คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 10 วอนขอ [1]
10
วอนขอ
"มลเป็นอะไรหรือเปล่า"
รวิกานต์ถาม มองดูอาการที่เธอเคยเห็นเมื่อในอดีตแล้วหวาดกลัวกับอาการของวิมลกานต์ แต่ครั้นเอื้อมมือไปหามือบางก็ถูกปัดทิ้ง
"ออกไป!"
"มล..."
น้ำใสรื้นขึ้นมาในตาเมื่อดวงตาวาววับราวกับขึ้งโกรธส่งมาให้ แต่รวิกานต์เข้าใจดี
มือบางจึงขยับไปหาอีกครา
"อย่าเข้ามา
ออกไปนะ!" ครานี้เสียงตวาดดังชัดเจน บ่งบอกถึงความโกรธที่มีต่อรวิกานต์
"เป็นบ้าอะไรมล!"
กานต์พงศ์อดดุไม่ได้ รู้เพียงวิมลกานต์ไม่เคยทำตัวไม่น่ารักแบบนี้มาก่อน
และเสียงดุนั้นก็ทำให้วิมลกานต์มองมาที่เขาอย่างตัดพ้อ
"มลต่างหากที่ต้องถามว่าคุณเป็นบ้าอะไร
ทำไมถึงทำบ้า ๆ แบบนี้กับมล ฮือ..."
"..." กานต์พงศ์นิ่งงันเมื่อเธอเริ่มร้องไห้เสียงดัง
ดวงตาคู่คมมองไปยังเธอราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน
ในขณะที่วิมลกานต์ร้องไห้จนตัวโยนแต่สมองก็ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาทำ
การกระทำหลาย ๆ อย่างที่ผ่านมา จนกระทั่งวันนี้
หรือนี่อาจจะเป็นการกระทำที่ตั้งใจของกานต์พงศ์หลังจากที่ส่งสัญญาณเตือนหลาย ๆ
อย่างมาให้เธอ
อาการเจ็บจี๊ดแล่นเข้ามา
จนต้องเอ่ยบอกกับคนทั้งสอง
"เข้าใจแล้ว
มลเข้าใจแล้ว..."
น้ำเสียงขาดห้วง
พร้อมกับก้อนสะอื้นที่หลุดออกมา
แววตาที่มองมาที่เขาสลับกับรวิกานต์ทำให้กานต์พงศ์เหน็บหนาวไปทั้งใจ ดวงตาคู่นั้นเฉยชา
คล้ายกับวันแรกที่เขาเจอเธอ ไม่สิ...มันยิ่งกว่าวันนั้นเสียอีก
คล้ายโลกทั้งโลกหยุดนิ่ง
ดวงตาของกานต์พงศ์มองไปยังร่างบอบบางที่พยุงกายลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองท่าทีไม่มั่นคง
ไม่แตกต่างจากรวิกานต์ที่น้ำใสไหลผ่านดวงตาเมื่อมองวิมลกานต์ในตอนนี้
"ขอเวลาสองสามวันแล้วจะไป"
คนพูดน้ำตาไหลไม่หยุด มือบางเช็ดออกแต่เหมือนมันจะยิ่งไหล
อาการเจ็บจี๊ดที่หัวใจแล่นเข้ามาอีกระลอก ก่อนจะรีบเอ่ยออกมา
เมื่อคิดว่าไม่สามารถทนยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกต่อไปแล้ว
"ไม่เกินสามวันสัญญา...
ถ้ากลับมาจะไม่เห็นฉันอยู่ที่นี่อีกแล้ว"
สรรพนามที่เปลี่ยนไป เหินห่างจนกานต์พงศ์รู้สึกหายใจติดขัด
เธอพูดแล้วหันหลังกลับ
ไม่แม้แต่จะมองว่าใบหน้าของคนสองคนที่ร่วมกระทำบางอย่างให้เธอได้รับรู้เป็นเช่นไร
ก่อนจะรีบเดินจากไป ทิ้งรอยเลือดแดงฉานและเศษแก้วที่แตกร้าวเอาไว้ให้ทั้งสองคนมองนิ่ง
"มล!" รวิกานต์ทำท่าจะก้าวตามไป
แต่มือหนากลับคว้าเอาไว้
"กลับกันเถอะวิ
วิคงเห็นแล้วว่าผมจริงใจกับวิแค่ไหน"
พูดจบกานต์พงศ์ก็เดินไปขึ้นรถ
รวิกานต์มองประตูบานที่เพื่อนเข้าไป เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน
กระทั่งได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้นจึงตัดใจออกไปจากตรงนั้น
ด้านรวิกานต์เข้ามานั่งอยู่ภายในรถตามคำบอกของกานต์พงศ์และชายหนุ่มก็ออกรถในทันที
เหตุการณ์เมื่อครู่และคนที่เพิ่งเจอทำให้ภาพในวันวานฉายซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง
เธออยากเจอวิมลกานต์มาโดยตลอดหลายสิบปี
อยากเจอมากที่สุดเพราะความผิดที่เคยกระทำมันฝังใจจนเธอต้องฝันร้ายซ้ำ ๆ
ฝันเห็นใบหน้าเปื้อนน้ำตา ท่าทางเจ็บปวดใจของคนที่นอนหมดสติอยู่กับพื้นหญ้า
หญิงสาวน้ำตาคลอ
ก่อนจะไหลออกมาเมื่อพบว่าเธอทำวิมลกานต์ต้องเจ็บปวดอีกเพียงแค่มาเจอกันอีกครั้ง
ภาพในวันนี้ทำให้รวิกานต์ดำดิ่งลงสู่วันวานอีกครั้ง
รวิกานต์ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอต้องทำอะไรแบบนี้
แต่แววตาตัดพ้อของเพื่อนคนเมื่อวานทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุขเอาเสียเลย
เด็กสาวเดินหาเพื่อนคนเมื่อวาน
ก่อนจะพบว่าเจ้าตัวนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ใต้ต้นไม้มุมเมื่อวานที่เจอกัน
แต่ครั้นเข้าไปใกล้ ตัวเธอก็แข็งทื่อ เพื่อนไม่ได้อ่านหนังสือ
แต่เอาหนังสือมาปิดบังใบหน้าเพราะซ่อนใบหน้าที่กำลังร้องไห้
เธอทำให้เพื่อนร้องไห้...
สองขาก้าวออกไปแต่ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าหนังสือร่วงหล่นจากมือนั้น
มือของวิมลกานต์ยกขึ้นจับตรงตำแหน่งของหัวใจแล้วค่อย ๆ นอนราบลงไปกับพื้น
"มล!"
เด็กสาวเดินเข้าใกล้แล้วเรียก
แต่มีเพียงแววตาเจ็บปวดที่มองตอบกลับมาเพียงเท่านั้น
"ช่วยด้วย!
ช่วยด้วยค่ะ" รวิกานต์วิ่งไปขอความช่วยเหลือ
และคุณครูท่านหนึ่งก็เข้ามาไถ่ถาม เธอรีบบอกถึงเหตุการณ์ที่เผชิญ
และตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าวิมลกานต์หมดสติไปแล้ว
"หัวใจหยุดเต้น!"
คุณครูหันมาบอก รวิกานต์ทรุดลงกับพื้น ก่อนจะมองภาพที่คุณครูปั๊มหัวใจของเพื่อนด้วยดวงตาพร่ามัวไปด้วยน้ำใส เสียงผู้คนโหวกเหวก ภาพของคนที่วิ่งวุ่นไม่ได้อยู่ในการรับรู้ของรวิกานต์
สายตามองตรงไปยังร่างที่กำลังถูกช่วยเหลือให้กลับมีลมหายใจได้ใหม่ พร้อมกับภาวนาขออย่าให้เพื่อนเป็นอะไรไปจนเธอต้องรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต
ในนาทีต่อมาไม่รู้ว่าพระเจ้าเห็นใจแก่คำวอนขอหรือเพราะอะไร แต่รวิกานต์ก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เมื่อพบว่าหัวใจของเพื่อนกลับมาเต้นได้ใหม่ และถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
รวิกานต์มองตาม สายตามองไปยังรถพยาบาลจนลับสายตา รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่มีใครคนหนึ่งมาแตะท่อนแขน
"ของหนูหรือเปล่าจ๊ะ"
รวิกานต์ไม่ตอบแต่รับมาถือเอาไว้เมื่อพบว่ามันเป็นหนังสือสภาพใหม่เอี่ยม
'เล่มนี้มันเก่าแล้ว เรามีอีกเล่มเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอามาให้นะ'
คำพูดของเพื่อนแทรกเข้ามา รวิกานต์เปิดมันออก แล้วพบการ์ดใบหนึ่งร่วงลงมาจากหนังสือ เธอหยิบมันมาจากพื้นอ่านลายมือน่ารักนั้นผ่านม่านน้ำตา
"หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่เราชอบมากที่สุด เราฝันอยากเดินทางพร้อมใครสักคน อยากขึ้นไปบนยอดเขานั่งดูพระอาทิตย์ตก แต่เราหัวใจอ่อนแอเกินจะไปคนเดียวได้ ถ้าวิชอบเหมือนกันเรามาออกเดินทางด้วยกันนะ"
"มล..." รวิกานต์เก็บการ์ดไว้ในหนังสือแนบมันลงตรงตำแหน่งหัวใจอย่างหวงแหนแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างที่น้อยครั้งจะทำ
ครั้นเสียงร้องไห้จบลง เด็กสาวก็ตั้งใจอย่างแน่วแน่ เธออยากไถ่โทษในสิ่งที่ได้กระทำผิดกับเพื่อน แม้ว่าความผิดนั้นไม่ได้มาจากเธอโดยตรงแต่เธอก็มีส่วน และผิดที่เธอเองไม่ยอมอธิบายให้วิมลกานต์เข้าใจ อีกอย่างเธอชอบเดินทางและเธอจะเป็นคนที่พาวิมลกานต์ไปให้ถึงความฝันนั้นด้วยกัน
เด็กสาวตั้งใจอย่างแน่วแน่ รุ่งขึ้นเช้าวันต่อมาจึงมาโรงเรียนแต่เช้าจนที่บ้านยังแปลกใจ แต่ครั้นถึงเวลาเรียนโต๊ะของวิมลกานต์กลับว่างเปล่า
และเธอก็ได้ทราบว่าทุกอย่างสายไปเสียแล้ว
หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่พบกับวิมลกานต์อีกเลย แม้จะพยายามตามหาถามไถ่เรื่องราวของวิมลกานต์อย่างไร แต่ถึงอย่างนั้นความตั้งใจเดิมของเธอก็ไม่เคยเปลี่ยน
คำขอโทษและการชดใช้ทุกสิ่งให้วิมลกานต์คือสิ่งที่เธอตั้งใจหากมีโอกาสได้เจอกับเพื่อนอีกครั้ง ทว่าวันนี้ที่มาเจอกันอีกครั้ง สิ่งที่เธอทำลงไปมันกลับดูเลวร้ายสำหรับวิมลกานต์มากกว่าวันนั้นเสียอีก...
กานต์พงศ์ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมจึงมาอยู่ตรงนี้ในตอนนี้อีก หลังจากที่ส่งรวิกานต์ที่บ้าน ฝ่ายนั้นก็เดินลงไปจากรถท่าทีเลื่อนลอย จะว่าไปเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเธอตั้งแต่ขึ้นรถมาตอนออกจากบ้านด้วยกัน
อีกทั้งกานต์พงศ์ไม่คิดถาม เขารู้สึกว่าตัวเองก็ยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไร ก่อนจะขับรถออกมาแล้วตรงมาที่นี่
ทั้งที่เขาควรดีใจที่วิมลกานต์เข้าใจอะไรง่ายดาย แต่แววตาของเธอก่อนหน้านี้มันทำให้เขาอยู่ไม่สุข
กานต์พงศ์ถอนหายใจหนัก ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูรถ ปิดมันลงและเดินตรงเข้าบ้าน
_____________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
หนังสือเปิดจองอยู่นะคะ รายละเอียดตามภาพด้านล่างเลยค่ะ
วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า ^^
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ กลมารพ่ายรัก พนันรักร้อยใจ และเพราะรักคือเธอ ผลงานในปีแรกของปลอบขวัญกำลังจัดโพรโมชันลดราคาช่วงงานสัปดาห์หนังสือที่บ้านอยู่ค่ะ เพราะรักคือเธอ และกลมารพ่ายรัก รูปเล่มหมดแล้ว ฝากอีบุ๊กแทนนะคะ ^^
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น