โรงเรียน คิงเทร่า

ลำดับตอนที่ #1 : สร้อยปริศนากับหญิ่งชราที่หายไป

 บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล มีก้อนเมฆมากมายหลากหลายลักษณะลอยตามลมอยู่บนท้องฟ้า แสงแดดอันเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ส่งความร้อนอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผุ้คนมากมายต่างพากันจับจ่ายซื่อของอยู่ในตลาด พ่อค้าแม่ค้าต่างส่งเสียงเรียกลูกค้าของตนอย่างขยันขันแข็ง 

เด็กสาวในผ้าคลุมสีดำสนิดคลุมอย่างมิดชิดเดินเลือกดูของในตลาดอย่างเพลิดเพลิน วันนี้ตลาดนันตราครึกครื้นกว่าทุกวันผู้คนเดินเทียวกันอย่างไม่สนใจแดดแรงๆที่แผดเผาจากดวงอาทิตย์เด็กสาวในผ้าคลุมเดินเรื่อยๆไปตามทางจนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีอะไรถูกใจจึงคิดจะเดินทางกับบ้านแต่มีบ้างอย่าดึงสายตาของเธอไว้ก่อน มันเป็นร้านขายสร้อยคอดูมีมนต์คังพิลึกๆ ทำให้เธออดที่จะเข้าไปในร้านไมได้

แอ๊ดดด..

เสียงบานประตูเปิดออกโดยฝีมือของเธอเดินเข้าไปข้างในแต่กับไม่มีใครอยุ่

"มีใครอยู่มั้ยค่ะ?"เธอจึงลองเรียกดูเพื่อเจ้าของร้านทำธุระอยู่แต่ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย เธอจึงเปิดผ้าคุมออกปรากฏเด็กสาวร่างบางผมสีขาวดังหิมะดวงตาสีทองดั่งทองคำที่แสนแพงมีแววสงสัยปนประหลาดใจ จมูกเล็กๆโดงรั้นอย่างเห็นได้ชัดปากเล็กสีชมพูอวบอิ่มเมมแน่น 

"มีธุระอะไรรึยัยหนู" เสียงแหบแห้งของยายแก่ร้องทัก

ทำให้เด็กสาวอดตกใจไม่ได้

"เออ.เออคือว่า"เด้กสาวอึกอักจะพูดยังไงดี

"อ๋ออยากได้สร้อยสินะ"หญิ่งชราตัดบทเอาง่ายๆเหมือนจะรำคาญเป็นนิจ

"ค่ะ สร้อยค่ะ สร้อย" เด้กสาวเออออไปตามน้ำ

"ชื่ออะไรหละ"หญิ่งชราถามขึ้น

เด็กสาวมองหน้าหญิ่งชราอย่างสงสัยซื้อสร้อยจะถามชื่อทำไม แต่เหมือนหญิ่งชราคนนี้อ่านความคิดเธอได้จึงตอบ

"สร้อยชื่อไงหละยัยหนู"หญิ่งชราพูดจบจึงก้มตาทำอะไรบ้างอย่างต่อ

",อ๋อ ธอรัน มิคาริเอล ค่ะ" เด็กสาวตอบ

"เส็ดแล้ว"

"ห๊ะอะไรยายไว้จัง"ธอรันอดที่จะทึ่งไม่ได้ก็จะไม่ได้ทึ่งได้ยัังไงก็เธอพึ้งจะบอกชื่อเมื่อกี้นี้

"สร้อยเส้นนี้เป็นเครื่องรางมันใช่เวทมนตร์ทำ"ยายว่าจบก็ยื่นสร้อยให้ธอรันสร้อยเส้นนี้เป็นทองคำขาวเรียบๆมีจี้เป็นดอกกุหลาบสีน้ำเงินส่งกลิ่นเย็นๆพิลึกตรงส่วนก้านของดอกกุหลาบเป็นตัวอักษรอย่างชัดเจน ธอรัน มิคาริเอล ชื่อของเธอนั้นเอง เมื่อเธอสำรวจสร้อยนั้นจนพอใจแล้วจึงเอ๋ยปากถาม

"ราคาเท่าไหร่ค่ะยาย"แต่กับไม่มีเสียงตอบรับ

"ยาย ยาย" ธอรันจึงเงยหน้าเพื่อมองหายายคนขายแต่ปรากฏว่าที่ๆเธออยู่กับเปลี่ยนไป เธอกับมาอยู่บ้านได้ยังไง ยายไปไหน ทำไม เธองงไปหมดแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะวุ้นวายเกินก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดก่อน

ก๊อกๆๆธอรัน ธอรันโว๊ย อยู่มั้ยไอ่น้องรัก

ใช่พี่ชายเธอนั้นเองที่ขัดจังหวะ

"มีอะไรไอ่พี่ชายที่รัก"เธอตะโกนอย่างหมดอารมณ์

แล้วเดินไปเปิดประตูแต่ก่อนจะไปเธอก็ไม่ลืมสวมสร้อยคอที่ได้มาไว้

"มีอะไรรึพี่เฮเทน"ธอรันถาม

"มี"เด็กหนุ่มนามเฮเทนรุ้นราวน่าจะไม่ห่างกันมากเขามีผมสีขาวเหมือนธอรันดวงตาสีน้ำทะเลสดใสติดขี้เล่นจมูกโดงเป็นสันเล็กน้อยปากอิ่มสีชมพูระรื่นให้ตาสิดูกี่ทีๆมันก็เหมือนเธอในเวอร์ชั่นผู้ชายแท้ๆถ้าไม่ติดที่สีตากับเพศนะ

"มีอะไรละค่ะ"ธอรันถามอย่างประชดประชัน

"มีแน่นอนไป ไปคุยกันข้างล้าง"เฮเทนลากแขนน้องสาวตนไปข้างล้างทันที

"มีอะไรละพี่เทน บอกสักทีสิ" เหมือนความอยากรุ้อยากเห็นของธอรันจะหมดลงจึงเอ๋ยถามอีกครั้ง

"พ่อครับแม่ครับรันก้าวร้าวใส่ผม"เทนหรือเฮเทนฟ้องจบก็หันมายักคิ้วใส่น้องสาวตัวเอง

"พี่เทน อ่อเรียกมานี้แค่นี้ใช่มั้ย ได้อยากเล่นหรอพี่เทน"ธอรันยิ้มเจ้าเล่ห์

"ทำไมรึแม่สาวน้อย"เฮเทนล้อธอรันต่อ

"อะ อะ อ้ากกก ไอ่น้องบ้าทำอะไร"เฮเทนถามน้องตัวเองที่เอาเขาแบกขึ้นหลังและลัดเขาจนหายใจไม่ออก(มันยกไหวไงวะ:แมวดำ) แล้ววิ่งรอบบ้าน

"ทำอะไรกันหนะลูก"หญิ่งสาวถามลูกทั้งสองที่ตอนนี้เฮเทนกำลังจะกระดูกป่นตาย

"ป่าวค่ะแม่"ธอรันตอบทั้งๆที่แบกเฮเทนอยู่

"อย่าแกล้งน้องสิเทน"แม่ปรามลูกชายของตนเพรสะคิดว่าแกล้งน้อง แต่ในสภาพแบบนี้เขาจะไปทำอะไรไอ่น้องรันมันได้

"555รันอย่ายอมนะลูก"เสียงทุ้มนุ่มของผู้เป็นพ่อพูดขึ้น

"คุณอนันก็"ภรรยาที่รักของเขาปราม

"5555จันทราผมว่าบ้านเรามีสีสันดีนะ"อนันเดินเข้าไปกอดภรรยาอันเป็นที่รักของตน แต่ก็มีอะไรมาขัดก่อนจะถึงตัวจันทรา

"ขอโทษนะครับมีจดหมายคับ"เสียงคนส่งจดหมายดังขึ้น

"ค่ะ"จันทราเดินไปรับจดหมายมาอ่าน จ่าหน้สซองว่า โรงเรียนคิงเทร่า เมื่อเปิดจดหมายก็ปรากฏเสียงที่เกิดจากเวทมนตร์ ที่คนส่งสร้างมา

   'จดหมายฉบับนี้ส่งมาเพื่อขอเรียนเชิญ 

        นักเรียน  ธอรัน มิคาริเอล 

      มาเข้าเรียนที่โรงเรียน คิงเทร่า  ซึ่งติดอันดับ1

     ของโรงเรียนชั้นเยี่ยมที่มีคนอย่าเข้ามากที่สุด 

ไม่ว่าจะราชาหรือราชิก็ร่วนเคยเรียนที่นี้มาด้วยกันทั้งนั้น

  ลงทะเบียนที่ อาคารกลางของโรงเรียนคิงเทร่า เวลา 07:00

ที่ตั้งของโลงเรียนอยุ่ที่เมื่องใหญ่ ซินเดร่า 

เรียนมาเพื่อทราบ ขอบคุณค่ะ'

ทุกคนเงียบกริบเพราะตกอยู่ในความคิดของตัวเอง 

"ว่าไงค่ะแม่ ให้รันไปมั้ย" ธอรันถามขึ้นเมื่อเงียบไปนาน

"ตามใจลูกสิ"จันทราตอบ

"เย้" ธอรันยิ้มดีใจแล้วโยนพี่ชายของตัวเองลงทันที

"อุก ไม่รัน" เฮเทนนอนกุมท้องตัวเองงอตัวอยู่บนพืน"

"ไปเตรียมตัวก่อนนะค่ะ"แล้วธอรันก็วิ่งขึ้นห้องไปทันที

"55555ลูกเราก็โตแล้วคุณไม่ต้องห่วงหรอก"อนันปลอบจันทรา

"ห่างอะห่วงค่ะห่วงโรงเรียนมากกว่า"จันทราทำหน้าหนักใจ

"ผมก็ว่างั้นคับแม่"เฮเทนที่ตอนนี้หายจุกแล้วรุกขึ้นมากอดแม่ตัวเอง

"เฮ้ยๆเองเป็นใครมากอดเมียข้า เมียข้าข้ากอดได้คนเดียว"อนันเอ๋ยแล้วเดินมาดันลูกชายออกแล้วเข้าไปกอดจันทราแทน

"ปัดโถพ่อแต่ลูกก็ไม่เว้น"เฮเทนบ่นแล้วเดินหนีไป

"หวงโว้ย"เสียงของอนันตะโกนไรหลังมาแว่วๆ