราะไม่เคยเห็นไทชิใจกล้ามาก่อนยกเว้น มิกุกับนิเนะ ที่ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่ตรงกันข้่ามเธอเควี่ยงดาบทิ้งแล้วก็วิ่งหนีซะงั้น
"ช่วยหนูด้วย!!!!!!!!!!!"
ตัวประหลาดสามตัววิ่งตามเธอคนเดียวเลย แล้วไทชิก็วิ่งเป็นวงกลมมันก็วิ่งตามเป็นวงเหมือนกัน ปล่อยให้คนอื่นยืนดู
"นึกแล้วเชียว"เรย์มุ เอ่ย"ว่ายัยนี่ยังคงกลัวสิ่งที่ประหลาดขนาดนี้"
"นั่นสิ ถ้าพวก ก็อตซิลล่า มนุษย์หมาป่างี้ ไม่เห็นเธอจะกลัวเลย"
"พอมาเจอสามตัวนี้กลัวเฉยเลย"
"รวมพวกเราด้วยใช่ไหม"
"ใช่"ทั้งหมดพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"แงๆ"ไทชิที่เกาะบนเสาหินแล้วก็ร้อง
ตัวประหลาดสามตัว ต่างรอที่จะเชือดแต่เสียดายที่พวกมันปีนไม่เป็น
"จะช่วยดีไหมเนี่ยเห็นแล้วสงสรอ่ะ"
"ไม่สมชื่อกับผู้ปกครองแห่งญี่ปุ่นเลย"
ตึง มิกุ ควักกีต้าของเธอออกมา
"มิกุจะทำไรน่ะ"
"ก็ช่วยไงคะ"
แต่วๆ มิกุดีดกีต้าแล้วดึงดูดตัวประหลาดได้อย่างดี แล้วมันก็เดินมาหา มิกุกลัวมากกลัวว่ามันจะเข้ามาฆ่า แต่ที่ไหนได้ มันสามตัวมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วฟังเสียงกีต้าของเธอ ซะงั้น
"จังหวะนี้แหวะไปพาไทชิลงดีกว่า"
ส่วนไทชิที่เกาะเสาอยู่นั้น
"น่าๆไทชิลงมาได้แล้ว"
"ม่ายอาว แงๆ เขาจากับบ้าน แงๆ"
"ประสาทกินซะแล้ว ช็อกสินิม่าอย่างหนัก"
"งั้นชั้นพาลงมาเอง"นิเนะพูดแล้วก็กระโดดจับขาไทชิแล้วลากเธอลงมาอย่างง่ายดาย
"ง่ะ"ทั้งหมดอึ้ง
ส่วนด้านมิกุนั้น
"ต้องดีดสักกี่ทีเนี่ยพวกมันถึงจะหลับ"มิกุตั้งใจดีดกีต้าเพื่อกล่อมพวกมันหลับแต่ ไม่มีผล"ชักเมื่อยแล้วสิ"
แต่วๆๆๆๆๆๆ เต้งๆๆๆ สายกีต้าขาด 3 เส้น
"ซวยล่ะ"
"มิกุจัง!"
"ระวัง!!!"
ตัวประหลาดสามตัวหลังหายจากเสียงกีต้าก็กลับมาได้หูตาชัดเจนและเล็งเดป้าหมายไปที่มิกุ
"ต้องไปช่วยแล้ว"
แต่เสี้ยววิ นาทีนั้น มิกุเกิดสติหลุดหยิบกีต้าที่สายขาดของเธอ ฟาดใส่กลางกะบานตัวประหลาดสามตัว ปึง ตึง โครม ตัวประหลาดล้มไม่เป็นท่า แล้วมิกุที่จิตหลุด เกิดทำแบบเดียวกับหนังสยองขวัญคือคุณเธอเอากีต้าฟาดซํ้าตัวประหลาด หลายรอบด้วยกันจน กีต้าเกิดหักเธอเลยไปดึงดาบของตัวประหลาดที่แขนเป็นดาบขาด แล้วก็เอามาฟันสับๆจนเลือดมันกระเด็น กระฉูด เละ ไปติดเสื้อเธอมั่ง
"พอแล้วมิกุ พวกมันคงตายแล้วล่ะ!"
"เอ๋?"เธอเพิ่งได้สติ"นี่ฝีมือชั้นเหรอเนี่ย ว่าแต่ว่านะคะ ไหงไปเกาะตรงนั้นตรึมเลยคะ"มิกุถามด้วยความงง และแสระยิ้ม
"ลมเย็นดีน่ะ"ทั้งหมดตอบพร้อมขาสั่น เมื่อเห็นเลือดเต็มตัวมิกุ
ประมาณเนี้ย
แล้วจู่ๆก็มีสัตว์อีกตัวกระโดนลงมาตรงหน้ามิกุ ปึง
"อาเระ"มิกุงงกับสัตว์อีกตัว
"ตัวไรอีกเนี่ย"
มอสเตอร์ตัวใหม่ปรากฎตัวขึ้น ตัวใหญ่มากๆ
"ตายแน่ชั้น!"
กว๊าก ตัวประหลาดเอามือตบ ลงกับพื้นตตู้ม
"มิกุจัง"
"เดี๋ยว เรย์มุอย่าเข้าไป"
"ไปชั้นนะ นิเนะ"
"พวกเรา"โทจิโกะ เรียกแล้วชี้ไปที่มือตัวประหลาด"รู้สึกมันเอามือทับไม่สนิทนะ"
แล้วก็เป็นจริงมือของมันค่อยๆยกขึ้นเหมือนมีอะไรมายันไว้ พอมือยกได้ระดับนึงก็เผยให้เห็นผู้หญิงผมสีเขียว ชุดสีนํ้าเงิน เอาหอกที่เป็นรูปจันทร์เสี้ยวยันเอาไว้
"ชั้นยังไม่ตาย"มิกุที่ล้มอยู่กับพื้นพูด
"แม่หนูชั้นว่าเธอน่าจะออกไปจากใต้่นี้นะ"
"อ่่ะคะ"มิกุตอบแล้ววิ่งไปหากลุ่มเรย์มุ
"เป็นไงมั่งมิกุ"
"ปลอดภัยคะ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ"
"ไม่ลองถามเรย์มุดูล่ะ"ฟุโตะพูดแล้วมองไปหาเรย์มุ
และปติกิริยานั้นเอง เรย์มุเองก็ทำท่าเหมือนจะรู้จักผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างดี
"เรย์มุ ซังผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ"
"เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของชั้น เองแหละเธอเป็นเจ้าแห่งเจ้าของความเป็นปีศาจ มิมะ"
"โอ๊ส เรย์มุ ไม่ได้ตั้งนาน"
"สบายดีสินะ มิมะ"
"แน่นอน"มิมะพูดแล้วก็ใช้หอกดันมือเจ้ายักษ์นั่นล้มลงไปเลย
"สุดยอด แต่เดี๋ยวนะโลกนี้ผู้ที่เข้ามาจะไม่มีพลังไม่ใช่เหรอ"
"ก็นะแต่ไม่ใช่สำหรับมิมะ"
"ทำไมอ่ะ"
"เพราะที่นี่มีกฎอย่างนึงที่ชั้นรู็้มาหลังจากมาอยู่ที่นี่ คือ ผู้ดูแลเท่านั้นที่สามารถใช้พลังได้"
"งั้นหมายความว่าส"
"ใช่แล้วมิมะ เป็นคนที่ดูแลที่นี่"
"ท่าจะหนักเอาการแหะ ตัวใหญ่ขนาดนี้"
เจ้ายักษ์ลุกขึ้น แล้วคำรามใส่
"หืม หัดไปแปลงฟันซะมั่งล่ะ"
เจ้ายักษ์เหวี่ยงมือฟาดไปมาใส่มิมะ แต่เธอก็หลบได้อย่างเมพ
"เฮ้อ เบื่อเล่นซะแล้วเอาให้จบๆดีกว่า"
จู่ๆก็มีปีกค้างคาวโผล่มาจากหลังเธอแล้วเธอก็บิน ไปหามัน เจ้าคิดว่าอย่างกับโดนแมงหวี่ตอม มันเลยเอามือคอยไล่ตบ แต่มิมะก็หลบได้ แล้วก็เผด็จ ศึก เธอเอาหอกไปแทงทะลุกะบานเจ้ายักษ์แล้วมันก็ล้ม ปึง
"สวดยอด"
"เก่งจริงๆ"
จากนั้นมิมะก็บินมาหาเรย์มุ
"โทษทีที่ทำให้รอนะ อาเระ"
มิมะงงนิดๆเพราะจู่ๆเรย์มุก็วิ่งเข้ามากอดเธอ ไม่พอคนอื่นต่างก็พางงกันตามเบย
"ยัยบ้า หายหัวไปไหนมา"
"เอ่อๆ จะพูดไงดีล่ะถึงชั้นจะผู้ที่ดูแลที่นี่ก็เหอะน๊า แต่ก็จำทางไม่ค่อยได้ด้วย"
"ช่างเถอะชั้นไม่โทษเธอแล้วกัน"แล้วเรย์มุก็ยืนกอดอก
"เอ่อคุณมิมะคะ"
"เธอคงจะเป็น เนงิ สินะ"
"เนงิ?"= =มิกุงงนิดๆ
"ก็เธอชอบต้นหอมไม่ใช่เหรอชั้นเลยเรียกเธอว่า เนงิ ง่ายกว่าเยอะ"
*เนงิ เป็นชื่อพันธ์นึง ของต้นหอม
"โย่ว มิมะ"
"อะไรเหรอ โทจิโกะ"
"เธอเป็นผู้ดูแลที่นี่ใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วเธอรู้วิธีพาพวกเราออกไปไหม"
"รู้"
"เยี่ยม รีบๆพาพวกเราทุกคนออกไปดีกว่า"
"คงทำไม่ได้"
"ไม่อ่ะ"
"ก็ชั้นลืมหมดแล้ว อ่ะว่าต้องทำไงมั่ง"
โครม ล้มกันเป็นแถว
"พูดใหม่ทีสิ"เรย์มุจับคอเสื้อ
"ไม่ใช่ความผิดชั้นซักหน่อยที่ลืม อ่ะ! แล้วใครล่ะที่ยิงหัวชั้นบ่อยๆน่ะ"
"เออเนอะ ชั้นเองนิ"= =เรย์มุเพิ่งรู้ตัว
"จำได้แค่บางเรื่องเท่านั้นแหละชั้นน่ะ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เธอยิงหัวชั้นบ่อยๆด้วยลูกแก้วหยินหยาง ล่ะก็จำแม่นเบย"
(โธ่เอ่ย มิมะนี่ล่ะก็ลืมบ่อยจริงๆ)
"ถึงลืม แต่ชั้นจำเสียงเธอได้นะ ชินคิ"
"เอ๋? ชินคิ เนี่ยใช่แม่ของอลิซรึเปล่าคะ"
"ถูกต้อง แล้ว ยัยเนื้อ"
"เนื้อ?"= =นิเนะโดนมั่ง
"มิมะหัดเรียกชื่อหน่อยก็ดี คนที่เธอเรียกว่า เนงิน่ะ ชื่อ ฮัทสึเนะ มิกุ ส่วนคนที่โดนเธอเรียกว่าเนื้อน่ะ ชื่อนิเนะ"
"อืมๆแล้วจะจำแล้วกัน นึกออกแล้ว!"
"นึกไร"
ปึก มิมะเอาหอกของเธอปักตรงกลาง
"มาสิทุกคนจำหอกชั้นเอาไว้"
"ทำไมล่ะ"
"ชั้นจำได้น่ะสิว่าจะออกไปไง"
แล้วแต่ล่ะคนก็จับหอกของมิมะ แล้วหอกก็เรืองแสงขึ้น
"ทางนี้พร้อมแล้วชินคิ"
ทางหลุมศพ
"พร้อมไหมทุกคน"
"พร้อม"
แล้วทั้งก็ยืนมือมาประสานกันตรงกลาง หลุมศพเรย์มุ
"เริ่มบรรเลงได้เลย"แล้วแต่ล่ะคนก็เริ่มร้องรวมทั้งพวกเรย์มุในโลกวิญญาณด้วย
กลิ่นโชยหวน ของดอกไม้บาน
ยังคงหวาน แม้ในยามร่วงโรย
ร่อนพเนจร ล่องไปตามทาง
กลับไม่ควรที่จะอภัย
ดั่งดอกไม้ที่งดงาม นั้นสอนบางอย่างไว้
หนึ่งชีวิต ที่เคยเดียวดาย มีความหมายมากกว่าที่เราคิด
ฉันไม่มีวันยอมพรากจาก ไม่เคยคิดที่จะปล่อยมือเธอ
ทั้งกายและใจยังต้องสั่น สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ยังร่ายรำ (เริงร่ายรำ)
กลิ่นโชยหวน ของดอกไม้บาน
ยังคงหวาน แม้ในยามร่วงโรย
เข็มนาฬิกา นับถอยหลังมา
แต่ตัวเรา กลับเดินทางย้อนตาม
ความอ่อนโยนนี้ ที่ตรึงติดข้างใน
กลับกอดเอาไว้ ด้วยหัวใจอ่อนแอ
แม้รู้ตัวดี ว่าฝันที่มี
อาจเป็นเพียง ฝันลวงมายา
ส่วนทางสนามรบที่ตอนนี้แย่มากๆ
ตุ้บ โอ๊ย มาริสะล้มลงกับพื้น แล้วซาตานก็จับที่คอมาริสะแล้วยกขึ้นตัวเธอขึ้น
"หึพลังใหม่ของแกนี่กระจอกจริงๆ"
"แค่กๆเงียบไปเลยแก"
"ดูรอบๆตัวเจ้าสิพันธมิตรของเจ้าไม่เหลือแล้ว"
เปรี้ยง มีกระสุนสไนเปอร์ ยิงที่แขนซาตานข้างที่จับคอมาริสะ แล้วซาตานก็ปล่อยร่างมาิริสะลง เพื่อหันไปดูทิศที่กระสุนยิงใส่
"จริงสินะพวกกระจอกกลางทะเลข้ายังไม่ได้กำจัดเลยนิ"แล้วซาตานก็ดีดนิ้ว
ส่วนทางนาราสุที่ยิงสไนเปอร์ใส่
"ทำไมมันต้องดีดนิ้วด้วยฟะ"
ครืกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เกิดไรขึ้นไหงเรือถึงสั่นแบบนี้"
"ไม่ทราบครับผม"
ซูม แล้วก็มีหนวดยักษ์โผล่มาจากทะเล แล้วก็ทำลายเรือรบ
"ซวยล่ะ คราเค่น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
กลับมาทางเดิม
"หึๆแค่นี้ก็กำจัดตัวถ่วงไปได้อีก"
ปังๆเจมส์ยิงปืนใส่แต่กระสุนก็ไม่ระคายกับผิวซาตาน
"ยังอยู่อีกเหรอ"
"ใช่พวกเราไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก"
ในจังหวะเดียวกัน Nomad ก็เปลี่ยนเป็นโหมดเพิ่มพลังกล้ามเนื้อ แล้วกระโดเข้าไปต่อยซาตานจากด้านหลัง แต่ กรึก
"บ้าน่า"โนแม็ตอึ้งเพราะซาตานเอามือรับได้เฉย
"นึกแล้วเชียว"แล้วซาตานก็ดึงแขนโนแม็ตแล้วทุ่มร่างเขาไปมา แล้วฟาดลงกับพื้นแล้วก็ใช้เท้ากระทืบจนร่างของโนแม็ตติดดินเลย
"มันเก่งนะเนี่ย ขนาดนาโนสูทยังสู้ไม่ได้"
"ยังมีชั้นอีกนะเฟ้ย!"อากาทราสวิ่งเข้าไปต่อยๆซาตานแต่ก็ไร้ผล
จากนั้นซาตานก็กำหมัดแล้วต่อยไปที่หน้าของอากาทราส จนกระเด็นและชุดนาโนสูทของอากาทราสส่วนหมวกบุบเบย
"เอาลุยโลด"รามิเรสกับแบล็คเบิน ถือปืนยิงแล้วิว่งไปหาซาตาน
"ไม่เข้าผิวข้าหรอก"
"งั้นนี่ล่ะ"แบล็คเบินปาระเบิดใส่
แต่ซาตานเอาดาบตีระเบิดเป็นลูกเบสบอลแล้วลอยกลับไปหาทั้งสองตู้ม
"ตาชั้นล่ะ"
"แท็กจะบ้าเหรอ ขนาดพวกนั้นยังทำไรไม่ได้แล้วนายจะสู้มันได้ไง"
"ไม่ต้องห่วงหมัดของชั้นไม่แพ้ใครแน่"
แล้วแท็กก็วิ่งด้วยความเร็วแล้วรวบกำลังทั้งหมดไว้ที่หมัด แล้วเขาก็ยกขึ้นต่อยไปกลางลำตัวของซาตานเต็มๆ แล้วพื้นก็สเทือน
"เดี๋ยวก่อนนะ"แท็กงงเพราะหมัดที่เขาต่อยนั้นปกติสิ่งที่ต่อยไปนั้นจะกระเด็นลอยไปไกล
"มีแค่นี้รึไง"ซาตานจับแขนของแท็กข้างที่ต่อย แล้วหักแขนเขาแล้วก็อุ้มร่างเขาแล้วก็โยนไปหาอลิซ
"แท็ก"
"แขนชั้น! โอ้ยแขนชั้นเจ็บ!!!"
"นิ่งไว้นะๆ"
ในจังหวะนั้นไททัสก็วิ่งถือค้อนของเขามาฟัดกับซาตาน
"ค้อนของแกข้าจะได้ดีว่ามันเป็นค้อนเวทย์ใช่ไหม"
"ใช่และค้อนนี่ก็เคยกับจัดีศาจมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้วด้วยแล้วแกก็ต้องตายด้วยค้อนนี่"
"ฝันไปเถอะ"
หลังจากสู้กันสักพักไททัสพลาดท่าซาตานฟัดค้อนเขากระเด็น แล้วมันก็ต่อยทะลุเกราะเขาแล้วควักหัวใจของเขาออกมาไททัสตายในที่สุด
"บ้าแล้วงี้ต้องชั้นแล้วสิเฟ้ย!"อาหนังสือ แปลงร่างเป็นคาบูโตะ
แล้วไซซิก รีเซ็ต นัตสึมิ สึคาสะ ไดคิ ก็แปลงร่างเป็นไรเดอร์เข้าสู้ด้วยเช่นกัน แต่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน คาบูโตะ(อาหนังสือ) โดนเตะกระเด็น เพราะโดนซาตานใช้พลังแบบเดียวกับเนโร ซาตานใช้พลังเรียกเท้ายักษ์ พอ ไฟท์(ไซซิก)หยิบดาบมาฟัน ซาตานหลบแล้วจับหัวแล้วเหวี่ยงไปโดน ริวคิ(รีเซ็ท) ล้มคู่ พอ คิบาร่า(นัตสึมิ)วิ่งเอาดาบไปฟัน ซาตานก็หลบแล้วล็อกแขนของนัตสึมิ แล้วดีเคตจะยิงปืนใส่ ซาตานเอานัตสึมิมารับกระสุนแทนแล้วก็ผลักเธอไปชนดีเคตล้มไม่เป็นท่า ต่อมาเหลือเพียง ดิเอนด์ คนเดียว พอไดคิ จะเรียกบอทก็โดนซาตานพ่นไฟใส่แล้วก็ลงไปนอนดิ้น มิคุโอะ เห็นแบบนั้นแล้วก็ทนไม่ไหว แปลงเป็น เบลด แต่ก็ล้มไปอีกคน
"นี่เราจะแพ้จริงๆใช่ไหมเนี่ย"
"มาริสะอยู่นิ่งๆไว้นะอย่าขยับมากเลือดอาจออกมากกว่าเดิม"
"ต่อให้แค่ไหนพวกแกก็ต้องตายอยู่ดีนั่นแหละ"
ซาตานเอาดาบมาฟัน กิฟเฟน คร่อมร่างมาริสะเพื่อเอาตัวเองเป็นโล่ แต่ เคร้ง
"หืม"
"หนอยแน่แกจะซ่าเกิดไปแล้ว"
"แอบเลียนแบบพลังชั้น"
"และใช้พลังของทุกคน"
"มาทำร้ายพวกเรา"
"เราไม่มีวันยกโทษให้แกแน่!"
คนที่เอาดาบมาขัดคือ ดันเต้ เนโร แบล็ค คันดะ และทาเคชิ
"เหอะ เกะกะน่า!!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานเหวี่ยง ทั้ง 5 กระเด็น"เอาล่ะตาพวกแกแล้ว"
แต่พอซาตานจะฟัน มาริสะกับกิฟเฟน จู่ๆก็มี เลเซอร์ยิงใส่ ซาตาน ซึ่งซาตานก็งงว่าเลเซอร์นั่นมาจากไหน ก็มองไปบนฟ้า
"ยังเหลืออีกเหรอ"
"ผู้การ ชีฟ"แท็กเอ่ยชื่อ เมื่อเห็นหัวหน้าเขากำลังขับ ยาน Booster Blade กับ สปาร์ตันอีก 4 ด้วย
"สปาร์ตัน เป้าหมายคือซาตาน"
"รับทราบ!!!!!!!!!!!!!!!"
พอรับคำสั่งฝูงบิน ก็ระดมยิงใส่ซาตาน ซาตานเองก็ตอบโต้โดยการใช้ พ่น ลูกไฟใส่ แต่ไม่โดน ซาตานเลยงัดไม้เด็ด ซาตานหยิบนกหวีดแล้วเป่า
"ผู้การคะ ดูเหมือนมันกำลังทำไรบางอย่าง"
"อย่าประมาทล่ะ"
เฟี้ยว
"อะไรบินเฉี่ยวเราน่ะ"
"มีไรรายงาน"
"ตะกี้มีบางอย่างบินเฉี่ยวครับ"
"พอทราบไหมเป็นไร"
"ไม่ทราบครับ"
เฟี้ยว โครม ยานลำนึงร่วง แล้วก็ได้ทราบว่าสิ่งที่ซาตานเรียกมาคือ กากอย แล้วฝูงกากอยก็ถล่มฝูงบ่นจนหมด
"ทุกคนโอเคไหม"
"ค่ะดีอยู่"
"แล้วที่เหลือล่ะ"
"มีสปาร์ตันตาย 2 ครับ"
"เบื่อจะเล่นแล้ว!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานอ้าปากกว้างแล้วดูดฝูงกากอยเข้าปาก และพ่น เซโร่ ใส่ กลุ่มสปาร์ ตัน แล้วก็เตรียมจะฆ่าการ์เดียนแต่ล่ะคน "เริ่มที่เจ้าก่อนแล้วกัน"ซาตานเล็งไปที่อลิซ
"อลิซหนีไป"
"ไม่ชั้นจะสู้"
"งั้นต้องผ่านชั้นก่อน"ฟรานมายืนขวา่ง
"งั้นฆ่าเจ้าด้วยแล้วกัน"
"ลองกินพลังชั้นหน่อยสิ"ฟรานกำมือเล็งไปหาซาตานแต่ไม่มีผล"ทำไมล่ะ"
"พลังของเจ้าน่ะไม่มีเหลือแล้วน่ะสิ"ซาตานตบฟรานลอยไปหาเรมิเลียที่นอนซมอยู่
"เซี้ยงไฮ้"
"จ๋า"
เซี้ยง กับกองทัพตุ๊กตาล้อมรอบ ซาตาน แต่ซาตานเบ่งพลัง ทำเอากองทัพตุ๊กตาลอยไปคนล่ะทิด
"เซี้ยงไฮ้! ว้าย!"อลิซลื่นล้ม
"ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว"
ซาตานยกดาบขึ้นสูง เพื่อจะฟันอลิซ แต่ทันใดนั้น ซูม ก็มีแสงสีขาวพุ่งขึ้นฟ้าจากด้านหลังศาลเจ้า
"มันอะไรกันความรู้สึกแบบนี้"
"มาแล้วิสินะ"เซเปี่ยนที่นอนจมเลือดอยู่กับพื้นพูด
"หมายความว่าไงของแกไอคนทรยศ"
"ความหวังยังไงล่ะ"
ส่วนด้านศาลเจ้า
"เหวออะไรกันเนี่ย"
"ไม่รู้สิ แต่ความรู้นี้บอกไม่ถูกเลย"
แว็บ คนจากโลกวิญญาณกลับมา
"เย้ออกมาได้แล้ว"
"จริงด้วย เดี๋ยวนะ ไทชิ หายไปไหน มิมะด้วย"
"ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฟูโตะ โยจิโกะ เซย์กะ มิกุ นิเนะ เรย์มุ ก็ไม่อยู่ด้วย"
"อ้าวเห้ย หายไปไหนล่ะคะ"เคียวโกะร้อง
"โน่นๆ"
"อะไรเหรอ ยูเรย์"
"พี่จ๋า พวกพี่ๆดูบนฟ้าโน่นจิ"
แสงที่พุ่งขึ้นฟ้า ค่อยๆหายไปแล้วเผยให้เห็นแสงที่อยู่ในลักษณะวงกลม
ส่วนทางเดิม
"เห็นทีข้าต้องทำลายมันซะแล้ว"
"ไม่แกต้องไม่ไปไหนทั้งนั้น"สึนะจับขาไว้
"อย่ามาเกะกะ"
"เร็วพวกเราหยุดมันไว้"
แต่ล่ะคนคอยจับยึดและยันคอยไม่ให้ซาตานเข้าไปหา
"ปล่อยข้านะโว้ย!"
"ปล่อยให้บ้าสิ"
"ทนไม่ไหวแล้ว!!!!!!!!!!!"แล้วซาตานก็หมุนตัวสลัดทุกคนจนหลุด"ไปล่ะ"
เปี้ยง สายฟ้าสีขาว พุ่งซาตานจนเข่าทรุด
(เจ้าปีศาจชั่วช้าสามาญ)
"เสียงนี่ เจ้าเป็นใครกันออกมา"
(เจ้าก็เห็นแล้วนิ)
"แสงนั่นสินะ"
พอซาตานจะยืน ก็โดนอีกรอบ จนเข่าทรุด 2 ข้าง
(ความชั่วของเจ้าข้าจะมนทินให้หมด)
"เสียงแบบนี้ เรย์มุนิ"
"มาริสะแน่ใจเหรอ"
"ใช่แน่นอนชั้นจำเสียงนี้ได้"
"ว่าไงนะ ฮาคุเรย์ เรย์มุ เหรอเป็นไปไม่ได้ก็เจ้าตจายไปแล้วนิ"
(ถึงจะตายแต่ก็กลับมาได้ กลับมากำจัดแกไง!)
"เอ๋ ชุดชั้น"
"ชุดชั้นด้วย"
จู่ๆชุดของ มาริสะ อลิซ ซาคุยะ แพทชูลี่ ฟราน เรมิเลีย ซุยกะ ที่อัพเกรอจะเรืองแสง แล้วชุดก็พุ่งออกเป็นแสงไปหา แสงสีขาว ทำให้ชุดกลับมาอยู่อยู่ชุดเก่า
"อะไรอีกล่ะ"
(ชั้นจะปกป้องทุกคนต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรก็ต้องปกป้อเอาไว้ให้ได้!!!!!!!!)
แล้วแสงทั้งหมดก็มารวมตัวกัน จู่ๆก็มีปีกนก 6 ปีก โผล่ออกจากแสง แล้วก็ค่อยๆกลายสภาพเป็นผู้หญิง พอแสงหายก็ปรากฎร่างชัดเจน
"เรย์มุ"
"ไม่สินั่นไม่ใช่เรย์มุ แต่นั่น อมาเทราสุ"
"จริงเหรอ"
"เรย์มุเธอเทพอมาเทราสุเหรอ ช่างงดงามจริงๆ"
"ว่าไงนะ อมาเทราสุเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จงหุบปากของเจ้าซะเจ้าปีศาจ ในนามของข้า อมาเทราสุ ขอตัดสินว่าเจ้าสมควรตาย"
"มากไปแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ซาตานบินขึ้นไปชักดาบฟัน
"งั้นก็ไม่มีการปราณีกันแล้ว!"อมาเทราสุ ก็ควงง้าวแล้วเข้าปะทะ
พอปะทะกันเสียงอาวุธดั่งสนั่น จนพื้นธรณีสั่นสะเทือน และการต่อสู้ระหว่างเทพกับซาตานก็ได้เริ่มขึ้น
"ขอให้ชนะนะ"มาริสะสลบไป
"มาริสะ!"กิฟเฟนเข้ามาประคองร่าง มาิรสะ
ดนตรีประกอบระหว่างการต่อสู้ เปิดดนตรีแล้วอ่านไปลองนึกภาพไปด้วยชวนเห็นเลยแหละผมลองแล้ว ลองนึกย้อนตั้งแต่ตอนอมเทราสุ ปรากฎตัวด้วยนะ แล้วจะรู้ว่าเข้ากันมาก แต่ขอแนะนำนะ เปิดดนตรีนี้จนกว่าจะถึงฉากที่อมาเทราสุ จากลาแล้วทิ้งของขวัญไว้ให้เรย์มุ
ซาตานฟันซ้ายฟันขวาแต่ไม่โดน แล้วอมาเทราสุก็ใช้ง้าวหวดซาตานลงที่หัว แล้วซาตานก็ร่วงลงพื้น โครม และพอซาตานตั้งตัว ก็ยิงเซโร่ ออกจากปาก ใส่ แต่ อมาเทราสุ กลับยกง้าวขึ้นแล้วฟาดผ่ากลาง เซโร่ และเซโร่ก็หายไปซะงั้น แล้วก็ต่อด้วยอมาเทราสุเปลี่ยนง้่าวเป็นธนู แล้วยิงไปหาซาตาน ซาตานยกดาบกัน แต่ลูกธนู กลับยิงทะลุดาบผ่านอกซาตานไป จนซาตานได้รับบาดเจ็บมาก
"ข้า....ข้าจะแพ้ไม่ได้ข้าต้องไม่แพ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"น่าสังเวชยิ่งนักเจ้าปีศาจตนนี้"
"ข้าจะต้องเป็นผู้ครองทุกสิ่งทุกอย่าง!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานพุ่งใส่อีกครั้ง
ซาตานพุ่งด้วยความเร็วไปหา อมาเทราสุ แต่อมาเทราสุหลับตาแ้ล้วรอให้ซาตานมาหา
"ข้าต้องเป็นใหญ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
อมาเทราสุ ลืม แล้วก็ควงธนูให้กลับเป็บง้าวแล้วก็ ฉึก แทงทะลุร่าง ซาตานไป แล้วซาตานก็มองเข้าไปในดวงตาของอมเทราสุ เขาเห็น ฮาคุเรย์ เรย์มุ อยู่ในนั้น แล้วข้างๆเธอก็มี นิเนะ มิกุ ไทชิ เซย์กะ อยู่ด้วย และอมาเทราสุ ก็เหวี่ยงซาตาน ออกจากง้าว แล้วเธอก็ใช้"สุดยอดพลังไร้เทียมทาน ผนึกจินตนาการ!!!!!!!!!!!!!!!"แล้วพลังก็โดนกับซาตานเต็มๆแล้วก็ไปชนกับภูเขา แล้วเธอก็ยื่นมีขวาออก ก็มีเศษแก้วจากลูกแก้วหยินหยางค่อยๆมารวมกัน จนกลายเป็นลูกแก้วหยินหยาง ที่แตกไปกลับมาในสภาพใหม่ แล้วเธอก็ชูลูกแก้วขึ้นสู่ฟ้า แล้วมันก็เปร่งแสงจ้า แล้วปล่อยคลื่นแสงออกมา กระจายไปยังโลกต่างๆ
"นั่นเจ้าทำอะไร!"
"กำจัดความชั่วให้มีแต่ความดีน่ะสิ"
คลื่นแสงกระจายไปยังโลกต่าง
ที่โลก OS tan
"ท่านเอาไงดีกับพวกนี้ดี"
"เอาไปเป็นอาหาร สุนัขเฝ้า่ประตูนรกแล้วกัน"
"ไม่เอาปล่อยนะ"
"ปล่อย ซาเซโกะ นะเฟ้ย!"
"งั้นแกด้วยแล้วกัน"
"ท่านครับดูนั่น"ทหารเคออสบอกหัวหน้าเมื่อคลื่นแสงสีขาว
"นั่นแสงอะไรฟะ"
วาบ แสงผ่านตัวทหารเคออส ดวงตาสีแดงแปลเปรี่ยนไปเป็นสีเขียว
"เดี๋ยวนะนี่พวกเราทำอะไร ปล่อยพวก OS tan ให้"
"ครับท่าน"
"เอ๋?"เหล่า OS tan ทั้งหมดงงที่จู่ๆพวกนี้มาบุกยึกแล้วจับ แล้วจู่ๆเกิดปล่อยตัวแล้วซ่อมแซมสิ่งที่พังทะลายซะงั้น
และแสงนั้นก็กระจายไปยังโลกต่างๆที่โดนซาตานยึด แล้วคลื่นแสงสีขาวก็ เปลี่ยนทหารเคออส ที่ยึดโลกแต่ล่ะโลกเอาไว้กลับปล่อยตัวการ์เดียนแต่ล่ะโลกแล้วก็ฟื้นฟูโลกแต่ล่ะโลกให้กลับมาเหมือนเดิม
กลับมาที่เกนโซวเคียวตอนนี้
แดนมายาที่สลายไปนั้น ก็ค่อยๆฟื้นคืนชีวิตกลับมา ลำธารลาวาที่ไหนผ่านก็กลายสภาพ เป็นลำธารที่มีแม่นํ้าใสสะอาดไหลผ่าน บ่อทะเลซาบที่แห้งก็มีนํ้าโผล่จากดิน ต้นไม้ที่แห้งตายก็ค่อยๆกลับมามีสีเขียวอีกครั้ง แล้วเขตแดนที่พังไปนั้นก็ค่อยๆรวมตัวกันอีกครั้ง จนเกนโซวเคียวกลับมา มีชีวิตอีกครั้ง แล้วอมาเทราสุ ก็เปลี่ยนลูกแก้วหยินหยาง เป็นละอองสีขาว แล้วเธอก็ร้องเพลง
จะลองฝืนชะตา จากนางฟ้า ลงดิน
จะผกผินหัวใจไป ฉันจะตามไป ทำให้เธอ
จากตรงนั้น เกิดจากบนฟ้า ดวงชะตาชักพาให้ลงไป
กับสิ่งนั้น ดุจดั่งความฝันล่องลอย สุดแสนไกล
จากใจชั้น ที่อยากจะมีให้กัน
แต่พลันมลายหายจาง ต้องเสียใจ
ปิดตาชั้น ให้หวั่นอยู่ในหัวใจ คอยเก็บเอาไว้
ฝืน...ปล่อยหัวใจ ชัก...พา...หา...เธอ...
จากสวรรค์ลงมา จะไปหาตัวเธอ
สิ่งที่ชั้นต้องเจอ คงไม่ว่างเปล่า
จะลองฝืนชะตา จากนางฟ้าลงดิน
จะผกผินหัวใจไป ฉันจะตามไป ทำให้เธอ
ละอองสีขาวกระจายไปรอบๆแตะการ์เดียนที่บาดเจ็บจู่ๆก็ลุกขึ้นมาแล้วบาดแผลก็หายสนิท โมวเซย์ที่แขนขาดพอโดนละอองแขนเขาก็กลับมา ส่วนสึมูกิที่ขาดสองท่อน พอโดนละอองสีขาวจากร่างที่ขาดกลับมาประกบติดกัน แล้วก็ฟื้นขึ้นมาอย่าง งงๆ อุดงเกะเห็นสึมูกิฟื้นขึ้นมา ก็วิ่งเข้าไปกอดทันที ไททัสที่ที่โดนควักหัวใจก็กลับมามีชีวิตได้อีกครั้งหลังจากละอองสีขาวแตะตัวเขาทำให้เขาได้หัวใจใหม่ แล้วจากนั้น อมาเทราสุ ก็บินไปหาซาตานที่ฝังติดภูเขา
"ดูเหมือนว่าข้าจะแพ้แล้วสินะ"
"ใช่แล้วเจ้าจะยอมรับผิดในการกระทำของเจ้าไหม"
"หึ......"
"ว่ายังไง"
"ข้าคงไม่เหลืออะไรอีกแล้วล่ะ ทั้งลูกสาวข้า"
(อย่าพูดแบบนั้นสิคะ)
"ริโกะ"
(ที่จริงนะ หนูก็ได้รู้ความจริงเองว่าสิ่งที่พวกเราทำน่ะมันผิด แต่พ่อคะได้โปรดเข้าใจด้วยนะ)
"หึ เข้าใจล่ะ งั้นช่วยฆ่าข้าที่ข้าจะได้อยู่กับลูกสาวข้า"
"อืม ในนามข้า อมาเทราสุ ขอตัดสินโทษประหาญเจ้า"อมาเทราสุ ยื่นง้าวจ่อที่หน้าผากซาตาน"มุโซ ฟุ อึ้ง"
แล้วร่างของซาตานก็สลายกลายเป็นแสงหายไปในที่สุด
มาทางการ์เดียนทั้งหมดที่ฟื้นตัว
"อื้อ"
"ฝืนแล้วเหรอ"
"กิฟเฟน แล้วทุกคนล่ะ แล้วสถานกาลเป็นไงมั่ง"
"ก็ดูเหมือนว่าเราจะชนะนะ"
มาริสะ เห็นว่า แต่ล่ะคนส่งเสียงดีใจกันใหญ่ที่ชนะ
"วู้หู้ ชนะแล้ว!!!!!!!!!!!!!"
"เท่านี้โลกทั้งหมดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว"
"เดี๋ยวแล้วเรย์มุล่ะ"มาิรสะเพิ่งนึกได้
แล้วก็มีแสง 5 แสงลอยลงมา แล้วก็โลผล่ร่างผู้ญิง 5 คน
"โอ๊สทุกคนชั้นกลับมาแล้ว!"
ทุกคนดีใจเมื่อเห็นเรย์มุมาอยู่ตรงหน้า แต่คนที่ดีใจสุดคือมาริสะ เธอวิ่งไปกอดเรย์มุแล้วนํ้าตาไหล
"ยัยบ้าทำให้เป็นอยู่เรื่อย"
"โทษจ้ะๆ"
"เรย์มุซังดีใจจังดีคุณกลับมา"
"เออม ซานาเอะ"
"แหมๆ เหมือนจะมีสุขกันจังเบยนะ"
ทั้งหมดมองไปยังต้นเสียงก็เจอเต็มๆ
"ท่าน อมาเทราสุ "เรย์มุอึ้งนิดๆ
"เพราะความพยายามและความมีศรัทธาอันแรงกล้าความร่วมมือของพวกเจ้าทุกคน จึงเป็นพลังให้ข้าสามารถเอาชนะได้"
"ไม่รู้เลยว่าจะขอบคุณท่านไงดี"
"เปล่าหรอก คนต้องที่ต้องขอบคุณน่ะไม่ใช่ข้าหรอกนะ แต่เจ้าต่างหากหลานข้า"อมาเทราสุชี้ไปยังเรย์มุ
"ชั้นเหรอ"
"เพราะความพยายามและเชื่อมั่นของเจ้า ทำให้ปีศาจตนนั้นเห็นถึงผลกรรมของมันและเป็นพลังแรงกล้าที่ทำให้ข้าสามารถต่อกรกับมันได้"
"ชั้นคงไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ"
"ไม่หรอกเพราะทางเดินที่เจ้าเลือกต่างหาก"
"ทางที่ชั้นเลือก"
"เจ้าเลือกที่จะเดินไปข้างหน้าเพื่อสร้างอนาคตที่ดี และ สร้างความสงบสุขแก่มวลมนุษย์ นั่นแหละคือทางเดินที่ถูกต้องซึ่งทางเดินนี้ข้าก็ไม่ได้เห็นมานานแล้ว แต่พอข้าเห็นแบบนี้แล้ว ขอบคุณหลานข้าที่ทำให้ข้าได้เห็นเส้นทางนี้อีกครั้ง ข้าจึงต้องขอขอบคุณเจ้ามาก"
"ขอบคุณค่ะ"
"อ้อและข้าจะมอบสิ่งนี้ให้เจ้า"อมาเทราสุ แบมือออกแล้วก็มีแสงสีขาวน้อยๆลอยเข้าท้องเรย์มุ
"นี่มัน"
"สิ่งที่จะเป็นอนาคตให้กับเจ้าและทุกคนไง และข้าเองก็ต้องขอบใจพวกเจ้าทุกคนที่มีความเชื่อมั่นในตัว เรย์มุ อยู่ เพราะงั้นจงมีศรัทธาแล้วทำดีต่อไปล่ะ"อมาเทราสุบินขึ้นฟ้า แล้วก็หายไปแล้วก็ทิ้งสายรุ้งไว้ด้วย
........................................
.................................................
.......................................................
..............................................................
..................................................................
[นับจากสงครามในครั้งนั้นจบลง เกนโซวเคียวก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง และโลกต่างๆก็ได้ฟื้นคืนสภาพกลับมาเช่นกัน ลูกที่ถูกทำลายไปแล้วก็กลับมาฟื้นคืนได้ และเหล่าการ์เดียนแต่ล่ะคนก็ได้กลับบ้านต่างฝ่ายต่างได้เจอหน้าพ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา หรือคนที่เรารัก และเพื่อนฝูง โดย โอย์กิ พากลับไปส่ง ส่วนเหล่านักรบต่างโลกก็เดินทางไปยังโลกอื่นๆที่โดนทำลายเพื่อช่วยเหลือและฟื้นฟูโลกขึ้นมาใหม่ ส่วนทหารเคออสน่ะเหรอ หลังจากที่กลับตัวตัวแล้วปล่อยโลกต่างๆให้เป็นอิสระ ทหารเคออสทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของเซเปี่ยน แล้วเซเปี่ยนก็นำทหารเคออสทั้งหมดกลับมายัง บารามอส เพื่อฟื้นฟูให้กลับมาเหมือนเดิม จะข่าวดีอีกอย่างก็คือ เรื่องความรัก หลังจากสงครามจบลง การ์เดียนแต่ล่ะคนก็เข้าหาคนที่เรารัก อย่างมิกุเพือนชั้นเธอแต่งงานกับไคโตะ แบล็คกับดันเต้ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตแล้วก็อยู่ด้วยกัน แล้วก็นะ คนบ้าระหํ่าอย่างโมวเซย์ไม่น่าเชื่อจะมีคนรักเขาแต่งงานเลตตี้ ส่วนสึมูกิก็แต่งงานกับอุดงเกะ ส่วนนีเนะนั้นเธอก็คลอดลูกออกมา ปรากฎว่าได้ลูกสาวสิ่งนั่นทำให้ซูซูโมะ ดีใจเป็นอย่างมาก แล้วก็นะ ยูยูโกะเองก็เลือกแต่งงานกับโอย์กิ แล้วก็ยังไม่วายนะ เพื่อนชั้นมาริสะก็ด้วย เธอแต่งงานกับกิฟเฟน ส่วนอลิซน่ะเหรอเธอก็แต่งงานกับแท็ก ส่วนคู่ที่ไม่ถูกกันอย่างอาคิวกับซูบาชิ ทั้งคู่เกิดชอบกันและกันแล้วก็แอบไปเข้าหลังกองฟาง นั่นทำเอา่คนในตระกูลฮิเฮดะ ว่า ซูบาชิเป็นการใหญ่ส่วนอาคิวก็ทำทุกทางเพื่อที่จะแต่งงานกับซูบาชิให้ได้ถึงแม้คนในตระกูลจะต่อว่าแต่สุดท้ายคนในตระกูลก็ยอมแล้วให้เธอแต่งงานกับซูบาชิได้่ แล้วก็ชั้นเองก็ต้องมีเรื่องปวดใจเหมือนกันที่ว่าต้องมาดูแลบรรดาลูกๆสุดจะกวนของชั้น 6 คน จนชั้นแทบจะบ้าตาย แล้วก็ปีนี้ก็เป็นหน้าร้อนซึ่งปกติหน้าร้อนปีนี้ ศาลเจ้าฮาคุเรย์ มักจะจัดงานเทศกาลประจำหน้าร้อน แล้วชั้นก็ได้เชิญทุกๆคนที่รู้จักรวมกับเหล่าคนต่างโลกด้วยให้มาร่วมเทศกาลด้วยกัน และนั่นก็เป็นความทรงจำทีี่ดีที่สุดในหน้าร้อน ชั้นฮาคุเรย์ เรย์มุ ขอจบบันทึกไว้เท่านี้]
"ดูเหมือนเธอก็จะบันทึกได้เยี่ยมนะ"
"ก็นะ ว่าไปแล้วเอาไอติมไหนๆก็หน้าร้อนแล้ว"
"ไม่อ่ะ"
"ตามใจนะอาิคิว"
"แงๆ"
"เฮ้อ เอาอีกแล้วหน้าร้อนทีไรลูกชั้นป่วนเมื่อนั้น"
"เธอรีบไปดูเด็กดีกว่าไหม"
"เธอก็มาช่วยดูด้วยเลย ชั้นรู้นะถ้าชั้นไปดูเธอคิดจะแอบมาเปลี่ยนบันทึกชั้นใช่ไหม"
"ยอมๆไปดูด้วยก็ได้(รู้ทันจริงๆ)
....................................................
.........................................................
..............................................................
.....................................................................
.........................................................................
ณ Dark Lost World แห่งนึง
"ดูเหมือนว่า รุ่นที่ 1 จะทำพลาดซะแล้ว ท่านคิดไงมั่งท่านรุ่นที่ 4"
"เฮ้อ รุ่นที่ยังทำพลาดแบบนี้แถมตายไปแล้วด้วย พวกเรา Chaos Lord ทั้ง 9 ที่เหลือคงต้องระวังอยากมาก"
"ใช่รู้สึกว่ามิโกะผู้นี้จะมีพลังที่ร้ายกาจมากแน่ๆ"
"ไรกันท่านรุ่นที่ 2 ท่านเหมือนท่านกลัวนะ"
"เปล่าหรอกท่านรุ่นที่ 7 ว่าไปนะรุ่นที่ 3 5 6 กับ 8 พวกท่านไม่มีไรจะพูดมั่งรึ"
"ข้ากำลังคิดอยู่ น่ะท่านรุ่นที่ 2 ว่าจะเอาไงกับเจ้าคนทรยศนี่ด้วย "
"นี่คือสิ่งที่ท่าคิดรึ ท่านรุ่นที่ 3 ว่าไปนะท่านรุ่นที่ 5 มีความคิดไงมั่ง"
"..................."
"ไม่มีสินะ แล้วรุ่นที่ 8 ล่ะ"
"ไม่ล่ะ"
"ว่าไปนะในฐานะที่ข้าเป็น Chaos Lord รุ่นที่ 4 ข้าว่าข้าน่าจะ..."
"ข้าว่าอย่าดีกว่า"
"ไรกันท่านรุ่นที่ 6 รึว่าท่านมีแผนดีๆ"
"ไม่มีหรอกแต่ข้าว่าเรามีผู้ที่เหาะสมที่สุดในตอนนี้แล้วล่ะ"
"ท่านคงจะหมายถึง"
"ถูกต้องแล้วค่ะท่านรุ่นที่ 6 พูดถึงดิฉันเอง"
"แล้วท่านมีความคิดไหมล่ะ ท่านแรม ไม่สิท่านรุ่นที่ 0
"มีแน่นอนค่ะ"หญิงสาวนามแรม กล่าวแล้วมองไปยังลูกแก้ว"ฮาคุเรย์ เรย์มุ จงรู้ไว้ซะว่าสงครามน่ะ"
มันพึ่งเริ่มต่างหาก
สหมงคลฟรี ไม่ใช่! ขอขอบคุณทุกท่า่นที่รับชมผลงานของเราเพื่อสนองเจตนารม ขอปิดด้วยเพลงปิดนิยายเรื่องนี้
BY เพลงต่างๆที่มาในนิยาย
เพลงตอนพาเรย์มุกลับ
เพลงที่ เรย์มุร้อง ตอนอยู่ในโลกวิญญาณ
มาชมกันเลยดีกว่า
ทางเกนโซวเคียว ตอนนี้การ์เดียนที่เหลืออยู่กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับซาตาน
"เร็วเข้า กองทัพโคลน รุมมันเลย!"บอสสั่งกองทัพโคลนทั้งหมดรุมยิงกระสุนใส่
แต่ซาตานโกงมาก มันตั้งท่า แล้วมันก็พูดว่า
"เอานี่ไปกิน พลังคลื่นเต่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แซด ตู้ม เสี้ยววินาที กองทัพโคลนไม่เหลือเลยสักคน เหลือเพียง บอส ฟิคเซอร์ ซคอช เซฟ แห่งโคลน คอมมันโด
"Space Marine Attack!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ไททัสสั่งให้ทหารสเปสมารินลุย
"หึ กระจอก"ซาตานยกแขนขวาแล้วหัวไปทางกลุ่มทหารสเปสมาริน"Dark Master Spark!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เปรี้ยง ก็ไม่เหลืออีกกลุ่ม
"หึ่ย US ranger กับ US marine ลุยแหลกไปเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ทหารอเมริกาทั้งหมดยกโขยงรุมซาตานตามคำสั่ง รามิเรส แล้วซาตานก็หยิบดาบฟันเหล่าทหาร พร้อมกับใช้ท่าสุดโกงอย่าง พันปักษา กระสุนวงจักร และ xx bunner จนก็ไม่มีทหารรอดตามเคย
"มันเก่งเกินแล้วนะ"
"มันมีพลังของเราทุกคนแบบนี้ไม่รอดแน่ๆ"
"ใครจะไปยอมเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!"สึมูกิถือค้อนกับดาบไปฟันซาตาน
เคร้ง ปรากฎว่าโดนเองซะงั้นดาบกับค้อนหลุดจากมือ เพราะโดนซาตานเอาดาบปัด ปึง แล้วซาตานก็จับคอสึมูกิแล้วยกขึ้น
"คุณสึมูกิคะ!"อุดงเกะร้อง
"หึๆผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เจ้ารักสินะ"
"อย่าทำไรเธอนะเฟ้ย!"
"ไม่ทำหรอก แต่ทำแบบนี้แทนไง!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แคว๊ก ซาตานฉีกร่างสึมูกิ ขาดสองท่าน
"สึมูกิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"โมวเซย์ตะโกนเรียกชื่อ
"ต่อไปจะเป็นศพใครดี!!!!!!!!!!"ซาตานพูดแล้วก็โยนร่างสึมูกิทิ้ง"ดูสิ หนึ่งในทหารที่แกร่งที่สุดของ ghost recon ดับไปอีกคนแล้ว เท่านี้ก็เหลืออีก 5 คน สินะแล้วก็ ผู้บัญชาการกองกำลัง Vanite อีก 1 คน"
"เอานี่ล่ะ"แท็กพูดมั่งแล้วติดต่อกองยานรบบนอวกาศให้โจมตีใส่ซาตาน"หึ อีกไม่กี่วิแกได้เละแน่ๆ"
"อย่ามันใจไป"ซาตาน ชูดาบขึ้นฟ้า แล้วใช้ท่าาอัสนีบาด แบบเดียวกับของ ทอร์ โดยซาตานส่งสายฟ้าไปยังอวกาศ"ลองคุยดูสิ"
"ยิงเลยๆ"แท็กประกาศ แต่เสียงที่ตอบกลับคือว่างเปล่า"เอ๋? เห้ยตอบมาสิเห้ย!"
"ตอนนี้กองสนับสนุนของพวกแกบนอวกาศไม่เหลือแล้ว"
แล้วก็เป็นจริงบนอวกาศตอนนี้ กองยานรบพันธมิตรที่ก่อตัวขึ้นกลับเหลือเพียงเศษซากยานลอยลำบนอวกาศ แล้วมีบางชิ้นลอยตกลงมายังโลก ซึ่งนั่นแสดงได้ชันเจนว่า สายฟ้าที่ซาตานปล่อยไปนั้นมันมุ่งไปทำลายกองยานทั้งหมด ไม่มีรอดซักลำ
"บ้าชิปล่ะ"
"การ์เดียนที่เหลืออยู่อย่างพวกแก ต้องตายให้หมด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ใครจะไปยอมล่ะเฟ้ย!"มาริสะเอ่ยแล้วเธอก็"พวกเรา รุมกระทืบมันกันเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ชักมันมือซะแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ดิเคตเองก็อยากเตะต่อยแล้ว
"ในฐานะการ์เดียนกลุ่มสดท้ายเราไม่ยอมแพ้ เพราะแกแน่!"
"แน่จริงก็เข้ามา!"
ย๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! การ์เดียนทั้งหมดรุม
ตัดมาทาง โลกวิญญาณ
"เรามี 5 คน ชนะสบายบรื๊อแน่!"
"นี่ไทชิ"
"อะไรเหรอเรย์มุ"
"โลกนี้ถ้าใครเข้าไม่ว่า คนเป็นหรือถอดจิตเข้าก็จะใช้พลังไม่ได้ใช่ไหม"
"ใช่"
"ดีมากที่พูดงี้แล้วพวกเธอจะสู้มันยังไง"
"เออเนอะ ลืมไป"
แฮ่ ตัวประหลาดสามตัวตั้งท่าพร้อมเชือด
"ไทชิเธอเก่งสุด"
"เพราะงั้นเชิญเป็นด่านหน้าได้เลย"
"เดี๋ยวเราคอยช่วยเอง"
"ไม่ต้องกลัว"
"มันก็ดีหรอก ไหงพวกเธอไปหลบหลังชั้นหมดเลยเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็มีเธอมีดาบอยู่คนเดียวนิ"ทั้งเจ็ด เอ่ยแล้วชี้ไปทางดาบของไทชิ
"ดดดด ได้งั้นก็ได้! เข้ามาเลย!"ไทชิชักดาบ
แล้วตัวประหลาดทั้งสามวิ่งเข้ามา
"ย๊าก!!!!!!!!!"ไทชิทำท่า
"เยี่ยมมาก"ทุกคนอึ้งเพราะไม่เคยเห็นไทชิใจกล้ามาก่อนยกเว้น มิกุกับนิเนะ ที่ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่ตรงกันข้่ามเธอเควี่ยงดาบทิ้งแล้วก็วิ่งหนีซะงั้น
"ช่วยหนูด้วย!!!!!!!!!!!"
ตัวประหลาดสามตัววิ่งตามเธอคนเดียวเลย แล้วไทชิก็วิ่งเป็นวงกลมมันก็วิ่งตามเป็นวงเหมือนกัน ปล่อยให้คนอื่นยืนดู
"นึกแล้วเชียว"เรย์มุ เอ่ย"ว่ายัยนี่ยังคงกลัวสิ่งที่ประหลาดขนาดนี้"
"นั่นสิ ถ้าพวก ก็อตซิลล่า มนุษย์หมาป่างี้ ไม่เห็นเธอจะกลัวเลย"
"พอมาเจอสามตัวนี้กลัวเฉยเลย"
"รวมพวกเราด้วยใช่ไหม"
"ใช่"ทั้งหมดพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"แงๆ"ไทชิที่เกาะบนเสาหินแล้วก็ร้อง
ตัวประหลาดสามตัว ต่างรอที่จะเชือดแต่เสียดายที่พวกมันปีนไม่เป็น
"จะช่วยดีไหมเนี่ยเห็นแล้วสงสรอ่ะ"
"ไม่สมชื่อกับผู้ปกครองแห่งญี่ปุ่นเลย"
ตึง มิกุ ควักกีต้าของเธอออกมา
"มิกุจะทำไรน่ะ"
"ก็ช่วยไงคะ"
แต่วๆ มิกุดีดกีต้าแล้วดึงดูดตัวประหลาดได้อย่างดี แล้วมันก็เดินมาหา มิกุกลัวมากกลัวว่ามันจะเข้ามาฆ่า แต่ที่ไหนได้ มันสามตัวมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วฟังเสียงกีต้าของเธอ ซะงั้น
"จังหวะนี้แหวะไปพาไทชิลงดีกว่า"
ส่วนไทชิที่เกาะเสาอยู่นั้น
"น่าๆไทชิลงมาได้แล้ว"
"ม่ายอาว แงๆ เขาจากับบ้าน แงๆ"
"ประสาทกินซะแล้ว ช็อกสินิม่าอย่างหนัก"
"งั้นชั้นพาลงมาเอง"นิเนะพูดแล้วก็กระโดดจับขาไทชิแล้วลากเธอลงมาอย่างง่ายดาย
"ง่ะ"ทั้งหมดอึ้ง
ส่วนด้านมิกุนั้น
"ต้องดีดสักกี่ทีเนี่ยพวกมันถึงจะหลับ"มิกุตั้งใจดีดกีต้าเพื่อกล่อมพวกมันหลับแต่ ไม่มีผล"ชักเมื่อยแล้วสิ"
แต่วๆๆๆๆๆๆ เต้งๆๆๆ สายกีต้าขาด 3 เส้น
"ซวยล่ะ"
"มิกุจัง!"
"ระวัง!!!"
ตัวประหลาดสามตัวหลังหายจากเสียงกีต้าก็กลับมาได้หูตาชัดเจนและเล็งเดป้าหมายไปที่มิกุ
"ต้องไปช่วยแล้ว"
แต่เสี้ยววิ นาทีนั้น มิกุเกิดสติหลุดหยิบกีต้าที่สายขาดของเธอ ฟาดใส่กลางกะบานตัวประหลาดสามตัว ปึง ตึง โครม ตัวประหลาดล้มไม่เป็นท่า แล้วมิกุที่จิตหลุด เกิดทำแบบเดียวกับหนังสยองขวัญคือคุณเธอเอากีต้าฟาดซํ้าตัวประหลาด หลายรอบด้วยกันจน กีต้าเกิดหักเธอเลยไปดึงดาบของตัวประหลาดที่แขนเป็นดาบขาด แล้วก็เอามาฟันสับๆจนเลือดมันกระเด็น กระฉูด เละ ไปติดเสื้อเธอมั่ง
"พอแล้วมิกุ พวกมันคงตายแล้วล่ะ!"
"เอ๋?"เธอเพิ่งได้สติ"นี่ฝีมือชั้นเหรอเนี่ย ว่าแต่ว่านะคะ ไหงไปเกาะตรงนั้นตรึมเลยคะ"มิกุถามด้วยความงง และแสระยิ้ม
"ลมเย็นดีน่ะ"ทั้งหมดตอบพร้อมขาสั่น เมื่อเห็นเลือดเต็มตัวมิกุ
ประมาณเนี้ย
แล้วจู่ๆก็มีสัตว์อีกตัวกระโดนลงมาตรงหน้ามิกุ ปึง
"อาเระ"มิกุงงกับสัตว์อีกตัว
"ตัวไรอีกเนี่ย"
มอสเตอร์ตัวใหม่ปรากฎตัวขึ้น ตัวใหญ่มากๆ
"ตายแน่ชั้น!"
กว๊าก ตัวประหลาดเอามือตบ ลงกับพื้นตตู้ม
"มิกุจัง"
"เดี๋ยว เรย์มุอย่าเข้าไป"
"ไปชั้นนะ นิเนะ"
"พวกเรา"โทจิโกะ เรียกแล้วชี้ไปที่มือตัวประหลาด"รู้สึกมันเอามือทับไม่สนิทนะ"
แล้วก็เป็นจริงมือของมันค่อยๆยกขึ้นเหมือนมีอะไรมายันไว้ พอมือยกได้ระดับนึงก็เผยให้เห็นผู้หญิงผมสีเขียว ชุดสีนํ้าเงิน เอาหอกที่เป็นรูปจันทร์เสี้ยวยันเอาไว้
"ชั้นยังไม่ตาย"มิกุที่ล้มอยู่กับพื้นพูด
"แม่หนูชั้นว่าเธอน่าจะออกไปจากใต้่นี้นะ"
"อ่่ะคะ"มิกุตอบแล้ววิ่งไปหากลุ่มเรย์มุ
"เป็นไงมั่งมิกุ"
"ปลอดภัยคะ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ"
"ไม่ลองถามเรย์มุดูล่ะ"ฟุโตะพูดแล้วมองไปหาเรย์มุ
และปติกิริยานั้นเอง เรย์มุเองก็ทำท่าเหมือนจะรู้จักผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างดี
"เรย์มุ ซังผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ"
"เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของชั้น เองแหละเธอเป็นเจ้าแห่งเจ้าของความเป็นปีศาจ มิมะ"
"โอ๊ส เรย์มุ ไม่ได้ตั้งนาน"
"สบายดีสินะ มิมะ"
"แน่นอน"มิมะพูดแล้วก็ใช้หอกดันมือเจ้ายักษ์นั่นล้มลงไปเลย
"สุดยอด แต่เดี๋ยวนะโลกนี้ผู้ที่เข้ามาจะไม่มีพลังไม่ใช่เหรอ"
"ก็นะแต่ไม่ใช่สำหรับมิมะ"
"ทำไมอ่ะ"
"เพราะที่นี่มีกฎอย่างนึงที่ชั้นรู็้มาหลังจากมาอยู่ที่นี่ คือ ผู้ดูแลเท่านั้นที่สามารถใช้พลังได้"
"งั้นหมายความว่าส"
"ใช่แล้วมิมะ เป็นคนที่ดูแลที่นี่"
"ท่าจะหนักเอาการแหะ ตัวใหญ่ขนาดนี้"
เจ้ายักษ์ลุกขึ้น แล้วคำรามใส่
"หืม หัดไปแปลงฟันซะมั่งล่ะ"
เจ้ายักษ์เหวี่ยงมือฟาดไปมาใส่มิมะ แต่เธอก็หลบได้อย่างเมพ
"เฮ้อ เบื่อเล่นซะแล้วเอาให้จบๆดีกว่า"
จู่ๆก็มีปีกค้างคาวโผล่มาจากหลังเธอแล้วเธอก็บิน ไปหามัน เจ้าคิดว่าอย่างกับโดนแมงหวี่ตอม มันเลยเอามือคอยไล่ตบ แต่มิมะก็หลบได้ แล้วก็เผด็จ ศึก เธอเอาหอกไปแทงทะลุกะบานเจ้ายักษ์แล้วมันก็ล้ม ปึง
"สวดยอด"
"เก่งจริงๆ"
จากนั้นมิมะก็บินมาหาเรย์มุ
"โทษทีที่ทำให้รอนะ อาเระ"
มิมะงงนิดๆเพราะจู่ๆเรย์มุก็วิ่งเข้ามากอดเธอ ไม่พอคนอื่นต่างก็พางงกันตามเบย
"ยัยบ้า หายหัวไปไหนมา"
"เอ่อๆ จะพูดไงดีล่ะถึงชั้นจะผู้ที่ดูแลที่นี่ก็เหอะน๊า แต่ก็จำทางไม่ค่อยได้ด้วย"
"ช่างเถอะชั้นไม่โทษเธอแล้วกัน"แล้วเรย์มุก็ยืนกอดอก
"เอ่อคุณมิมะคะ"
"เธอคงจะเป็น เนงิ สินะ"
"เนงิ?"= =มิกุงงนิดๆ
"ก็เธอชอบต้นหอมไม่ใช่เหรอชั้นเลยเรียกเธอว่า เนงิ ง่ายกว่าเยอะ"
*เนงิ เป็นชื่อพันธ์นึง ของต้นหอม
"โย่ว มิมะ"
"อะไรเหรอ โทจิโกะ"
"เธอเป็นผู้ดูแลที่นี่ใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วเธอรู้วิธีพาพวกเราออกไปไหม"
"รู้"
"เยี่ยม รีบๆพาพวกเราทุกคนออกไปดีกว่า"
"คงทำไม่ได้"
"ไม่อ่ะ"
"ก็ชั้นลืมหมดแล้ว อ่ะว่าต้องทำไงมั่ง"
โครม ล้มกันเป็นแถว
"พูดใหม่ทีสิ"เรย์มุจับคอเสื้อ
"ไม่ใช่ความผิดชั้นซักหน่อยที่ลืม อ่ะ! แล้วใครล่ะที่ยิงหัวชั้นบ่อยๆน่ะ"
"เออเนอะ ชั้นเองนิ"= =เรย์มุเพิ่งรู้ตัว
"จำได้แค่บางเรื่องเท่านั้นแหละชั้นน่ะ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เธอยิงหัวชั้นบ่อยๆด้วยลูกแก้วหยินหยาง ล่ะก็จำแม่นเบย"
(โธ่เอ่ย มิมะนี่ล่ะก็ลืมบ่อยจริงๆ)
"ถึงลืม แต่ชั้นจำเสียงเธอได้นะ ชินคิ"
"เอ๋? ชินคิ เนี่ยใช่แม่ของอลิซรึเปล่าคะ"
"ถูกต้อง แล้ว ยัยเนื้อ"
"เนื้อ?"= =นิเนะโดนมั่ง
"มิมะหัดเรียกชื่อหน่อยก็ดี คนที่เธอเรียกว่า เนงิน่ะ ชื่อ ฮัทสึเนะ มิกุ ส่วนคนที่โดนเธอเรียกว่าเนื้อน่ะ ชื่อนิเนะ"
"อืมๆแล้วจะจำแล้วกัน นึกออกแล้ว!"
"นึกไร"
ปึก มิมะเอาหอกของเธอปักตรงกลาง
"มาสิทุกคนจำหอกชั้นเอาไว้"
"ทำไมล่ะ"
"ชั้นจำได้น่ะสิว่าจะออกไปไง"
แล้วแต่ล่ะคนก็จับหอกของมิมะ แล้วหอกก็เรืองแสงขึ้น
"ทางนี้พร้อมแล้วชินคิ"
ทางหลุมศพ
"พร้อมไหมทุกคน"
"พร้อม"
แล้วทั้งก็ยืนมือมาประสานกันตรงกลาง หลุมศพเรย์มุ
"เริ่มบรรเลงได้เลย"แล้วแต่ล่ะคนก็เริ่มร้องรวมทั้งพวกเรย์มุในโลกวิญญาณด้วย
กลิ่นโชยหวน ของดอกไม้บาน
ยังคงหวาน แม้ในยามร่วงโรย
ร่อนพเนจร ล่องไปตามทาง
กลับไม่ควรที่จะอภัย
ดั่งดอกไม้ที่งดงาม นั้นสอนบางอย่างไว้
หนึ่งชีวิต ที่เคยเดียวดาย มีความหมายมากกว่าที่เราคิด
ฉันไม่มีวันยอมพรากจาก ไม่เคยคิดที่จะปล่อยมือเธอ
ทั้งกายและใจยังต้องสั่น สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ยังร่ายรำ (เริงร่ายรำ)
กลิ่นโชยหวน ของดอกไม้บาน
ยังคงหวาน แม้ในยามร่วงโรย
เข็มนาฬิกา นับถอยหลังมา
แต่ตัวเรา กลับเดินทางย้อนตาม
ความอ่อนโยนนี้ ที่ตรึงติดข้างใน
กลับกอดเอาไว้ ด้วยหัวใจอ่อนแอ
แม้รู้ตัวดี ว่าฝันที่มี
อาจเป็นเพียง ฝันลวงมายา
ส่วนทางสนามรบที่ตอนนี้แย่มากๆ
ตุ้บ โอ๊ย มาริสะล้มลงกับพื้น แล้วซาตานก็จับที่คอมาริสะแล้วยกขึ้นตัวเธอขึ้น
"หึพลังใหม่ของแกนี่กระจอกจริงๆ"
"แค่กๆเงียบไปเลยแก"
"ดูรอบๆตัวเจ้าสิพันธมิตรของเจ้าไม่เหลือแล้ว"
เปรี้ยง มีกระสุนสไนเปอร์ ยิงที่แขนซาตานข้างที่จับคอมาริสะ แล้วซาตานก็ปล่อยร่างมาิริสะลง เพื่อหันไปดูทิศที่กระสุนยิงใส่
"จริงสินะพวกกระจอกกลางทะเลข้ายังไม่ได้กำจัดเลยนิ"แล้วซาตานก็ดีดนิ้ว
ส่วนทางนาราสุที่ยิงสไนเปอร์ใส่
"ทำไมมันต้องดีดนิ้วด้วยฟะ"
ครืกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เกิดไรขึ้นไหงเรือถึงสั่นแบบนี้"
"ไม่ทราบครับผม"
ซูม แล้วก็มีหนวดยักษ์โผล่มาจากทะเล แล้วก็ทำลายเรือรบ
"ซวยล่ะ คราเค่น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
กลับมาทางเดิม
"หึๆแค่นี้ก็กำจัดตัวถ่วงไปได้อีก"
ปังๆเจมส์ยิงปืนใส่แต่กระสุนก็ไม่ระคายกับผิวซาตาน
"ยังอยู่อีกเหรอ"
"ใช่พวกเราไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก"
ในจังหวะเดียวกัน Nomad ก็เปลี่ยนเป็นโหมดเพิ่มพลังกล้ามเนื้อ แล้วกระโดเข้าไปต่อยซาตานจากด้านหลัง แต่ กรึก
"บ้าน่า"โนแม็ตอึ้งเพราะซาตานเอามือรับได้เฉย
"นึกแล้วเชียว"แล้วซาตานก็ดึงแขนโนแม็ตแล้วทุ่มร่างเขาไปมา แล้วฟาดลงกับพื้นแล้วก็ใช้เท้ากระทืบจนร่างของโนแม็ตติดดินเลย
"มันเก่งนะเนี่ย ขนาดนาโนสูทยังสู้ไม่ได้"
"ยังมีชั้นอีกนะเฟ้ย!"อากาทราสวิ่งเข้าไปต่อยๆซาตานแต่ก็ไร้ผล
จากนั้นซาตานก็กำหมัดแล้วต่อยไปที่หน้าของอากาทราส จนกระเด็นและชุดนาโนสูทของอากาทราสส่วนหมวกบุบเบย
"เอาลุยโลด"รามิเรสกับแบล็คเบิน ถือปืนยิงแล้วิว่งไปหาซาตาน
"ไม่เข้าผิวข้าหรอก"
"งั้นนี่ล่ะ"แบล็คเบินปาระเบิดใส่
แต่ซาตานเอาดาบตีระเบิดเป็นลูกเบสบอลแล้วลอยกลับไปหาทั้งสองตู้ม
"ตาชั้นล่ะ"
"แท็กจะบ้าเหรอ ขนาดพวกนั้นยังทำไรไม่ได้แล้วนายจะสู้มันได้ไง"
"ไม่ต้องห่วงหมัดของชั้นไม่แพ้ใครแน่"
แล้วแท็กก็วิ่งด้วยความเร็วแล้วรวบกำลังทั้งหมดไว้ที่หมัด แล้วเขาก็ยกขึ้นต่อยไปกลางลำตัวของซาตานเต็มๆ แล้วพื้นก็สเทือน
"เดี๋ยวก่อนนะ"แท็กงงเพราะหมัดที่เขาต่อยนั้นปกติสิ่งที่ต่อยไปนั้นจะกระเด็นลอยไปไกล
"มีแค่นี้รึไง"ซาตานจับแขนของแท็กข้างที่ต่อย แล้วหักแขนเขาแล้วก็อุ้มร่างเขาแล้วก็โยนไปหาอลิซ
"แท็ก"
"แขนชั้น! โอ้ยแขนชั้นเจ็บ!!!"
"นิ่งไว้นะๆ"
ในจังหวะนั้นไททัสก็วิ่งถือค้อนของเขามาฟัดกับซาตาน
"ค้อนของแกข้าจะได้ดีว่ามันเป็นค้อนเวทย์ใช่ไหม"
"ใช่และค้อนนี่ก็เคยกับจัดีศาจมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้วด้วยแล้วแกก็ต้องตายด้วยค้อนนี่"
"ฝันไปเถอะ"
หลังจากสู้กันสักพักไททัสพลาดท่าซาตานฟัดค้อนเขากระเด็น แล้วมันก็ต่อยทะลุเกราะเขาแล้วควักหัวใจของเขาออกมาไททัสตายในที่สุด
"บ้าแล้วงี้ต้องชั้นแล้วสิเฟ้ย!"อาหนังสือ แปลงร่างเป็นคาบูโตะ
แล้วไซซิก รีเซ็ต นัตสึมิ สึคาสะ ไดคิ ก็แปลงร่างเป็นไรเดอร์เข้าสู้ด้วยเช่นกัน แต่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน คาบูโตะ(อาหนังสือ) โดนเตะกระเด็น เพราะโดนซาตานใช้พลังแบบเดียวกับเนโร ซาตานใช้พลังเรียกเท้ายักษ์ พอ ไฟท์(ไซซิก)หยิบดาบมาฟัน ซาตานหลบแล้วจับหัวแล้วเหวี่ยงไปโดน ริวคิ(รีเซ็ท) ล้มคู่ พอ คิบาร่า(นัตสึมิ)วิ่งเอาดาบไปฟัน ซาตานก็หลบแล้วล็อกแขนของนัตสึมิ แล้วดีเคตจะยิงปืนใส่ ซาตานเอานัตสึมิมารับกระสุนแทนแล้วก็ผลักเธอไปชนดีเคตล้มไม่เป็นท่า ต่อมาเหลือเพียง ดิเอนด์ คนเดียว พอไดคิ จะเรียกบอทก็โดนซาตานพ่นไฟใส่แล้วก็ลงไปนอนดิ้น มิคุโอะ เห็นแบบนั้นแล้วก็ทนไม่ไหว แปลงเป็น เบลด แต่ก็ล้มไปอีกคน
"นี่เราจะแพ้จริงๆใช่ไหมเนี่ย"
"มาริสะอยู่นิ่งๆไว้นะอย่าขยับมากเลือดอาจออกมากกว่าเดิม"
"ต่อให้แค่ไหนพวกแกก็ต้องตายอยู่ดีนั่นแหละ"
ซาตานเอาดาบมาฟัน กิฟเฟน คร่อมร่างมาริสะเพื่อเอาตัวเองเป็นโล่ แต่ เคร้ง
"หืม"
"หนอยแน่แกจะซ่าเกิดไปแล้ว"
"แอบเลียนแบบพลังชั้น"
"และใช้พลังของทุกคน"
"มาทำร้ายพวกเรา"
"เราไม่มีวันยกโทษให้แกแน่!"
คนที่เอาดาบมาขัดคือ ดันเต้ เนโร แบล็ค คันดะ และทาเคชิ
"เหอะ เกะกะน่า!!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานเหวี่ยง ทั้ง 5 กระเด็น"เอาล่ะตาพวกแกแล้ว"
แต่พอซาตานจะฟัน มาริสะกับกิฟเฟน จู่ๆก็มี เลเซอร์ยิงใส่ ซาตาน ซึ่งซาตานก็งงว่าเลเซอร์นั่นมาจากไหน ก็มองไปบนฟ้า
"ยังเหลืออีกเหรอ"
"ผู้การ ชีฟ"แท็กเอ่ยชื่อ เมื่อเห็นหัวหน้าเขากำลังขับ ยาน Booster Blade กับ สปาร์ตันอีก 4 ด้วย
"สปาร์ตัน เป้าหมายคือซาตาน"
"รับทราบ!!!!!!!!!!!!!!!"
พอรับคำสั่งฝูงบิน ก็ระดมยิงใส่ซาตาน ซาตานเองก็ตอบโต้โดยการใช้ พ่น ลูกไฟใส่ แต่ไม่โดน ซาตานเลยงัดไม้เด็ด ซาตานหยิบนกหวีดแล้วเป่า
"ผู้การคะ ดูเหมือนมันกำลังทำไรบางอย่าง"
"อย่าประมาทล่ะ"
เฟี้ยว
"อะไรบินเฉี่ยวเราน่ะ"
"มีไรรายงาน"
"ตะกี้มีบางอย่างบินเฉี่ยวครับ"
"พอทราบไหมเป็นไร"
"ไม่ทราบครับ"
เฟี้ยว โครม ยานลำนึงร่วง แล้วก็ได้ทราบว่าสิ่งที่ซาตานเรียกมาคือ กากอย แล้วฝูงกากอยก็ถล่มฝูงบ่นจนหมด
"ทุกคนโอเคไหม"
"ค่ะดีอยู่"
"แล้วที่เหลือล่ะ"
"มีสปาร์ตันตาย 2 ครับ"
"เบื่อจะเล่นแล้ว!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานอ้าปากกว้างแล้วดูดฝูงกากอยเข้าปาก และพ่น เซโร่ ใส่ กลุ่มสปาร์ ตัน แล้วก็เตรียมจะฆ่าการ์เดียนแต่ล่ะคน "เริ่มที่เจ้าก่อนแล้วกัน"ซาตานเล็งไปที่อลิซ
"อลิซหนีไป"
"ไม่ชั้นจะสู้"
"งั้นต้องผ่านชั้นก่อน"ฟรานมายืนขวา่ง
"งั้นฆ่าเจ้าด้วยแล้วกัน"
"ลองกินพลังชั้นหน่อยสิ"ฟรานกำมือเล็งไปหาซาตานแต่ไม่มีผล"ทำไมล่ะ"
"พลังของเจ้าน่ะไม่มีเหลือแล้วน่ะสิ"ซาตานตบฟรานลอยไปหาเรมิเลียที่นอนซมอยู่
"เซี้ยงไฮ้"
"จ๋า"
เซี้ยง กับกองทัพตุ๊กตาล้อมรอบ ซาตาน แต่ซาตานเบ่งพลัง ทำเอากองทัพตุ๊กตาลอยไปคนล่ะทิด
"เซี้ยงไฮ้! ว้าย!"อลิซลื่นล้ม
"ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว"
ซาตานยกดาบขึ้นสูง เพื่อจะฟันอลิซ แต่ทันใดนั้น ซูม ก็มีแสงสีขาวพุ่งขึ้นฟ้าจากด้านหลังศาลเจ้า
"มันอะไรกันความรู้สึกแบบนี้"
"มาแล้วิสินะ"เซเปี่ยนที่นอนจมเลือดอยู่กับพื้นพูด
"หมายความว่าไงของแกไอคนทรยศ"
"ความหวังยังไงล่ะ"
ส่วนด้านศาลเจ้า
"เหวออะไรกันเนี่ย"
"ไม่รู้สิ แต่ความรู้นี้บอกไม่ถูกเลย"
แว็บ คนจากโลกวิญญาณกลับมา
"เย้ออกมาได้แล้ว"
"จริงด้วย เดี๋ยวนะ ไทชิ หายไปไหน มิมะด้วย"
"ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฟูโตะ โยจิโกะ เซย์กะ มิกุ นิเนะ เรย์มุ ก็ไม่อยู่ด้วย"
"อ้าวเห้ย หายไปไหนล่ะคะ"เคียวโกะร้อง
"โน่นๆ"
"อะไรเหรอ ยูเรย์"
"พี่จ๋า พวกพี่ๆดูบนฟ้าโน่นจิ"
แสงที่พุ่งขึ้นฟ้า ค่อยๆหายไปแล้วเผยให้เห็นแสงที่อยู่ในลักษณะวงกลม
ส่วนทางเดิม
"เห็นทีข้าต้องทำลายมันซะแล้ว"
"ไม่แกต้องไม่ไปไหนทั้งนั้น"สึนะจับขาไว้
"อย่ามาเกะกะ"
"เร็วพวกเราหยุดมันไว้"
แต่ล่ะคนคอยจับยึดและยันคอยไม่ให้ซาตานเข้าไปหา
"ปล่อยข้านะโว้ย!"
"ปล่อยให้บ้าสิ"
"ทนไม่ไหวแล้ว!!!!!!!!!!!"แล้วซาตานก็หมุนตัวสลัดทุกคนจนหลุด"ไปล่ะ"
เปี้ยง สายฟ้าสีขาว พุ่งซาตานจนเข่าทรุด
(เจ้าปีศาจชั่วช้าสามาญ)
"เสียงนี่ เจ้าเป็นใครกันออกมา"
(เจ้าก็เห็นแล้วนิ)
"แสงนั่นสินะ"
พอซาตานจะยืน ก็โดนอีกรอบ จนเข่าทรุด 2 ข้าง
(ความชั่วของเจ้าข้าจะมนทินให้หมด)
"เสียงแบบนี้ เรย์มุนิ"
"มาริสะแน่ใจเหรอ"
"ใช่แน่นอนชั้นจำเสียงนี้ได้"
"ว่าไงนะ ฮาคุเรย์ เรย์มุ เหรอเป็นไปไม่ได้ก็เจ้าตจายไปแล้วนิ"
(ถึงจะตายแต่ก็กลับมาได้ กลับมากำจัดแกไง!)
"เอ๋ ชุดชั้น"
"ชุดชั้นด้วย"
จู่ๆชุดของ มาริสะ อลิซ ซาคุยะ แพทชูลี่ ฟราน เรมิเลีย ซุยกะ ที่อัพเกรอจะเรืองแสง แล้วชุดก็พุ่งออกเป็นแสงไปหา แสงสีขาว ทำให้ชุดกลับมาอยู่อยู่ชุดเก่า
"อะไรอีกล่ะ"
(ชั้นจะปกป้องทุกคนต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรก็ต้องปกป้อเอาไว้ให้ได้!!!!!!!!)
แล้วแสงทั้งหมดก็มารวมตัวกัน จู่ๆก็มีปีกนก 6 ปีก โผล่ออกจากแสง แล้วก็ค่อยๆกลายสภาพเป็นผู้หญิง พอแสงหายก็ปรากฎร่างชัดเจน
"เรย์มุ"
"ไม่สินั่นไม่ใช่เรย์มุ แต่นั่น อมาเทราสุ"
"จริงเหรอ"
"เรย์มุเธอเทพอมาเทราสุเหรอ ช่างงดงามจริงๆ"
"ว่าไงนะ อมาเทราสุเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จงหุบปากของเจ้าซะเจ้าปีศาจ ในนามของข้า อมาเทราสุ ขอตัดสินว่าเจ้าสมควรตาย"
"มากไปแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ซาตานบินขึ้นไปชักดาบฟัน
"งั้นก็ไม่มีการปราณีกันแล้ว!"อมาเทราสุ ก็ควงง้าวแล้วเข้าปะทะ
พอปะทะกันเสียงอาวุธดั่งสนั่น จนพื้นธรณีสั่นสะเทือน และการต่อสู้ระหว่างเทพกับซาตานก็ได้เริ่มขึ้น
"ขอให้ชนะนะ"มาริสะสลบไป
"มาริสะ!"กิฟเฟนเข้ามาประคองร่าง มาิรสะ
ดนตรีประกอบระหว่างการต่อสู้ เปิดดนตรีแล้วอ่านไปลองนึกภาพไปด้วยชวนเห็นเลยแหละผมลองแล้ว ลองนึกย้อนตั้งแต่ตอนอมเทราสุ ปรากฎตัวด้วยนะ แล้วจะรู้ว่าเข้ากันมาก แต่ขอแนะนำนะ เปิดดนตรีนี้จนกว่าจะถึงฉากที่อมาเทราสุ จากลาแล้วทิ้งของขวัญไว้ให้เรย์มุ
ซาตานฟันซ้ายฟันขวาแต่ไม่โดน แล้วอมาเทราสุก็ใช้ง้าวหวดซาตานลงที่หัว แล้วซาตานก็ร่วงลงพื้น โครม และพอซาตานตั้งตัว ก็ยิงเซโร่ ออกจากปาก ใส่ แต่ อมาเทราสุ กลับยกง้าวขึ้นแล้วฟาดผ่ากลาง เซโร่ และเซโร่ก็หายไปซะงั้น แล้วก็ต่อด้วยอมาเทราสุเปลี่ยนง้่าวเป็นธนู แล้วยิงไปหาซาตาน ซาตานยกดาบกัน แต่ลูกธนู กลับยิงทะลุดาบผ่านอกซาตานไป จนซาตานได้รับบาดเจ็บมาก
"ข้า....ข้าจะแพ้ไม่ได้ข้าต้องไม่แพ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"น่าสังเวชยิ่งนักเจ้าปีศาจตนนี้"
"ข้าจะต้องเป็นผู้ครองทุกสิ่งทุกอย่าง!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ซาตานพุ่งใส่อีกครั้ง
ซาตานพุ่งด้วยความเร็วไปหา อมาเทราสุ แต่อมาเทราสุหลับตาแ้ล้วรอให้ซาตานมาหา
"ข้าต้องเป็นใหญ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
อมาเทราสุ ลืม แล้วก็ควงธนูให้กลับเป็บง้าวแล้วก็ ฉึก แทงทะลุร่าง ซาตานไป แล้วซาตานก็มองเข้าไปในดวงตาของอมเทราสุ เขาเห็น ฮาคุเรย์ เรย์มุ อยู่ในนั้น แล้วข้างๆเธอก็มี นิเนะ มิกุ ไทชิ เซย์กะ อยู่ด้วย และอมาเทราสุ ก็เหวี่ยงซาตาน ออกจากง้าว แล้วเธอก็ใช้"สุดยอดพลังไร้เทียมทาน ผนึกจินตนาการ!!!!!!!!!!!!!!!"แล้วพลังก็โดนกับซาตานเต็มๆแล้วก็ไปชนกับภูเขา แล้วเธอก็ยื่นมีขวาออก ก็มีเศษแก้วจากลูกแก้วหยินหยางค่อยๆมารวมกัน จนกลายเป็นลูกแก้วหยินหยาง ที่แตกไปกลับมาในสภาพใหม่ แล้วเธอก็ชูลูกแก้วขึ้นสู่ฟ้า แล้วมันก็เปร่งแสงจ้า แล้วปล่อยคลื่นแสงออกมา กระจายไปยังโลกต่างๆ
"นั่นเจ้าทำอะไร!"
"กำจัดความชั่วให้มีแต่ความดีน่ะสิ"
คลื่นแสงกระจายไปยังโลกต่าง
ที่โลก OS tan
"ท่านเอาไงดีกับพวกนี้ดี"
"เอาไปเป็นอาหาร สุนัขเฝ้า่ประตูนรกแล้วกัน"
"ไม่เอาปล่อยนะ"
"ปล่อย ซาเซโกะ นะเฟ้ย!"
"งั้นแกด้วยแล้วกัน"
"ท่านครับดูนั่น"ทหารเคออสบอกหัวหน้าเมื่อคลื่นแสงสีขาว
"นั่นแสงอะไรฟะ"
วาบ แสงผ่านตัวทหารเคออส ดวงตาสีแดงแปลเปรี่ยนไปเป็นสีเขียว
"เดี๋ยวนะนี่พวกเราทำอะไร ปล่อยพวก OS tan ให้"
"ครับท่าน"
"เอ๋?"เหล่า OS tan ทั้งหมดงงที่จู่ๆพวกนี้มาบุกยึกแล้วจับ แล้วจู่ๆเกิดปล่อยตัวแล้วซ่อมแซมสิ่งที่พังทะลายซะงั้น
และแสงนั้นก็กระจายไปยังโลกต่างๆที่โดนซาตานยึด แล้วคลื่นแสงสีขาวก็ เปลี่ยนทหารเคออส ที่ยึดโลกแต่ล่ะโลกเอาไว้กลับปล่อยตัวการ์เดียนแต่ล่ะโลกแล้วก็ฟื้นฟูโลกแต่ล่ะโลกให้กลับมาเหมือนเดิม
กลับมาที่เกนโซวเคียวตอนนี้
แดนมายาที่สลายไปนั้น ก็ค่อยๆฟื้นคืนชีวิตกลับมา ลำธารลาวาที่ไหนผ่านก็กลายสภาพ เป็นลำธารที่มีแม่นํ้าใสสะอาดไหลผ่าน บ่อทะเลซาบที่แห้งก็มีนํ้าโผล่จากดิน ต้นไม้ที่แห้งตายก็ค่อยๆกลับมามีสีเขียวอีกครั้ง แล้วเขตแดนที่พังไปนั้นก็ค่อยๆรวมตัวกันอีกครั้ง จนเกนโซวเคียวกลับมา มีชีวิตอีกครั้ง แล้วอมาเทราสุ ก็เปลี่ยนลูกแก้วหยินหยาง เป็นละอองสีขาว แล้วเธอก็ร้องเพลง
จะลองฝืนชะตา จากนางฟ้า ลงดิน
จะผกผินหัวใจไป ฉันจะตามไป ทำให้เธอ
จากตรงนั้น เกิดจากบนฟ้า ดวงชะตาชักพาให้ลงไป
กับสิ่งนั้น ดุจดั่งความฝันล่องลอย สุดแสนไกล
จากใจชั้น ที่อยากจะมีให้กัน
แต่พลันมลายหายจาง ต้องเสียใจ
ปิดตาชั้น ให้หวั่นอยู่ในหัวใจ คอยเก็บเอาไว้
ฝืน...ปล่อยหัวใจ ชัก...พา...หา...เธอ...
จากสวรรค์ลงมา จะไปหาตัวเธอ
สิ่งที่ชั้นต้องเจอ คงไม่ว่างเปล่า
จะลองฝืนชะตา จากนางฟ้าลงดิน
จะผกผินหัวใจไป ฉันจะตามไป ทำให้เธอ
ละอองสีขาวกระจายไปรอบๆแตะการ์เดียนที่บาดเจ็บจู่ๆก็ลุกขึ้นมาแล้วบาดแผลก็หายสนิท โมวเซย์ที่แขนขาดพอโดนละอองแขนเขาก็กลับมา ส่วนสึมูกิที่ขาดสองท่อน พอโดนละอองสีขาวจากร่างที่ขาดกลับมาประกบติดกัน แล้วก็ฟื้นขึ้นมาอย่าง งงๆ อุดงเกะเห็นสึมูกิฟื้นขึ้นมา ก็วิ่งเข้าไปกอดทันที ไททัสที่ที่โดนควักหัวใจก็กลับมามีชีวิตได้อีกครั้งหลังจากละอองสีขาวแตะตัวเขาทำให้เขาได้หัวใจใหม่ แล้วจากนั้น อมาเทราสุ ก็บินไปหาซาตานที่ฝังติดภูเขา
"ดูเหมือนว่าข้าจะแพ้แล้วสินะ"
"ใช่แล้วเจ้าจะยอมรับผิดในการกระทำของเจ้าไหม"
"หึ......"
"ว่ายังไง"
"ข้าคงไม่เหลืออะไรอีกแล้วล่ะ ทั้งลูกสาวข้า"
(อย่าพูดแบบนั้นสิคะ)
"ริโกะ"
(ที่จริงนะ หนูก็ได้รู้ความจริงเองว่าสิ่งที่พวกเราทำน่ะมันผิด แต่พ่อคะได้โปรดเข้าใจด้วยนะ)
"หึ เข้าใจล่ะ งั้นช่วยฆ่าข้าที่ข้าจะได้อยู่กับลูกสาวข้า"
"อืม ในนามข้า อมาเทราสุ ขอตัดสินโทษประหาญเจ้า"อมาเทราสุ ยื่นง้าวจ่อที่หน้าผากซาตาน"มุโซ ฟุ อึ้ง"
แล้วร่างของซาตานก็สลายกลายเป็นแสงหายไปในที่สุด
มาทางการ์เดียนทั้งหมดที่ฟื้นตัว
"อื้อ"
"ฝืนแล้วเหรอ"
"กิฟเฟน แล้วทุกคนล่ะ แล้วสถานกาลเป็นไงมั่ง"
"ก็ดูเหมือนว่าเราจะชนะนะ"
มาริสะ เห็นว่า แต่ล่ะคนส่งเสียงดีใจกันใหญ่ที่ชนะ
"วู้หู้ ชนะแล้ว!!!!!!!!!!!!!"
"เท่านี้โลกทั้งหมดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว"
"เดี๋ยวแล้วเรย์มุล่ะ"มาิรสะเพิ่งนึกได้
แล้วก็มีแสง 5 แสงลอยลงมา แล้วก็โลผล่ร่างผู้ญิง 5 คน
"โอ๊สทุกคนชั้นกลับมาแล้ว!"
ทุกคนดีใจเมื่อเห็นเรย์มุมาอยู่ตรงหน้า แต่คนที่ดีใจสุดคือมาริสะ เธอวิ่งไปกอดเรย์มุแล้วนํ้าตาไหล
"ยัยบ้าทำให้เป็นอยู่เรื่อย"
"โทษจ้ะๆ"
"เรย์มุซังดีใจจังดีคุณกลับมา"
"เออม ซานาเอะ"
"แหมๆ เหมือนจะมีสุขกันจังเบยนะ"
ทั้งหมดมองไปยังต้นเสียงก็เจอเต็มๆ
"ท่าน อมาเทราสุ "เรย์มุอึ้งนิดๆ
"เพราะความพยายามและความมีศรัทธาอันแรงกล้าความร่วมมือของพวกเจ้าทุกคน จึงเป็นพลังให้ข้าสามารถเอาชนะได้"
"ไม่รู้เลยว่าจะขอบคุณท่านไงดี"
"เปล่าหรอก คนต้องที่ต้องขอบคุณน่ะไม่ใช่ข้าหรอกนะ แต่เจ้าต่างหากหลานข้า"อมาเทราสุชี้ไปยังเรย์มุ
"ชั้นเหรอ"
"เพราะความพยายามและเชื่อมั่นของเจ้า ทำให้ปีศาจตนนั้นเห็นถึงผลกรรมของมันและเป็นพลังแรงกล้าที่ทำให้ข้าสามารถต่อกรกับมันได้"
"ชั้นคงไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ"
"ไม่หรอกเพราะทางเดินที่เจ้าเลือกต่างหาก"
"ทางที่ชั้นเลือก"
"เจ้าเลือกที่จะเดินไปข้างหน้าเพื่อสร้างอนาคตที่ดี และ สร้างความสงบสุขแก่มวลมนุษย์ นั่นแหละคือทางเดินที่ถูกต้องซึ่งทางเดินนี้ข้าก็ไม่ได้เห็นมานานแล้ว แต่พอข้าเห็นแบบนี้แล้ว ขอบคุณหลานข้าที่ทำให้ข้าได้เห็นเส้นทางนี้อีกครั้ง ข้าจึงต้องขอขอบคุณเจ้ามาก"
"ขอบคุณค่ะ"
"อ้อและข้าจะมอบสิ่งนี้ให้เจ้า"อมาเทราสุ แบมือออกแล้วก็มีแสงสีขาวน้อยๆลอยเข้าท้องเรย์มุ
"นี่มัน"
"สิ่งที่จะเป็นอนาคตให้กับเจ้าและทุกคนไง และข้าเองก็ต้องขอบใจพวกเจ้าทุกคนที่มีความเชื่อมั่นในตัว เรย์มุ อยู่ เพราะงั้นจงมีศรัทธาแล้วทำดีต่อไปล่ะ"อมาเทราสุบินขึ้นฟ้า แล้วก็หายไปแล้วก็ทิ้งสายรุ้งไว้ด้วย
........................................
.................................................
.......................................................
..............................................................
..................................................................
[นับจากสงครามในครั้งนั้นจบลง เกนโซวเคียวก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง และโลกต่างๆก็ได้ฟื้นคืนสภาพกลับมาเช่นกัน ลูกที่ถูกทำลายไปแล้วก็กลับมาฟื้นคืนได้ และเหล่าการ์เดียนแต่ล่ะคนก็ได้กลับบ้านต่างฝ่ายต่างได้เจอหน้าพ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา หรือคนที่เรารัก และเพื่อนฝูง โดย โอย์กิ พากลับไปส่ง ส่วนเหล่านักรบต่างโลกก็เดินทางไปยังโลกอื่นๆที่โดนทำลายเพื่อช่วยเหลือและฟื้นฟูโลกขึ้นมาใหม่ ส่วนทหารเคออสน่ะเหรอ หลังจากที่กลับตัวตัวแล้วปล่อยโลกต่างๆให้เป็นอิสระ ทหารเคออสทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของเซเปี่ยน แล้วเซเปี่ยนก็นำทหารเคออสทั้งหมดกลับมายัง บารามอส เพื่อฟื้นฟูให้กลับมาเหมือนเดิม จะข่าวดีอีกอย่างก็คือ เรื่องความรัก หลังจากสงครามจบลง การ์เดียนแต่ล่ะคนก็เข้าหาคนที่เรารัก อย่างมิกุเพือนชั้นเธอแต่งงานกับไคโตะ แบล็คกับดันเต้ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตแล้วก็อยู่ด้วยกัน แล้วก็นะ คนบ้าระหํ่าอย่างโมวเซย์ไม่น่าเชื่อจะมีคนรักเขาแต่งงานเลตตี้ ส่วนสึมูกิก็แต่งงานกับอุดงเกะ ส่วนนีเนะนั้นเธอก็คลอดลูกออกมา ปรากฎว่าได้ลูกสาวสิ่งนั่นทำให้ซูซูโมะ ดีใจเป็นอย่างมาก แล้วก็นะ ยูยูโกะเองก็เลือกแต่งงานกับโอย์กิ แล้วก็ยังไม่วายนะ เพื่อนชั้นมาริสะก็ด้วย เธอแต่งงานกับกิฟเฟน ส่วนอลิซน่ะเหรอเธอก็แต่งงานกับแท็ก ส่วนคู่ที่ไม่ถูกกันอย่างอาคิวกับซูบาชิ ทั้งคู่เกิดชอบกันและกันแล้วก็แอบไปเข้าหลังกองฟาง นั่นทำเอา่คนในตระกูลฮิเฮดะ ว่า ซูบาชิเป็นการใหญ่ส่วนอาคิวก็ทำทุกทางเพื่อที่จะแต่งงานกับซูบาชิให้ได้ถึงแม้คนในตระกูลจะต่อว่าแต่สุดท้ายคนในตระกูลก็ยอมแล้วให้เธอแต่งงานกับซูบาชิได้่ แล้วก็ชั้นเองก็ต้องมีเรื่องปวดใจเหมือนกันที่ว่าต้องมาดูแลบรรดาลูกๆสุดจะกวนของชั้น 6 คน จนชั้นแทบจะบ้าตาย แล้วก็ปีนี้ก็เป็นหน้าร้อนซึ่งปกติหน้าร้อนปีนี้ ศาลเจ้าฮาคุเรย์ มักจะจัดงานเทศกาลประจำหน้าร้อน แล้วชั้นก็ได้เชิญทุกๆคนที่รู้จักรวมกับเหล่าคนต่างโลกด้วยให้มาร่วมเทศกาลด้วยกัน และนั่นก็เป็นความทรงจำทีี่ดีที่สุดในหน้าร้อน ชั้นฮาคุเรย์ เรย์มุ ขอจบบันทึกไว้เท่านี้]
"ดูเหมือนเธอก็จะบันทึกได้เยี่ยมนะ"
"ก็นะ ว่าไปแล้วเอาไอติมไหนๆก็หน้าร้อนแล้ว"
"ไม่อ่ะ"
"ตามใจนะอาิคิว"
"แงๆ"
"เฮ้อ เอาอีกแล้วหน้าร้อนทีไรลูกชั้นป่วนเมื่อนั้น"
"เธอรีบไปดูเด็กดีกว่าไหม"
"เธอก็มาช่วยดูด้วยเลย ชั้นรู้นะถ้าชั้นไปดูเธอคิดจะแอบมาเปลี่ยนบันทึกชั้นใช่ไหม"
"ยอมๆไปดูด้วยก็ได้(รู้ทันจริงๆ)
....................................................
.........................................................
..............................................................
.....................................................................
.........................................................................
ณ Dark Lost World แห่งนึง
"ดูเหมือนว่า รุ่นที่ 1 จะทำพลาดซะแล้ว ท่านคิดไงมั่งท่านรุ่นที่ 4"
"เฮ้อ รุ่นที่ยังทำพลาดแบบนี้แถมตายไปแล้วด้วย พวกเรา Chaos Lord ทั้ง 9 ที่เหลือคงต้องระวังอยากมาก"
"ใช่รู้สึกว่ามิโกะผู้นี้จะมีพลังที่ร้ายกาจมากแน่ๆ"
"ไรกันท่านรุ่นที่ 2 ท่านเหมือนท่านกลัวนะ"
"เปล่าหรอกท่านรุ่นที่ 7 ว่าไปนะรุ่นที่ 3 5 6 กับ 8 พวกท่านไม่มีไรจะพูดมั่งรึ"
"ข้ากำลังคิดอยู่ น่ะท่านรุ่นที่ 2 ว่าจะเอาไงกับเจ้าคนทรยศนี่ด้วย "
"นี่คือสิ่งที่ท่าคิดรึ ท่านรุ่นที่ 3 ว่าไปนะท่านรุ่นที่ 5 มีความคิดไงมั่ง"
"..................."
"ไม่มีสินะ แล้วรุ่นที่ 8 ล่ะ"
"ไม่ล่ะ"
"ว่าไปนะในฐานะที่ข้าเป็น Chaos Lord รุ่นที่ 4 ข้าว่าข้าน่าจะ..."
"ข้าว่าอย่าดีกว่า"
"ไรกันท่านรุ่นที่ 6 รึว่าท่านมีแผนดีๆ"
"ไม่มีหรอกแต่ข้าว่าเรามีผู้ที่เหาะสมที่สุดในตอนนี้แล้วล่ะ"
"ท่านคงจะหมายถึง"
"ถูกต้องแล้วค่ะท่านรุ่นที่ 6 พูดถึงดิฉันเอง"
"แล้วท่านมีความคิดไหมล่ะ ท่านแรม ไม่สิท่านรุ่นที่ 0
"มีแน่นอนค่ะ"หญิงสาวนามแรม กล่าวแล้วมองไปยังลูกแก้ว"ฮาคุเรย์ เรย์มุ จงรู้ไว้ซะว่าสงครามน่ะ"
มันพึ่งเริ่มต่างหาก
สหมงคลฟรี ไม่ใช่! ขอขอบคุณทุกท่า่นที่รับชมผลงานของเราเพื่อสนองเจตนารม ขอปิดด้วยเพลงปิดนิยายเรื่องนี้
BY เพลงต่างๆที่มาในนิยาย
เพลงตอนพาเรย์มุกลับ
เพลงที่ เรย์มุร้อง ตอนอยู่ในโลกวิญญาณ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น