ไม่หวนคืน...Never Again

โปรยปราย

         เขาสลัดเธอทิ้งในวันที่เธอกำลังจะบอกเรื่องลูกพร้อมกับได้รับรู้ความจริงที่แสนเจ็บปวด ถ้าวันใดที่เขาหวนกลับมา เธอจะไม่มีวันหวนคืน

สำหรับเรื่องนี้ก็...ดราม่าเต็มตับ ไต ไส้ พุง อีกค่า

ฝากกดหัวใจ คอมเมนต์ เป็นกำลังให้มนสิด้วยนะค้าาา

เขาสูดลมหายใจเข้า สีหน้าดูระอา แววตาไร้เยื่อใยก่อนจะบอกว่า

“ก็นั่นแหละที่จะบอก ผมจะบอกว่าคุณไม่ต้องรอ ไม่จำเป็นต้องรอผม” น้ำเสียงเขาเน้นย้ำทุกคำที่ว่ามา

“คุณจะอยู่ที่นี่ต่อก็ได้หรือจะย้ายออกไปก็ได้ ถ้าอยู่ผมก็จะยกห้องนี้ให้คุณเลย แต่ถ้าไปผมจะโอนเงินให้ก้อนหนึ่ง”

มนต์มีนามองหน้าเขาด้วยความรู้สึกสับสนมาตั้งนาน ก่อนจะค่อย ๆ เข้าใจ เธอเข้าใจแล้วว่าจวินกำลังจะไปจากเธอ

“หมายความว่าไงคะ ที่บอกว่าให้อยู่ก็ได้ ให้ไปก็ได้”

จวินระบายลมหายใจออกอีกครั้ง ไม่อยากพูดอธิบายอะไรให้มากกว่านี้

“หมายความว่าต่อจากนี้เราเลิกกันแล้วไง ที่ผ่านมาผมว่าผมให้คุณครบหมดแล้วนะ ถึงคุณจะออกไปอยู่คนเดียวคุณก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน”

“เลิกกันเหรอ”

ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มนต์มีนารู้สึกเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวอื้ออึงไปชั่วขณะ

“ใช่ เลิก ช่วยเข้าใจอะไรง่าย ๆ หน่อย”

จวินย้ำชัด

เปิดจองเล่มที่เฟสบุ๊ค : มนสิกานต์ นักเขียน