คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : บทที่ 12 พิษร้ายจากคนที่ไว้ใจ [2]
“ปู๊น...ปู๊น...” เสียงสัญญาณของรถไฟในขณะที่เริ่มออกขบวนดังขึ้น
“รถไฟดังปู๊น...ปู๊น...จริง ๆ ด้วย”
ปกป้องหันมองคนที่ออกอาการตื่นเต้นเพียงแค่ได้นั่งรถไฟครั้งแรก และมันทำให้เขาอดนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่ได้
‘พี่ป้องเมื่อกี้วิได้ยินว่าทางบ้านทอรักมีกิจกรรม กำลังจะไปที่ไหนกันนะคะ’
‘ไปคีรีวง’
‘คีรีวง นครศรีธรรมราช หมู่บ้านที่อากาศดีที่สุดในประเทศน่ะหรือคะ’ คนถามตาโตบ่งบอกว่าตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด
‘อื้ม ปกติไปทุกปี นั่งรถไฟไปกัน แต่เดี๋ยวเราจะแยกกันไป ส่วนพี่อารีกับป้อมจะดูแลเด็ก ๆ เอง’ ป้อมคือสัตวแพทย์ในหมู่บ้าน เป็นอีกคนที่จะร่วมกิจกรรมที่ทางทอรักจัดขึ้นเพื่อเด็ก ๆ
‘ทำไมล่ะคะ ทำไมเราไม่ไปพร้อมกับพวกเขาล่ะ’ ท่าทางคนเอ่ยถามออกอาการ 'เสียดาย'
‘ก็มีเธออยู่ด้วยไง’
‘เพราะวิเหรอคะ’ คนถามงุนงงกับคำตอบของเขา มือชี้เข้าหาตัวเอง
‘ก็เธอไม่เคยนั่งรถไฟ จะนั่งเข้าไปได้ยังไง...’
‘แต่วิอยากนั่งนะ’
‘อย่าดื้อน่า เธอไม่รู้หรอก ว่ามันเป็นยังไง’
‘ก็เพราะว่าไม่เคยรู้ไง เลยอยากนั่ง’
‘ดื้ออีกแล้ว...’
‘ทำไมต้องว่าวิด้วย ทำไมไม่เคยมีใครฟังวิ พี่ป้องก็เหมือนกันชอบตัดสินใจว่าสิ่งนั้นดี สิ่งนั้นไม่ดีกับวิอยู่เรื่อยเลย’ หญิงสาวต่อว่าเขายืดยาว หน้าตาบึ้งตึง ปลายเสียงเริ่มสั่น บ่งบอกถึงความน้อยใจเต็มที
‘เธอนี่...’
‘วิก็คนธรรมดาเหมือนคนอื่น ทำไมจะนั่งไม่ได้...’
‘ก็มันลำบากไง...’
‘ความลำบากเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ทำให้คนเราแข็งแกร่งขึ้น เคยมีคนเคยบอกวิค่ะ’ ปกป้องมองตาเขียวเพราะจำได้ดีว่าเป็นเขาเองที่เคยสอนสั่งกันมาตั้งแต่ยังเด็ก
‘แต่มันลำบากมาก เธออาจจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลยนะ’
‘ก็...ถ้าพี่ป้องไหว คนอื่นไหว วิจะไม่ไหวได้ไง’
‘...’
‘นะ... พี่ป้อง วิไม่เคยนั่งรถไฟเลยสักครั้ง อยากรู้ว่าเสียงของมันตอนออกจากรางจะดังปู๊น ๆ จริงหรือเปล่า อยากลองไก่ทอดบนรถ เขาว่ากันว่ามันอร่อยมาก นะ...พี่ป้อง’
เจ้าตัวทำตาปริบ ๆ ออดอ้อนเขาอย่างกับเด็กหญิงรวิกานต์ในวัยเยาว์ ปกป้องถอนหายใจออกมาอย่างยอมจำนน แต่ก็ไม่ยอมตามใจเสียทีเดียว
‘สัญญามาก่อน’
‘ค่ะ สัญญาจะทำตาม จะเชื่อฟังพี่ป้องทุกอย่างเลย’
‘ก่อนสัญญาต้องฟังข้อตกลงก่อนไหมล่ะ’ ปกป้องเอ่ยขัดขึ้น ชักจะหนักใจที่ยินยอมทำตามคำขอของแม่ตัวยุ่งขึ้นมาแล้ว
‘มีอะไรบ้างล่ะคะ’
‘ต้องเชื่อฟังฉันทุกอย่าง’ เพราะชั้นที่ไปคือรถไฟชั้นสอง มีบริการพัดลม ปลอดภัยกว่าชั้นฟรีก็จริงทว่ามันก็ยังอันตรายอยู่ดี ยิ่งรวิกานต์ที่มองดูอย่างไรก็สะดุดตา...
‘ค่ะ วิจะเชื่อพี่ป้องทุกอย่างเลย สัญญา’ ไม่ว่าปากเปล่าแต่คนสัญญายกมือขึ้นเหนือศีรษะ
‘ข้อสอง ห้ามบ่น ห้ามงอแงเพราะว่าเธอจะสร้างความอึดอัดให้คนอื่น’
‘ค่ะ วิสัญญาว่าจะไม่บ่น พี่ป้องก็น่าจะรู้ว่าคนแบบวิไม่เคยคร่ำครวญกับสิ่งที่วิเลือกแล้ว’ หญิงสาวบอกย่างมั่นใจ รอยยิ้มกว้างขึ้นเรื่อย ๆ
‘ข้อสามห้ามห่างฉันเกินสามก้าวเด็ดขาด’
ครานี้ใบหน้าของคนฟังยิ้มกว้างกว่าที่เคย ซ้ำยังเป็นยิ้มเขินอายเมื่อฟังคำของเขา ปกป้องกระแอมกับอาการของเธอ ก่อนจะบอกออกไป
‘ฉันกลัวเธอไปทำคนอื่นเดือดร้อน เพราะฉะนั้นอยู่ใกล้ฉันเอาไว้น่ะดีที่สุด ฉันยอมเดือดร้อนแทนคนอื่น ดีกว่าคนอื่นต้องเดือดร้อนเพราะเธอ เข้าใจเอาไว้ด้วย !’
‘ค่ะ วิเข้าใจค่ะ’
ทว่าคนเข้าใจกลับยิ้มไม่หุบเมื่อฟังคำอธิบายยืดยาวจากเขา
และนั่นเป็นเหตุผลให้เธอและเขามานั่งอยู่ในขบวนรถไฟในขณะนี้
“ง่วงหรือเปล่า” ปกป้องถามคนที่มองทิวทัศน์ข้างทางด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเธอสดใสมากกว่าทุกวันที่ผันผ่าน
“ไม่ง่วงค่ะ” หญิงสาวหันมาตอบ ก่อนจะมองวิวสองข้างทางเช่นเดิม ไม่รู้มีอะไรน่ามองนักหนา ข้างนอกนั่นมีแต่ป่าเขา หรือไม่ก็ตึกรางบ้านช่อง และกิจวัตรของผู้คนที่ไม่ใคร่น่าดูชมสักเท่าไหร่
“พี่ป้องง่วงเหรอคะ” อีกครั้งที่เธอหันมาหากัน ถามคำถามที่เขาถามไปก่อนหน้า
“เปล่า” ชายหนุ่มตอบ ก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม “กว่าเราจะไปถึงก็คงเช้าพอดีเลย เดี๋ยวสักสองทุ่มจะมีคนขึ้นไปนอนเตียง บนนั้นจะมีผ้าห่มให้”
“เก๋สุด ๆ เลย”
ปกป้องส่ายหน้าให้กับคำพูดนั้นของเธอ เก๋เก๋ออะไรกัน สาระสำคัญที่เขาต้องการสื่อเจ้าตัวยุ่งเคยรับรู้บ้างไหม
“วิรู้ค่ะว่าพี่ป้องต้องการจะบอกอะไร แต่ตอนนี้วิยังไม่ง่วงเลย วิชอบมองข้างทางแบบนี้ วิชอบตอนลมตีหน้า” ว่าแล้วเธอก็ชะโงกหน้าออกไป
“วิ !” ปกป้องดึงเธอกลับมา “เดี๋ยวได้หัวขาด”
“ฮ่าๆๆ วิมองแล้วหรอก อีกอย่างยื่นหน้าออกไปนิดเดียว แค่จิ๊ดนึงเอง” ความจริงก็แค่อยากรู้ว่าปกป้องจะมีอาการแบบไหน แต่เมื่อกี้นี่...ก็ดีนะ
“นั่งนิ่ง ๆ เลยนะ ไหนบอกว่าจะเชื่อฟัง”
“ก็ไม่ได้ขัดคำสั่งสักหน่อย นั่งนิ่งแล้วไงเห็นไหม” รวิกานต์บอกสีหน้าเย้า ปกป้องหันพรืดไปอีกทางแต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่ชอบก่อความวุ่นวายให้
เฮ้อ...เขาคิดผิดไปจริง ๆ ที่ยอมเชื่อยัยตัวแสบ
________________________________________________________
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของวิคือการได้อยู่กับพี่ป้อง ^__^
ยัยวิของเราสุขล้นไปหมดแล้วค่ะ ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ ^^
ฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยนะคะ
วอนรัก ภาคก่อน ยอมรัก สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ
 |
|
ผลงานอื่น ๆ อีกนามปากกา แนวโรมานซ์ค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น