คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 12 ฝันร้ายที่วนมาซ้ำ ๆ [3] 100%
ครั้นมาถึงบ้านวิมลกานต์ก็รีบมุ่งตรงไปยังบ้านของเจ้ากีวี่ เก็บมันใส่กรงที่ใช้พกพาพร้อมอาหารของมันมาส่วนหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปยังห้องนอน รวบเก็บสิ่งจำเป็นมาเร็วไว
และเพียงไม่นานก็ตรงมายังรถที่รอท่า เป็นคันเดียวกันกับคันที่เธอโดยสารมาจากโรงพยาบาล
"ผมช่วยครับ" คนขับท่าทีสุภาพขันอาสา
"ขอบคุณค่ะ"
วิมลกานต์เอ่ยขอบคุณเมื่อคนขับช่วยถือกรงเจ้ากีวี่ แม้รู้ว่าเอามันไปด้วยจะเพิ่มความเหน็ดเหนื่อยให้ แต่เจ้ากีวี่เป็นเสมือนเพื่อนของเธอ อีกอย่างหากปล่อยให้อยู่กับคนใจร้าย เกิดเขาใจร้ายเอามันไปทิ้งขึ้นมาเธอคงเสียใจไปตลอดชีวิต
"ให้ไปส่งที่ไหนดีครับ"
เสียงถามดึงวิมลกานต์ออกจากภวังค์ หญิงสาวบอกจุดหมายปลายทางคือสถานีขนส่งฯ คนขับพยักหน้ารับ ก่อนจะออกรถมุ่งตรงไปยังปลายทางข้างหน้าในทันที
ในยามที่ซื้อตัวขึ้นรถเพื่อออกต่างจังหวัด ไปในจังหวัดที่เธอต้องการวิมลกานต์ภาวนาขอให้ฝันร้ายที่เกิดขึ้นอย่าเวียนวนมาพบเจอ ไม่ว่าจะเป็นรวิกานต์ หรือกานต์พงศ์ ต่อไปนี้เธอจะใช้ชีวิตเพื่อลูก... ลูกที่มาพร้อมความหวังและความฝัน... ต่อไปนี้ชีวิตของเธอจะไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว
"อยู่กับแม่นะลูก อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะคะ" หญิงสาวพร่ำบอกประโยคเดิมซ้ำ ๆ มือลูบแผ่วเบาลงตรงท้องของตัวเอง บรรยากาศยามโพล้เพล้กำลังจะมาเยือน อีกไม่นานความมืดคงครอบคลุมทุกพื้นที่ แต่วิมลกานต์กลับไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใด และมันเป็นเพราะเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในร่างกายของเธอ
เขาว่ากันว่าหากผู้หญิงคนหนึ่งได้มีโอกาสเป็นแม่คน ความนึกคิดและอะไรหลาย ๆ อย่างอาจจะทำให้เปลี่ยนไปจากเดิม เหมือนที่เธอกำลังเป็นอยู่หรือเปล่านะ
"ปี๊น..." เสียงแตรรถบ่งบอกว่าได้มาถึงยังจุดรับผู้โดยสารอีกแห่งหนึ่งดึงวิมลกานต์ออกจากภวังค์ความคิด หญิงสาวลอบมองบรรยากาศข้างทางนอกกระจกรถโดยสาร แล้วเธอก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นรถมากับลูกน้อยวัยห้าขวบ ปากอิ่มแย้มยิ้มอีกครา อดคิดไม่ได้ว่าลูกของเธอจะน่ารักสดใสเหมือนแม่หนูคนนั้นหรือเปล่า เอ...หรือจะเป็นตาหนูกันแน่นะ
วิมลกานต์หัวเราะออกมาเมื่อนึกไปถึงภาพนั้น ก่อนความคิดจะหยุดลงส่งยิ้มให้สองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อพบว่าคือสองแม่ลูกที่เธอลอบมอง
"เชิญนั่งเลยค่ะ" วิมลกานต์ยิ้มให้อีกฝ่าย แม่หนูน้อยยิ้มร่าเมื่อวิมลกานต์ขยับให้พื้นที่แก่คนทั้งสอง
"ขอบคุณค่ะ" แม่ของหนูน้อยพึมพำขอบคุณพร้อมรอยยิ้มหวานส่งมาให้เมื่อเข้านั่งประจำที่และวางร่างเล็กป้อมของลูกสาวลงบนตัก
"แม่ น้องแมวค่ะ" เด็กหญิงชี้ไปยังตะกร้าใส่เจ้ากีวี่ที่วางอยู่อีกด้านหนึ่งของเธอ
"น้องน่ารักจังเลยค่ะ กี่ขวบแล้วคะเนี่ย"
"สามขอบค่ะ กำลังจะเข้าสี่ขวบ ไหน... หนูจ๋า ธุจ้าพี่หรือยังคะลูก"
"ธุ ๆ จ้า" มือเล็กป้อมนั้นยกขึ้นไหว้ แม้ไม่สวยงามแบบผู้ใหญ่แต่วิมลกานต์กลับเห็นได้ถึงความตั้งใจนั้น
"ค่ะ ธุค่ะคนสวย หนูชื่ออะไรคะ"
แล้วหลังจากนั้นการเดินทางของวิมลกานต์ก็ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป หญิงสาวตัดสินใจบอกว่าตัวเธอมีอีกคนในท้อง รวมทั้งไถ่ถามสารพัดเรื่องเกี่ยวกับลูกน้อย
วันนี้ช่างเป็นวันเริ่มต้นที่ดี ในใจของวิมลกานต์ภาวนา... ขอแค่เธอผ่านพ้นวันนี้ไปได้ เธอเชื่อว่าพรุ่งนี้จะมีสิ่งที่ดีกว่ารอคอยอยู่อย่างแน่นอน ใครจะไปรู้ นอกจากฝันร้ายที่วนมาซ้ำ ๆ ให้ใจต้องอ่อนแอ ครานี้เธออาจจะฝันดีเพิ่มขึ้นอีกก็ได้ แน่นอนสิ! ต้องดีกว่าในเมื่อสถานที่ที่กำลังจะไปนั้นมีคนดีของเธอรออยู่
'ถ้าวันไหนเหนื่อย หรือมลไม่ไหวกลับมานะลูก กลับมาพักเพื่อสู้ต่อ ไม่ลืมใช่ไหมว่ามลยังมีแม่ มีบ้านหลังนี้ที่รอมลกลับมาเสมอ'
หญิงสาวยังจำได้ดี น้ำเสียงนั้นจากวันวานยังดังก้องอยู่ในความคิด รอยยิ้มแต้มมุมปาก มือบางยกขึ้นจับท้องของตัวเอง ความมืดมิดเริ่มคืบคลานเข้ามาทุกขณะ ดวงตาหันไปเห็นสองแม่ลูกที่หลับใหลไปในอ้อมกอดของกันและกันอยู่ข้างกายเธอ หญิงสาวมองภาพนั้นอย่างสุขใจ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบท้องของตัวเองแผ่วเบา ปากอิ่มแต้มรอยยิ้มกว้างยิ่งขึ้น เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังว่า ฝันร้ายที่เคยวนมาซ้ำ ๆ จะจากเธอไปในสักวันหนึ่ง...
___________________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ ^^
หนังสือใกล้ปิดจองแล้วนะคะ ฝากผลงานด้วยค่ะ พิมพ์ตามยอดจองค่ะ
วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก อ่านแยกกันได้ค่ะ แต่อ่านด้วยกันทั้งสองเรื่องจะฟินกว่าและเข้าใจเรื่องราวได้ดีกว่าค่า
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ ฝากผลงานด้วยค่ะ ^^
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น