คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 5 ดินแดนที่ไม่เคยรู้จัก [4] 100%
“พี่ป้องขา...พี่ป้อง...”
เสียงที่เอ่ยเรียกพร้อมกับภาพที่เห็นทำให้ปกป้องถลาหาร่างนั้นราวต้องมนต์
ร่างกายของเขาร้อนผ่าวภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำไม่ต่างกันกับเธอหรืออาจะมากกว่าเธอด้วยซ้ำ
“พี่ป้อง” รวิกานต์รู้สึกได้ถึงสัมผัสที่ทาบทับลงมาบนหลังมือของตน ดวงตาปรอยปรือมองเขาคนที่เธอร้องเรียกเมื่อครู่
ใบหน้าผ่าวร้อนเท่าทวีเมื่อคิดว่าเขาคงเห็นการกระทำของเธอ หญิงสาวก้มหน้าลง
ปากอิ่มขบกัด เล็บจิกจนเป็นหมัดระงับความต้องการของตัวเอง
แต่ในเวลาต่อมาสองมือก็ถูกคว้าไป
ปกป้องแกะนิ้วมือที่กำรอบจนเป็นหมัดนั้นให้คลายออกทั้งสองข้าง
“อุ๊ย !” รวิกานต์ร้องเสียงหลง เมื่อมือทั้งสองข้างประสานกันกับคนตัวโต
มันตั้งนิ่งอยู่บนศีรษะของเธอ ตาประสานตา ความปรารถนาฉายชัดอยู่ในนั้น...
ในดวงตาของคนทั้งสอง เสียงครางปร่าดังออกมาจากปากอิ่มที่บวมช้ำจากรสจุมพิตก่อนหน้า
ทั้งที่เขาเพียงมองร่างกายของรวิกานต์กลับร้อนฉ่า
ก่อนความร้อนจะยิ่งทวีเมื่อปากสีสดฝังลงตรงซอกคอของเธอ
“อือ...” สัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนชื้นที่ไล้เลียลงมา
เสียงอันน่าอายยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ เรียกร้องชื่อคนที่สัมผัสกันอย่างลึกซึ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มือทั้งสองข้างขยับไปมาอยากออกจากพันธนาการของคนเหนือร่างด้วยอยากสัมผัสเขา
อยากระบายความรู้สึกมากมายที่ล้นปรี่อยู่ข้างใน แต่เธอไม่สามารถทำมันได้ดั่งใจ
ทำได้เพียงกระชับมือที่ประสานกันเอาไว้เท่านั้น
“เด็กดื้อ...”
จู่ ๆ สัมผัสร้อนชื้นตรงลำคอก็หายไป
น้ำเสียงกระเส่ากระซิบพร่าข้างใบหู ก่อนจะได้ทันทำความเข้าใจคำว่า ‘เด็กดื้อ’ ที่เขากล่าวหากัน
สัมผัสจู่โจมแปลกใหม่ก็เข้ามาแทนที่
“อื้อ !” ใบหูถูกกัดอย่างไม่ทันตั้งตัว
ก่อนจะจู่โจมหนักยิ่งขึ้นด้วยปลายลิ้นร้อนชื้นชอนไชภายในรัวเร็วอย่างไม่ปราณี
“พี่...อื้อ...”
ความทรมานระลอกใหม่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
เล็บมือจิกแน่นลงบนมือที่ประสานกันแน่น ปากอิ่มเผยอร้องไม่หยุดหย่อน
สลับกับเสียงสะอื้นแผ่วพร่าอย่างทรมาน ก่อนจะสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อมันถูกกัดอีกครั้งไม่ต่างจากลำคอ
“ทำไมดื้อแบบนี้ ดื้อที่สุด...”
ครานี้คนกล่าวหากันผละใบหน้าออกจากใบหูของเธอ ดวงตาคู่คมจ้องมองนิ่ง
ร้อน...
ปกป้องทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายนี้แทบแหลกสลายเป็นจุณในนาทีที่เขาจ้องมอง
ก่อนอัตราการเต้นของหัวใจจะถี่สูงขึ้นเมื่อพันธนาการได้รับอิสระอย่างที่เธอต้องการ
มือทั้งสองข้างถูกปลดปล่อยออกจากมือหนาก่อนจะถูกนำไปคล้องเอาไว้กับลำคอแกร่ง
โดยไม่ทันตั้งตัวแผ่นหลังก็ถูกช้อนขึ้น
ร่างกายถูกโอบอุ้มด้วยร่างกายแข็งแรงของปกป้อง ขาเรียวสวยโอบเอวชายหนุ่มอัตโนมัติ ตาประสานตาอีกครั้งในยามที่ชายหนุ่มเริ่มออกเดิน
“อื้อ !” อีกครั้งที่ต้องรับสัมผัสจู่โจมจากปกป้อง ใบหน้าคมฝังลงตรงซอกคอแกร่ง
หวังหลีกหนีสัมผัสที่สร้างความทรมานให้แก่กัน
เธออยากสุขสมอย่างที่เขาทำให้เมื่อครู่ แต่ตอนนี้ปกป้องเหมือนแกล้งกัน...
ความคิดของรวิกานต์หยุดลงพลันเมื่อร่างกายถูกผ่อนลงบนเตียง
มือบางคว้าต้นแขนของปกป้องเอาไว้
กัดปากแน่นระงับความต้องการที่ก่อตัวขึ้นมาอีกคราแต่เลือกบอกเขาผ่านสายตาถึงความต้องการของเธอแทน
ปกป้องมองนิ่ง
น้ำใสคลอนัยน์ตาทำให้อดไม่ได้ที่จะจุมพิตแผ่วเบาตรงเปลือกตาคู่โต ก่อนมือหนาจะปลดเสื้อคลุมอาบน้ำให้ทั้งเขาและเธออย่างรวดเร็ว
มองปลายเท้าที่จิกเกร็งบ่งบอกถึงความอดกลั้นของเธอได้เป็นอย่างดี
ปกป้องนั่งลงเคียงข้างก่อนจะผ่อนร่างที่แข็งเกร็งให้นอนลง
ดวงตาคู่คมจดจ้องใบหน้างามในขณะที่มือหนาเริ่มลากไล้ผ่านต้นขาด้านใน
เสียงครางดังออกมาจากเจ้าของร่างในทันที
เท้าทั้งสองข้างจิกแน่นกับผ้าปูที่นอน บางคราก็ถูไถไปมาเมื่อมือหนาเฉียดเข้าใกล้พื้นที่หวงแหน
มือข้างหนึ่งคว้าจับมือเขาเอาไว้จนแน่น
“อ่า.../อ๊ะ...”
เสียงครางอย่างพึงพอใจดังออกมาเมื่อมือของปกป้องประทับลงตรงสิ่งหวงแหน
คนหนึ่งร้องออกมาเพราะความซ่านเสียวเพียงปลายนิ้วสัมผัส
หากอีกคนหลุดเสียงร้องเพราะได้ประจักษ์ถึงความพรั่งพร้อมจากร่างของเธอผ่านร่างกายของตน
ปกป้องละจากใบหน้าของคนบนเตียง
ดวงตาคู่คมมองพื้นที่ฉ่ำชื้นนิ่ง นิ้วมือลากผ่านรอยแยกช้า ๆ
และแน่นอนว่ามันส่งผลต่อคนบนเตียง เสียงครางพร่าหวานดังออกมาไม่หยุดหย่อนเมื่อลากไล้ขึ้นลง
ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อนิ้วของเขากดลึกลงตรงพื้นที่ฉ่ำชื้น
ปกป้องกัดฟันแน่น
เขาแทบหลุดเสียงสูดปากร้องกับความทรมานที่จู่โจมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เพียงแค่แทรกผ่านเข้าไปพื้นที่ฉ่ำชื้นกลับโอบรัดดูดกลืนเป็นจังหวะราวกับโหยหาสัมผัสปรารถนาจากเขา
นิ้วเรียวสอดลึกแช่นิ่งก่อนจะค่อย ๆ ขยับเข้าออก
เสียงสะอื้นสลับเสียงครางหวานพร่ายิ่งดังขึ้น
ชายหนุ่มโน้มกายเข้าหาข้างกายอวบอิ่มในขณะที่มือยังทำหน้าที่ไม่มีบกพร่อง
ดวงตาคู่คมมองดวงตาที่ปิดพริ้ม จุมพิตลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อแผ่วเบา
รวิกานต์ลืมตาตื่นแล้วพบว่าใบหน้าของคนที่รักกำลังจ้องมองกัน
ดวงตาคู่คมที่ฉายแววเรียบนิ่งอยู่เป็นนิจ
บัดนี้มีแววตาที่ทำร่างทั้งร่างของเธอแทบมอดไหม้
หญิงสาวหลุดเสียงครางดังยิ่งกว่าเดิม เมื่อจังหวะที่เขามอบให้กระชั้นถี่
ดวงตาคู่สวยไม่ละไปจากใบหน้าที่โน้มลงมาหา
จูบของเขาอ่อนโยนต่างจากสัมผัสกลางกายที่ได้รับ
กระนั้นรวิกานต์ก็รู้สึกได้ถึงความบวมช้ำจากการได้รับจุมพิตซ้ำ ๆ จากเขา
“พี่ป้อง...” น้ำเสียงของเธอเริ่มแหบแห้งเพราะเรียกชื่อของเขาซ้ำ ๆ สลับกับการร้องคราง
และตอนนี้ที่ร่างกายบีบรัดนิ้วมือของเขาถี่แรงขึ้นพร้อมกันกับที่ปกป้องผละจากใบหน้าของเธอ
ชายหนุ่มไล้วนไปทั่วปทุมถันสลับกันทั้งสองข้างด้วยปลายลิ้น
รวิกานต์พลันสุขสมร่างกายกระตุกสั่น ฟันซี่คมขบกัดบ่าแกร่งโดยแรง
เป็นนานกว่าที่รวิกานต์จะได้สติว่ากระทำสิ่งใดลงไป
หญิงสาวหยุดการกระทำที่ทำร้ายพี่ป้องของเธอลงผละใบหน้าออกมาจากบ่าของเขา
ดวงตาของคนทั้งคู่สานสบกันอีกครา
ก่อนจะรับรู้ได้ว่ามือหนากวาดเส้นผมที่ปกปิดใบหน้าของเธอเอาไว้บางส่วน
รวิกานต์ได้ยินเสียงครางแหบพร่าราวกับสัตว์ป่าบาดเจ็บ ก่อนจะเข้าใจได้เมื่อลอบมองบางส่วนที่แข็งแกร่งชูชัน
“พี่...”
ชายหนุ่มผินหน้าหนีราวกับอับอายกับเสียงเรียกและสายตาที่มองมาอย่างรู้ทันของเธอ
ทว่าคนมองกลับรู้สึกดี ดวงตาแห่งความปรารถนาฉายแววซุกซน
“วิ !” ปกป้องหันกลับมามองคนที่เอื้อมแตะสัดส่วนต้องห้าม
มือหนาคว้ามือเธอมาจับเอาไว้แน่น
“วิรักพี่
วิอยากเห็นพี่มีความสุข ให้วิทำให้นะ...” ใช่ว่าจะไม่อับอายกับสิ่งที่ร้องขอ
ทว่ารู้ดีว่าปกป้องกำลังทรมานเพราะตัวเธอ จะแปลกอะไรหากเธอจะผ่อนความทรมานของเขาลง
ตั้งแต่เด็กเธอชอบมองความสุขของเขา
มองรอยยิ้มที่เธอคิดว่ามันสวยที่สุด หากสิ่งใดที่เธอทำแล้วปกป้องมีความสุข
ทุกครั้ง...หากทำได้รวิกานต์ไม่ลังเลที่จะคิดทำไม่เว้นแม้กระทั่งในตอนนี้...
“พี่...โอ้ !” ครั้นเห็นท่าทีลังเลในแววตาและท่าทาง มือบางก็วางหมับลงตรงนั้นทันที
หญิงสาวลูบเบา ๆ ราวกับหาญกล้าเสียเต็มประดาทั้งที่มือไม้สั่นพร่าจนคนมองสังเกตได้
แววตาของปกป้องอ่อนแสงลงเมื่อรับรู้ได้ถึงความนัยที่หญิงสาวสื่อบอก
ชายหนุ่มยอมจำนนด้วยการวางมือทาบทับลงบนหลังมือเธอ
ส่วนอีกมือประคองเอวคอดกิ่วขึ้นมาให้ร่างกายที่เต็มไปด้วยความโหยหาได้สัมผัสกันและกัน
รวิกานต์ลุกขึ้นนั่ง
คุกเข่าทั้งสองข้างลงบนเตียงนอนไม่ต่างกันกับปกป้อง ใบหน้านวลซบลงบนบ่าแกร่ง
มือเริ่มขยับส่วนนั้นของเขาขึ้นลงตามจังหวะควบคุมของผกป้อง
เสียงครางพร่าหลุดออกมาในทุกคราที่เธอขยับเคลื่อนไหว รวิกานต์ยิ้มออกมา
เมื่อสติที่มียังพอให้รับรู้ได้ว่าพี่ป้องของเธอกำลังสุขสมเพราะสิ่งที่เธอกำลังทำให้
“วิ...วิจ๋า...”
เสียงนี้...เสียงพี่ป้องแบบนี้เธอชอบมันเหลือเกินที่ได้ฟัง
“อื้อ !” หญิงสาวส่งเสียงร้องพลัน เมื่อบั้นท้ายงอนงามถูกขยำเบา ๆ อย่างเป็นจังหวะจากมือข้างหนึ่งของปกป้อง
ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือนั้นวกมายังด้านหน้า
ปกป้องครางเสียงพร่าเมื่อสัมผัสเปียกชื้นบ่งบอกถึงความปรารถนาจากกายสาว
เสียงครางพร่าหวานพร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นบริเวณลำคอจากลิ้นเล็กที่เริ่มไล้เลียลงมาทำให้ชายหนุ่มไม่อาจทนได้ไหวอีกต่อไป
รวิกานต์ชะงักเมื่อปกป้องจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอเอาไว้
สัมผัสทุกอย่างหยุดชะงักลง ดวงตาปรือปรอยมองเขาอย่างเป็นคำถาม
“อื้ม...” กระทั่งที่ได้รับจุมพิตจากเขาพร้อมกันกับที่ร่างถูกผ่อนลงช้า ๆ บนเตียงนอน
“สัญญามาก่อน...”
เสียงพูดบ่งบอกว่าคนเหนือร่างกำลังหอบไม่ต่างจากเธอที่รีบสูบเอาอากาศเก็บเอาไว้จนชุ่มปอดหลังจากที่แทบขาดใจเพราะจุมพิตร้อนแรง
ดวงตามองคนเหนือร่างที่ขบกรามแกร่งจนเส้นเลือดปูดโปน
“อยู่นิ่ง ๆ
เป็นเด็กดี...นะ” สติอันน้อยนิดไม่ทำให้พอเข้าใจได้
แต่กระนั้นก็ตอบรับคำออกไปอย่างว่าง่าย
“ค่ะ...อื้อ !. แทบจะทันทีหลังคำตอบ ปากของเขาปิดทับลงมาอีกครั้ง
ปลายลิ้นร้อนชื้นแทรกผ่านเข้ามา
ซอกซอนหาทุกอย่างไม้เว้นแม้กระทั่งลมหายใจเหนื่อยหอบของเธอ
รวิกานต์ตาโตเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่วางทาบลงมาตรงกลางกายพร้อมกันกับที่มือทั้งสองข้างถูกประสานเอาไว้เหนือศีรษะของเธอ
เสียงร้องครางระงมดังไปทั่วทั้งห้องเมื่อปกป้องเริ่มขยับถูไถลงไปบนพื้นที่ฉ่ำชื้น
ทั้งอุ่นร้อนและนุ่มนิ่มตอบรับสัมผัสจากเขา
ชายหนุ่มปลดปล่อยลิ้นเล็กที่พลิกหนีเมื่อหายใจไม่ทัน
ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าลงต่ำดูดกลืนยอดปทุมถันสีหวาน
“อืม...พี่ป้อง...”
ไม่รู้ว่ากี่ครั้งที่เขาจะได้ยินเสียงเรียกแบบนี้ซ้ำ
ๆ จากคนที่เพิ่งพานพบเจอ... ดินแดนที่ไม่เคยมีใครสักคนนำพาให้รวิกานต์ได้รู้จัก
เพียงแค่คิดว่าเขาเป็นคนแรกที่พร่ำสอรให้ ความปวดร้าวกลางกายก็ล้นปรี่
ปกป้องขยับรัวเร็วระมัดระวังไม่ให้ตัวตนของเขาล่วงล้ำผ่านปราการที่จะทำลายความบริสุทธิ์ของเธอได้
กระทั่งร่างอวบอิ่มกระตุกสั่นระริกอีกครั้ง
ความทรมานของเขาสินสุดลงพลัน
ปกป้องคำรามลั่นจับส่วนที่ถูกบีบรัดออกจากความอ่อนนุ่ม ก่อนที่บางอย่างจะพวยพุ่งรินรดบนหน้าท้องแบนราบของรวิกานต์
ร่างหนักฟุบลงตรงไหล่พร้อมกับที่มือทั้งสองข้างถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
รู้สึกได้ถึงลมหายใจเหนื่อยหอบทั้งจากเขาและเธอ
กระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง
มือบางยกขึ้นจับศีรษะได้รูป
ชะงักเล็กน้อยเมื่อใบหน้าของคนที่ฟุบลงราวกับหลับสบตากัน
และแทบจะทันทีที่เห็นใบหน้าของคนที่รัก ความปรารถนาก็แทรกเข้ามาอีกครั้งอย่างไม่อาจห้ามได้
ดวงตาทั้งสองข้างปิดลงอีกครา พร้อมกับที่ทั้งสองมือวางลงตรงบ่า
จะอีกกี่ครั้งรวิกานต์ก็พร้อมจะยอมรับมัน ขอแค่เป็นเขา...เป็นปกป้องที่พาเธอไป
เพราะเธอเชื่อเหลือเกินว่าเธอจะยังคงปลอดภัย
แม้ว่าสถานที่แห่งนั้นจะเป็นดินแดนที่เธอไม่เคยรู้จักมันมาก่อนเลยก็ตาม...
____________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 4 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น