ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : Extra มิตรแท้
"ที่นี่สินะ แต่เอ๋ทำไมที่นี่มันแปลกๆจัง"
อาหนังสืองงเพราะโอย์กิขอเขาให้ตามหา พ่อมดเคออส แล้วอาหนังสือก็ตามหาแล้วก็มาโผลาที่ไหนเขาเองก็ไม่ทราบ
"จะว่าไปหน้าเป็นไงหว่า"อาหนังสือหยิบรูปมาดู
"ดูเหมือนต้องพึ่ง GPS"
อาหนังสือเอารูปเสียบกับGPS พร้อมกับกดเช็คดูว่าที่ๆเขาอยู่คืออะไร
"เป็นไปได้เหรอเนี่ยซากปราสาทที่พัง ซากป้อม เศษสิ่งก่อสร้างต่างๆ พวกนี้ทั้งหมดคือ บารามอส น่ะ"
อาหนังสืองง เพราะ บารามอสที่เขารู้จักต้องเป็นปราสาทและป้อมต่างๆที่เรียงรายสวยงาม แต่สิ่งที่เขาเห็นคือภาพบารามอสที่เหลือเพียงซากปรักหักพัง
"ลองเฃ้าไปสำรวจดูดีกว่า"อาหนังสือเดินเข้าไปในปราสาท
"ฮัลโหล! มีใครอยู่ไหมครับ!!"เงียบฉี่"แปลกนะเครื่องก็บอกว่าพ่อมดอยู่ที่นี่"
ตึงๆ
"ใครน่ะ"อาหนังสือหันหลังไปมอง"ก็ไม่มีนิ"
โครม คราวนี้ ตู้หล่น
"ชักไม่ขำแล้วนะ"อาหนังสือถือปืนรอ
กรรร หลังเขาบนซากกำแพงที่พัง มีอะไรบางอย่างมองเขาอยู่ กว๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันกระโจนใส่เขา อาหนังสือหันมายิงปืนใส่ ปัง ไม่โดนแถบมันชนเขาจนกระเด็นไปชนเสาต้นนึงในตัวปราสาทแล้วเศษหินจากเสาหล่นทับ แต่ยังดีที่อาหนังสือ สร้างบาเรียทัน
"ตัวอะไรเนี่ย"เขาคลายบาเรียออก แล้วพูด
ฟึบๆ มันเร็วมากจนเขามองไม่ทัน
"อืมจะงั้น Clock up มาใช้ดีไหมเนี่ย"เขานึงครู่นึง
กึกๆ โฮก!!!!!!!!!!!!!!!! อาหนังสือสดุ้งกับเสียงคำราม แล้วเขามองไปที่เพดานก็เจอเข้าเต็มๆ แล้วมันก็กระโดนลงมาที่พื้น นั่นทำเอาอาหนังสือพูดว่า
"ตัวอะไรฟะเนี่ย!!!!!!!!!!!!"
สิ่งที่เขาเจอคือ
"น่าเกลียดชมัด"
โฮก สิ่งนั้นพุ่งใส่ทันทีที่อาหนังสือพูดเสร็จ แล้วเขาก็ยิงปืนใส่แต่ไม่โดนสักนัด มันเร็วมากจนเขาก็มองไม่ทัน และเขาก็เล่นระเบิดควัน ทำให้เจ้าตัวนั้นหาเขาไม่เจอ
(ตัวอะไรฟะเนี่ย ประหลาดแท้)เขาหลบหลังเสาแล้วชเง้อมองมันหน่อยนึง(ดูเหมือนมันจะมองไม่เห็นนะเนี่ย)
เขานึกในหัวเพราะเขาเห็นเจ้าตัวนั้นไม่มีตา แต่มันก็กวัดมองไปทั่วๆ
(จะสู้กับเจ้าตัวนี้ยังไงเนี่ย)
เขาคิดอย่างหนักจนเครื่องยนตร์ภายในบริเวณหัวใจเกิดร้อนแล้วมีเสียงลอดออกมาหน่อยๆ ฟึบ เจ้าตัวนั้นหันมามองที่เสาแล้วก็พุ่งไปหาเอาตบเสาพัง อาหนังสือกระโดดหลบ
"อะไรเนี่ยมันรู้ได้ไง!"
มันหันมามอง แล้วก็คำรามใส่
(คำเตือนพลังงานเหลืออยู่ 40 %)
"ซิลิกอนชิปหาย"เขาพูดเสร็จก็วิ่งจ้อน
มันก็วิ่งตามเช่นกัน
"เอาไงดีเนี่ย! จะหนีก็หนีไม่พ้น!!"พูดไม่ทันขาดคำก็สดุดล้มซะงั้น
"ชิปล่ะ"
มันกระโดคร่อมเขาแล้วมันจะกัดคอ อาหนังสือเอาดาบมากัน แต่มันก้ดดาบหักแล้วเหวี่ยงเศษดาบไป
"ตายแน่ๆเลย"
ฟึบๆ
"over there!"
โชคดีมีทหารกลุ่มนึงมาขวางทำเอาเจ้าตัวประหลาดหันไปมอง
โฮกกกกกกกก
"ยิงมันเลย!"
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทหารสาดกระสุนใส่มันโดดหลบอาหนังสือสร้างบาเรียกันลูกหลง ตัวประหลาดนั่นโดดหลบไปมา
"ใช้คลื่น เสียง"
"จัดไป"
ทหารหยุดยิงแล้วนิ่งเงียบ แต่มีคนนึงหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาแล้วโยนไปด้านนอก ตัวประหลาดโดตามเสียงนั่น
"ฝู่เกือบไป"อาหนังสือคลายบาเรีย"ขอบคุณที่...."อาหนังสือเงียบ
"พวกแก Chaos space marine นิ"อาหนังสือถือ ปืนรอ
ฝ่ายทหารเคออสก็ควักปืนมาจ่อเช่นกัน
"วางอาวุธลงซะเขาเป็นมิตร"
ทหารเคออสวางปืนลงตามเสียงคนนึง อาหนังสือก็วางเช่นกัน แล้วบังเกิดพ่อมดเคออสเดินแหวกกลุ่มทหาร มาหาอาหนังสือ
"นายคือพ่อมดเคออส Sorcerer งั้นสินะ"
"ส่วนนายจอมเวทย์วิทยาศาสตร์ อาหนังสือ สคูลเลอร์ จาก lost world สินะ"
"เอ๋? ไหงถึงรู้ชื่อผมกับที่ๆผมจากมาได้ล่ะครับ"
"ของแบบนี้นั่งทางในหาเอาก็รู้แล้ว"
"เก่งเกินว่าแต่ ตัวประหลาดเมื่อกี้ไปไหนซะล่ะ"
"ตามมาสิ"
ณ ด้านนอก ตอนนี้ตัวประหลาดอยู่ในกรงขังเรียบร้อย แต่มันก็ดิ้นเอาๆราวกับสัตว์กระหายเลือด
"ตัวไรน้อน่าศึกษาจัง"
"ไว้คราวหน้าแล้วกัน เอามันเข้าขบวนยานเลย"
"ครับท่าน"
"เอ๋!? คุณจะเอามันไปไหน"
"เราจะส่งมันกลับที่โลกของมันและในสภาพแวดล้อมไม่เหมาะที่จะเป็นโลกของมันด้วยซํ้า"
ซูม ยานที่ขนตัวประหลาดออกไปตามคำสั่ง
"ไหนขอดูดาบนายหน่อยสิ"
"อืมได้สิ"อาหนังสือยื่นดาบที่หักให้"ว่าแต่ทำไมมันถึงกัดดาบของผมหักได้ล่ะ"
"อืม เป็นงี้นี่เอง"
"อะไรเหรอครับ"
"มันหักก่อนหน้านี้แล้ว"
"ว่าไงนะ! ดาบ KIG ที่สุดยอดของชั้นไม่มีทางหักง่ายๆหรอก"
"นั่นมันในความคิดนายแต่ลองคิดดูคนที่ทำดาบนายหักได้คือใคร"
"คนที่ทำดาบชั้นหัก"อาหนังสือนึกแล้วก็ ปิ้ง"เป็นงี้นี่เอง"
เขานึก ย้อนไปตอนประลองกับซึคาสะ
"ผู้ที่มีจิตใจคุณธรรมที่จะปกป้องทุกสิ่งย่อมฟันทุกอย่างให้หักได้"
"โยวไค ซึคาสะ รักความยุติธรรมขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ใช่เพราะหมอนั่นให้สัญญา เรย์สึกะ เอาไว้ ว่าจะปกป้องเกนโซวเคียว"
"อืมๆว่าไปนะทำไมคุณถึงมที่นี่และหักเจ้าปีศาจทำไม"
"เอาเสร็จล่ะ"พ่อมดยื่นดาบที่เพิ่งซ่อมเสร็จให้
"ว้าว! ทำไมเร็วจัง"
"แหงล่ะชั้นเป็นพ่อมดนี่น่า"
"ส่วนคำถามน่ะไว้ที่หลังแล้วกัน ว่าไปนายจะตามมาด้วยก็ได้นะ"
"โอเคคุณ เอ่อ พ่อมดเคออส Sorcerer"
"เรียกชั้นว่า เซเปี่ยนจะดีกว่านะ"
เซเปี่ยนชวนอาหนังสือเดินขบวนมายังริมทะเลที่อยู่ด้านหลังบารามอส
"เอ่อคุณ เซเปี่ยน ว่าแต่พาผมมานี่ทำไมเหรอ"
"กระจายกำลังไป"
"ครับท่าน"ทหารสลายตัว
"เอ๋?"
"ตอนนั้นนายถามว่าทำไมชั้นมาที่นี่ใช่ไหม"
"ครับ"
"ที่นี่คือบ้านชั้น"
"จริงดิ"
"และที่ชั้นซ่อมดาบนายได้เพราะชั้นเคยเป็นช่างตีเหล็กมาก่อนแล้วกลายเป็นพ่อมดอย่างที่เห็น"
"เพราะอะไรครับ"
"ในตอนนั้นชั้นเกิดหลงผิดหันไปในทางปีศาจจนต้องทำลายบารามอสแห่งนี้"
"ไมเป็นงั้นล่ะ"
"ก็เพราะเจ้าปีศาจนั้นมันยื่นข้อเสนอกให้ชั้นอายุยืน แต่ชั้นก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไรจึงทำสัญญาไปแต่ผลที่ตามมาชั้นต้องเป็นข้ารับใช้มันและทำลายบ้านเกิดตัวเองรวมถึงฆ่าครอบครัวและชาวบารามอสทั้งหมด"
"โทษที่ถามนะครับ"
"ส่วนที่ถามทำไมชั้นถึงหักหลังมัน ในตอนที่เห็นชาวเกนโซวเคียวทั้งหมดสู้ร่วมกับเหล่าการ์เดียนของโลกที่ยังเหลือลุกขึ้นสู้กับเจ้าแห่งปีศาจ มันทำให้ชั้นนึกได้ ว่าความรักพวกพ้องน่ะสำคัญกว่าไมาว่าเราจะเป็นอะไรมนุษย์หรือปีศาจ"
"คุณก็เลย"
"ใช่ชั้นจึงพูดกับ ทหารเคออส ทั้งหมดว่าเราสู้เพื่ออะไรและนี่เหรอคือสิ่งที่เราฝันถึง อ้อแล้วที่ชั้นพานายมานี่ก็เพื่อให้ดูสิ่งนี้"
"อะไรครับเนี่ย แอปเปิ้ล เนี่ยนะ"
"นี่น่ะไม่ใช่ผลไม้ธรรมดามันคือกุญแจพาคนตายกลับมา"
"พาคนตายกลับมา?"
"ใช่แต่มันใช้ได้เฉพาะพวกที่ยังไม่ถึงเวลาตาย"
"แล้วที่เล่าเนี่ยเพราะอะไร"
"ก็ เรย์มุ ฮาคุเรย์ ยังไม่ถึงเวลาตายน่ะสิเวลาตายของเธอยังอีกนาน"
"จริงเหรอครับ!"
"ใช่แต่จริงๆนี่เป็นผลที่ตายแล้ว"
"แล้วยังมีอีกไหมครับ"
"มีแต่มันอยู่ในกองเรือรบของ โซเวียต ซึ่งชั้นไม่สามารถเอาไปได้"
"ถึงอย่างงั้นก็เถอะผมก็ได้มันเพื่อคืนชีพเรย์มุ"
"ว่าแล้วนายต้องว่าอย่างงั้น"เสียงชายคนนึงดังจากข้างหลัง
"เอ๋นายคือ"
"โย่วหวัดดี ชั้น คาวาชิโระ นาราสุ ผู้การหน่วยรบ ghost seal"
"คุณคนในกองกำลัง ghost recon ที่รบทางนํ้า ในหน่วยรบ ghost seal นิครับ"
"ใช่? เอ๋ว่าเมื่อกี้พูดไปรอบนึงแล้วนะ"
"โทษครับผมลืม"
"ว่าแต่ นาราสุ เท่าที่ชั้นรู้นายได้รับคำสั่งให้ตามหากองกำลังใต้นํ้ามาสมทบมิใช่เหรอ"
"ก็ใช่นะ แต่นี่คือสิ่งที่นายต้องการรึเปล่า"
"นั่นมัน"
"ใช่แอปเปิ้ลที่นายตามหาเพื่อจะปลุกเรย์มุน่ะ"
"ดีเลยครับเท่านี้เราก็...."
"แหมๆอยู่นี่เอง"
"คุณเป็นใครน่ะ"
"ชั้น Favor หัวหน้ากลุ่มก่อการร้ายรัสเซีย และเรือที่พวกนายเห็นนั่นก็เป็นกองเรือก่อการร้ายโซเวียตของชั้น"
"นี่นาราสุ"
"อะไรรึ เซเปี่ยน"
"นายไปเอามาจากเรือนั่นจริงๆใช่ไหม"
"ใช่สิ ถ้าไม่งั้นพวกนี้จะตามมาเหรอ"
"นายพาตายชัดๆ"
"ช่างเถอะ อ่ะ"
นาราสุ โยนแอปเปิ้ลให้เซเปี่ยน
"คิดจะทำไรน่ะ"
"ก็เห็นอยู่ว่าทำไร ชั้นว่าจะลองเชือดพวกนี้ดูหน่อยนึง"
"คิดว่า ghost recon กระจอกๆอย่างแกจะชนะชั้นงั้นเหรอ"
"Ghost seal สิถึงจะถูก ghost recon มันแค่หน่วยรบที่สังกัดด้วยเท่านั้น แต่จริงๆชั้นเป็นหัวหน้า ghost seal ต่างหาก"
"พูดมากจริง แกก็สู้พวกนี้ไม่ได้หรอก"
วูบๆ แล้วก็มีทหารล่องหนเหมือนกับ ghost recon โผล่จากด้านหลัง favor จำนวนนึง
"หือ กองกำลังก่อการร้ายจู่โจมรัสเซีย Bodark งั้นเหรอ"
"ใช่และชั้นก็เป็นหัวหน้าพวกนี้ด้วย"
"อย่างมาก bodark แค่ก็อปปี้ ghost recon มาแค่นั้นแหละ ไม่เห็นเก่งไร"
"บังอาจ"
ฟาวอย ใช้ความเร็วชนกับนาราสุ จนออกทะเลแต่นาราสุล็อก ฟาวอยไว้ด้วยทั้งคู่จึงไปสู้กลางทะเล ทิ้งไว้แต่กองกำลัง bodark กับ เซเปี่ยนและอาหนังสือที่ยังงงๆอยู่
"เอาไงครับท่าน"
"คำสั่งกำจัดพวกมัน"
เอาล่ะ งานเข้า อาหนังสือกับเซเปี่ยนโดนล้อม
"หึอย่าคิดว่ากระสุนพวกนั้นจะยิงเข้า"
ปังๆๆๆๆๆๆ อาหนังสือหลบเป็นลิงแล้วไปหลบหลังเซเปี่ยนปล่อยให้พี่แกรับกระสุน
เปร้งๆ
"นี่ อาหนังสือ นายเห็นชั้นเป็นโล่กันกระสุนรึไง"
"ก็แหมเกราะนายมันหนานิ กระสุนธรรมดายิงเข้าที่ไหน"
"ใช่แต่ถ้าเป็นกระสุน .50 มันยิงเข้านะ แถมเป็นกระสุนแซ็กฟร็อนอีก
กระสุน แซ็กฟร็อน คือไร ใครดู Transformers 1 รู้เองแหละ
"มันยิงไม่เข้าแหะ"ทหาร โบดาร์กคนนึงพูด
"เปลี่ยนไปใช้ Barrett"
ว่าแล้วพวกนี้ก็ควัก บาเร็ท สไนเปอร์ที่มีอนุภาพร้ายแรง พอๆกับเป็นกลหนัก แถมกระสุน .50 ด้วย
"ชิปล่ะ"
"เอาหนังสือนิ่งๆไว้"
"ยิง!"
ฟึบๆ ปึก มีขวานมาปักใส่โบดาร์กคนนึงแล้วที่เหลือหันไปดูด้านหลัง
"พวกเรามาช่วยแล้วครับ"
chaos space marine ที่แยกไปตะกี้กลับมาช่วยแล้วฟัดกับเหล่าโบดาร์ก
"อาหนังสือ ไปช่วย นาราสุ หน่อยดีกว่าไหมนายน่ะ"
"แล้วนายล่ะ"
"ได้แอปเปิ้ลมาแล้วว่าจะไปเตรียมของหน่อย"
"ได้งั้นขอ....."ตุบ อาหนังสือล้มลงกับพื้น"ลืมไปตอนนี้พลังงานเหลืออยู่ 6% ไม่มีแรงอ่ะ"
"มาชั้นช่วย"
เซเปี่ยน ปล่อยสายฟ้าสีม่วงดังที่เห็นในภาพใส่อาหนังสือ พอโดนพี่แกลุกอย่างกระฉับกระเฉง
"โว้ว! พลังงานเต็มแล้ว งั้นขอตัวล่ะ"วิ่งอย่างไวไปหานาราสุโดยวิ่งบนนํ้าด้วย
"ขอให้ช่วยนาราสุทันเถอะ เพราัะสายฟ้าที่ชั้นปล่อยใส่นายมีผลแค่ 5 นาทีเท่านั้น"
ทางด้าน นาราสุกับฟาวอย ที่สู้กันกลางทะเล ยืนบนนํ้าซะด้วย
"หึ ghost recon อย่างพวกแกเนี่ยเป็นชุดทางกองทัพสหรัฐซึ่งพวกแกไม่มีสิทใช้ด้วยซํ้า"
"นั้นก็เรื่องนึงแต่เพื่อนเก่าชั้นเคยทำงานให้กองทัพอเมริกา จึงพอขอชุดพวกนี้มาให้ทหารเกนโซวเคียวใช้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรบ และ บอกกี้ครั้งแล้ว ว่าชั้น ผู้การ ghost seal น่ะ ghost recon มันแค่หน่วยที่ร่วมเฉยๆ!!!!!"
"พูดมากจริงแก!"ฟาวอยเอาขวานฟันใส่แต่ไม่โดน เพราะนาราสุหลบอย่างกับนินจา
"ขวานนั่นมันของชั้นนิ"
"อาจริงสิ ชั้นเอาเจ้าขวานนี่มาจากนายกี่ปีแล้วล่ะเนี่ย"
"ช่างสิชั้นขี้เกียจใช้ขวานแล้ว"ว่าแล้วพี่แกก็หยิบมีดคู่ขึ้นมา
"เดี๋ยวนี้ใช้มีดคู่แล้วรึ"ฟาวอยนึกพักนึงแล้วพูดว่า"สมกับเป็นลูกศิษย์ อิซาโยอิ เคนจิ จริงๆ"
"อย่าพูดถึงเพื่อนชั้นแบบนั้นนะเฟ้ย! อ้อแล้วชั้นแค่ให้หมอนั่นช่วยสอนใช้มีดแทนขวาน อีกอย่างแกอยากรู้ไหมว่าไมชั้นถึุงใส่ชุด ghost recon"
เคร้ง ฟาวอยเอาขวานมาจาม นาราสุเอามีดคู่กัน
"ไม่รู้สิ"
"ใส่ไปงั้นแหละ"
ฟึบแล้วเขาก็โดดออกมา
"นี่ต่างหากชุดที่หน่วย ghost seal ใส่"เขาดึงชุด ghost recon ออกแล้วร่างของเขาเต็มไปด้วยเกราะ
ตามเนี้ย
"เกราะ เจ๋งดีนิไหนดูสิว่าจะทนได้แค่ไหน"
"ลองดูสิ"
ทั้ง 2 ตั้งท่าพร้อมจะฟัดกันแต่ มีบางอย่างวิ่งมาขัดแล้วเลยไปชนเรือก่อการร้ายรัสเซียจนจม
"เรือ ช้าน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ดูเหมือนจะเร็วไปหน่อยแหะ"
"แก!!!!!!!!!!! อาตี๋ ทำเรือชั้นจมแกต้องตายเป็นศพแรก"
"อาหนังสือครับถึงจะถูก"
ฟาวอยโดเอาขวานฟันอาหนังสือ เคร้ง
"อย่าล่ะสายตาจากคู่ต่อสู้สิถึงจะถูก"นาราสุเอามีดคู่มารับไว้
"หึ่ย!"
"ขอบคุณครับ"
"อย่าพึ่งขอบคุณนี่แค่อุ่นเครีื่องใช่ไหม"
"รู้ดีนิ งั้นถ้าชั้นฉีดไอ้นี่ใส่ตัวเองจะเป็นไงน้า"
"ชิปหาย"
"อะไรเหรอครับยาที่เขาถือน่ะ"
ลักษณะยาที่เขาถือ
"อาหนังสือ นายเคยดูหนังผีชีวะ ไหม"
"อ๋อเคยสิครับหนุกดี........"คุงอาเงียบครู่นึงแล้วพูดว่า"อย่าบอกนะว่าไอ้นั่นน่ะ"
"ใช่แล้วเฟ้ย!"ฟาวอยฉีดใส่แขน
"ชิปล่ะ ไอ้หมอนี่มันเป็นโยวไคที่หลบไปรัสเซีย"
"เอ๋? โยวไคแห่งรัสเซีย"
"ใช่ไอ้หมอนี่มีคดีฆ่าโยวไคด้วยกัน กองปราบปรามตามจับแต่มันหนีไปรัสเซียแล้วอยู่ในก่อการร้ายรัสเซีย Bodark"
"แล้วไงครับ"
"โยวไค + G Virus เท่ากับอะไรล่ะ"
"อ้อ รู้แล้วครับ"
ร่างของฟาวอยสั่นไปทั้งตัว แล้วเขาก็ยืนแขนออกก็ ฟรึบ แขนเขากลายสภาพแล้วก็กลายสภาพ ในชื่ือว่า G Favor ไปตามนี้
"หึๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกแกจะฆ่ายังไงพวกแมลงจ้อย"
"งั้นนี้เป็นไง"
นาราสุ ชนกับ G Favor ตู้มลงสู่ใต้นํ้า
"เอาไงดีล่ะเนี่ย"คุงอาบ่น"จะช่วยเขาไงดีเนี่ย แถมเป็น G Virus ด้วย"
ก็อกๆ มีคนมาเคาะหลังหัวอาหนังสือ
"เห?"เขาหันมามอง
"นี่อาจช่วยได้นะ และช่วยน้องชายชั้นด้วย"
"ขอบคุณครับ เอ๋เดี๋ยวคุณ...."
พออาหนังสือมองยาที่มือ แล้วเงยหน้าขึ้นชายคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว
"ขอคุณครับ คาวาชิโระ ชิโร่"
ณ ใต้นํ้า
"แกคิดผิดจริงที่ลากข้าลงมาใต้นี้"
"หึแกอย่าพึ่งดูถูก กัปปะครึ่งเทพอย่างชั้นเลย"
"เหอะ แล้วแกจะเก่งเหมือนหมอนั่นไหมล่ะ"
"หมอนั่น"
โครม จี ฟาวอย เอากรงเล็บฟาด นาราสุ ตอนเผลอแล้วร่างเขากระเด็นไปชนกับประการัง
"ไรกัน 1 ใน 3 พี่น้องกัปปะ มีแกอ่อนหักรึไงนักรึไง นึกว่าแกจะเก่งเท่ากับ คาวาชิโระ ชิโร่ ซะอีก"
"หึ่ย! อย่าดูถูกกันนะ เฟ้ย!"
"ก็ดี ไว้ข้าฆ่าแกได้แล้วว่าจะแวะไปหากัปปะอีกคนนึงซะหน่อย"
"แกหมายถึง"
"ใช่ นิโทริ น้องสาวคนเดียวของแกไง"
"หนอยแก!!!!!!!!!!"
เคร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟึบ นาราสุเอามีดฟัดจนสุดกำลัง
"ไรกันแค่นี้เหนื่อยแล้วเหรอไง"
"หึ่ย!"
"ไรกันกัปปะอยู่ในนํ้ามักได้เตรียมนิ แต่ดูเหมือนกัปปะอย่างแกไม่ถูกกับนํ้าเอาซะเลย"
ฟึ่บๆ มีปืนกระบอกใหญ่มาติดไหล 2 ข้างของนาราสุ
"Shooter scout bomd"
ตู้ม แต่ก็ไร้ผล
"มีแค่นี้ก็ตายซะ!"
เฟี้ยว บึ้ม!!!!!!!!! อาหนังสือยิง Bazuka ใส่นั่นทำเอา จี ฟาวอย มึนเลย และก็ฟันมั่วไม่โดนเป้าหมาย
"คุณนาราสุ เป็นไรไหมครับ"
"เออม แต่รู้สึกฝืนสังขารมากไปหน่อย"
"นี่อาจช่วยได้ครับ"
"นี่มันอะไร"
"คุณ ชิโร่ ฝากมาให้ครับ"
"พี่น่ะเหรอ?"
"ครับดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ใช่ต่อกรกับ จี ฟาวอย ก็ได้นะครับ"
"ดีล่ะจะลองใช้ดูล่ะกัน ว่าไปช่วยเอาใส่ปืนที่ติดไหลหน่อยสิ"
"ครับผม"
"อ้ออยู่นั่นเอง หนอยทำซะมึน"
"งั้นลองกินนี่เป็นไง"
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กระสุนถูกยิงออกไป แล้วตู้ม โดนกับร่าง จี ฟาวอย เต็มๆ
"เห? ดูเหมือนไม่มีผลไรเลยนิ หึๆ"
"เอาไงดีเนี่ย"
จี ฟาวอย ค่อยๆเดินมาแล้ว ตุ้บ เข่าทรุดลง
"นี่แกทำอะไรน่ะ"
"มันคืออะไรล่ะครับสิ่งนั้นน่ะ"
"กระสุน ชีวะภาพ ถูกสร้างขึ้นไว้สำหรับกำจัดไวรัสจำพวก T กับ G virus และชื่อกระสุนนั่นก็คือ Bioclinic"
ร่างของ จี ฟาวอย ค่อยๆฉีกออกแล้วมีเลือดหลั่งออกมา
"ชั้นว่าเรารีบขึ้นดีกว่านะ หนอนหนังสือ"
"อาหนังสือครับ ว่าแต่ทำไมล่ะครับ"
"โน่น"
นาราสุชี้ไปด้านหลัง จี ฟาวอย ก็เจอฝูงฉลามเขายักษ์กลุ่มใหญ่ว่ายเข้ามา
"เหรองั้น"
หันมา พี่แกทิ้งอาหนังสือ ให้ยืนงง แล้วอาหนังสือก็บินจ้อนด้วยความเร็วสูง
"กลับมานะ ชั้นยังไม่เคลียกับพวกแกเสร็จเลย!"
"มันเสร็จไปนานแล้วล่ะ ลาก่อน"
"อึก กว๊า่ก อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แล้วฝูงฉลามก็รุมกิน
"รู้สึก ประโยคตะกี้ คุึณพูดแบบ เย็นชาจังนะครับ"
"อยากเป็นอาหารด้วยไหมล่ะ"
"ไม่ล่ะครับ(เชื่อแล้วล่ะข้อมูลของทหารคนนี้ ที่ว่าไม่ค่อยถูกกับนํ้า)"
"อย่ามานึกอะไรอย่างนั้นได้ไหม"
"เอ๋ รู้ด้วยเหรอว่าผมนึกไร"
"พูดตามตรงนะที่ว่าไม่ชอบนํ้าน่ะส่วนนึง แต่จริงๆแล้วชั้นน่ะว่ายนํ้าไม่เป็นต่างหาก"
"เอ๋? ตะกี้ใต้นํ้า"
"อ้อ นั่นน่ะชุดเกราะนี่แค่ช่วยถ่วงนํ้าหนักไว้ลงใต้นํ้า ส่วนที่ลอยได้มีไอพ่นติดอยู่ใต้่ทเ้าเกราะน่ะ"
"ถึงว่าสิครับ"
ทั้ง 2 คุยกันจนขึ้นสู่่ผิวนํ้าแล้วเดินมาตรง ซากปราสาท ที่เซเปี่ยน รออยู่
"กลับมาแล้วเรอะ"
"ใช่แล้วครับ"
"งั้นขอตัวก่อนล่ะ"
"เอ่อ จะไม่ไปด้วยเหรอครับ"
"ไปแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เอาเป็นว่า เมื่อเห็นลูกไฟสีเงินโผล่จากกลางทะเลตรงอ่าวของเกนโซวเคียว นายก็จะได้รับคำตอบ"
"อ้องั้นเหรอครับ"
"อาหนังสือไปเหอะ"
"รู้แล้วครับเซเปี่ยน"
ส่วน นาราสุ ที่เดินคนเดียว
"ขอบคุณนะครับ"
"ขอบคุณเรื่องไร"
"สำหรับกระสุนนั่นน่ะ"
"เออๆงั้นไปล่ะขอกลับโลกวิญญาณ ต่อล่ะ"
"พี่ครับผมสัญญาว่าจะปกป้อง นิโทริ ไว้ให้ได้"
"อืม งั้นโชคดีแล้วกันไอ้น้องชายจอมบ้าบิ่น" ฟึ่บ ชิโร่ วาปหายไป
"ก็ยังใช้คำพูดเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย ขนาดเป็นวิญญาณนะเนี่ย"
ติ๊ดๆ
"ว่ามา"
(กองกำลังพร้อมแล้วครับ)
"ดีมาก ชั้นกำลังไปสมทบ เตรียมตัวได้"
(รับทราบครับ)
ก็จบไปสำหรับ ตอนเสริมตอนนี้ พูดตามตรงจากตัวกระผมเองเลยว่า เป็นคนที่แต่งนิยาย ตอนนี้รู้สึกห่วยๆกับตัวเองมากๆ
อาหนังสืองงเพราะโอย์กิขอเขาให้ตามหา พ่อมดเคออส แล้วอาหนังสือก็ตามหาแล้วก็มาโผลาที่ไหนเขาเองก็ไม่ทราบ
"จะว่าไปหน้าเป็นไงหว่า"อาหนังสือหยิบรูปมาดู
อาหนังสือเอารูปเสียบกับGPS พร้อมกับกดเช็คดูว่าที่ๆเขาอยู่คืออะไร
"เป็นไปได้เหรอเนี่ยซากปราสาทที่พัง ซากป้อม เศษสิ่งก่อสร้างต่างๆ พวกนี้ทั้งหมดคือ บารามอส น่ะ"
อาหนังสืองง เพราะ บารามอสที่เขารู้จักต้องเป็นปราสาทและป้อมต่างๆที่เรียงรายสวยงาม แต่สิ่งที่เขาเห็นคือภาพบารามอสที่เหลือเพียงซากปรักหักพัง
"ลองเฃ้าไปสำรวจดูดีกว่า"อาหนังสือเดินเข้าไปในปราสาท
"ฮัลโหล! มีใครอยู่ไหมครับ!!"เงียบฉี่"แปลกนะเครื่องก็บอกว่าพ่อมดอยู่ที่นี่"
ตึงๆ
"ใครน่ะ"อาหนังสือหันหลังไปมอง"ก็ไม่มีนิ"
โครม คราวนี้ ตู้หล่น
"ชักไม่ขำแล้วนะ"อาหนังสือถือปืนรอ
กรรร หลังเขาบนซากกำแพงที่พัง มีอะไรบางอย่างมองเขาอยู่ กว๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันกระโจนใส่เขา อาหนังสือหันมายิงปืนใส่ ปัง ไม่โดนแถบมันชนเขาจนกระเด็นไปชนเสาต้นนึงในตัวปราสาทแล้วเศษหินจากเสาหล่นทับ แต่ยังดีที่อาหนังสือ สร้างบาเรียทัน
"ตัวอะไรเนี่ย"เขาคลายบาเรียออก แล้วพูด
ฟึบๆ มันเร็วมากจนเขามองไม่ทัน
"อืมจะงั้น Clock up มาใช้ดีไหมเนี่ย"เขานึงครู่นึง
กึกๆ โฮก!!!!!!!!!!!!!!!! อาหนังสือสดุ้งกับเสียงคำราม แล้วเขามองไปที่เพดานก็เจอเข้าเต็มๆ แล้วมันก็กระโดนลงมาที่พื้น นั่นทำเอาอาหนังสือพูดว่า
"ตัวอะไรฟะเนี่ย!!!!!!!!!!!!"
สิ่งที่เขาเจอคือ
"น่าเกลียดชมัด"
โฮก สิ่งนั้นพุ่งใส่ทันทีที่อาหนังสือพูดเสร็จ แล้วเขาก็ยิงปืนใส่แต่ไม่โดนสักนัด มันเร็วมากจนเขาก็มองไม่ทัน และเขาก็เล่นระเบิดควัน ทำให้เจ้าตัวนั้นหาเขาไม่เจอ
(ตัวอะไรฟะเนี่ย ประหลาดแท้)เขาหลบหลังเสาแล้วชเง้อมองมันหน่อยนึง(ดูเหมือนมันจะมองไม่เห็นนะเนี่ย)
เขานึกในหัวเพราะเขาเห็นเจ้าตัวนั้นไม่มีตา แต่มันก็กวัดมองไปทั่วๆ
(จะสู้กับเจ้าตัวนี้ยังไงเนี่ย)
เขาคิดอย่างหนักจนเครื่องยนตร์ภายในบริเวณหัวใจเกิดร้อนแล้วมีเสียงลอดออกมาหน่อยๆ ฟึบ เจ้าตัวนั้นหันมามองที่เสาแล้วก็พุ่งไปหาเอาตบเสาพัง อาหนังสือกระโดดหลบ
"อะไรเนี่ยมันรู้ได้ไง!"
มันหันมามอง แล้วก็คำรามใส่
(คำเตือนพลังงานเหลืออยู่ 40 %)
"ซิลิกอนชิปหาย"เขาพูดเสร็จก็วิ่งจ้อน
มันก็วิ่งตามเช่นกัน
"เอาไงดีเนี่ย! จะหนีก็หนีไม่พ้น!!"พูดไม่ทันขาดคำก็สดุดล้มซะงั้น
"ชิปล่ะ"
มันกระโดคร่อมเขาแล้วมันจะกัดคอ อาหนังสือเอาดาบมากัน แต่มันก้ดดาบหักแล้วเหวี่ยงเศษดาบไป
"ตายแน่ๆเลย"
ฟึบๆ
"over there!"
โชคดีมีทหารกลุ่มนึงมาขวางทำเอาเจ้าตัวประหลาดหันไปมอง
โฮกกกกกกกก
"ยิงมันเลย!"
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทหารสาดกระสุนใส่มันโดดหลบอาหนังสือสร้างบาเรียกันลูกหลง ตัวประหลาดนั่นโดดหลบไปมา
"ใช้คลื่น เสียง"
"จัดไป"
ทหารหยุดยิงแล้วนิ่งเงียบ แต่มีคนนึงหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาแล้วโยนไปด้านนอก ตัวประหลาดโดตามเสียงนั่น
"ฝู่เกือบไป"อาหนังสือคลายบาเรีย"ขอบคุณที่...."อาหนังสือเงียบ
"พวกแก Chaos space marine นิ"อาหนังสือถือ ปืนรอ
ฝ่ายทหารเคออสก็ควักปืนมาจ่อเช่นกัน
"วางอาวุธลงซะเขาเป็นมิตร"
ทหารเคออสวางปืนลงตามเสียงคนนึง อาหนังสือก็วางเช่นกัน แล้วบังเกิดพ่อมดเคออสเดินแหวกกลุ่มทหาร มาหาอาหนังสือ
"นายคือพ่อมดเคออส Sorcerer งั้นสินะ"
"ส่วนนายจอมเวทย์วิทยาศาสตร์ อาหนังสือ สคูลเลอร์ จาก lost world สินะ"
"เอ๋? ไหงถึงรู้ชื่อผมกับที่ๆผมจากมาได้ล่ะครับ"
"ของแบบนี้นั่งทางในหาเอาก็รู้แล้ว"
"เก่งเกินว่าแต่ ตัวประหลาดเมื่อกี้ไปไหนซะล่ะ"
"ตามมาสิ"
ณ ด้านนอก ตอนนี้ตัวประหลาดอยู่ในกรงขังเรียบร้อย แต่มันก็ดิ้นเอาๆราวกับสัตว์กระหายเลือด
"ตัวไรน้อน่าศึกษาจัง"
"ไว้คราวหน้าแล้วกัน เอามันเข้าขบวนยานเลย"
"ครับท่าน"
"เอ๋!? คุณจะเอามันไปไหน"
"เราจะส่งมันกลับที่โลกของมันและในสภาพแวดล้อมไม่เหมาะที่จะเป็นโลกของมันด้วยซํ้า"
ซูม ยานที่ขนตัวประหลาดออกไปตามคำสั่ง
"ไหนขอดูดาบนายหน่อยสิ"
"อืมได้สิ"อาหนังสือยื่นดาบที่หักให้"ว่าแต่ทำไมมันถึงกัดดาบของผมหักได้ล่ะ"
"อืม เป็นงี้นี่เอง"
"อะไรเหรอครับ"
"มันหักก่อนหน้านี้แล้ว"
"ว่าไงนะ! ดาบ KIG ที่สุดยอดของชั้นไม่มีทางหักง่ายๆหรอก"
"นั่นมันในความคิดนายแต่ลองคิดดูคนที่ทำดาบนายหักได้คือใคร"
"คนที่ทำดาบชั้นหัก"อาหนังสือนึกแล้วก็ ปิ้ง"เป็นงี้นี่เอง"
เขานึก ย้อนไปตอนประลองกับซึคาสะ
"ผู้ที่มีจิตใจคุณธรรมที่จะปกป้องทุกสิ่งย่อมฟันทุกอย่างให้หักได้"
"โยวไค ซึคาสะ รักความยุติธรรมขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ใช่เพราะหมอนั่นให้สัญญา เรย์สึกะ เอาไว้ ว่าจะปกป้องเกนโซวเคียว"
"อืมๆว่าไปนะทำไมคุณถึงมที่นี่และหักเจ้าปีศาจทำไม"
"เอาเสร็จล่ะ"พ่อมดยื่นดาบที่เพิ่งซ่อมเสร็จให้
"ว้าว! ทำไมเร็วจัง"
"แหงล่ะชั้นเป็นพ่อมดนี่น่า"
"ส่วนคำถามน่ะไว้ที่หลังแล้วกัน ว่าไปนายจะตามมาด้วยก็ได้นะ"
"โอเคคุณ เอ่อ พ่อมดเคออส Sorcerer"
"เรียกชั้นว่า เซเปี่ยนจะดีกว่านะ"
เซเปี่ยนชวนอาหนังสือเดินขบวนมายังริมทะเลที่อยู่ด้านหลังบารามอส
"เอ่อคุณ เซเปี่ยน ว่าแต่พาผมมานี่ทำไมเหรอ"
"กระจายกำลังไป"
"ครับท่าน"ทหารสลายตัว
"เอ๋?"
"ตอนนั้นนายถามว่าทำไมชั้นมาที่นี่ใช่ไหม"
"ครับ"
"ที่นี่คือบ้านชั้น"
"จริงดิ"
"และที่ชั้นซ่อมดาบนายได้เพราะชั้นเคยเป็นช่างตีเหล็กมาก่อนแล้วกลายเป็นพ่อมดอย่างที่เห็น"
"เพราะอะไรครับ"
"ในตอนนั้นชั้นเกิดหลงผิดหันไปในทางปีศาจจนต้องทำลายบารามอสแห่งนี้"
"ไมเป็นงั้นล่ะ"
"ก็เพราะเจ้าปีศาจนั้นมันยื่นข้อเสนอกให้ชั้นอายุยืน แต่ชั้นก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไรจึงทำสัญญาไปแต่ผลที่ตามมาชั้นต้องเป็นข้ารับใช้มันและทำลายบ้านเกิดตัวเองรวมถึงฆ่าครอบครัวและชาวบารามอสทั้งหมด"
"โทษที่ถามนะครับ"
"ส่วนที่ถามทำไมชั้นถึงหักหลังมัน ในตอนที่เห็นชาวเกนโซวเคียวทั้งหมดสู้ร่วมกับเหล่าการ์เดียนของโลกที่ยังเหลือลุกขึ้นสู้กับเจ้าแห่งปีศาจ มันทำให้ชั้นนึกได้ ว่าความรักพวกพ้องน่ะสำคัญกว่าไมาว่าเราจะเป็นอะไรมนุษย์หรือปีศาจ"
"คุณก็เลย"
"ใช่ชั้นจึงพูดกับ ทหารเคออส ทั้งหมดว่าเราสู้เพื่ออะไรและนี่เหรอคือสิ่งที่เราฝันถึง อ้อแล้วที่ชั้นพานายมานี่ก็เพื่อให้ดูสิ่งนี้"
"อะไรครับเนี่ย แอปเปิ้ล เนี่ยนะ"
"นี่น่ะไม่ใช่ผลไม้ธรรมดามันคือกุญแจพาคนตายกลับมา"
"พาคนตายกลับมา?"
"ใช่แต่มันใช้ได้เฉพาะพวกที่ยังไม่ถึงเวลาตาย"
"แล้วที่เล่าเนี่ยเพราะอะไร"
"ก็ เรย์มุ ฮาคุเรย์ ยังไม่ถึงเวลาตายน่ะสิเวลาตายของเธอยังอีกนาน"
"จริงเหรอครับ!"
"ใช่แต่จริงๆนี่เป็นผลที่ตายแล้ว"
"แล้วยังมีอีกไหมครับ"
"มีแต่มันอยู่ในกองเรือรบของ โซเวียต ซึ่งชั้นไม่สามารถเอาไปได้"
"ถึงอย่างงั้นก็เถอะผมก็ได้มันเพื่อคืนชีพเรย์มุ"
"ว่าแล้วนายต้องว่าอย่างงั้น"เสียงชายคนนึงดังจากข้างหลัง
"เอ๋นายคือ"
"โย่วหวัดดี ชั้น คาวาชิโระ นาราสุ ผู้การหน่วยรบ ghost seal"
"คุณคนในกองกำลัง ghost recon ที่รบทางนํ้า ในหน่วยรบ ghost seal นิครับ"
"ใช่? เอ๋ว่าเมื่อกี้พูดไปรอบนึงแล้วนะ"
"โทษครับผมลืม"
"ว่าแต่ นาราสุ เท่าที่ชั้นรู้นายได้รับคำสั่งให้ตามหากองกำลังใต้นํ้ามาสมทบมิใช่เหรอ"
"ก็ใช่นะ แต่นี่คือสิ่งที่นายต้องการรึเปล่า"
"นั่นมัน"
"ใช่แอปเปิ้ลที่นายตามหาเพื่อจะปลุกเรย์มุน่ะ"
"ดีเลยครับเท่านี้เราก็...."
"แหมๆอยู่นี่เอง"
"คุณเป็นใครน่ะ"
"ชั้น Favor หัวหน้ากลุ่มก่อการร้ายรัสเซีย และเรือที่พวกนายเห็นนั่นก็เป็นกองเรือก่อการร้ายโซเวียตของชั้น"
"นี่นาราสุ"
"อะไรรึ เซเปี่ยน"
"นายไปเอามาจากเรือนั่นจริงๆใช่ไหม"
"ใช่สิ ถ้าไม่งั้นพวกนี้จะตามมาเหรอ"
"นายพาตายชัดๆ"
"ช่างเถอะ อ่ะ"
นาราสุ โยนแอปเปิ้ลให้เซเปี่ยน
"คิดจะทำไรน่ะ"
"ก็เห็นอยู่ว่าทำไร ชั้นว่าจะลองเชือดพวกนี้ดูหน่อยนึง"
"คิดว่า ghost recon กระจอกๆอย่างแกจะชนะชั้นงั้นเหรอ"
"Ghost seal สิถึงจะถูก ghost recon มันแค่หน่วยรบที่สังกัดด้วยเท่านั้น แต่จริงๆชั้นเป็นหัวหน้า ghost seal ต่างหาก"
"พูดมากจริง แกก็สู้พวกนี้ไม่ได้หรอก"
วูบๆ แล้วก็มีทหารล่องหนเหมือนกับ ghost recon โผล่จากด้านหลัง favor จำนวนนึง
"หือ กองกำลังก่อการร้ายจู่โจมรัสเซีย Bodark งั้นเหรอ"
"ใช่และชั้นก็เป็นหัวหน้าพวกนี้ด้วย"
"อย่างมาก bodark แค่ก็อปปี้ ghost recon มาแค่นั้นแหละ ไม่เห็นเก่งไร"
"บังอาจ"
ฟาวอย ใช้ความเร็วชนกับนาราสุ จนออกทะเลแต่นาราสุล็อก ฟาวอยไว้ด้วยทั้งคู่จึงไปสู้กลางทะเล ทิ้งไว้แต่กองกำลัง bodark กับ เซเปี่ยนและอาหนังสือที่ยังงงๆอยู่
"เอาไงครับท่าน"
"คำสั่งกำจัดพวกมัน"
เอาล่ะ งานเข้า อาหนังสือกับเซเปี่ยนโดนล้อม
"หึอย่าคิดว่ากระสุนพวกนั้นจะยิงเข้า"
ปังๆๆๆๆๆๆ อาหนังสือหลบเป็นลิงแล้วไปหลบหลังเซเปี่ยนปล่อยให้พี่แกรับกระสุน
เปร้งๆ
"นี่ อาหนังสือ นายเห็นชั้นเป็นโล่กันกระสุนรึไง"
"ก็แหมเกราะนายมันหนานิ กระสุนธรรมดายิงเข้าที่ไหน"
"ใช่แต่ถ้าเป็นกระสุน .50 มันยิงเข้านะ แถมเป็นกระสุนแซ็กฟร็อนอีก
กระสุน แซ็กฟร็อน คือไร ใครดู Transformers 1 รู้เองแหละ
"มันยิงไม่เข้าแหะ"ทหาร โบดาร์กคนนึงพูด
"เปลี่ยนไปใช้ Barrett"
ว่าแล้วพวกนี้ก็ควัก บาเร็ท สไนเปอร์ที่มีอนุภาพร้ายแรง พอๆกับเป็นกลหนัก แถมกระสุน .50 ด้วย
"ชิปล่ะ"
"เอาหนังสือนิ่งๆไว้"
"ยิง!"
ฟึบๆ ปึก มีขวานมาปักใส่โบดาร์กคนนึงแล้วที่เหลือหันไปดูด้านหลัง
"พวกเรามาช่วยแล้วครับ"
chaos space marine ที่แยกไปตะกี้กลับมาช่วยแล้วฟัดกับเหล่าโบดาร์ก
"อาหนังสือ ไปช่วย นาราสุ หน่อยดีกว่าไหมนายน่ะ"
"แล้วนายล่ะ"
"ได้แอปเปิ้ลมาแล้วว่าจะไปเตรียมของหน่อย"
"ได้งั้นขอ....."ตุบ อาหนังสือล้มลงกับพื้น"ลืมไปตอนนี้พลังงานเหลืออยู่ 6% ไม่มีแรงอ่ะ"
"มาชั้นช่วย"
เซเปี่ยน ปล่อยสายฟ้าสีม่วงดังที่เห็นในภาพใส่อาหนังสือ พอโดนพี่แกลุกอย่างกระฉับกระเฉง
"โว้ว! พลังงานเต็มแล้ว งั้นขอตัวล่ะ"วิ่งอย่างไวไปหานาราสุโดยวิ่งบนนํ้าด้วย
"ขอให้ช่วยนาราสุทันเถอะ เพราัะสายฟ้าที่ชั้นปล่อยใส่นายมีผลแค่ 5 นาทีเท่านั้น"
ทางด้าน นาราสุกับฟาวอย ที่สู้กันกลางทะเล ยืนบนนํ้าซะด้วย
"หึ ghost recon อย่างพวกแกเนี่ยเป็นชุดทางกองทัพสหรัฐซึ่งพวกแกไม่มีสิทใช้ด้วยซํ้า"
"นั้นก็เรื่องนึงแต่เพื่อนเก่าชั้นเคยทำงานให้กองทัพอเมริกา จึงพอขอชุดพวกนี้มาให้ทหารเกนโซวเคียวใช้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรบ และ บอกกี้ครั้งแล้ว ว่าชั้น ผู้การ ghost seal น่ะ ghost recon มันแค่หน่วยที่ร่วมเฉยๆ!!!!!"
"พูดมากจริงแก!"ฟาวอยเอาขวานฟันใส่แต่ไม่โดน เพราะนาราสุหลบอย่างกับนินจา
"ขวานนั่นมันของชั้นนิ"
"อาจริงสิ ชั้นเอาเจ้าขวานนี่มาจากนายกี่ปีแล้วล่ะเนี่ย"
"ช่างสิชั้นขี้เกียจใช้ขวานแล้ว"ว่าแล้วพี่แกก็หยิบมีดคู่ขึ้นมา
"เดี๋ยวนี้ใช้มีดคู่แล้วรึ"ฟาวอยนึกพักนึงแล้วพูดว่า"สมกับเป็นลูกศิษย์ อิซาโยอิ เคนจิ จริงๆ"
"อย่าพูดถึงเพื่อนชั้นแบบนั้นนะเฟ้ย! อ้อแล้วชั้นแค่ให้หมอนั่นช่วยสอนใช้มีดแทนขวาน อีกอย่างแกอยากรู้ไหมว่าไมชั้นถึุงใส่ชุด ghost recon"
เคร้ง ฟาวอยเอาขวานมาจาม นาราสุเอามีดคู่กัน
"ไม่รู้สิ"
"ใส่ไปงั้นแหละ"
ฟึบแล้วเขาก็โดดออกมา
"นี่ต่างหากชุดที่หน่วย ghost seal ใส่"เขาดึงชุด ghost recon ออกแล้วร่างของเขาเต็มไปด้วยเกราะ
ตามเนี้ย
"เกราะ เจ๋งดีนิไหนดูสิว่าจะทนได้แค่ไหน"
"ลองดูสิ"
ทั้ง 2 ตั้งท่าพร้อมจะฟัดกันแต่ มีบางอย่างวิ่งมาขัดแล้วเลยไปชนเรือก่อการร้ายรัสเซียจนจม
"เรือ ช้าน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ดูเหมือนจะเร็วไปหน่อยแหะ"
"แก!!!!!!!!!!! อาตี๋ ทำเรือชั้นจมแกต้องตายเป็นศพแรก"
"อาหนังสือครับถึงจะถูก"
ฟาวอยโดเอาขวานฟันอาหนังสือ เคร้ง
"อย่าล่ะสายตาจากคู่ต่อสู้สิถึงจะถูก"นาราสุเอามีดคู่มารับไว้
"หึ่ย!"
"ขอบคุณครับ"
"อย่าพึ่งขอบคุณนี่แค่อุ่นเครีื่องใช่ไหม"
"รู้ดีนิ งั้นถ้าชั้นฉีดไอ้นี่ใส่ตัวเองจะเป็นไงน้า"
"ชิปหาย"
"อะไรเหรอครับยาที่เขาถือน่ะ"
ลักษณะยาที่เขาถือ
"อาหนังสือ นายเคยดูหนังผีชีวะ ไหม"
"อ๋อเคยสิครับหนุกดี........"คุงอาเงียบครู่นึงแล้วพูดว่า"อย่าบอกนะว่าไอ้นั่นน่ะ"
"ใช่แล้วเฟ้ย!"ฟาวอยฉีดใส่แขน
"ชิปล่ะ ไอ้หมอนี่มันเป็นโยวไคที่หลบไปรัสเซีย"
"เอ๋? โยวไคแห่งรัสเซีย"
"ใช่ไอ้หมอนี่มีคดีฆ่าโยวไคด้วยกัน กองปราบปรามตามจับแต่มันหนีไปรัสเซียแล้วอยู่ในก่อการร้ายรัสเซีย Bodark"
"แล้วไงครับ"
"โยวไค + G Virus เท่ากับอะไรล่ะ"
"อ้อ รู้แล้วครับ"
ร่างของฟาวอยสั่นไปทั้งตัว แล้วเขาก็ยืนแขนออกก็ ฟรึบ แขนเขากลายสภาพแล้วก็กลายสภาพ ในชื่ือว่า G Favor ไปตามนี้
"หึๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกแกจะฆ่ายังไงพวกแมลงจ้อย"
"งั้นนี้เป็นไง"
นาราสุ ชนกับ G Favor ตู้มลงสู่ใต้นํ้า
"เอาไงดีล่ะเนี่ย"คุงอาบ่น"จะช่วยเขาไงดีเนี่ย แถมเป็น G Virus ด้วย"
ก็อกๆ มีคนมาเคาะหลังหัวอาหนังสือ
"เห?"เขาหันมามอง
"นี่อาจช่วยได้นะ และช่วยน้องชายชั้นด้วย"
"ขอบคุณครับ เอ๋เดี๋ยวคุณ...."
พออาหนังสือมองยาที่มือ แล้วเงยหน้าขึ้นชายคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว
"ขอคุณครับ คาวาชิโระ ชิโร่"
ณ ใต้นํ้า
"แกคิดผิดจริงที่ลากข้าลงมาใต้นี้"
"หึแกอย่าพึ่งดูถูก กัปปะครึ่งเทพอย่างชั้นเลย"
"เหอะ แล้วแกจะเก่งเหมือนหมอนั่นไหมล่ะ"
"หมอนั่น"
โครม จี ฟาวอย เอากรงเล็บฟาด นาราสุ ตอนเผลอแล้วร่างเขากระเด็นไปชนกับประการัง
"ไรกัน 1 ใน 3 พี่น้องกัปปะ มีแกอ่อนหักรึไงนักรึไง นึกว่าแกจะเก่งเท่ากับ คาวาชิโระ ชิโร่ ซะอีก"
"หึ่ย! อย่าดูถูกกันนะ เฟ้ย!"
"ก็ดี ไว้ข้าฆ่าแกได้แล้วว่าจะแวะไปหากัปปะอีกคนนึงซะหน่อย"
"แกหมายถึง"
"ใช่ นิโทริ น้องสาวคนเดียวของแกไง"
"หนอยแก!!!!!!!!!!"
เคร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟึบ นาราสุเอามีดฟัดจนสุดกำลัง
"ไรกันแค่นี้เหนื่อยแล้วเหรอไง"
"หึ่ย!"
"ไรกันกัปปะอยู่ในนํ้ามักได้เตรียมนิ แต่ดูเหมือนกัปปะอย่างแกไม่ถูกกับนํ้าเอาซะเลย"
ฟึ่บๆ มีปืนกระบอกใหญ่มาติดไหล 2 ข้างของนาราสุ
"Shooter scout bomd"
ตู้ม แต่ก็ไร้ผล
"มีแค่นี้ก็ตายซะ!"
เฟี้ยว บึ้ม!!!!!!!!! อาหนังสือยิง Bazuka ใส่นั่นทำเอา จี ฟาวอย มึนเลย และก็ฟันมั่วไม่โดนเป้าหมาย
"คุณนาราสุ เป็นไรไหมครับ"
"เออม แต่รู้สึกฝืนสังขารมากไปหน่อย"
"นี่อาจช่วยได้ครับ"
"นี่มันอะไร"
"คุณ ชิโร่ ฝากมาให้ครับ"
"พี่น่ะเหรอ?"
"ครับดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ใช่ต่อกรกับ จี ฟาวอย ก็ได้นะครับ"
"ดีล่ะจะลองใช้ดูล่ะกัน ว่าไปช่วยเอาใส่ปืนที่ติดไหลหน่อยสิ"
"ครับผม"
"อ้ออยู่นั่นเอง หนอยทำซะมึน"
"งั้นลองกินนี่เป็นไง"
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กระสุนถูกยิงออกไป แล้วตู้ม โดนกับร่าง จี ฟาวอย เต็มๆ
"เห? ดูเหมือนไม่มีผลไรเลยนิ หึๆ"
"เอาไงดีเนี่ย"
จี ฟาวอย ค่อยๆเดินมาแล้ว ตุ้บ เข่าทรุดลง
"นี่แกทำอะไรน่ะ"
"มันคืออะไรล่ะครับสิ่งนั้นน่ะ"
"กระสุน ชีวะภาพ ถูกสร้างขึ้นไว้สำหรับกำจัดไวรัสจำพวก T กับ G virus และชื่อกระสุนนั่นก็คือ Bioclinic"
ร่างของ จี ฟาวอย ค่อยๆฉีกออกแล้วมีเลือดหลั่งออกมา
"ชั้นว่าเรารีบขึ้นดีกว่านะ หนอนหนังสือ"
"อาหนังสือครับ ว่าแต่ทำไมล่ะครับ"
"โน่น"
นาราสุชี้ไปด้านหลัง จี ฟาวอย ก็เจอฝูงฉลามเขายักษ์กลุ่มใหญ่ว่ายเข้ามา
"เหรองั้น"
หันมา พี่แกทิ้งอาหนังสือ ให้ยืนงง แล้วอาหนังสือก็บินจ้อนด้วยความเร็วสูง
"กลับมานะ ชั้นยังไม่เคลียกับพวกแกเสร็จเลย!"
"มันเสร็จไปนานแล้วล่ะ ลาก่อน"
"อึก กว๊า่ก อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แล้วฝูงฉลามก็รุมกิน
"รู้สึก ประโยคตะกี้ คุึณพูดแบบ เย็นชาจังนะครับ"
"อยากเป็นอาหารด้วยไหมล่ะ"
"ไม่ล่ะครับ(เชื่อแล้วล่ะข้อมูลของทหารคนนี้ ที่ว่าไม่ค่อยถูกกับนํ้า)"
"อย่ามานึกอะไรอย่างนั้นได้ไหม"
"เอ๋ รู้ด้วยเหรอว่าผมนึกไร"
"พูดตามตรงนะที่ว่าไม่ชอบนํ้าน่ะส่วนนึง แต่จริงๆแล้วชั้นน่ะว่ายนํ้าไม่เป็นต่างหาก"
"เอ๋? ตะกี้ใต้นํ้า"
"อ้อ นั่นน่ะชุดเกราะนี่แค่ช่วยถ่วงนํ้าหนักไว้ลงใต้นํ้า ส่วนที่ลอยได้มีไอพ่นติดอยู่ใต้่ทเ้าเกราะน่ะ"
"ถึงว่าสิครับ"
ทั้ง 2 คุยกันจนขึ้นสู่่ผิวนํ้าแล้วเดินมาตรง ซากปราสาท ที่เซเปี่ยน รออยู่
"กลับมาแล้วเรอะ"
"ใช่แล้วครับ"
"งั้นขอตัวก่อนล่ะ"
"เอ่อ จะไม่ไปด้วยเหรอครับ"
"ไปแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เอาเป็นว่า เมื่อเห็นลูกไฟสีเงินโผล่จากกลางทะเลตรงอ่าวของเกนโซวเคียว นายก็จะได้รับคำตอบ"
"อ้องั้นเหรอครับ"
"อาหนังสือไปเหอะ"
"รู้แล้วครับเซเปี่ยน"
ส่วน นาราสุ ที่เดินคนเดียว
"ขอบคุณนะครับ"
"ขอบคุณเรื่องไร"
"สำหรับกระสุนนั่นน่ะ"
"เออๆงั้นไปล่ะขอกลับโลกวิญญาณ ต่อล่ะ"
"พี่ครับผมสัญญาว่าจะปกป้อง นิโทริ ไว้ให้ได้"
"อืม งั้นโชคดีแล้วกันไอ้น้องชายจอมบ้าบิ่น" ฟึ่บ ชิโร่ วาปหายไป
"ก็ยังใช้คำพูดเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย ขนาดเป็นวิญญาณนะเนี่ย"
ติ๊ดๆ
"ว่ามา"
(กองกำลังพร้อมแล้วครับ)
"ดีมาก ชั้นกำลังไปสมทบ เตรียมตัวได้"
(รับทราบครับ)
ก็จบไปสำหรับ ตอนเสริมตอนนี้ พูดตามตรงจากตัวกระผมเองเลยว่า เป็นคนที่แต่งนิยาย ตอนนี้รู้สึกห่วยๆกับตัวเองมากๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น