คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปีศาจ...
ก่อนที่มนุษย์จะเกิดมาอยู่บนโลกที่สวยงามใบนี้ สิ่งมีชีวิตที่อยู่บนโลกมีเผ่าพันธุ์เดียวคือ ไดโนเสาร์ แต่นั่นเป็นแค่สิ่งที่พวกคุณได้เรียนกันมา แต่แท้จริงแล้วในยุคไดโนเสาร์นั้น มีสิ่งมีชีวิตอีกประเภทหนึ่งนั่นก็คือ จิงซ์ หรือ กิเลส ซึ่งมีรูปร่างไม่แน่นอน คอยกันกินความรู้สึกต่างๆของสัตว์ในยุคนั้น และไอ้สิ่งนั้นได้พัฒนามาเป็นสิ่งที่มีชีวิตและเรียกกันว่า มนุษย์ และ จิงซ์ ก็อยู่คู่กับมนุษย์มาเป็นพันๆปี โดยที่ไม่เคยมีใครระแคะระคายเลยว่า การตายแบบแปลกๆนั้นเกิดมาจากอะไร....
คฤหาสน์ สรวงสวรรค์ เวลา 03.00น.
"เอาจริงเหรอครับ คุณหนู" ชายชราในชุดพ่อบ้านสะอาดเอี่ยมยืนอยู่หน้าประตูห้อง "แน่นอนล่ะ คราวนี้ฉันไม่ปล่อยให้มันพลาดแน่" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดวงตาคมเหมือนเหยี่ยว ผมยาวประบ่า ริมฝีปากบาง พูดในขณะตนกำลังจัดชุดพ่อบ้านที่ตนสวมอยู่ เขาหันมาหาพ่อบ้านชรา "ฉันพร้อมแล้ว" เขาพูด ชายชราจึงหยิบมีดที่เต็มไปด้วยอักขระอันใหญ่ออกมา เขาแทงมันเข้าไปที่ข้างอกด้านซ้ายของชายหนุ่มแล้วค่อยๆหมุนตามเข็มนาฬิกา "คราวนี้จะอยู่ได้แค่11.11วินาทีแสงนะขอรับ" ชายชราพูดหลังจากดึงมีดเล่มนั้นออกมาแล้วแต่กลับไม่มีเลือดซักหยด "อืม นายไปเตรียมรถซะ เดี๋ยวชั้นจะไปเอาดาบ" พ่อบ้านโค้งรับคำสั่งแล้วเขาเดินออกไป
คฤหาสน์ ประภาวดี เวลา04.00น.
รถลีมูซีนขนาด 12 ประตูวิ่งมาจอดอยู่ที่ข้างคฤหาสน์ ประภาวดี ซึ่งเจ้าของคฤหาสน์ คือ สุพจน์ ประภาวดี นักการเมืองผู้ร่ำรวย "คางามิ เดี๋ยวนายจอดรถไว้ตรงนี้นะ รอชั้นเป็นเวลา 5 ชั่วโมง ถ้าชั้นไม่ออกมา ให้เตรียมหลุมฝังศพได้เลย" "ครับคุณหนู" ชายหนุ่มเดินลงจากรถแล้วกระโดดเข้าไปบนหลังคาคฤหาสน์แล้วหายไป
ตอนที่ 1 ปีศาจ....
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ จู ค่ะ อายุ 17 ปี แต่มายเฟรนด์ชอบเรียกว่า จูกะ คงเพราะว่าฉันหน้าตาฉันน่ารักแบบญี่ปุ่นๆมั้งคะ^ ^ ปีนี้ฉันย้ายโรงเรียนมาเรียนที่ใหม่เพื่อที่ปีหน้าฉันจะได้ไปลองสอบชิงทุนที่ต่างประเทศกับเขาสักที ก็แหม! ฉันใฝ่ฝันมานานแล้วน่ะว่าจะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศให้ได้ แล้วพ่อแม่ของฉันก็สนับสนุนเรื่องนี้เต็มที่ด้วย
"คุณหนูครับ ได้เวลาทานอาหารแล้วล่ะครับ"
"อื้ม...ใครมาปลุกชั้นนะ กำลังนอนสบายๆเลย" ฉันลุกจากที่นอนด้วยความโมโห เดินเดินไปที่ประตูกะจะด่าเต็มที่ ใครกันนะกล้ามาปลุกเรา ฉันกระชากประตูออก
"นี่!! นาย......." ฉันเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายคนนั้น (ก็ตานี่สูงน่ะสิฉันเลยต้องเงย -_-) อ๊าก! เลือดกำเดาฉันอาจจะกระฉูด ผู้ชายอะไรหน้าตาอย่างกับในการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ^^ คิ้มเข้มๆ ตาคมๆ ปากเรียวบางมีเสน่ห์ แถมยังมีลักยิ้มตรงแก้มอีกต่างหาก โอ๊ย! หัวใจเด็กเรียนคนนี้จะวาย ^^ ฮิๆ
"เอ่อ...คุณหนูมีอะไรรึเปล่าครับ หน้าแดงมากเลยไม่สบายเหรอครับ"
"ปะ...เปล่า...ชั้น...เอ่อ....เดี๋ยว..." แย่ล่ะสิทำไงดีล่ะเนี่ย ลิ้นพันกันไปหมดแล้ววววว
"เดี๋ยวลงไปนะ" ฉันก้มหน้าตอบ ก็แหม! ฉันเขินน่ะสิเลยต้องก้มหน้าตอบไปแบบนั้น
ชายคนนั้นโค้งคำนับฉันก่อนที่จะปิดประตูลง ให้ตายสิ นั่นใครกันนะเรียกเราว่าคุณหนู คนใช้ใหม่งั้นเหรอ อ้าย~~~~ หล่อเป็นบ้าเลยหน้าตาไม่น่าใช่คนใช้เลยนะเนี่ย เจอคนหล่อๆแต่เช้าแบบนี้ สงสัยวันนี้โชคดีแน่เลยเรา ^ ^ ไปอาบน้ำดีฝ่า
-----------------------------------------------------------------------
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันเดินลงมาที่ห้องทานข้าว เวลาตอนนี้พ่อกับแม่คงจะมาแล้วล่ะมั้ง เมื่อมาถึงเห็นนายคนนั้นอีกแล้วอ่ะ ให้ตายสิเห็นทีไรใจเต้นแรงทุกทีเลย^ ^เขาจัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว วันนี้มีแต่อาหารแปลกๆหน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลย
"อรุณสวัสดิ์ครับ คุณหนูจู" เขาโค้งคำนับฉันอีกแล้วล่ะ
"เอ่อ...จ้ะ..." ฉันพูดไม่ออกแล้วล่ะ แพ้ความหล่ออออออออออ>//<
"เชิญนั่งก่อนเลยครับ" เขาดึงเก้าอี้ให้ฉันนั่ง
"นี่นาย....." ฉันถามเขา ในขณะที่เขากำลังรินน้ำใส่แก้วให้ฉัน
"ผมชื่อ เทนครับ"
"อื้ม นายเทนแล้วพ่อกับแม่ฉันล่ะ"
"คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง พี่แต๋วไปตามตั้งนานแล้วนะครับ อีกเดี๋ยวคงลงมา" เขาพูดแล้วหันมายิ้มให้ฉัน ฉันหลบตาเขาทันที
"เอ่อ...คุณหนูครับลองทานนี่ดูสิครับ" นายเทนแนะนำแล้วเลื่อนจานที่เต็มไปด้วยมันฝรั่งมาอยู่ตรงหน้าฉัน
"มันฝรั่งเหรอ" ฉันถามงงๆ
"ในระหว่างที่ผมไปห้องครัว คุณหนูลองหั่นครึ่งแล้วกัดดูสิครับ" นายเทนพูดแล้วหันมายิ้มอีกแล้วอ้ะ แล้วฉันเป็นอะไรทำไมต้องหลบสายตาเขาด้วยนะ
นายเทนเดินหายไป ฉันลองทำตามที่หมอนั่นบอก OoO โอ้.....ให้ตายสิ...ทำไมหวานมันอย่างนี้นะ มันฝรั่งอะไรกันเนี่ย พอกัดเข้าปากแล้วเหมือนมันไปละลายในปากเลยอ้ะ อ้าย~~~ หล่อก็หล่อ ทำอาหารก็เก่ง คนอะไรน่ารักที่ซู้ดดดดดดด>//< ฉันเลยซัดซะเยอะเชียวแน่ะ แต่จู่ๆฉันก็นึกถึงพ่อกับแม่ขึ้นมา ก็เลยหยิบมันฝรั่งมาหัวหนึ่งแล้วเดินขึ้นไป เอ~~~ห้องของแม่ไม่มีใครอยู่ เมื่อฉันเดินมาที่ห้องของพ่อเมื่อเปิดประตูออกมา หมอกสีเทาๆก็เข้ามาล้อมลอบตัวฉันซะแล้ว นี่มันอะไรกันน่ะ มองไม่เห็นอะไรเลย ฉันกลัวจนก้าวเท้าไม่ออกเลยอ่ะ น้ำตาก็ค่อยๆไหล เพราะบรรยากาศมันน่ากลัวจริงๆ จู่ๆอะไรบางอย่างก็โผล่มาอยู่ข้างๆฉัน ร่างนั้นคือ
"คุณแม่!!!" ฉันตะโกนร้องและพยายามเขย่าตัวของแม่ แต่ก็เธอก็ไม่ตื่นราวกับเธอตายแล้ว
"แม่ไม่ตื่นหรอก" เสียงคุณพ่อนี่นา ฉันหันหลังกลับไป คุณพ่อที่ดูแล้วเหมือนกับเพิ่งผ่านสงครามโลกมาเดินโต๋เต๋มาหาฉัน ฉันวิ่งเข้าไประคองท่าน
"อย่าแตะพ่อ!!!" พ่อตะโกนใส่ฉันฉันล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ แล้วต้องตะลึงกับภาพที่เห็น
"พ่อ.....มะ....ไม่....อยาก...."คุณพ่อเงียบไปแล้วร่างกายของคุณพ่อมีอะไรบางอย่างออกมาจากเนื้อหนัง
ร่างกายค่อยๆผอมลงจนเหลือแต่กระดูก ผิวหนังเริ่มไหม้เกรียมอะไรบางอย่างแหลมๆค่อยๆโผล่ขึ้นมาตามร่างกาย เขาขย้อนอะไรบางอย่างสีแดงๆออกมา มันคือกองเลือดสีแดงสดและลำไส้ที่ยาวคดเคี้ยวหัวใจที่ยังเต้นๆตุ้บๆราวกับอยู่ในร่างกาย จู่ๆเบ้าตาก็พุ่งออกไปพร้อมกับเลือดเป็นสายราวกับดาวหาง หลังจากที่มันสงบลงคุณพ่อค่อยๆมอง(ถึงจะไม่มีลูกตาก็เถอะแต่ก็รู้ว่าเขามองมาทางฉัน) มาทางฉันแล้วคำราม ถึงจะไม่มีเสียงแต่ทำไมมันแสบหูอย่างนี้นะ มันกระโจนเข้ามา ฉันกลิ้งหลบทันที และด้วยแรงที่เหลือ ฉันจึงลุกขึ้นวิ่ง แต่ก็วิ่งไม่ไหวแล้วล่ะ ฉันล้มลงร้องไห้T0T
"คุณพ่อ นี่จำลูกสาวไม่ได้เหรอคะ หนูไง ลูกจูของคุณพ่อ" ฉันตะโกนสะอึกสะอื้น แต่มันก็ไม่มีอะไรนอกจากว่าเขาค่อยๆเดินมาหาฉัน
"คุณพ่อ....กรี๊ดดดดดดดดดด>0< " ฉันกรี๊ดสุดเสียง เจ้าตัวประหลาดนั้นตะโกนเข้ามาราวกับเสือจะตะปบเหยื่อ ฉันหลับตาปี้ ตายแน่เราคราวนี้---ใครก็ได้ช่วยฉันที---ใครก็ได้ กรี๊ด!!!!!
"พลั่ก!!!!"
เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น ฉันค่อยๆลืมตาใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าฉัน....เขาเท่มาก^ ^
"เทน..." ฉันพูดออกมาเบาๆ นายเทนยืนถือดาบอยู่ข้างหน้าฉัน
"เอ้า กินนี่เข้าไปแล้ววิ่งออกไปที่รถคันสีดำที่จอดอยู่หน้าบ้านนะ" นายเทนพูดอย่างรวดเร็วแล้วโยนถุงอะไรบางอย่างมาให้ฉัน ข้างในนั้นมีแต่ทรายทีฟ้า
"แล้ว..."
"เร็วสิ ไม่มีเวลาแล้วนะ" นายเทนตะโกน ใบหน้าของเขาราวกับปีศาจ ด้วยความตกใจฉันเลยโกยเข้าปากแบบไม่ยั้ง แล้วสิ่งประหลาดก็เกิดขึ้น
หมอกหายไปหมดแล้ว ภาพที่ฉันเห็นคือ คฤหาสน์ที่ค่อยๆร้าวราวกับมีอะไรบางอย่างพยายามออกมาจากกำแพง แล้วมันก็ถูกเผง เพราะว่ามีมือโพรงกระดูกค่อยๆออกมาจากรอยร้าว
"อย่ามัวอึ้งสิ ไปเร็ว" เสียงนายเทนดังขึ้นฉันเลยวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ในขณะที่มือพวกนี้ค่อยๆออกมาจากพื้นและกำแพงของคฤหาสน์ และก็ยังมีโครงกระดูกที่ร่างกายมีแต่คราบสีแดงๆโผล่ออกมาเดินอีกฉันวิ่งหนีอย่างเร็วด้วยความกลัว พวกมันก็ค่อยๆเดินตามฉันมา ให้ตายสิอะไรกันนะ น่ากลัวอ้ะ T T ในที่สุดก็จะถึงประตูบ้านแล้ว
"พลัก" ฉันล้มลงเพราะไอ้มือน่าขยะแขยงพวกนี้มันดึงขาของฉันไว้ แล้วค่อยๆลากฉันเข้าไปหาโครงกระดูกเดินได้พวกนั้น ฉันเองก็พยายามสะบัดขาแล้วดิ้นไปดิ้นมามันก็ไม่ได้ผล แง~~~~ช่วยช้านด้วยยยยยยย~~~~~ นายเทน~~~~~~>0<
จู่ๆร่างของฉันก็ตกอยู่ในหมอกอีกครั้ง คราวนี้มีร่างๆหนึ่งคร่อมฉันอยู่
"คุณพ่อ จะทำอะไรน่ะ!!!" ฉันตะโกน ตาของพ่อตอนนี้บอกให้ฉันรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
"เธอเป็นลูกของฉัน ต้องเป็นของๆฉัน" คุณพ่อพูดอย่างกระสับกระส่ายที่ปะปนไปด้วยความหื่น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี๊ย >< ฉันไม่มีแรงขัดขืนแล้วอ่ะ ฉันพยายามคุมสติไว้แล้วพยายามดิ้น แต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจคิดเลยอ้ะ~~~ ใบหน้าคุณพ่อค่อยๆเข้ามาใกล้ใบหน้าฉัน ฉันหลับตาเบือนหน้าหลบไปมา ใกล้แล้ว---- อะไรเนี่ย---- ไม่เอานะ---- กรี้ด~~~~~~~><!!!!!
"ฉึก!!!" เสียงดาบพุ่งทะลุใบหน้าของคุณพ่อ เลือดกระเซ็นใส่หน้าของฉันเต็มไปหมด ปลายดาบอยู่ห่างจากดวงตาของฉันเพียง 2 มิลกว่าๆ
"ฟุ่บ" ดาบถูกดึงออกไป ร่างของคุณพ่อค่อยๆล้มลง
"เป็นไรไหม" นายเทนถามฉัน
"ไม่มากอ่ะ แต่ว่าพวกนี้มันคืออะไรเหรอ" ฉันพูด แต่นายเทนไม่ตอบอะไร แต่กลับอุ้มฉันขึ้น
"เอ๋....จะทำอะไรน่ะ"
"ไม่มีเวลาแล้ว" เขาพูดสั้นๆ
"อะไรนะ" ฉันถาม แล้วในพริบตาเดียว ฉันก็มาอยู่บนรถลีมูซีน
"อ้าว...อะไรกันน่ะ" ฉันงงไปหมดแล้วนะนี่ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วนายเทนเป็นใครกันแน่
"นี่..." ฉันกำลังจะถามเรื่องราวทั้งหมด
"ดูนั่นสิ" นายเทนชี้นมือไปที่บ้านของฉัน จู่ๆมันก็มีวงกลมสีดำขึ้นที่บ้านของฉัน พอแสงสีดำหายไป บ้านฉันก็เหลือแต่ซาก อะไรกัน!!
"นี่มันอะไรกันน่ะ" ฉันตะโกนอย่างหมดความอดทน
"เอาไว้เดี๋ยวเล่าให้ฟัง....ตอนนี้ขอให้เธอหลับไปก่อนนะ" นายเทนพูด แล้วใช้มือมาแตะหน้าผากฉัน ฟุ่บ...
"หลับได้ซะที คางามิ เตรียมจัดห้อง หาของใช้ของพวกผู้หญิงมาให้เธอด้วย รวมถึงแก้ไขทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอ เราต้องเก็บเธอไว้เป็นตัวล่อ"
"อะไรนะครับคุณหนู รึว่าเธอ..."
"ช่าย ชั้นเผลอเอาทรายหลอนประสาทให้เธอกินเข้าไปน่ะสิ"
"โธ่คุณหนูครับ ไม่น่าเลย..."
................................................................
(ผิดพลาดตรงไหนก็ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ผมเพิ่งเคยแต่ง)
ความคิดเห็น