แฟรี่เทลกับมิติที่แตกต่าง

เสียงเอะอะโวยวายทำให้ฉันรู้สึกหนวกหูและเครียดเป็นอย่างมากแต่บ้างที่ฉันก็คิดนะว่า...หากวันหนึ่งฉันไม่ได้ยินเสียงเอะอะพวกนี้อีกมันจะเหงาขนาดไหน  ฉันคงต้องมีชีวิตที่มืดมนอย่างแน่เลย T^T หลังจากที่พวกเราแข่งประลองเวทย์มนต์จนจบและสามารถเรียกชื่อเสียงของกิลดิ์เรากลับมาได้  หลังจากที่เราถูกเหยียดหยามว่าเป็นกิลดิ์ที่อ่อนแอมาตลอด 7 ปี ฉันนั่งเหม่อลอยคิดเรื่องในอดีตไปเรื่อยอยู่ที่บาร์ของกิลดิ์ ซึ่งที่ตรงนี้จะอยู่ในการดูแลของจอมเวทย์ระดับ S “มิร่าเจน” ตอนนี้เธอปล่อยผมขาวๆของเธอยาวมาถึงด้านหลังและมัดผมด้านหน้าตรงกลาง เธอมักจะใส่ชุดกระโปรงสีแดงดูสุภาพเรียบร้อย และใจดีกับทุกคน ฉันไม่อย่าจะคิดเลยว่าในอดีตเธอเคยเป็นคู่ปรับของจอมเวทย์หญิงที่เก่งที่สุดในกิลดิ์ตอนนี้ “เอลซ่า”  คุณมิร่าเจนคงเห็นฉันดูเหม่อๆลอยๆแต่ก็จริงอย่างที่เธอคิดนั้นแหละ ฉันเหม่อจริงๆ เธอเลย ทำน้ำแตงโมปั่นแล้วยื่นมันมาให้ฉัน  ฉันมองหน้าเธอและยื่นมือเล็กๆของฉันออกไปรับแก้วน้ำแตงโมปั่นนั้น ฉันยิ้มให้เธอนิดๆ แล้วนั่งหันหน้าออกไปทางโต๊ะอาหารของเหล่าจอมเวทย์ที่...เอ่อ..ที่เหล่าจอมเวทย์กำลังทำลายมันอยู่ =^= ฉันเห็นจอมเวทย์บ้าพลังผมสีชมพูกำลังจะพ่นไฟออกมาจากปากเหมือนมังกรตัวหนึ่ง เจ้านั้นพ่นเวทย์ไปจอมเวทย์ผมสีน้ำเงินเอ๊ะหรือสีดำดำก็ไม่รู้ เอางี้ฉันเสียงว่าสีครามละกัน เพลิงไฟสีแดงส้ม แผ่ความร้อนออกมา ดังมังกรเพลิงที่พร้อมจะเผาทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า แต่ฉันว่าการต่อสู้นี้คงไม่จบง่ายๆเพราะคนที่เขาสู้อยู่นั่นือจอมเวทย์น้ำแข็ง เขาเสทกำแพงน้ำแข็งออกมาตรงหน้าป้องกันไฟของมังกรได้อย่างยอดเยี่ยม แต่แล้วจู่ๆฉันรู้สึกได้ถึงพื้นที่สั่นอย่างรุนแรงอย่างมาก เสียงเหมือนมีเท้าหนักๆแล้วใหญมากกระแทกพื้นอย่างรุนแรงมาจากทางประตูของกิลดิ์เราประตูกระเด้งเข้ามาฟาดหน้าเจ้าบ้าที่พ่นไฟออกมาอย่างจัง แหละดาบจำนวนมากพุ่งเข้ามาใส่เกือบโดนเจ้าบ้าอีกคนที่กำลังจะทำลายกิลดิ์ และคนที่เดินเข้ามาในกิลดิ์และหยุดการต่อสู้ของเจ้าพวกสัตว์ประหลาดพวกนี้ “นั้นมัน คุณเอลซ่า กับ มาสเตอร์มาคาลอฟนี้ เขาสองคนกลับมาจากสภาเวทย์มนต์แล้ว”  เสียงของจอมเวทย์ในกิลดิ์คนไหนไม่รู้ตะโกนขึ้น ทุกคนเงียบเสียงและถอยห่างออกจากเดิน มาสเตอร์กับเอลซ่าไปที่บาร์ ผมของเอลซ่าเป็นสีแดงสดยาวฉันมองผมของเธอกี่ทีก็ไม่ยักจะเบื่อเธอมักจะสวมเกาะเหล็กที่ดูแข็งแกร่งไว้ตลอดแต่บางทีเธอก็น่ารักแบบเด็กผู้หญิงธรรมดานะเพราะฉันอยู่ทีมเดียวกับเธอนี้ ฉันถึงได้รู้ไง ส่วนมาสเตอร์......แคระ! ฉันสามารถอธิบายได้เท่านี้จริงๆ มาสเตอร์ร่างแคระกับเอลซ่าเดินไปที่บาร์ที่ประกาศข่าวคร่าวประจำของมาสเตอร์ ทุกคนไปรวมตัวอยู่ที่นั้น “นัตสึ!! เกรย์!! พวกแกคิดจะทำลายกิลดิ์กันอีกแล้วใช่ไม”เสียงของมาสเตอร์ดูชรา แต่ก็หนักแน่น จริงๆแล้วมาสเตอร์เป็นคนรักลูกๆในกิลดิ์เป็นอย่างมาก “โถ่! ลุงก็เจ้านัตสึมากหาเรื่องฉันนี้”ผู้ชายผมสีครามพูด แต่เอ๊ะ!!!  แกจะถอนเสื้อออกทำไมย่ะ >,< “ไม่จริงซะหน่อยลุง เจ้าเกรย์ตังหากที่มาหาเรื่องฉัน”นัตสึเถียงใหญ่เลย ฉันเห็นใบหน้าเขามีรอยประตูที่กระเด้งมาใส่ที่หน้าเขาแดงหมดเลย น่าให้เกรย์มาดูแล กริ๊ดดดด!!! ฉันคิดอะไรเนี่ย >///<  “หยุดพูด!! ได้แล้ว นึตสึ เกรย์ มาสเตอร์จะแจ้งข่าวให้ทราบ”สายตาดูน่าเกรงขาม จ้องไปที่นึตสึแล้วก็เกรย์อย่างสยดสยองทั้งสองต่างขนลุก กอดกันกลมเชียว อร๊ายยย เอาอีกแล้วฉัน อย่าว่าแต่พวกเขาสองคนเลย คนทั้งกิลดิ์ยังสยอง  รวมถึงฉันด้วย มาสเตอร์ อะแฮ่มแล้วพูดว่า“ข่าวจากสภาเวทย์มนต์ถึงกิลดิ์จอมเวทย์ทั้งหลายบัดนี้ได้เกิดเรื่องวุ่นวายไปทั่วโลกเวทย์มนต์นั้นก็คือเกิดรอยแยกมิติต่างๆที่โลกเวทย์มนต์ 4 มิติ และเราไม่สามารถระบุที่อยู่ของมันได้อย่างแน่นอนแต่เรารู้ว่ามันเกิดขึ้นมาจากอะไร......เซเรฟ..... เจ้านั้นสร้างเวทย์ต่อมิติ ที่สามารถเชื่อมโลกอื่นได้การที่จะหยุดมิติพวกนี้ได้มีวิธีเดียว คือต้องนำผู้อัญเชิญเทพแห่งดาวดวงมิตินั่นและทำลายวงแหวนเวทย์ที่อยู่ที่ไหนซะแห่งในโลกนั่น  ดังนั้นคนที่จะทำเรื่องนี้ได้มีอยู่คนเดียวเท่านั้น ลูซี่!!” ห่ะ!!! ฉันหรอ ถ้าฉันทำฉันต้องตายอยู่ในโลกที่ไม่รู้จักแน่เลย ตอนนี้ทุกสายตาจับจองมาที่ฉัน ไม่น่ะ อย่ามอง อย่ามองที่ฉัน TT “ไม่เป็นไรลูซี่ มีฉันอยู่ทั้งคน ฉันก็จะไปกับเธอเอง”นัตสึเดินมาตบไหล่ฉันเบาๆ มันทำให้ฉันรู้สึกใจกล้าขึ้นมาอย่างประหลาดแล้วก็..รู้สึกอันตรายอย่างประหลาดด้วยเช่นกัน “และคนที่จะได้ไปทำภารกิจนี้แน่นอน ลูซี่! นึตสึ! เกรย์! และเอลซ่า!” นั้นไงฉันว่าแล้ว ถ้ามีคนเหล่านี้อยู่มันต้องไม่ปลอดภัยแน่ๆเลย T^T แต่ก็คงต้องเป็นพวกเราเพราะไม่ว่าจะเป็น เวนดี้  กาซิล อะไรต่างก็ไปภารกิจอื่นหมด พรึ้บ!! เสียงเหมือนมีนกบินเข้ามาในกิลดิ์ของเราฉันพยายามมองว่าเป็นอะไร ตัวสีฟ้าๆแล้วก็มีหู “แฮปปี้!!”นึตสึตะโกนเรียกแฮปปี้ แฮปปี้ดูถ้าทีใจร้อนตั้งมีเรื่องอย่างแน่นอนและต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ TT “แย่แล้วนัตสึ มะ มี อะไรแปลกๆไม่รู้อยู่ที่หน้ากิลดิ์เรา บ้างทีอาจจะเป็นมิติที่มาสเตอร์ว่าก็ได้” แฮปปี้ดูแตกตื่น “งั้นหรอ ถึงเวลาภารกิจแล้ว” เอ๊ะ!! อะไรน่ะ ต้องนี้หรอฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะย่ะ TT แล้วนึตสึก็จับแขนฉันแล้ววิ่งออกไปหน้ากิลดิ์ จริงอย่างที่แฮปปี้บอกมี มิติประหลาดจริงด้วย นึตสึลากฉันวิ่งเข้าไปในนั้นพร้อมกับพวก... อันตราย T^T น้ำตาฉันไหลเป็นทางฉันเห็นคนในกิลดิ์ออกมาส่งเสียงเชียร์พวกเราที่นอกกิลดิ์ ต่างสะบัดธงสัญลักษณ์ของกิลดิ์ ”แฟรี่เทล” นี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของฉันที่จะได้เห็นก็เป็นได้ กริ๊ดดดดด!!!