>__<[Y]-REBORN!

ลำดับตอนที่ #1 : [10069]เริ่มด้วยเรื่องของสัปปะรด

กาลครั้งหนึ่งในประเทศอิตาลี  มีประเทศเล็กๆชื่อ\"อะนานาส\"(แปลว่าสัปปะรด)ที่มีแต่  ..สัปปะรดเต็มเมืองเนื่องจากมีคำสั่งมาจากพระ

ราชาเบียกคุรันที่ใจอ่อนทำตามราชินีมุคุโร่=[]=!!

ราชินีที่มีฉายาว่า ..Ku FuFu~~~ซึ่งชาวบ้านตั้งชื่อให้

\"คุณเบียคุรันครับ...  ผมมีอะไรจะบอกคุณ^^\"มุคุน้อยที่น่ารัก(ในสายตาป๋าเบีย)ส่งเสียงเหมือนลูก

แมวขี้อ้อน(ความคิดเบีย)พร้อมมานัวเนียอยู่บนบังลังค์กษัตรย์(ตักเบีย) ปล.ไม่มีใครอยู่ถึงกล้าทำ-.,-

\"อะไหรอ  มุคุโร่คุง^^~~\"เบียคุรันถามราชินีหัวสัปปะรดที่นั่งอยู่บนตักแร้วซบอกของเขา

\"คือ ..ผมมีอะไรจะบอกครับ\"

\"หืม??  อะไรเหรอที่รัก(=[]=!แหวะ  หมั่นไส้)\"เบียคุรันว่าพลางเชยคางของสัปป้าให้มาสบตาของเขา

นัยย์ตาสองสีสบกับนัยย์ตารสีม่วง  ก่อนจะยกมือมาลูบไล้ใบหน้าพระราชาผู้เป็นที่รัก

\"^-^~~มุคุโร่คุง..\"

\" O-O?อะไรรึครับ?\"มุคุโร่ถามพลางเอียงศรีษะไปด้าซ้ายเล็กน้อย ช่วยเพิ่มความไร้เดียงสา(ง่ายๆแอ๊บแบ้ว)
\
"มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิครับ..เพราะ\"

\"เพราะ?=  =\"

\"-__-++เพราะผมอดใจไม่ไหวแร้ว!!\"

\"O[]O!!\"

เบียคุรันไม่ปล่อยให้เมียพันธุ์สัปปะรดพูดมากทำเพลง  ประกบปากเข้าที่ริมฝีปากบาง

\"อะ  อื้ม ..บะ ..เบียคุ\"

\"อะไรครับมุคุโร่คุง ..ผมอยากฟังเสียงครางของคุณเต็มแก่แร้วนะครับเพราะงั้นอย่าพูดอะไรเลยดีกว่านะครับ\"

ว่าแร้ว เบียคุรันก็ก้มหน้าไล้ต้นคอขาว  ก่อนมือที่ว่างจะเริ่มปลดกางเกงของคนที่อยู่บนตักโดยที่เจ้า

ตัวไม่รุสึกตัวเยย(กะลังเคลิ้มนั่นเอง)

\"อ๊ะ  อย่านะครับ  ไม่ ..อืม\"มุคุโร่ที่ส่งเสียงห้ามแต่กลับเอามือโอบต้นคอเบียคุรันซะเฉยๆ

\"ท่านเบียคุรัน  มีรายงานมาจะ....-O-!!\"

\"O[]O!!/-__-++\"

จู่ๆ โชอิจิที่เข้ามาพรวดพราดโดยไม่เคาะประตู  ก็จ๊ะเอ๋กับฉากที่ราชินีคนงามที่ทำหน้าช็อคและไร้ซึ่งเ
สื้อและกางเกงกะลังจะจากไป  นั่งอยู่บนตักของราชาที่ทำหน้าเซ็งเต็มประตูแถมมือข้างนึงก็โอบเอว

เมีย เอ๊ย!!มุคุโร่..  ส่วนอีกข้างก็จับกางเกงของราชินี(ที่กำลังจะไปตามเสื้อ)อยู่ด้วย

\"อะ  เอ่อ....\"โชอิจิที่กำลังอึ้ง(แถมทำรายงานล่วงลงพื้นอีกตะหาก)ยืนทื่อเป็นท่อนไม้มองคนบนบันลังค์ตาค้าง(เป็นกรูๆก็ค้างวะ)

\"เฮ้อ...  โชจัง มาขัดจังหวะผมซะได้\"เบียคุรันเอ่ยขึ้นเรียบๆ(ส่วนราชินีชิ่งสลบไปแร้ว)

\"ขะ ..ขอโทษครับ!!\"

ปัง!!!

\"เฮ้อ ..มุคุโร่คุงก็หลับซะแร้ว\"(สลบว้อย!!)

\"....\"เบียคุรันเงียบไปสักพักก่อนก้มหน้าจุมพิตที่ขมับของมุคุน้อยของเขา  

\"หุหุ  ไปที่ห้องนอนดีกว่า ...ว่ามั้ยครับ??\"

ตัดฉาก!!!!!!!!!!!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ  สวนหลังปราสาทที่มีป๋าเบียกะแม่มุคุเป็นเจ้าของ

\"ท่านฮิบาริเจ้าคะ!!\"สาวใช้ตัวเล็กวิ่งตามองค์หญิงคนเดียวของนครที่ตอนนี้กำลังจะขย้ำทหารเฝ้ายามตาย  ข้อหา..

กล้าสุมหัวต่อหน้าเขา

\"มีอะไรยัยสัตว์กินพืชหน้าเห่ย-__-\"

...หน้าเห่ย!!...

\"เอ่อ  จะทำอะไรกับทหารยามคะ??\"สาวน้อยตาหวานสีม่วงกลมโตถามเสียงใจดี ..แต่ในใจกลับด่า
สาดเสียเทเสีย

\"แหกตาดูสิ  ยัยรากเหง้า\"

\"...เอ่อ  อย่าทำอะไรกับทหารได้มั้ยคะ?  โคลมขอ\"เพราะถ้าแกทำอีก  ฉันจะถูกตัดเงินเดือน

\"ก็ได้....\"

\"^^;;;ขอบคุณมากเพคะ\"เฮ้อ    รอดแร้ววุ้ย หึหึ เงินเดืนๆนี้ของฉันต้องครบแน่ๆ(เพิ่งรึว่ายัยโคลมติดเชื้อมาม่อน)

\"ฉันจะไม่ขย้ำมัน ..ถ้าเธอยอมให้ฉันขย้ำแทน\"

\"ค่ะได้ค่ะ.. ฮะ!!O[]o!!อะไรนะคะ!!\"

\"ห้ามกลับคำ -__-+\"ว่าแร้ว..

ทอนฟาสีเงินคู่ใจขององค์หญิงก็ไล่ฟาดหัวนู๋โคลม สาวใช้ผู้น่าแกล้ง อย่างมันส์

\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!~ท่านฮิบาริ  อย่านะค๊า~~\"

โคลมแหกปากกรี๊ดลั่นวังโดยมีฮิบาริถือทอนฟาไล่ฟาดที่ทำหน้าสุขใจอยู่

\"ทำไมฉันต้องฟังเธอด้วย  ยัยสัตว์กินพืชชั้นต่ำ\"

\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบจร้า
ปล.ว่างเด๋ยวมาแต่งใหม่5555+