คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : บทที่ 14 อารมณ์อ่อนไหว 100%
ปกป้องหยุดลงพลันเมื่อรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากร่างอวบอิ่ม มือยังคงปลอบประโลมด้วยการลูบไม่หยุดตรงศีรษะของเธอ ดวงตาคู่คมมองถ้วนทั่วใบหน้า ผิวของรวิกานต์ที่เคยซีดกลับซับสีเลือดขึ้น ปากอิ่มบวมเจ่อขึ้นทันตา และดวงตาคู่โตยังคงมองเขานิ่ง ปกป้องยิ้มออกมาเพียงนิด ก่อนจะจุมพิตลงบนดวงตาที่จ้องมองเขาไปไม่เลิก
ความเงียบงันเกิดขึ้นมีเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งสอง ดวงตาคู่โตจ้องมองปกป้องนิ่งในยามที่เขาผละจุมพิตอ่อนโยนมามองกัน เธอมองอยู่อย่างนั้นราวกับไม่เคยเห็น จนเป็นปกป้องเองที่ผละออกมาหันไปคว้าถาดสำรับที่มีทั้งข้าวและยาขึ้นมาวางบนเตียง
“ทานข้าวเถอะ เดี๋ยวจะได้ทานยา” ชายหนุ่มบอกคนที่จ้องมองกันเมื่อครู่ ใบหน้าของปกป้องร้อนขึ้นเมื่อมองคนบนเตียงที่หลุดยิ้มออกมาแล้วก้มหน้านิ่ง ปกป้องนั่งลงตรงเตียงตรงที่เดิม ก่อนที่มือจะยื่นไปอังหน้าผากของรวิกานต์
“ดีกว่าเมื่อกี้เยอะแล้ว...”
“ป้อนวิหน่อยได้ไหมคะ” ทันทีที่ปกป้องนำมือออกจากหน้าผากก็ถูกกุมเอาไว้อีกคราโดยมือบางอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มมองเธอนิ่ง
“ถ้าไม่ได้...”
“ได้สิ” ปกป้องบอกแล้วจับช้อนในชามข้าวต้มคนเบา ๆ แล้วเป่าอีกทีก่อนจะส่งป้อนจ่อปากคนที่มองเขาไม่เลิก ทว่า...
“อุ๊ย !”
“เป็นอะไรวิ !” ใบหน้าเหยเกของหญิงสาวทำให้ปกป้องจำต้องวางช้อนลงในชามดังเดิม
“พี่ป้องมันแปลก ๆ...” หญิงสาวบอกแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และนั่นทำให้ปกป้องยิ่งกังวลไปใหญ่
“แปลกยังไงบอกพี่สิวิ !”
“วิ... วิไม่แน่ใจ” แต่ว่าตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำ พี่พาวิไปหน่อยเดี๋ยวนี้ ! เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
ทั้งท่าทีและน้ำเสียงที่ร้อนรน ทำให้ปกป้องรีบอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกแล้วปรี่ไปยังห้องน้ำตามคำสั่งราวต้องมนต์
“โครม !” แทบจะทันทีเลยที่เขาวางลง รวิกานต์ก็ปิดประตูใส่เขาโครมใหญ่ ชายหนุ่มเดินวนไปมาด้วยไม่รู้ว่าหญิงสาวเป็นอะไรกันแน่
“วิ !” สุดท้ายปกป้องก็ทานทนไม่ไหว “ตอบพี่หน่อย ตกลงเป็นอะไรหรือเปล่า...” ชายหนุ่มร้องเรียก ฉับพลันนั้นรวิกานต์เปิดประตูออกมา
“คือ...” หญิงสาวบอกแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ
“คืออะไรเล่า เป็นอะไรบอกมาเร็ว...”
“วิเป็นเมนส์” รวิกานต์หลับตาตอบ อับอายเหลือเกินในยามที่ต้องบอกความจริงแก่เขา ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วพบว่าปกป้องมองเธอด้วยอาการอึ้ง ปากสีสดของเขาหุบลงในตอนที่เธอลืมตาขึ้นมานี่เอง
“วิ... คือว่าปวดท้องค่ะ และก็อยากได้ เอ่อ...”
“เดี๋ยวพี่ไปมาหามาให้” ปกป้องเอ่ยออกมาเสียเอง เพราะรู้ดีว่าการมาของรวิกานต์กะทันหันเพียงใด และเสื้อผ้าของเธอเขาเองที่เป็นคนจัดเตรียมมา เพราะฉะนั้นสิ่งนั้นไม่มีแน่ในห้องนี้
“รออยู่ในห้องนะ พี่ไปไม่นาน” ชายหนุ่มบอกทั้งใบหน้าและใบหูแดงก่ำ
“ค่ะ ขอบคุณ...” ยังไม่ทันเอ่ยจบดีชายหนุ่มก็เดินตัวปลิวออกไป
“โครม !” ประตูปิดลงทันใด รวิกานต์มองตาม แล้วหลุดหัวเราะออกมา เพราะเธอทันเห็นว่าใบหน้าลามไปจนถึงใบหูของพี่ป้องนั้นแดงเถือกไปหมดแล้ว
“น่ารัก...” หญิงสาวบอกกับตัวเอง “โอ๊ย !” ก่อนใบหน้าจะเหยเกอีกคราเมื่ออาการปวดท้องวนมา หญิงสาวเข้าห้องน้ำจัดการกับตัวเอง คงต้องรอจนกว่าพี่ป้องของเธอจะกลับมา
อดคิดไม่ได้ว่าวันนี้ที่เธอรู้สึกอ่อนไหวกว่าทุกครา มันเป็นเพราะว่าวาจาของเขา พร้อมกับผลข้างเคียงจากการมาประจำเดือนในตอนนี้หรือเปล่า
ทว่าจะอย่างไรตอนนี้รวิกานต์กลับรู้สึกว่ามันช่างคุ้มค่า ในยามนั้นที่เผยอารมณ์อ่อนไหวออกมา แล้วได้เห็นการกระทำหลายอย่างจากปกป้อง
มือบางยกขึ้นจับตรงกลีบปากของตัวเองอย่างเผลอไผล อารมณ์อ่อนไหวในวันแบบนี้มันช่างดีกับใจของเธอเหลือเกิน...
อารมณ์แปรปรวนนะเราน่ะ
แต่พี่ป้องแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบอย่างที่ยัยวิว่านะคะ
E-book ยอมรักมาแล้วนะคะ
จัดโปร 179 บาท เนื้อหา 746 หน้า 120,000 กว่าคำอัพค่ะ
ยังมีให้อ่านอีกหลายตอนเลยค่ะ ทั้งหมดมี 30 บท ยังไม่รวมตอนพิเศษค่ะ ตอนพิเศษจะเพิ่มไฟล์เข้าไปหลังอัปครบโควต้าค่า
ฝากด้วยนะคะ กดโหลดจิ้มด้านล่างนี้เลยค่ะ
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ไว้ด้วยนะคะ
วอนรัก ภาคก่อน ยอมรักค่ะ สามารถอ่านแยกกับยอมรักได้ค่ะ เนื้อหาจบในเล่ม
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ อีกนามปากกาไว้ด้วยนะคะ เป็นแนวโรมานซ์ค่ะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น