คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 4 อ้อมกอดแรก [1]
4
อ้อมกอดแรก
วิมลกานต์ขยับพลิกกายนอนตะแคง หลังจากที่บทรักเร่าร้อนผ่านพ้นไปอีกครา
ขบกัดปากตัวเองเมื่อเผลอส่งเสียงครางเพราะความเสียดจุกกลางร่างกาย
มือยกขึ้นลูบเบา ๆ
ตรงตำแหน่งหน้าอกซ้ายที่กำลังเต้นรัว โชคดีที่อาการไม่กำเริบขึ้นมา
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าและออก ราวกับจะปลอบให้มันปกติตามเดิม
พลันความรู้สึกบางอย่างก็แทรกเข้ามา
เมื่อได้รับรู้ว่าได้ทำอะไรลงไป น้ำใสรื้นขึ้นมาจนต้องกะพริบตาถี่ไล่มันไป
เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง
ทั้งที่เธอทำมันดีมาโดยตลอดหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น...
"คิดอะไรอยู่"
เสียงถามดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกันกับที่ร่างกายถูกสวมกอด
"ปล่อยค่ะ"
"ไม่" คำตอบของเขาทำหญิงสาวหันมอง
กานต์พงศ์นึกชอบใจที่ได้เห็นดวงตาคู่นั้นวาววับ เลยกดจมูกลงบนแก้มของเธอ
หญิงสาวตาโต ดวงตาวาวยิ่งขึ้นกว่าเดิม
กานต์พงศ์หัวเราะแล้วปล้ำกอดคนที่เริ่มดิ้นแล้วบอกเสียงนุ่ม
"ก็อยากกอด
ขอกอดหน่อย" เพียงแค่นั้นคนใต้ร่างก็นิ่งเงียบไป
ชายหนุ่มไม่รู้หรอก
ว่าคำพูดนั้นได้ทำให้คนฟังใจเต้นแรง
กอด...
ที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมันจากใคร
กอด... ที่เธอเคยอยากให้ใครสักคนกอด
กอด... ที่เธอเพิ่งได้ประจักษ์แก่ใจว่ามันอุ่นขนาดไหน
วิมลกานต์เพิ่งรู้ว่ากอดทำให้รู้สึกอุ่น แต่คนเราจะรู้สึกกับคนแปลกหน้าต่อกันได้แบบนี้เลยหรือ
เป็นกันทุกคนหรือเปล่า
หรือเป็นแค่เธอที่ใจง่าย...
หรือเพราะร่างกายไม่เคยได้รับสัมผัสจากใคร จนยอมเขาอย่างง่ายดาย
โหยหาอย่างน่าอาย...
"คิดอะไรอีกแล้ว"
ครานี้เพราะมัวแต่คิด ร่างกายจึงถูกจับพลิกหันเข้ามาหาโดยง่าย
"เจ็บมากเลยเหรอ"
กานต์พงศ์ตีความไปแบบนั้น เพราะน้ำใสที่เกาะตรงหางตาของเธอ
ความรู้สึกแปลกเกิดขึ้นกับใจอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
และโดยที่ไม่รู้ตัวเขาก็ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใคร
วิมลกานต์มองนิ่งเมื่อมือหนาปาดไล้น้ำตาที่หยดลงมา
ก่อนจะยิ่งไหลลงมา นานเข้าก็เริ่มสะอื้น
กานต์พงศ์ทำอะไรไม่ถูก
"ถ้าไม่อยากให้กอด..."
"กอดอีกหน่อยได้ไหม แค่...อีกสักพัก"
ดวงตาของคนขอเต็มไปด้วยความอ้างว้าง โดดเดี่ยว กานต์พงศ์ประจักษ์แก่ใจในนาทีนี้ว่าเธอไม่ได้โหยหาความปรารถนาเช่นที่เขาต้องการ
ในแง่ของธุรกิจเขาคิดว่าไม่ควรทำ
วิมลกานต์ต้องการในสิ่งที่เขาไม่เคยคิดให้...
"ไม่ได้เหรอ"
แต่ครั้นเสียงเศร้าเอ่ยถาม น้ำตาหยดแหมะลงบนหลังมือของเขากานต์พงศ์ก็ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำอีกครา
เขากอดเธอ ร่างกายนิ่งงันไปชั่วขณะหนึ่งเมื่อคนถูกกอดโถมตัวกอดเขาแน่นยิ่งกว่า ราวกับโหยหามันมาแสนนาน
กานต์พงศ์นิ่งคิด
ยิ่งอยากรู้ว่าอะไรกันทำให้หญิงสาวที่เขาคิดว่าไม่แยแสต่อโลกคนนี้เป็นแบบนี้
วิมลกานต์ทำให้เขานึกอยากรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอ
ความคิดมากมายวนเข้ามาในหัวของกานต์พงศ์ แต่ครั้นได้ยินเสียงหนึ่งเข้ามามันก็หายไป
รอยยิ้มผุดขึ้นบนปากได้รูปเมื่อมองเจ้าของที่มาของเสียง
เธอหลับไปแล้ว
ลมหายใจสม่ำเสมอคือสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดี
กานต์พงศ์จัดท่าทางของเธอให้นอนหนุนอกของเขา จมูกโด่งคมกดลงบนเส้นผมของคนหลับใหล
โอบกอดเธอตอบเมื่อคนที่หลับใหลโอบรัดช่วงเอวของเขา
กานต์พงศ์รู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้สูดดมกลิ่นกายหอมอ่อน
และความผ่อนคลายก็ทำให้เขาเริ่มเคลิบเคลิ้ม ร่างกายที่เหนื่อยล้าพากันปิดสวิตช์จนหลับตามหญิงสาวไปด้วยอีกคน
___________________________________
คุณกานต์จะรู้ไหมว่าคุณกานต์คือเจ้าของอ้อมกอดแรกของมล
T___T
มลไม่เคยมีใครให้กอดเพราะอะไร ฝากติดตามไปด้วยกันนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
 |
|
 |
|
วอนรักหนังสือหมดแล้วเลยเปิดจองอีกครั้ง ตอนนี้เปิดจองแล้วนะคะ พรีเมี่ยมถึงวันที่ 7 เมษาค่ะ รับของที่ระลึกเป็นกระเป๋าผ้าใส่หนังสือนิยายได้ + โปสการ์ด หลังจากนั้นรับของที่ระลึกเป็นโปสการ์ดค่ะ รายละเอียดในการจองโอนหนังสือตามภาพด้านล่างเลยค่ะ
จิบิสุดน่ารัก ของแถมเป็นกระเป๋าผ้า + โปสการ์ดสำหรับนักอ่านที่จองภายในวันที่ 7 เมษา หลังจากนั้นจะมีโปสการ์ดให้นักอ่านทุกท่านค่ะ
ปกเล่มเรื่องวอนรักค่ะ
ขอฝากผลงาน E-book เรื่องอื่น ๆ ด้วยค่ะ
 |
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
ความคิดเห็น