คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 7 เกิดอะไรขึ้นกับใจ (ของเธอ) [3]
“โห! สวยจังค่ะ” ร้านที่เข้ามาตกแต่งได้อย่างสวยงาม ดวงไฟหลากสีสันทำให้รัตติกาลนี้ดูสวยและสงบ
“ดีใจนะครับที่วิชอบ มาทางนี้ดีกว่าครับผมจองโต๊ะไว้แล้ว”
รวิกานต์ไม่ขัด หญิงสาวยอมให้เขาโอบบ่าเดินตามไปอย่างว่าง่าย
มุมที่กานต์พงศ์พามามืดกว่าด้านหน้าของร้าน ก่อนจะพบว่ามันเงียบสงบกว่าอีกด้วย แต่เงียบสงบจนเกินไป โต๊ะว่างมากมายมีแค่โต๊ะของเธอและกานต์พงศ์เท่านั้น เสียงดนตรีเคล้าคลอบรรเลงเบา ๆ ผ่านไวโอลิน
“ผมเหมาหมดแล้ว จะได้ไม่มีใครมารบกวนเรา”
แล้วกานต์พงศ์ก็เฉลยว่าทำไมที่ตรงนี้จึงสงบและมีความสว่างน้อยกว่าที่อื่นภายในร้าน
รวิกานต์มองแสงเทียนสว่างไสว ความพอใจผ่านรอยยิ้มพรายให้คนมองปฏิกิริยานั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ครู่ต่อมาพนักงานก็เดินเข้ามาหา กานต์พงศ์สั่งไวน์และสเต๊กเนื้อนุ่มให้เขาและเธอเพียงเท่านั้น เพราะทั้งสองคนได้รับประทานอาหารกันมาบ้างแล้วก่อนหน้านี้
“เต้นรำกันก่อนที่อาหารจะมาสักเพลงดีไหมครับ”
“ก็ได้ค่ะ”
จบคำตอบรับ กานต์พงศ์ก็มาหยุดยืนตรงหน้าเธอ โค้งคำนับแล้วยื่นมือไปหา หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะวางมือลงพากันเต้นรำตามท่วงทำนองของบทเพลงหวาน
“กร๊อก...”
“อุ๊ย!” ท้องที่ร้องดังประท้วงขึ้นมาทำวิมลกานต์หัวเราะ เพิ่งนึกได้ว่าเธอเพลินกับงานจนเกินไป ปล่อยท้องให้ว่างไปกว่านี้คงไม่ดีแน่ แต่กระนั้นเธอก็ใจเย็นด้วยการโทร.หากานต์พงศ์อีกครั้ง
จนกระทั่งพบว่ามันเป็นแบบเดิมจึงได้เลิกรากับเจ้าโทรศัพท์ แล้วตรงไปรับประทานอาหาร
เจ้ากีวี่ออกมาจากบ้านของมัน แล้วมานั่งลงบนตัก หญิงสาวลูบคอมันเบา ๆ สักพักมันก็หลับปุ๋ยคาตักของเธอ
“ก็ยังดีที่มีแกอยู่ตรงนี้ มลขอบคุณกีวี่นะ” หญิงสาวว่าแล้วกดหอมลงบนหัวของมัน มันร้องประท้วงใส่หนึ่งที แล้วซุกตักของเธอหลับต่อ ปล่อยให้เจ้าของของมันรับประทานอาหารไปโดยมีมันอยู่บนตัก
เสียงดนตรีหยุดลงเมื่อพบว่าคู่รักอยากใช้เวลาส่วนตัวด้วยกันมากกว่า สเต๊กเนื้อนุ่มเกลี้ยงจาน ไวน์เลิศรสหมดไปหนึ่งขวด
“เอาอีก วิจาดื่มอีก” หญิงสาวคะยั้นคะยอให้กานต์พงศ์รินไวน์ให้ น้ำเสียงนั้นอ้อแอ้ลงไปกว่าปกติ
“วิเมาแล้ว เรากลับกันดีกว่านะครับ”
แน่นอนว่าหญิงสาวไม่ยอม จนกานต์พงศ์ต้องปล้ำจับ จนกระทั่งหญิงสาวล้มพับคาอกของเขา
“ให้ตาย เวลาเมาทำไมฤทธิ์เยอะจริง”
กานต์พงศ์บ่นออกมา คงต้องหาที่ที่จะทำให้หญิงสาวสร่างเมาก่อนกระมังจึงจะพากลับบ้านได้ เพราะหากกลับไปในสภาพนี้บิดาของเธอคงไม่ชอบใจแน่
“ดีขึ้นไหมครับวิ”
กานต์พงศ์ถามเมื่อพาเธอมานั่งบนเก้าอี้ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขาให้หญิงสาวดื่มน้ำตามไปเยอะแล้วเหมือนกัน
“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ ลืมบอกกานต์ไปเลยว่าวิคออ่อน”
“ไม่น่าเชื่อ แต่ตอนนี้ผมเชื่อแล้วครับ”
หญิงสาวหัวเราะให้กับคำพูดนั้นของเขา ไม่ใช่แค่กานต์พงศ์หรอกที่แปลกใจ ภายนอกเธอเป็นสาวสังคมแต่ทว่าต่างจากหญิงสาวสังคมหลายคนที่คอทองแดง ส่อนเธอน่ะคออ่อนของแท้
“ถ้าอย่างนั้นกลับกันเถอะครับ คุณลุงคงรอแย่”
“ตายจริง! กี่ทุ่มแล้วคะกานต์”
“จวนจะห้าทุ่มครับ”
“หา! ว้าย!” เพราะการรีบลุกทั้งที่ร่างกายไม่ปกติทำให้รวิกานต์เซ เกือบจะล้มลงไป แต่กานต์พงศ์รับไว้ได้ทัน
ตาประสานตา มือของหญิงสาววางอยู่บนบ่ากว้าง ลมหายใจที่มีกลิ่นไวน์อ่อนของกันและกัน ทำให้กานต์พงศ์เคลื่อนเข้าหาใบหน้าของเธอช้า ๆ
“อย่าค่ะ” ทว่ารวิกานต์เบี่ยงกายหลบเสียก่อน ก่อนคำพูดชัดเจนจะตามมา
“วิคิดว่ามันเร็วเกินไปที่เราจะทำอะไรแบบนี้ และอีกอย่าง...”
“อีกอย่าง...อะไรครับ” กานต์พงศ์มองนิ่ง แต่ทว่ารอคอยอยู่ในที
“วิรู้นะคะว่ากานต์ไม่ได้มีแค่วิ วิเข้าใจว่าคุณแค่สนุก แต่ถ้าหากคุณไม่คิดจะหยุดวิคิดว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้ เพราะวิไม่อยากใช้ผู้ชายของวิร่วมกับใคร”
คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาวทำกานต์พงศ์นิ่งอึ้ง เป็นอีกครั้งที่ได้รับรู้ว่ารวิกานต์ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเล่น ๆ ด้วยได้ และถ้าเขาฉลาดพอก็ควรจะหยุด
__________________________________________
จ้า พ่อคนฉลาด
นักอ่านขา ทนคุณกานต์ไปก่อนนะคะ คนเลวยังไงก็จะได้รับผลงานแน่นอนค่ะ!!
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
วันนี้ไรต์จัดการส่งไฟลต้นฉบับไปรอพิมพ์แล้วนะคะ เรื่องนี้พิมพ์ตามยอดจองนะคะ ยังสามารถจับจองได้ค่ะ มีขอที่ระลึกเป็นโปสการ์ดให้กับนักอ่านทุกท่าน รายละเอียดตามภาพเลยนะคะ ^^
วอนรักฉบับ E-book พร้อมโหลดแล้ว ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญ นามปากกาสำหรับนวนิยายโรมานซ์ค่ะ
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น