คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : บทที่ 10 ทอรัก [4] 100%
ความเย็นบริเวณข้อเท้าปลุกคนที่กำลังหลับใหลให้ตื่นขึ้นมา
“พี่ป้อง...” ครั้นรู้ว่าใคร และเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับร่างกายปลายเท้าก็ขยับหนีอัตโนมัติ
“อยู่นิ่ง ๆ” ทว่าน้ำเสียงดุ ๆ ราวกับรู้ทันนั้นทำเธอหยุดนิ่งลงทันควัน ไม่สิไม่ใช่แค่นิ่งแต่รวิกานต์นอนเกร็งไปทั้งร่างเลยทีเดียว นอกจากสัมผัสเย็น ๆ เมื่อครู่ ตอนนี้ยังรู้สึกได้ถึงมือที่นวดเบา ๆ ความเจ็บไม่ได้มากเหมือนเมื่อคืนแล้ว “ดีขึ้นไหม”
“ค่ะ ไม่ค่อยเจ็บแล้ว”
“งั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะได้มาทานข้าว” ว่าเสร็จเขาก็เดินไปเปิดหน้าต่างที่ถูกปิดไว้ออก แสงแดดด้านนอกให้ความสว่างเข้ามายังห้องนอน เดาว่าคงยังเช้าอยู่มาก แดดจึงยังไม่แรงจนร้อนจ้า
“เร็วๆ สิ สายแล้ว อ้อ ! พับผ้าห่มด้วย”
รวิกานต์หน้ามุ่ย ยังไม่ทันได้สำรวจข้างนอกหน้าต่าง ไม่ได้มองบรรยากาศข้างนอกจนพอใจก็โดนสั่งมาอีกรอบ สุดท้ายหญิงสาวก็ละสายตาจากด้านนอกและหันมาพับผ้าห่มตามคำสั่งของปกป้อง
ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองคนก็รับประทานอาหารแล้วเสร็จ ปกป้องไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอจากไหนไม่รู้ เป็นเสื้อถักสีขาวกับกางเกงแสลกสีดำ
หญิงสาวสำรวจด้านนอกบ้านระหว่างรอปกป้อง บ้านหลังนี้มีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมบริเวณหลังบ้าน ได้ยินเสียงน้ำจากที่ไหนสักที่ในตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมา อดคิดไม่ได้ว่าด้านหลังเป็นป่าเขาหรือเปล่า ส่วนบริเวณหน้าบ้านมีดอกไม้อย่างคุณนายตื่นสาย ว่านหางจระเข้ ดอกกุหลาบและพืชเมืองหนาวอีกหลายชนิด นึกแล้วก็อยากถ่ายรูปสวยๆ เก็บไว้...
ทว่าอีกความคิดหนึ่งก็บอกกับเธอว่าทิ้งมันไปบ้างก็ดีเหมือนกัน ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับปกป้องเธอควรจะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด อีกอย่างรวิกานต์ไม่อยากรับรู้ว่าบิดาจะโทร.หากันบ้างหรือเปล่าหลังจากที่ได้ทำร้ายเธอให้เจ็บอีกครั้ง
“พี่ป้อง" หญิงสาวเรียกขึ้นทันทีเมื่อปกป้องเดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมข้าวของมากมายทั้งสองมือ "พี่ป้องเอาอะไรมาเยอะแยะ จะไปไหนเหรอคะ”
“อย่าเพิ่งถาม มาช่วยขนของก่อน”
รวิกานต์ตรงเข้าไปช่วยในทันทีที่ได้รับคำสั่ง อยู่ในหมวดการทำงานปกป้องพร้อมทำตามคำสั่ง ทว่าเมื่อใดที่เธอไม่ใช่คุณหนูรวิกานต์และปกป้องเป็น ‘พี่ป้อง’ ของเธอ รวิกานต์ก็พร้อมจะเป็นให้เขาได้แทบทุกอย่าง
“ให้วิช่วยอะไรคะ” กระเป๋าเป้ที่ปกป้องมักพกไปไหนมาไหนด้วยเสมอถูกยื่นให้เป็นคำตอบ รวิกานต์สะพายมันขึ้นหลัง อีกมือรับกล่องลังที่ถูกปิดเอาไว้ ใบหน้าบิดเบ้เล็กน้อยเมื่อต้องรับสัมภาระอย่างที่ไม่เคยจะได้ทำ ส่วนปกป้องเข้าไปยังตัวบ้านอีกครา คาดว่าคงเข้าไปเอาสัมภาระเพิ่ม เห็นดังนั้นรวิกานต์จึงแบกสัมภาระไปยังรถคันเมื่อคืน
“ไม่ใช่คันนั้น อีกคัน ตามมาทางนี้สิ”
"แล้วก็ไม่บอกเมื่อกี้ล่ะ" รวิกานต์บ่นใส่แผ่นหลังกว้างที่ย่ำเท้าเดินไปเรื่อยพร้อมกับกล่องลังอีกสอง และกระเป๋าใบใหญ่อีกใบของเขา หญิงสาวเดินตามไป อดคิดไม่ได้ว่าปกป้องจะไปที่ใดทำไมสัมภาระของเขาจึงมากมายกว่าทุกที
“เราจะไปไหนกันเหรอคะ” ทันทีที่เดินเข้ามารวิกานต์ก็เอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยทันที พร้อมกับมือที่ทำหน้าที่รัดเข็มขัดนิรภัยตามความเคยชิน
“เดี๋ยวก็รู้เอง”
“พี่ป้องน่ะ...” หญิงสาวครวญ เมื่อไม่รับคำตอบที่ถูกใจ ทว่าเสียงโทรศัพท์ที่ดังแทรกของปกป้องกลับขัดขึ้นเสียก่อน ชายหนุ่มจัดการเสียบสมาร์ตโฟนกับช่องเสียบของตัวรถ เพื่อความปลอดภัย รัดเข็มขัดนิรภัยโดยเร็วก่อนจะกระชากรถออกในทันที
“ครับ กำลังไปครับ ครับ...ไม่น่าจะเกินสองชั่วโมง”
รวิกานต์ละสายตาจากคนที่ไม่สนใจกัน ก่อนจะกวาดตามองสองข้างทาง หลังจากอกมาจากบ้าน เธอก็พบเข้ากับธรรมชาติงดงาม ภูเขาสูงชันขึ้นเป็นทิวแถว ไม่เว้นแม้แต่เส้นทางที่กำลังจะไป ดวงตามองยอดเขาสูงที่เห็นอยู่ไกล ๆ ก่อนจะตาโตเมื่อเห็นต้นดอกกระเจียวและต้นประดู่สูงใหญ่อยู่ระหว่างสองข้างทาง ดอกกระเจียวสีชมพูดตัดกับดอกประดู่ซึ่งมีสีส้มอมเหลืองดูอร่ามตา
แล้วจู่ ๆ ความรู้สึกคุ้นเคยก็พลันเกิดขึ้น ทั้งบ้านหลังเมื่อกี้และตอนนี้ที่ได้เห็น... สองข้างทาง ภาพที่เธอเคยนั่งจักรยานโดยมีอีกคนปั่นให้นั่ง
“ทอรัก...”
ปกป้องที่วางโทรศัพท์ลงสักพักยิ้มออกมา คาดว่ารวิกานต์คงจำทกอย่างได้แล้วจากวิวสอองข้างทาง
“เรากำลังจะไปที่นั่นใช่ไหมคะ” น้ำเสียงบ่งบ่งถึงความตื่นเต้นระคนดีใจอย่างปิดไม่มิด ไม่ต่างจากเด็กหญิงรวิกานต์ที่มาที่นี่ครั้งแรกเลย
“อืม” ปกป้องให้คำตอบ และอีกครั้งที่รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของรวิกานต์ ยังจำได้ดีถึงทุกสิ่งอย่างที่เคยเกิดขึ้นที่นั่น
ความรัก ความฝัน ความผูกพัน หลากหลายความทรงจำเริ่มต้นขึ้นระหว่างเธอและผู้คนที่นั่น รวมทั้งความทรงจำดี ๆ กับเขาคนข้าง ๆ และป้าปิ่นที่จากกันไปไกลแสนไกล
ป่านนี้ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างนะ คิดถึงจัง...
เสียงโหวกเหวกดังมาจากด้านในเมื่อรถของปกป้องจอดลงนั้นไม่ได้ทำให้ปกป้องและรวิกานต์เกิดความรำคาญแต่อย่างใด หญิงสาวเปิดประตูรถออกโดยไว ก่อนจะมาหยุดยืนเคียงข้างกับร่างสูงใหญ่ของปกป้อง
“สวัสดีครับพี่อารี” ชายหนุ่มยกมือไหว้ทักทายพร้อมรอยยิ้มให้อย่างคนคุ้นเคย
“สวัสดีค่ะคุณป้อง” หญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายตอบกลับปกป้อง ก่อนจะหันมาทักทายรวิกานต์แล้วยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“พี่อารีใช่ไหมคะ” คำเอ่ยทักทายเรียกความสงสัยให้อารี เห็นดังนั้นรวิกานต์จึงหน้างอ “จำกันไม่ได้หรือคะ ได้ไงทีพี่ป้องพี่อารียังจำได้เลย”
“อ๋อ! จำได้แล้วค่ะ” ตอนแรกก็จำไม่ได้หรอก ทว่าท่าทีกระเง้ากระงอดหน้างอแบบนี้และยังมากับป้องป้องทำให้เธอจำได้ในทันที “คุณวิ สบายดีนะคะ”
“ต้องแบบนี้สิคะ” หญิงสาวว่าเสียงกลั้วหัวเราะอย่างถูกใจ “วิสบายดีค่ะ พี่อารีล่ะคะ”
“สบายกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยแหละค่ะ คุณป้องช่วยที่นี่ไว้เยอะ เด็ก ๆ และพี่ก็พลอยสบายไปด้วย”
รวิกานต์มองคนข้าง ๆ เห็นชายหนุ่มเสมองไปทางอื่นราวกับจะหลบค้อนจากเธอ ปกป้องคงมาที่นี่หลายครั้ง โดยไม่เอ่ยชวนกัน มันน่าน้อยใจนัก...
“ตายจริง ! มัวแต่คุยเพลินเลย เดี๋ยวให้เด็ก ๆ มาช่วยขนของนะคะ พงศ์ พงศ์ลูกมานี่หน่อยลูกมา” หลังจากนั้นก็มีเด็กผู้ชายที่กำลังโตเป็นหนุ่มมาช่วยปกป้องและรวิกานต์หยิบจับของทั้งหมดไปไว้ด้านใน
เสียงเด็ก ๆ ดังจอแจขึ้นมาอีกรอบ เมื่อพบว่าวันนี้มีคนมาหาถึงสองคนด้วยกัน
‘บ้านทอรัก’ เป็นบ้านที่รับอุปการะเด็กกำพร้า สำหรับปกป้องชายหนุ่มไม่ใช่คนแปลกหน้า ดูจากสายตาของเด็ก ๆ แต่ละคน เด็กตัวเล็ก ๆ ส่งยิ้มให้ปกป้องระคนเขินอายเมื่อชายหนุ่มขยิบตาหยอก ส่วนเด็กที่โตขึ้นมาหน่อยจะทักทายชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มและไหว้อย่างนอบน้อม
“เอาล่ะ ๆ เด็ก ๆ วันนี้พี่ป้องและพี่วิมาเยี่ยมพวกเราด้วย ไหน...เป็นเด็กดีต้องทักทายกันยังไงคะ”
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”
เด็กดีของแม่อารีทักทายเสียงดังพร้อมกับการยกมือไหว้อย่างพร้อมเพรียงกันอีกครา รวิกานต์ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า เด็ก ๆ ที่นี่ต่างกับตอนที่เธอมาในครั้งยังเยาว์ รวมทั้งอาคารต่าง ๆ ก็ด้วยเช่นกัน เด็ก ๆ ดูมีความสุขขึ้น และอาคารก็ดูดีกว่าวันเก่าก่อนอยู่มาก ครั้นมองภาพเด็ก ๆ ตรงหน้ารวิกานต์ก็อดนึกไปถึงวันวานของตัวเองไม่ได้
ทอรัก เป็นเหมือนสถานที่จุดประกายความฝันให้เกิดขึ้น เป็นสถานที่ที่ทำให้เธอพบกับความสุขอีกรูปแบบหนึ่ง และเขาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เป็นกำลังใจสำคัญให้เด็กคนหนึ่งที่ไร้ความฝันได้พานพบมันในวันนั้น...
_________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ ^^
ฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยนะคะ
วอนรัก ภาคก่อน ยอมรัก สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ
 |
|
ผลงานอื่น ๆ อีกนามปากกา แนวโรมานซ์ค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น