คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 5 สอนรัก [1]
5
สอนรัก
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่วิมลกานต์มาพักอยู่ในรีสอร์ตของกานต์พงศ์ จากวันนั้นกานต์พงศ์ก็หายหน้าไป แต่ทว่ามีโน้ตเขียนฝากไว้พร้อมกับบัตรเครดิตที่แนบเอาไว้ให้
ในนาทีแรกที่เห็นมันทำเธอรู้สึกใจหาย ทว่าเมื่อได้อ่านข้อความที่แนบมาความคิดมากมายในทางที่ไม่ดีก็มลายหายไป
"ผมมีงานด่วน คงไม่อยู่ทั้งอาทิตย์ อยากออกไปไหน ซื้ออะไรใช้บัตรได้เลย อ๊ะ! คิดมากอยู่ละสิ ไม่เอาน่า ยิ้มหน่อย ยิ้มกว้าง ๆ ^_^
คุณจะไม่ใช้ก็ได้หากไม่สบายใจ
แค่อยากจะบอกว่าผู้ชายที่ดีควรจะเปย์ผู้หญิงของเขา และแค่นี้ขนหน้าแข้งผมก็ไม่ร่วง
แล้วจะซื้อของฝากกลับไปให้นะครับ"
วิมลกานต์ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเผลอยิ้มทุกทีเมื่อนึกถึงข้อความเหล่านั้น และแน่นอนว่าเธอฉลาดพอที่จะให้เขาเพย์ตามที่ชายหนุ่มต้องการ
ในเมื่ออยากเพย์ดีนักเธอก็จะจัดให้!
เธอใช้มันไปกับอาหารที่ต้องรับประทานเป็นประจำทุกวัน และที่เยอะสุดก็เป็นของเล่นให้เจ้ากีวี่ ลูกบอลสีสดและตุ๊กตารูปปลาทูดูเหมือนจะถูกใจมันที่สุด นอกจากนี้วงเงินไม่จำกัดของบัตรเครดิตเธอยังเอามันมาใช้ในเรื่องงาน เหตุผลเพราะช่วงนี้เธอจน และเจ้าโน้ตบุ๊กเพื่อนรักดันมามีปัญหา
ดับตายเป็นเศษเหล็กชิ้นเก่า ดีที่ว่าเธอบันทึกลงดราฟก์ของเว็ปออนไลน์
งานทุกอย่างจึงอยู่ครบถ้วน
วิมลกานต์เลยใช้โอกาสนี้จากบัตรของเขาเพย์โน้ตบุ๊กเครื่องใหม่ แต่คิดว่าเงินในส่วนนี้จะทยอยคืนหากได้ลงขายนวนิยายเป็นเรื่องเป็นราว
พอนึกถึงเรื่องงานแล้ววิมลกานต์ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
เธอรู้สึกว่าตัวเองเขียนงานได้ดีขึ้นหลังจากมาอยู่ที่นี่
แน่ละ...ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะบรรยากาศของสถานที่แห่งนี้ เขียนงานไปฟังเสียงน้ำไหล พักสายตาด้วยการดูปลาสวยงาม หรือผ่อนคลายด้วยการแช่เท้าลงในน้ำ อะไรเหล่านี้อาจจะมีส่วนช่วย
ทว่าความคิดเห็นที่ได้รับจากนักอ่านที่ส่งมามันทำให้เธอคิดว่าอาจจะไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้อย่างเดียว
และยิ่งนึกถึงดวงหน้าก็ยิ่งร้อนผ่าว
นักอ่านโดยส่วนใหญ่บอกว่าเธอเปลี่ยนไปโดยเฉพาะฉากอินเลิฟของคู่พระนางหรือฉากเลิฟซีน!
วิมลกานต์เองก็รู้สึกว่าเธอเขียนมันได้ดีทั้งที่ก่อนหน้านี้ติดขัด และดูเหมือนจะขัดใจนักอ่าน
หญิงสาวคิดว่ามันมีส่วน แม้ใบหน้าจะร้อนวูบวาบและนึกถึงสัมผัสของเขาในทุกคราที่ลงมือเขียนแต่เธอก็ยังแอบใช้มันเพื่องานของเธอ...
“ติ๊ง...ติง” เสียงออดดังขึ้น วิมลกานต์เด้งตัวขึ้นเพื่อจะดูว่าใคร แต่ครั้นตรงไปที่ประตู ประตูก็ถูกผลักเข้ามา!
“ตกใจหมดเลย!” เป็นกานต์พงศ์เจ้าของที่พักอาศัย ชายหนุ่มไม่ตอบคำใด นอกจากส่งยิ้มให้และทิ้งของทั้งสองมือลงบนพื้นห้อง ก่อนจะตรงเข้ากอดคนที่เขานึกถึงตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่ต่างประเทศ
“คิดถึงจัง”
วิมลกานตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดที่เริ่มรู้สึกคุ้นเคย สัมผัสที่จู่โจมเข้ามาหาอย่างรวดเร็วทำเธอตั้งรับไม่ทัน ปลายคางวางบนไหล่กว้าง ตลอดลำตัวแนบไปกับร่างกายกำยำ
“คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”
เขาถามเมื่อผละจากกอด เปลี่ยนมาเป็นจ้องมองนิ่ง หญิงสาวไม่ตอบคำใด แต่ว่าไปอีกอย่าง
“คุณเหนื่อยไหม หิวหรือเปล่าฉันทำกับข้าวเอาไว้” คนบอกพูดเสร็จก็หันหลังหนี
กานต์พงศ์ยิ้มมุมปากให้กับอาการของเธอ เมื่อกี้เขาเห็นว่าหญิงสาวหน้าแดง แค่นั้นก็เป็นคำตอบที่น่าพอใจแล้วสำหรับเขา
เป็นอีกครั้งที่กานต์พงศ์รู้สึกชอบ หญิงสาวที่เขาเจอแต่ละคนพูดเก่ง ขยันเอาอกเอาใจจนบางทีก็มากเกินไป แต่วิมลกานต์ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น
แต่กระนั้นการแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติของเธอเมื่อครู่ก็บอกความรู้สึกของเธอได้ชัดเจนยิ่งกว่าเสียอีก
กานต์พงศ์ลอบมองหญิงสาวที่หายเข้าไปในมุมห้องครัวทั้งที่ยังไม่ได้คำตอบว่าเขาหิวหรือไม่ ชายหนุ่มถอดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก ก่อนจะเก็บของที่หล่นลงบนพื้นวางไว้กองรวมกัน ก่อนจะหันมองโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างไว้
ครั้นเห็นว่ามันคือโพรแกรมไมโครซอฟเวิร์ด และมันคืองานเขียนของเธอ เขาก็ไม่รอช้าที่จะดู และยิ่งเห็นว่ามันคือฉากใดมุมปากก็ยกยิ้มขึ้น ชายหนุ่มนั่งลงอ่านด้วยใจจดจ่อ
วิมลกานต์กลับมาหาชายหนุ่มในมุมที่เธอนั่งทำงานก่อนหน้านี้
ทว่ากลับไร้ร่างของเขา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างหายไป!
“โน้ตบุ๊ก!”
วิมลกานต์จะไม่ตกอกตกใจขนาดนี้
หากว่าก่อนหน้านี้เธอจำไม่ได้ว่าตัวเองกระทำสิ่งใดอยู่ ไฟล์งานเขียนเธอเปิดทิ้งไว้ และฉากที่กำลังเขียนคือฉากเลิฟซีนแสนดุเดือด!
“คนบ้า นิสัยไม่ดี!”
หญิงสาวเดินแกมวิ่งหากานต์พงศ์ไปทั่วบ้าน
ก่อนจะทันเห็นว่าเขากำลังนั่งจ้องจออยู่ที่มุมสระน้ำที่มีเหล่าฝูงปลาช่วยให้เธอผ่อนคลาย
“คุณ!”
เสียงเรียกทำให้กานต์พงศ์หันไปมอง
เขายิ้มล้อเลียนให้หญิงสาวแล้วหันกลับไปหาโน้ตบุ๊กต่อ
ทั้งที่เขาอ่านในสิ่งที่อยากรู้จบลงไปแล้ว
“หยุดนะ!”
คนสั่งแหวบอกเสียงเขียว คว้าเอาโน้ตบุ๊กในมือของเขาไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อจัดการป้อนคำสั่งปิด หญิงสาวก็ยืนนิ่งหน้าบึ้งตึง สลับแดงก่ำค้ำหัวเขาอยู่
ถ้าเท้าสะเอวด้วยอีกหน่อยคงแปลกตาไปอีกแบบ
“นิสัยไม่ดี
แอบอ่านของคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง” ว่าเสร็จก็จัดการพับจอ เอามันแนบอกอย่างหวงแหน
กานต์พงศ์ทันเห็นมือไม้ที่สั่นของเธออีกด้วย
“ไม่ต้องหวงขนาดนั้นก็ได้
เพราะว่าผม... อ่านไปหมดแล้ว”
“คุณ!” วิมลกานต์เพิ่งประจักษ์แก่ใจตอนนี้เองว่ามันสายไปเสียแล้ว...
กานต์พงศ์มองท่าทีหมดอาลัยตายอยากของเธอ
ก่อนจะฉวยเอาโน้ตบุ๊กที่แทบจะร่วงหล่นจากมือเพราะเจ้าของของมัน
หญิงสาวยินยอมให้เขาเอามาแต่โดยดีแตกต่างกับก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
กานต์พงศ์ใช้โอกาสนี้ดึงมือของคนที่ยืนอยู่โดยเร็ว
“ว้าย!”
การที่ต้องมานั่งแหมะลงบนตักแกร่งทำให้วิมลกานต์ได้สติคืนมาอีกครา
หญิงสาวดิ้นขลุกขลักไม่ยอมอยู่เฉยส่วนหนึ่งเพราะกำลังงอนเขา
“ผมเพิ่งรู้นะว่างานเขียนของคุณมีอะไรดี
ๆ ตั้งหลายอย่าง”
“...” ครานี้คนฟังนิ่งพลัน
รอฟังด้วยใจจดจ่อ
“ผมว่ามัน...”
เสียงคนพูดพร่าเบากระซิบลงข้างใบหู ก่อนจะป้อนลมร้อน ๆ ใส่เข้ามาจนต้องย่นคอหนี
“ตื่นเต้นดี
แต่มันจะตื่นเต้นได้มากกว่านี้อีกรู้ไหม ให้ผมช่วยนะ...”
“อื้อ!”
ครานี้ใบหูนุ่มถูกขบกัด แค่นั้นยังไม่พอ เอวคอดกิ่วถูกโอบรัดกอดลูบไปทั้งลำตัว
“คุณ...อือ...” ครั้นหันไปหาเพื่อห้ามปราม
ริมฝีปากก็ถูกปิดแนบลงมา
กานต์พงศ์สูบเอาทุกอย่างที่เขาคิดถึง
ไม่ว่าจะเป็นความหอมหวานจากริมฝีปาก เขาสัมผัสมันอย่างอ่อนโยนทั้งที่กระหายอยาก
แต่เป็นเพราะริมฝีปากนุ่มที่ตอบสนองกลับมาอย่างไร้เดียงสาแต่ทว่ากระตือรือร้นอยู่ในที
“ผมคิดถึงคุณ คิดถึงที่สุด...”
เขาบอกเมื่อละจากปากหวาน มายังซอกคอกรุ่น สูดดมกลิ่นกายสาว
มือไม้ไล้ลูบไม่อยู่นิ่ง กลิ่นหอมราวดอกแก้วจากวิมลกานต์ช่างไม่เหมือนใคร
___________________________________________________
คนนิสัยไม่ดีแอบอ่านของมลยังไม่พอ ยังจะหัวหมอจับมลกินอีกแล้ว
เหมือนมลของเราจะโดนจับกินอีกแล้วค่า >//<
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
หนังสือเปิดจองอยู่นะคะ ฝากผลงานด้วยค่ะ
หนังสือเล่มตัวอย่างมาถึงไรต์แล้วนะคะ สามารถติดตามการอัปเดตได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
ขอฝากอีบุ๊กด้วยค่า วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยค่ะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า ^^
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ผลงานอีกนามปากกา ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ค่ะ
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น