รักที่เป็นไปไม่ได้ของยัยน่าจืด

                                        บทที่ 1

            "หวัดดี  นาตะ"^-^
            "หวัดดี  เอมิ"^-^
            เอมิเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่เด็กเรารู้จักกันมาตั้งแต่ยังอายุแค่เพียงเก้าขวบและตอนที่เจอเอมิครั้งแรกฉันก็เชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นทอมแน่เพราะตอนนั้นเอมิกำลังจีบรุ่นพี่ป.6อยู่มันก็แหงล่ะเพราะโรงเรียนฉันเป็นหญิงล้วนนี้หน่าก็ต้องมีทอมเยอะเป็นธรรมดาขนาดฉันยังเคยเป็นทอมเลยต้องมาหมดลิตเพราะผู้ชายคนเดียวตั้งแต่นั้นมาฉันก็เลยเป็นคนที่เกลียดผู้ชายเข้าไส้เลยละเอาเถอะเฮ้อ....พูดแล้วมันเซ็ง
            แต่อยู่ดีๆเอมิก็พูดขึ้น  ขัดจังหวะคนเล่าอยู่เลยกำลังมัน
            "นาตะ  คนนั้นใช้เนมิป่ะ"
            เฮ้อ...พูดขึ้นมาเลื่อยเปื่อยคนเขาจะรู้ด้วยม้ายยยยยยยยยย
            แต่ก็ต้องคิดแต่ในใจคนมันไม่กล้าพูดนี้หน่าทำไงได้
            "นาตะใช้คนนั้นปะ"ฉันชี้ไปให้เอมิดูและแล้ว......ก็....
            "ไม่ใช้คนนั้นสักหน่อย  คนที่ใส่ชุดนักเรียนอ่ะ"
            โอ้..ได้โปรดเถอะเอมิคนทั้งโรงเรียนเขาก็ใส่หมดแหละชุดนักเรียนน่ะ
            "เออ...เอมิคนทั้งโรงเรียนเขาก็ใส่ชุดนักเรียนเหมือนกันแหละ"
            "เหรอจะ....นั้นไงนาตะ  เนมิเดินมาแล้วแต่เอะ...ทำไมเนมิเดินมากับใครอะคนที่เดินมาน่ารักสะด้วยว้าว..."
            "พอเลยนะ..พอเลยเขาอาจเป็นเพื่อนเนมิก็ได้  อย่าลิคิดจีบ"
            "ไงทำงี้ละ"
            "เพราะฉันจะจีบแล้วนะสิ"หึหึ...ดูน่าเอมิดิตอนนี้ดิ   งงเป็นไก่ตาแตกเลย5555+
            "นี้เธอขำไรฉันฮะ...ฉันไม่ขำด้วยนะเฟ้ย"
            "จ้า......เอมิสุดหล่อ"
            "ไม่ต้องมาชมเลยพอเลยเนี้ย"
             โอ้ยยยย    โอ้ม้ายยยยยน้าไหนกล้ามาตีไหล่ฉานนนนนนนน
            "ว่าไงนาตะไม่ได้เจอกันตั้งนาน"เฮ้อดีนะที่เป็นคนไม่ใช้ผีเฮ้อ...ค่อยโล้งอกหน่อยแต่เป็นคนแล้วเป็นใครเนี้ยบังอาจมาจับไหล่ฉานนนนนน
           "ว่าไงจะเนมิไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วพาใครมาด้วยอ่ะ...น่ารักจัง"
           โอ้พระเจ้าจอร์ดมันยอดมากเลย...ดีนะที่เป็นเนมิไม่งั้นคนที่จับไหล่ฉันโดนฆ่าตายแน่ไม่รอด
           "คนนี้เหรอ..ญาติฉันเองพอดีเพิ่งย้ายมาจากที่อื่นนะก็เลยมาสอบที่นี้"
           เออ....ฉันลืมบอกไปเนมิก็เป็นเพื่อนฉันตอนเด็กๆเหมือนกันอยู่ห้องเดียวกัน  แต่พอมาม.ต้นเราก็แยกกันเพราะเนมิจะไปเรียนที่อื่นไม่น่าเชื่อว่าม.ปลายจะได้มาเจอกันอีก 
           "อืม...น่ารักชะมัด"
           เอาแล้วไงเสือทอมเข้าสิงห์ 
           "นี้เอมิให้มันน้อยๆหน่อยนะเดี๋ยวมีคนหึง"
           "ใครว่ะ"
           "ก็คนที่เธอกำลังจีบไง...ชื่อไรน้า....อ๋อ..รุ่นพี่นาเอดะไง"
           "อ๋อเหรอ..รุ่นพี่เขาไม่หึงฉันหลอกคงมีแฟนไปแล้วมั้งไม่ได้เจอกันเป็นเดือน"
           "เหรอแต่ฉันว่าคงไม่หลอกฉันมั้นใจ"
           "ทำไมพูดงี้อ่ะ...นาตะไม่ต้องมาให้ความหวังฉันหลอก  คิดดูดิจีบมาได้เป็นเทอมแล้วยังไม่ติดเลย"
           "แต่ฉันว่าไม่อ่ะ..เธอคงจีบติดแล้วแหละแต่แค่ยังไม่รู้ตัวเท่านั้น"
           "ทำไมอ่ะ"
           "ดูนู้นดิหน้าปะตูอ่ะมีใครยืนอยู่"
           "ก็คงเป็นครูมั้ง"
           "ไม่ใช้เป็นรุ่นพี่นาเอดะตั้งหาก  กำลังหึงด้วย"
           "หรือว่า....."
           เอมิไม่พูดปล่าวรีบวิ่งออกไปโดยไม่คิดเลยว่าใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วเฮ้อ...เอมินะเอมิ

                                                                บทที่ 2
           
            "รุ่นพี่เดี๋ยวสิคับ"
            ฉันตามรุ่นพี่มาเพราะกลัวรุ่นพี่หึง..ยิ่งจีบอยากอยู่ด้วย
            "มีไร..ไม่ไปจีบผู้หญิงคนนั้นอีกละเห็นจีบชะหวานเชียว"
            "เออ...รุ่นพี่มันไม่ได้เป็นอย่างที่รุ่นพี่คิดนะ"
            "ไม่ต้องมาพูดเลยคนใจร้ายยยย..แงๆๆๆ ToT"
            "โถ่รุ่นพี่คับอย่าร้องสิผมเป็นห่วงนะ"
            "เธอไม่ได้เป็นหวงชะหน่อยเป็นคนตั้งหาก ToT "
            "นี้รุ่นพี่คับ  ตกลงรุ่นพี่โกรธผมหรือไม่ได้โกรธเนีย"
            "โกรธจิถามแปลกๆ"
            "โอเค....รุ่นพี่ฟังผมนะผมกับผู้หญิงคนนั้นเราไมได้เป็นไรกันเข้าใจไหม"
            "...."
            "เฮ้อ..รุ่นพี่ตอบผมสิ"
            "ก็ได้ฉันเชื่อเธอ  แต่นี้แค่หนเดียวนะห้ามมีอีกรอบ"
            เฮ้อ...ให้ตายสิคิดว่าจะง้อไม่ได้แล้ว
            "ก็ได้คับ...สัญญานะ"
            "จ้า..."
            ว่าแต่รุ่นพี่ตอนนี้หน้าแกล้งชะมัด
            "เออ...รุ่นพี่คับตอนนี้รุ่นพี่หายโกรธผมแล้วใช้ไหม"
            "อยู่แล้ว"
            "งั้นก็....ตอนที่รุ่นพี่โกรธผมเรื่องผู้หญิงคนนั้นอยู่