คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 2 นางมารในใจใคร นางฟ้าในใจแม่ [3] 100%
หนึ่งชั่วโมงต่อมา รวิกานต์ก็อยู่ในเสื้อผ้าชุดใหม่ เช่นเดียวกันกับปกป้องที่เมื่อครู่เนื้อตัวเต็มไปด้วยควันไฟ
“อร่อยจังค่ะ ฝีมือคุณหนู อร่อยไปหมดทุกอย่างเลย” ปิ่นปักเอ่ยชมเมื่อได้ลิ้มรสอาหารทะเลย่างสด ๆ พร้อมน้ำจิ้มซีฟูดรสเด็ด ทานกับข้าวสวยร้อนๆ ก็อร่อยแล้ว
ตอนทั้งสองคนช่วยกันทำจำได้ว่าปกป้องลงมือก่อไฟ แต่การปรุงรสเพื่อย่างรวิกานต์เป็นคนลงมือทำ แน่นอนว่าอาหารทะเลสดย่อมมีรสชาติอร่อยอยู่แล้ว แต่ปลาที่มักจะมีกลิ่นคาวควรมีสมุนไพรดับกลิ่น และปิ่นปักก็ติดทานแบบนี้ รวิกานต์รู้ดีเป็นที่สุด
วันนี้หญิงสาวจึงย่างในสูตรที่ปิ่นปักเคยสอน ตอนทานยังได้กลิ่นตะไคร้และกลิ่นใบมะกรูดหอมขึ้นจมูกเลยทีเดียว ยิ่งนับวันหญิงสาวก็ยิ่งเก่งเรื่องการทำอาหารขึ้นทุกที
“แน่นอนสิคะ ก็วิมีครูดีเป็นป้าปิ่น" น้ำเสียงสดใสขัดความคิดของปิ่นปัก ยังไม่พอคนพูดยังเข้ามาคลอเคลียข้างแขนออดอ้อน "อีกอย่างคนแบบวิถ้าตั้งใจทำอะไรเพื่อป้าปิ่นของวิจะไม่ได้เรื่องได้ยังไงกันคะ” ถ้อยคำนั้นทำปิ่นปักหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
ทว่าต่างกับอีกคน ถ้อยคำที่ห่างไกลจากคำว่า ‘ถ่อมตน’ ซึ่งควรจะมี ทำให้ปกป้องอดมองคนพูดไม่ได้ และรวิกานต์ก็เงยหน้ามาสบตาเขาพอดี
“วิไม่ได้หลงตัวเองนะคะก็วิพูดความจริง”
ถ้อยคำตรงไปตรงมาเกือบทำปกป้องสะดุ้ง เพราะเหมือนกับว่าแม่ตัวดีจะรู้ทันความคิดเขา
“ยังไม่หมดนะคะ วิมีเซอร์ไพรส์มาให้ป้าปิ่นของวิด้วย รอแป๊บนะคะ”
หญิงสาวบอกแล้ววิ่งเข้าบ้านไป ครู่หนึ่งจึงกลับมาพร้อมเค้กมะพร้าวอ่อนที่มารดาชอบ พร้อมกับเริ่มบรรเลงเพลงประกอบ
“แฮปปีเบิร์ธเดทูยู...”
ปกป้องอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าเขาเห็นร่างเล็กของเด็กหญิงรวิกานต์ในวันวาน เด็กหญิงที่แสนไร้เดียงสา ที่ตามแม่กับเขาต้อย ๆ เอาอกเอาใจท่านสารพัด บอกรักท่านจนเขาที่เป็นลูกยังพูดน้อยกว่าเสียอีก
“มีความสุขมาก ๆ นะคะ” หญิงสาวว่าในยามที่วางเค้กลงตรงหน้าหลังจากที่ร้องเพลงอวยพรพร้อมมารดาของเขา
“ขอบคุณนะคะคุณหนู” หญิงสูงวัยว่าพลางลูบเรือนผมสลวยของคนที่นั่งลงบนพื้น มองสบตาเธอด้วยดวงตาเปี่ยมรัก
“คุณหนูของปิ่นโตแล้วจริง ๆ นะคะเนี่ย โตขึ้นมาเป็นคนดี ปิ่นภูมิใจในตัวคุณหนูที่สุดเลยค่ะ” นางว่าแล้วยิ้มเต็มใบหน้า รวิกานต์จับมือของท่านไว้แนบหน้าของตัวเองแล้วบอก
“วิคงเป็นคนดีไม่ได้หากไม่มีป้าปิ่น ขอบคุณนะคะ วิรักป้าปิ่นค่ะ” รวิกานต์พูดเสร็จก็โอบเอวของท่านแน่น ใบหน้างามซุกอยู่กับช่วงเอวอบอุ่น สูดดมกลิ่นกายที่เธอชอบ คอยโอบกอดเธอทุกครั้งที่เคว้งคว้างสับสน
“ป้าก็รักคุณหนูนะคะ”
“อะแฮ่ม !” เสียงกระแอมไอดังขึ้น ปกป้องไม่ชอบบรรยากาศซึ้งแบบนี้เลยสักนิด เพราะมันทำให้เขาคิดไปถึงเด็กหญิงรวิกานต์ที่เคว้งคว้างหวาดกลัววันนั้น
“จะบอกรักกันอีกนานไหมครับ เดี๋ยวเค้กก็ละลายพอดี แม่อธิษฐานเสียทีสิครับ”
รวิกานต์มองคนพูดตาขุ่น แต่ก็ยอมลุกขึ้นจากพื้นและบอกให้ท่านรีบอธิษฐาน ครู่ต่อมาปิ่นปักจึงเริ่มอธิษฐาน จบด้วยการเป่าเค้ก
รวิกานต์อวยพรให้ท่านอีกครา ครั้นนึกอะไรออกก็บอกอกมาหมด อวยพรเสียยืดยาวจนปกป้องมองนิ่งๆ นั่นแหละจึงยอมหยุด ส่วนปกป้องทำเพียงเข้าไปหอมแก้มท่านหนึ่งฟอดและบอกให้ท่านมีความสุข
“ตัดเค้กเลยนะคะ เดี๋ยววิจัดการเอง” คนเจ้ากี้เจ้าการทำทุกอย่างมาทั้งวัน จัดการตัดเค้กตามปากว่า ส่งเค้กที่ตัดเสร็จให้ปิ่นปักเป็นคนแรก ส่วนที่เหลือหญิงสาวตัดเป็นสองส่วนเท่ากัน ครั้นส่งให้ชายหนุ่มรวิกานต์ดันทำมันหลุดมือ
“ตายแล้ว ! อดทานเลยค่ะ”
ปกป้องอ้าปากค้างอยู่ชั่วครู่ ดวงตาราวกับจะยิ้มได้นั่นทำให้เริ่มแน่ใจว่าเธอ 'ตั้งใจ' ทำเค้กหลุดมือ ชายหนุ่มมองเธอนิ่ง ก่อนจะหมายตามองเค้กอีกชิ้นบนโต๊ะ รวิกานต์มองตามและตะครุบเอาไว้ทันที
"ของวิ!" หญิงสาวยกเค้กขึ้นเอามาไว้กับตัว
“แต่ฉันจะกิน !” แต่มีหรือที่อีกคนจะยอม ปกป้องยิ้มเย็นลุกขึ้นยื้อแย่งจานเค้ก
“วิไม่ให้ ! ของวิ"
"เอามานี่ !/ปล่อยนะ ! พี่ป้องบ้า" แล้วสงครามย่อม ๆ ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
"ฮ่าๆๆ/ อ๊าย!!”
เสียงหัวเราะของปกป้องดังก้องไปทั่วบ้านเมื่อชายหนุ่มยื้อแย่งเค้กไปได้ เท่านั้นยังไม่พอยังปาดเค้กบนใบหน้านวลใสจนคนโดนกระทำกรีดร้องลั่นบ้านอีกครา
ปิ่นปักพลอยหัวเราะตามไปด้วย ทั้งสองคนคงไม่รู้ว่ากำลังเผยความสัมพันธ์ที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในส่วนลึกออกมาอีกครา ความสุขที่ฉายชัดอยู่ในแววตาของคนทั้งสองคือสิ่งที่ช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดี
“ป้าปิ่นขา นมมาแล้วค่ะ” ตกค่ำปิ่นปักก็ได้รับการดูแลจากรวิกานต์อีกเช่นเคย นมหนึ่งแก้วถูกยื่นมาให้เธอในขณะที่ปิ่นปักกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ปิ่นปักรับมาแล้วยกขึ้นดื่ม ดวงตามองวงหน้านวลที่กำลังจ้องมองเธอดื่มนมอย่างไม่วางตา
“ขอบคุณค่ะคุณหนู”
ปิ่นปักยิ้มบอก ยื่นแก้วว่างเปล่าให้รวิกานต์รับไว้ ก่อนมือบางจะวางมันลงยังถาดบนโต๊ะข้างเตียงนอน
“ฝันดีนะคะ ป้าปิ่นของวิ” หญิงสาวบอกแล้วโน้มลงหอมแก้มของปิ่นปักฟอดใหญ่ทั้งสองข้าง
“ค่ะ คุณหนูของปิ่นก็เหมือนกันนะคะ”
ปกป้องที่เข้ามาใหม่ลอบมองคนทั้งสอง ริมฝีปากบิดออกน้อย ๆ ราวเด็กขี้อิจฉาในยามที่ได้ฟังคำรำพันบอกฝันดีกันและกันของหญิงต่างวัย ไหนจะคำพูดเหล่านั้น 'ป้าปิ่นของวิ' และ 'คุณหนูของปิ่น'
แต่ครั้นลอบมองไปเรื่อย จู่ ๆ ความเอ็นดูชนิดหนึ่งก็แล่นเข้ามา ปากที่บิดออกคล้ายเด็กขี้อิจฉาก่อนหน้านั้นเริ่มโค้งเป็นรอยยิ้ม รวิกานต์มักจะทำตัวไม่น่ารักกับใครอื่น แต่ทว่าไม่ใช่กับมารดาของเขาที่รักเธออย่างแท้จริง
แม้ว่าในวันวานรวิกานต์อาจจะทำตัวไม่น่ารักจนมารดาของเขาต้องเจ็บตัว แต่ในวันนั้นทำให้รวิกานต์ได้พบกับการให้อภัย และรักแท้จริงซึ่งหญิงสาวไม่เคยได้รับมันจากใคร
และมันทำให้เธอเปลี่ยนไปเป็นตัวเธอคนใหม่ เป็นเธอ...ที่มารดาของเขาหล่อหลอมขึ้นมาด้วยความรัก สำหรับรวิกานต์แล้ว หญิงสาวอาจจะเป็นนางมารใจร้ายสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับมารดาของเขาแล้ว หญิงสาวคือนางฟ้าในใจของท่านเสมอมา และคงจะเป็นเช่นนี้ไปตลอดไป...
เป็นนางฟ้าสำหรับแม่แล้วเมื่อไหร่จะเป็นนางฟ้าสำหรับพี่ป้องล่ะคะ ^^
ตอนนี้ส่งความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่มาให้ค่ะ
ตอนหน้าเตรียมผ้าเช็ดหน้าให้ยัยวิด้วย T_T
เรื่องนี้ยังขอไม่ลง E-book นะคะ เดี๋ยวนักอ่านจะอ่านแล้วหายกันไปก่อน
จะลงเมื่อถึงจุดพีคของเรื่อง ประมาณบทที่ 17 ค่ะ จัดโปรในราคา 179 บาทจากปกติ 209 บาท เนื้อหา 600 กว่าหน้า ยังไม่รวมตอนพิเศษค่ะ ตอนพิเศษจะเพิ่มเข้าไปหลังลงครบโควต้านะคะ
หนังสือมีเเหลือ 3 เล่มสุดท้ายค่ะ ราคา 339 บาท ฟรีโปสการ์ดเป็นของที่ระลึกให้นักอ่านทุกท่านค่ะ สนใจสอบถามได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวาน หนังสือไม่มีขายตามร้านค้าออนไลน์หรือร้านทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 8 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ความคิดเห็น