คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 7 เกิดอะไรขึ้นกับใจ (ของเธอ) [4] 100%
คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาวทำกานต์พงศ์นิ่งอึ้ง เป็นอีกครั้งที่ได้รับรู้ว่ารวิกานต์ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเล่น ๆ ด้วยได้ และถ้าเขาฉลาดพอก็ควรจะหยุด
“แล้วผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น”
“วิจะรอดูค่ะ” หญิงสาวไม่หลบในตาคมกล้า ราวกับจะบอกเจตนาของตนชัดเจน กานต์พงศ์หัวเราะ นึกชอบใจกับความตรงไปตรงมาของเธอและจ้องมองนิ่ง สิ่งที่คล้ายความเอ็นดูเกิดขึ้น ครานี้เขาเคลื่อนใบหน้าเข้าหาก่อนจะวางจุมพิตลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลานิ่งนาน
“กลับกันเถอะครับ”
กานต์พงศ์บอกแล้วจับประคองร่างที่ไม่ค่อยปกติ พากันขึ้นรถเพื่อไปส่งหญิงสาวยังบ้านของเธอ
กานต์พงศ์ขับรถเข้ามายังบ้านของเขาในรีสอร์ต แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่เลือกกลับมาที่นี่แทนบ้านใหญ่ของตัวเอง และก็ต้องแปลกใจอีกคำรบเมื่อพบว่าภายในบ้านไม่ได้มืดสนิทอย่างที่เขาคิด
ครั้นเข้ามาในบ้านร่างบางที่นอนพับอยู่กับโซฟาก็ทำให้เขาเข้าใจได้ในทันที
วิมลกานต์รอเขา...
ชายหนุ่มถอนหายใจคล้ายระอา ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอไม่หลับดี ๆ ในห้องนอนทั้งที่มันดึกขนาดนี้ หรือน่าจะโทร.หาเขา...
พลันความคิดของเขาก็ชะงัก มือคลำหาโทรศัพท์ก่อนจะพบว่ามันอยู่ในกระเป๋าเสื้อตัวนอก เขาถอดมันออกในตอนที่รับประทานอาหารอยู่ที่บ้าน กับตอนที่เต้นรำอยู่กับรวิกานต์ และครั้นเปิดออกดู ชายหนุ่มก็สบถออกมาเมื่อพบว่าวิมลกานต์โทร.หาเขาตั้งหลายสายในช่วงเวลาที่โทรศัพท์ไม่ได้อยู่ข้างกายให้เขาใส่ใจ
สุดท้ายก็วางเสื้อตัวนอกลงบนโซฟาแล้วเข้าไปหาร่างที่ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะ
“มล มลตื่นเถอะ”
เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำวิมลกานต์งัวเงียตื่นขึ้นมา ในคราแรกภาพตรงหน้าพร่ามัว แต่เมื่อเพ่งมองชัด ๆ แล้วเห็นว่าเป็นคนที่เธอรอคอยหญิงสาวก็ยิ้มกว้าง
“คุณกานต์!” เธอเรียกเขาเสียงดังแล้วโผเข้ากอดเหมือนเด็ก ทำเอากานต์พงศ์รู้สึกอุ่นแปลก ๆ ที่อกข้างซ้ายของตน มือหนาลูบผมนุ่มสลวยกรุ่นกลิ่นแชมพู
“ทำไมไม่ไปนอนดี ๆ หืม” ชายหนุ่มถามมือยังคงลูบบนผมนุ่มมือ ครั้นใบหน้าของเธอผละจากอก เขาก็ได้เห็นว่าเธอยังงัวเงีย กานต์พงศ์หลุดยิ้ม ฟังเธอพูดไม่มีทีท่าโกรธเคือง
“มลเห็นคุณยังไม่กลับ นึกว่ารถจะพลิกคว่ำไปแล้ว โอ๊ย!”
“สมน้ำหน้าแช่งผมทำไม” กานต์พงศ์ว่าแต่มือกลับลูบตรงที่เขาเป็นคนมะเหงกไปเสียเอง
วิมลกานต์หันหน้าหนี ผละกายออกห่าง แล้วบอกว่า
“มลขอไปเก็บกับข้าวก่อนนะคะ กลัวว่าถ้าไม่อุ่นจะเสียของเปล่า ๆ”
“คราวหน้าถ้าเกินสามทุ่มครึ่งก็ไม่ต้องรอ มลทานไปก่อนได้เลย ผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
ว่าเสร็จกานต์พงศ์ก็หันหลังให้ วิมลกานต์มองแผ่นหลังกว้างแล้วรู้สึกใจหาย กานต์พงศ์พูดเช่นนี้ราวกับว่าจะมีแบบนี้อีกหลายคืน แต่นี่แค่คืนเดียวเธอก็ไม่ชอบความรู้สึกนี้เสียแล้ว
“มล...” กานต์พงศ์ชะงักนิ่งเมื่อรู้สึกว่าร่างกายกำลังถูกโอบกอดจากด้านหลัง
“มลดีใจที่คุณยังอยู่ตรงนี้กับมลนะคะ” เธอบอกแล้วก็เป็นฝ่ายผละจากไปเสียเอง
กานต์พงศ์หันหลังมองตามร่างบางที่เดินเข้าไปในห้องครัว อดคิดไม่ได้ว่าหากวันหนึ่งเขาไม่อยู่ข้างเธอ วิมลกานต์จะไม่เป็นอะไรไปใช่หรือเปล่า...
ฝ่ายคนที่ผละจากมา นำกับข้าวอุ่นขึ้นเตา ทำทุกอย่างปกติทั้งที่รู้ดี... รู้ดีว่ามีบางอย่างไม่ปกติ คำถามที่เธอถามตัวเองมันชัดเจนขึ้นทุกที
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงผ่านแก้ม แค่คิดว่าหากวันหนึ่งไม่มีเขาก็แทบหายใจไม่ออก...
แล้วร่างบางก็ทรุดลงกับพื้น ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาเมื่อลับร่างของกานต์พงศ์
เกิดอะไรขึ้นกับใจคำตอบที่ค้นเจอ คือคำตอบที่น่ากลัวที่สุดสำหรับเธอ บัดนี้หัวใจดวงนี้ไปผูกมัดกับเขาเสียแล้ว
เธอรักเขา ใจของเธอมีกานต์พงศ์เต็มไปหมดแล้วทั้งใจ...
___________________________________________________
งืืออออ สงสารมล T___T
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ
ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ อีบุ๊กพร้อมโหลดในราคา 139 ระบบแอปเปิล 149 ค่า
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อ วอนรัก สามารถอ่านแยกได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
หนังสือเปิดให้จองอยู่นะคะ ฝากผลงานด้วยค่ะ ^^
ปลอบขวัญ สำหรับนวนิยายแนวโรมานซ์
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น