เผลอคิดว่ารัก

โปรยปราย

สำหรับสายคนชอบดราม่า มาต่อกันที่เรื่องนี้อีกค่า 

เผลอคิดว่ารัก...แต่จริง ๆ แล้ว ไม่เคยรักแม้แต่นิดเดียว

“คุณพูดแบบนี้ต้องการอะไรวัสสา”

         “วัสสาคิดว่าเขาอาจจะอยากอยู่กับเรา”

         “เรางั้นเหรอ? คุณรวมคำว่าเรากับใคร?”

         “คุณเล...”

         เห็นแววตาที่ไม่ต้องการอย่างชัดเจน น้ำตาหยดแรกของวันพรรษาที่พยายามกดกลั้นไว้ก็รินไหล

         “ถ้าคุณอยากให้เขาอยู่กับคุณ คุณก็ช่วยดูแลเขาเองแล้วกัน อย่าให้เดือดร้อนมาถึงผม เพราะผมมีงานต้องทำมากมาย ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมไม่พร้อม...ที่จะเป็นพ่อของลูกให้ใคร”

         เลปกรกลืนน้ำลายลงคอ หยดน้ำตาแห่งความเสียใจของเธอคล้ายว่าไม่สะเทือนความรู้สึกของเขาได้เลยแม้แต่น้อย ริมฝีปากหยักเหยียดออกเป็นรอยยิ้มได้อย่างร้ายลึกยังซ้ำเติมเธอด้วยคำพูดเสียดแทงใจจนคนฟังแทบล้มทั้งยืน

         “ก็ได้ ถ้าคุณอยากมีเขานักก็สุดแล้วแต่คุณ แต่ผมบอกคุณไว้ตรงนี้เลยว่าคุณคงจะไม่ได้ออกหน้าออกตาที่ไหน เพราะผมคงทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ อีกอย่างถ้าเลือกลูกเราก็จบกัน ผมจะให้เงินคุณก้อนหนึ่ง แล้วลาออกไปซะ”

ฝากกดติดตามไว้ จะมาอัปเร็ว ๆ นี้ค่า