คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 3 คืนวันอันโหดร้าย ขอแค่ข้างกายยังมีกันและกัน [2]
ดวงตาคู่คมมองรวิกานต์นิ่ง
ลมหายใจของเธอยังคงขาดห้วงไม่ใคร่ปกติ
มือของเธอยังคงตระกองกอดร่างของมารดาเอาไว้
ปกป้องข่มความรู้สึกภายในเอาไว้แล้วเดินเข้าไปหา
สุดท้ายแล้วการยอมรับความจริง
แม้ว่ามันจะเจ็บปวดสักเพียงใดแต่นี่คือหนทางที่ดีที่สุดสำหรับเธอ...
มือทั้งสองของปกป้องวางลงบนบ่าบอบบาง
ร่างของรวิกานต์สะดุ้งเล็กน้อย
ก่อนดวงตากลมโตจะช้อนขึ้นมองสบกับดวงตาของเขา
"พี่ป้อง..."
หญิงสาวเรียกแล้วส่ายหน้าให้เขา
ในยามที่ปกป้องปลดมือบางออกจากร่างที่ไร้ลมหายใจ แววตาคู่โตเหม่อลอยเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเสียใจ
“ฮึก...
ป้าปิ่น...” หญิงสาวส่ายหน้าแรงๆ อีกครา ดวงตามองไปยังร่างของคนบนเตียง
ยังคงไม่อาจยอมรับกับความเป็นจริงได้
ทว่าปกป้องกลับไม่ยอมให้เธอทำตามความต้องการ
มือหนาคว้าใบหน้านั้นเข้ามาซุกลงกับอกกดเอาไว้จนแน่น
"พอได้แล้ววิ..."
ร่างในอ้อมแขนสั่นเทาจากแรงสะอื้นชะงักงันอยู่กับอกของเขา "พอแล้ว...." ก่อนจะปล่อยโฮออกมาเมื่อเริ่มรับรู้ความเป็นจริงได้จากถ้อยคำของเขา
มือบางคว้าเนื้อผ้าข้างเอวของเขาเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วยึดกำจนแน่น
มืออีกข้างหนึ่งของปกป้องวางลงบนแผ่นหลังบอบบาง
ก่อนจะค่อยๆ ลากขึ้นลงปลอบประโลมคนในอ้อมกอด
เป็นนานที่เสียงร้องไห้ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
กระทั่งเหลือเพียงแรงสะอื้นแผ่วๆ
ปกป้องจับบ่าบอบบางเอาไว้ทั้งสองข้าง
ดันร่างของเธอออกจากอก เส้นผมที่เคยนุ่มสลวยพันกันจนยุ่งเหยิง
เปียกชื้นไปด้วยรอยน้ำตา นิ้วเรียวเก็บเกี่ยวมันไปทัดกับใบหู
ดวงตาคู่คมจ้องมองดวงตาทั้งสองข้างของเธอที่บัดนี้แดงก่ำ เป็นอีกคราที่นิ้วมือปาดไล้น้ำใสออกจากใบหน้านวล
“...” รวิกานต์มองเขานิ่ง ด้วยสัมผัสที่ได้รับและแววตา...
ที่เธอไม่เคยเห็นมันมานาน นานมากในความรู้สึกของคนรอคอย...
เนิ่นนานจนคิดว่าไม่มีโอกาสจะได้เห็นมันอีกแล้ว
“พี่ป้อง...” เพราะแววคู่นี้ ท่าทีแบบนี้ทำให้อยากมีความกล้า...
ความกล้าที่จะเอ่ยบอกถึงสิ่งที่อยู่ภายในใจ
ทั้งหวาดหวั่น ทั้งหวาดกลัว
จะอยู่อย่างไรเมื่อคนที่รักเธอจากไปแล้ว ท่านจากกันไปโดยที่เธอไม่ทันได้ร่ำลา
มันเร็วเกินไป เร็วเกินกว่าจะรับได้ไหว...
"วิ ฟังพี่..."
มือของปกป้องลูบเบาๆ ตรงสองข้างแก้ม
ตรึกตรึงสายตาที่เผยความรู้สึกมากมายเอาไว้
รวิกานต์จ้องมองนิ่ง
ครั้นรอยยิ้มอ่อนโยนที่โหยหามาเนิ่นนานปรากฎขึ้น หญิงสาวก็พลันนิ่งงัน
ราวกับความรู้สึกหนักอึ้งมากมายที่มีลดลงไปกว่าครึ่ง
"พี่..."
เอ่ยได้เพียงได้แค่นั้น
ดวงตาทั้งสองข้างก็พลันปิดลง
ก่อนจะรับรู้ได้ถึงสัมผัสอบอุ่นบริเวณดวงตาทั้งสองข้างของเธอ
รวิกานต์ซึมซับสัมผัสที่ได้รับ
น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินออกมา
ก่อนจะรับรู้ได้ว่าเป็นอีกคราที่ปากของเขาแตะลงตรงแก้ม
ราวกับก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายได้รับการปลอบประโลม
ความหนักอึ้งอึดอัดที่มีคล้ายจะมลายหายแทบทั้งหมด เธอไม่อยากลืมตา
อยากหยุดเวลาเอาไว้
กลัวเหลือเกินว่าความอบอุ่นที่ได้รับอยู่นี้จะหายไป
ทว่ากฎของเวลามันมักจะเคลื่อนไปข้างหน้าอยู่เสมอ
รวิกานต์ข่มความหวาดกลัว ในยามที่สัมผัสของเขาผละห่าง หญิงสาวก็เลือกเผชิญหน้ากับเป็นจริง
"พี่ป้อง..."
หัวใจของรวิกานต์เต้นถี่รัว ดวงตาคู่โตจ้องมองรอยยิ้มอ่อนโยนจากคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง ปกป้อง...คนที่เธอรักหมดใจ...
“วิ..."
"...!"
"วิยังมีพี่นะ...”
ราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน
ราวกับเวลาที่ไม่สามารถหยุดเดินนั้นไม่ขยับเคลื่อน
"พี่ป้อง..."
หญิงสาวเรียกร้องชื่อเขาราวกับไม่แน่ใจ
"วิยังมีพี่...
พี่ยังอยู่กับวิ"
ทว่าในนาทีต่อมาความไม่แน่ใจกลับหายไปสิ้นถ้อยคำยืนยันจากคนตรงหน้านำพาความตื้นตันมาสู่ใจ
ยิ่งรอยยิ้มปลอบโยนที่มอบให้กันอีกคราราวกับว่าเขาคือพี่ป้องคนเก่า
“พี่ป้อง... ฮือ ๆ
พี่ป้องขา” รวิกานต์โผเข้ากอดพี่ป้องของเธอเอาไว้แน่น
ร้องไห้เสียงดังกับอกแกร่ง ราวกับว่ากลัวพี่ป้องของเธอจะหายไป
ปกป้องนิ่งงันกับสัมผัสที่ถาโถมเข้าใส่
รับรู้ได้ว่าร่างที่เขาโอบกอดอยู่สั่นระริกไปทั้งร่าง
มือทั้งสองข้างประทับลงบนแผ่นหลังบอบบางก่อนจะโอบกอดเธอเอาไว้แน่นให้เธอได้มั่นใจว่าไม่ได้อยู่เพียงลำพังบนโลกใบนี้
ก่อนดวงตาคู่คมจะมองไปยังร่างของคนบนเตียง
แม้ใบหน้านั้นจะซีดเซียวแต่คล้ายจะมีรอยยิ้มเกิดขึ้น ท่านคงจากไปอย่างสงบ
ปกป้องยิ้มออกมา
ก่อนจะแนบใบหน้าลงกับกลุ่มผมนุ่ม
เพราะความสูญเสียที่เกิดขึ้น
เพราะความเจ็บปวดเสียใจของรวิกานต์ หรือจะด้วยอะไรก็ตามแต่
เขาไม่อยากหาเหตุผลว่าเพราะอะไร นาทีนี้ชายหนุ่มขอละวางเรื่องราวทุกอย่าง
เพื่อรักษาหัวใจของคนที่มารดาฝากฝังเอาไว้กับเขาให้ดีที่สุด...
ผ่านมาหลายวันแล้วที่รวิกานต์ยังไม่ได้กลับไปทำงานดังเดิม หญิงสาวปิดการสื่อสารทุกช่องทางเพื่ออยู่กับคนที่เธอรัก วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอจะใช้เวลาอยู่กับคนที่เธอรักเช่นกัน
เนื่องจากป้าปิ่นของเธอไม่ได้มีญาติพี่น้อง
หรือสมาชิกครอบครัวที่ไหนหลงเหลืออยู่
เว้นก็แต่ปกป้องซึ่งเป็นสมาชิกครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวของท่าน
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจทำพิธีเผาศพท่านอย่างเรียบง่ายที่บ้านเกิด
ทว่าแม้จะไม่มีญาติพี่น้อง
แต่ความดีของป้าปิ่นของเธอนั้นทำให้เพื่อนบ้านหลายคนที่ทราบข่าวต่างพากันมาแสดงความเสียใจต่อการจากไปของป้าปิ่นอย่างสุดซึ้ง
รวิกานต์ได้รู้ซึ้งถึงประโยคของท่านที่เคยพร่ำสอนเธอ
เมื่อสิ้นอายุขัย
กายจากไปแต่ความดีจะยังคงอยู่ในใจของผู้คนที่ยังอยู่เสมอ
วันนี้ป้าปิ่นของเธอทำให้ประจักษ์ถึงความจริงข้อนี้แล้ว
ยังไม่เพียงแสดงความเสียใจ หลายคนอยากจัดสวดอภิธรรมแก่การจากไปของท่านแต่ปกป้องไม่ต้องการ
เพราะมารดาผู้ชอบความสงบบอกกับเขาว่าท่านไม่ต้องการ
การจากไปอย่างสงบไม่ทำให้ผู้อื่นต้องเหนื่อยยากนั่นต่างหากคือความต้องการที่แท้จริงของท่าน
เพื่อนบ้านทุกคนเข้าใจดี
วันนี้ปกป้องจึงได้ทำในสิ่งที่ท่านเคยฝากฝังกับเขาเอาไว้
เรือหางยาวแล่นออกมาไกลพอสมควรจากชายหาด
ตามความต้องการของปกป้อง รวิกานต์จับโกศในมือเอาไว้มั่น ดวงตาคู่สวยมีน้ำใสรื้นคลอ ก่อนจะกระพริบตาถี่ไล่มันออกไป
เธอไม่อยากให้คนที่จากไปต้องกังวล หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานรวิกานต์ก็คิดได้ว่าป้าปิ่นของเธอท่านควรจะจากไปอย่างสงบสุข
ป้าปิ่นของเธอเป็นคนดี
ท่านควรจะมีความสุขที่สุดไม่ว่าอยู่แห่งหนใดก็ตาม...
ข้างกายรวิกานต์มีร่างกายกำยำที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงคล้ายตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง
แต่กระนั้นมือของเขาก็ยังทำหน้าที่จับกางร่มที่พกมากันแดดเอาไว้มั่น ในบางมุม
ในยามที่เขาดูแลกันเช่นนี้เขาช่างเหมือนป้าปิ่นของเธอเหลือเกิน
ดวงตาคู่คมของปกป้องมองผืนน้ำที่สงบนิ่ง
เขามีเพียงมารดาที่เป็นสายเลือดเดียวของเขามาเนิ่นนาน ท่านเคยเล่าให้ฟังว่าบิดาของเขาเสียชีวิตตั้งแต่ที่เขายังอยู่ในท้องของท่าน
มาบัดนี้ท่านจากเขาไปอีกคน ความอ้างว้างที่ไม่คิดว่าจะรู้สึกพลันเกิดขึ้นกับใจเมื่อประจักษ์ถึงความสูญเสีย
แต่ครั้นคนข้างกายวางมือทาบทับลงบนมือข้างหนึ่ง
ดวงตากลมโตสบตาเขาและยิ้มให้กันทั้งที่ดวงตาบวมช้ำ ชายหนุ่มก็รู้สึกอุ่นในใจขึ้นมา
เถอะ... ขอแค่ยามนี้เท่านั้น ขอให้เขาทำตามใจตัวเองบ้างโดยไม่ต้องคิดอะไรอื่นอีก
ชายหนุ่มยิ้มบางตอบกลับไป ก่อนจะจับมือนั้นของเธอไว้
แล้วมืออีกข้างก็กระชับร่มในมือเอาไว้แน่นขึ้นไปอีก เพราะคำสอนสั่งของคนที่จากไป หรือเพราะอะไรก็ไม่ทราบได้ วันนี้เขารู้สึกอยากดูแลหญิงสาวข้างกายให้ดีที่สุดแบบที่มารดาของเขาเคยทำ
สองหนุ่มสาวตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง กระทั่งเรือเริ่มชะลอ และถูกหยุดลงในที่สุด
มีเพียงระลอกคลื่นตามธรรมชาติเท่านั้นที่ทำให้เรือคลอนแคลนเบาๆ ปกป้องเป็นฝ่ายน้ำโกศมาถือเอาไว้เสียเอง คนขับเรือเดินเข้ามาหาทำหน้าที่เป็นคนกางร่มแทนปกป้องเพื่อให้ทั้งสองคนได้อำลาคนที่รักเป็นครั้งสุดท้าย
เถ้ากระดูกปลิดปลิวไปตามสายลม ก่อนจะหยดร่วงลงสู่ผืนน้ำทะเลด้วยมือของปกป้อง
ส่วนรวิกานต์โปรยดอกไม้กลิ่นหอมที่ท่านโปรดปราน
ดอกมะลิสีขาวบริสุทธิ์ปลิดปลิวไปตามลงก่อนจะร่วงลงสู่ผืนน้ำตามไป
ท่านชอบทะเล ท่านชอบความสวยงามและความสงบของมัน ท่านเคยบอกกับเธอว่าถึงแม้ทะเลอาจจะมีคลื่นลมที่เราอาจตั้งตัวรับได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่มันก็เป็นสัจจะธรรม เหมือนปัญหาอุปสรรคในชีวิตที่เลี่ยงได้และเลี่ยงไม่ได้...
แต่เราทุกคนมีหน้าที่ที่จะต้องประคับประคองสติของตน
เพื่อที่ให้ชีวิตอยู่ในครรลอง เดินในหนทางที่ถูกที่ควร
เป็นชีวิตที่ดีที่สุด...
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่รักวิ ดีกับวิเสมอมา...” ยังจำได้ดีถึงวันวาน ทุกคำสอนสั่งของท่าน
รวิกานต์เคยทำตัวไม่น่ารัก แต่สองมือของท่านกลับโอบกอดเธอด้วยความรัก มีแต่คำว่าอภัย ใส่ใจ ห่วงใย และรักเธอด้วยใจบริสุทธิ์ด้วยหัวใจที่ดีงามของท่าน
หากไม่มีป้าปิ่นในวันนั้น รวิกานต์คงหลงทางอยู่ในโลกใบกว้างนี้แล้ว...
“หลับให้สบายนะครับแม่ ผมเองก็ภูมิใจที่มีแม่เป็นแม่” ชายหนุ่มบอก เขาไม่ได้เอ่ยคำรัก เพราะทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ปกป้องรู้ดีว่าสิ่งที่กระทำต่อกันท่านสามารถรับรู้ได้ถึงความรักที่เขามีให้เสมอ
สองหนุ่มสาวเอ่ยความในต่อคนที่จากไป
ดวงตาสองคู่มองเถ้ากระดูกที่ปลิดปลิวผสานกับดอกมะลิกลิ่นหอมอยู่บนผิวของน้ำทะเล
แสงแดดวิบวิบสาดส่องลงมากระทบอย่างงดงาม...
ชายหนุ่มคว้ามือของคนข้างกายมาผสานเอาไว้กับมือหนา
ร่างของรวิกานต์ขยับเข้าหา ก่อนจะวางใบหน้าลงบนอกแกร่ง
กระชับมือที่ถูกประสานเอาไว้เบาๆ
อยากให้พี่ป้องของเธอได้รู้เอาไว้ถึงแม้ป้าปิ่นจะจากไป
แต่เขาจะยังมีเธออยู่กับเขาเสมอ...
________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 8 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น