คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทดสอบฝีมือกับมิเรน
‘อาหารที่นี่ห่วยะมั...’
ผมมอาน้าวเบื้อหน้าที่เป็นมัน้มรา้วยุปผัา รสาิแสนะืื ยัีที่มีรสเ็มอเลืออยู่บ้า็เลยพอทนินไ้
หลัาทำับออเรนเสร็ เธอ็วนผมมาิน้าวัน เพราะว่าเมื่อเ้าพวเราทัู้่ยัไม่ไ้ทาน้าวันเลย
“ไม่ถูปาั้นเหรอะ?”
ออเรนทัถาม ะูออาสีหน้าผมสินะ แ่ทำไไ้ รสาิมันห่วยแบบห่วยริ ๆ
“พอี่าับที่บ้านผมเยอะเลยนะรับ”
ผมอบไปามร พอมาินอะไรแบบนี้แล้วิถึระเพราไ่ร้านป้าหน้าปาอยเลย
“อโทษนะะ…”
ออเรนู๋อยลทันที เวรละสิ
“อย่าัวลไปสิรับ! ผมเอ่าหาที่เลือินเอ!”
ผมรีบประบประหมออเรนทันที ทำไมเธอถึูแ่าาอนแรที่เอันัเลยนะ?
อนแรที่เอัน เธอวิ่มาหาผมแถมยัะโนสั่แบบห้าวหามา แ่พอรู้ว่าผมเป็นอมเวทเ้า เธอ็มีท่าทีหวาลัวอยู่ลอเวลา วามมั่นใในอนนั้นมันหายไปไหนัน?
แ้ แ้ แ้
เสียระัลาหมู่บ้านัเป็นสัาบ่บอเวลาเที่ยวัน ผมับออเรน็เลย้อรีบลับไปยัป้อมปราาร
“มาันเร็วีนี่!”
ที่ลานว้าปราร่าอมิเรนในุเราะเล็ยืน้อนรับอยู่
ในที่สุวามลับอโลแฟนาี็ถูเปิเผย เวลาผู้หินมให่ใส่เราะ พวเธอ้อสั่ทำเราะพิเศษ!
“พอีว่า ๆ น่ะรับ แล้วผม้อทำยัไบ้าละ?”
ผมเินลไปในสนาม ส่วนออเรนัสินใะอยยืนูอยู่้า ๆ แทน
รอบลานว้าเป็นเหมือนับสถานที่รวมพลและฝึ้อมสำหรับทหาร มีั้นวาาบและเป้า้อมมือั้ไว้
“่อนอื่นบอเ๊ไ้ไหมว่าเธอใ้เวทมนร์บทไหนไ้บ้า?”
‘เอ่อ...’
ผมอบยัไีฟะ? ะบอว่าใ้ไ้เป็นร้อยบทไปเลยมันะน่าใเินไปไหม?
“ะอธิบายมัน็ยาน่ะรับ พี่สาวมอหาเวทมนร์แบบไหนเป็นพิเศษอยู่หรือเปล่า?”
ผมอยาให้มิเรนเาะลมาว่านี้ ผมะไ้ไม่้อนั่ิว่าะบอเวทมนร์บทไหนให้เธอรู้ว่าผมมี
“อืม ะพู็พูยาแหะ ำพวเวททำลายล้าน่ะ ประเภทเป้าหมายเี่ยวแร ๆ ยิ่ี”
“ถ้าแบบนั้นผม็มีพวลูไฟ หอไฟ โ่ไฟ? พายุน้ำแ็ โ่น้ำแ็ ุน้ำ? ไอนี่อะไรนะ... ระเบิไอน้ำ?”
ผมอ่านบทเวทที่ระบบัึ้นมาให้รับำออเธอ เือบรึ่เป็นเวทที่ผมไม่รู้ัมา่อน
อนที่อ่านู่มือะระบบ ผมอ่านแ่วิธีารใ้เวทลูไฟับโ่ไฟและเวทป้อันัวเออย่าบาเรียับเวทวาป
ใ่ ผมมีวาป ถึะวาปไ้แ่ระยะสั้น ๆ ็เถอะ แถมยัโรินแรเลยในแ่ละรั้
“เธอนี่แปลันะ พูเหมือนไม่รู้ัเวทที่ัวเอมีเลย?”
มิเรนเอียอมอ้วยท่าทีุน เพราะอมเวทในโลนี้ปิเาะำเวทที่นเอใ้ไ้ันหมมั้ เ่ันันะ
“บาอันไม่่อยไ้ใ้็หล ๆ ลืม ๆ ไปบ้านะรับ ฮะฮะ”
ผมหัวเราะลบเลื่อน
“เ้าใไ้ ันเอบาที็ลืมพววิาอาวุธอื่น ๆ ที่เรียนมาเหมือนัน อนนี้ที่ำไ้็แ่วิธีใ้าบ”
มิเรนัาบเหล็ออมาถือสอมือ มันเป็นาบที่ทั้ยาวและให่และี้มาทาผม
“ะใ้อาวุธริเลยั้นเหรอรับ....”
ผมมอาบในมืออมิเรนแล้วใเ้นุบ ๆ รู้สึลัวึ้นมาทันที บรรยาาศรอบัวเธอน่านลุมา
“ะเป็นอมเวท็้อเรียนเวทบาเรียมาใ่ไหมละ? าบธรรมาแ่นี้ถ้าป้อันไม่ไ้็อย่าเป็นมันเลย อมเวทน่ะ!”
ร่าอมิเรนลอย้ามอาาศมาพร้อมับเหวี่ยาบยัษ์ในมือเ้าหาผม้วยวามเร็วสู
‘เร็วมา!’
ผมรีบามือออแล้วสร้าม่านบาเรียนาให่ึ้นมา้านรับารโมีอมิเรน
“ิ!”
มิเรนิปา้วยท่าทาไม่พอใหลัาบอเธอไม่ระายบาเรียอผมเลย
นี่สินะวาม่าระหว่านธรรมาับอมเวท
“บาเรียระับสมบูร์แบบ... นายเป็นใรันแน่นะ?”
มิเรนยาบให่ึ้นั้ท่าใหม่ะมอผม้วยสายาสนอสนใ ะว่าไป เวทมนร์มันมีระับ้วยเหรอ? ไม่เห็นแม่ะเียนบอเอาไว้เลยในู่มือสอนใ้เวท
“ผม็แ่อมเวทที่ผ่านทามาเท่านั้นเอรับ และถึราวผมสวนลับไปยั?”
“ะทำอะไร็เิเลย!”
ล่าวบมิเรน็พุ่เ้ามาหาผมอีรั้
แ่ราวนี้ผมไม่ิะยืนอยู่เย ๆ ให้โนหรอนะ! ผมัารว้าลูไฟเ้าใส่เธอถึสามลู้วยัน
“อ่อนหั!”
มิเรนอ่านารเลื่อนไหวอลูไฟไ้อย่า่ายาย เธอวิ่หลบหลีพวมัน้วยวามเร็วอันน่าเหลือเื่อ่อนะประิัวเ้าหาผมในพริบา
แย่ละสิ บาเรีย!
ผมาบาเรียึ้นมา้านหน้า ่อนที่ร่าอมิเรนะเลือนหายไปารผมแล้วปราึ้นที่้านหลัผมแทน
ระ เร็ว!
แ่ถึะเร็วนมอามไม่ทัน บาเรียอผมนะสมบูร์แบบ!
ึ
าบยัษ์อมิเรนระทบเ้าับบาเรีย ทำให้เธอเผยสีหน้าใออมา
“สมบูร์แบบยัไม่พอ ยัเป็นแบบรอบ้านอี?”
น้ำเสียอเธอูท้อแท้มา เธอถีบเท้าหนีเว้นระยะห่าออไปทันทีแล้วมอเา้วยสายาะลึ
“ไม่ใ่ละ เธอโหเ๊ใ่ไหม? ไหนบอว่าสู้ไม่เ่!?”
“ผมสู้เ่รไหน ที่ผมทำ็แ่สร้าบาเรียเท่านั้น ยิไปั้สามลูไม่เียุมิเรนสัลู!”
ผมท้วลับทันที นอายืนเป็นเป้านิ่อย้านรับอย่าเียว ผม็ไม่ไ้ทำอะไรที่วนให้ถูื่นมสันิ
“บาเรียระับนั้น่อให้อมเวทผู้เี่ยวา็สร้ายา! นอาะ้อเ้าใในโรสร้าแล้ว ยั้อเ้าใในารวบุมพลัเวทอย่าถ่อแท้ถึะทำให้มันไร้่อโหว่ไ้นานั้น!! แ่เอาเถอะ.... แบบนั้น็ไม่ใ่ว่าะไม่มีุอ่อน”
มิเรนเปลี่ยนท่าทีอีรั้ ราวนี้เธอย่อัวล่ำเสียนแทบะิิน มอไปแล้วล้ายับเสือที่ำลัออล่า
“เ๊ะไม่ออมมือแล้วนะ มีเท่าไหร่ใส่ให้หมละ!”
“รับ!”
บำเือนมิเรนพุ่เ้ามาหาผม้วยวามเร็วแปลประหลานั่นอีแล้ว แ่ผมเรียมผม็เลยาบาเรียเอาไว้่อน
ึ ึ ึ
าบอเธอปะทะเ้าับบาเรียอย่ารวเร็วทันทีสามรั้ ล้ามแนบึบันอเธอเบ่ึบอว่าเธอทุ่มพลัทั้หมในารโมีเหล่านี้
ผมเอ็้ออบแทนบ้าแล้ว
ฟุบ
ร่าอผมสลายลายเป็นสายหมอ้วยพลัเวทวาประยะสั้นไป่อัว้านหลัอเธอ่อนผมะสร้าโ่ไฟึ้นมาล้อมเธอนับสิบเส้น
มิเรนวาามอรอบัวเธอรั้เียว็ผละมือออาาบให่อเธอแล้วระโนหลบไปมาอย่าพลิ้วไหว
‘นโลนี้มันเ่นานี้ันหมเลยไหมเนี่ย!?’
ผมพยายามเล็โ่เพลิัหน้ามิเรน แ่ไม่ว่าะทำยัไ็ไม่สามารถไล่ามวามเร็วอเธอไ้ทันที ระทั่เปิโอาสให้เธอลับมาับาบให่แล้วีัวเ้ามาหาผมอี้วยวามเร็วสู
แ่สายาอผมเริ่มปรับินเ้าวามเร็วอมิเรนแล้ว ผม็เลยไม่ไ้ไร้ทาอบโ้เหมือนับรั้่อน!
่า!
ผมสร้ามวลน้ำนาให่ึ้นมาโอบใส่พวเราทั้สอ
“!!”
มิเรนเบิาว้ามอผม้วยวามื่นใ ะเียวันผม็ส่ยิ้มเ้าเล่ห์ให้ับเธอ่อนะลอยัวออาหยน้ำ
“แฮ แฮ”
ผมหอบออมาเล็น้อย ารใ้บาเรียป้อันมันินมานาพอัว และไอเวทน้ำนี่ยิ่ินว่านั้นอี แ่มัน็ุ้ม่าละนะ
“บันแ่นี้ละ!”
แ่แ็!
ุน้ำรหน้าเปลี่ยนัวเป็นน้ำแ็อย่ารวเร็ว มิเรนมอน้ำแ็ที่ลืบลานเ้าหาเธอ้วยสายาหวาหวั่นพยายามิ้นหนี แ่อโทษนะเ๊ ุน้ำนะสามารถยับามัวนโนัไ้ และผมใไม่ให้เท้าเ๊เหยียบพื้นยัไละ!
‘ะหยุรไหนีนะ’
ผมมอเ๊มิเรนที่ำลัหาทาิ้นรนออาุน้ำอยู่แล้วนึสนุ อยารู้ัว่าะไ้ราวัลอะไรบ้าาเธอ
‘ทำเินไหมนะ?’
ผมั้ำถามับัวเอะมอมิเรน่อย ๆ สบนิ่ล
ูาท่าทาอเธอแล้ว มิเรนยัไม่ยอมแพ้ นระทั่เธอหลับาล
หรือว่าหมสิวะ ิบหายละ!
ทว่า่อนผมะไ้ปลุน้ำ าบยัษ์อเธอ็เปร่แสสีแเพลิออมาแล้ววาฟันุน้ำแ็อผมารึ่ในพริบา
“บ้าน่-”
ไม่ทันะไ้อุทานมิเรน็พุ่เ้ามาแล้ววาาบยัษ์สีแเ้มใส่บาเรียอผม
เพล้!
ในารวัาบรั้เียว บาเรียอผมถูสะบั้นารึ่ในพริบา แ่ว่า่อนเธอะไ้ลาบสอเพื่อปิานั้น
“อุ!”
เธอระอัเลือออมาำโ่อนะทำาบหลุมือแล้วล้มหมสิลรหน้าผม
“ุมิเรน!”
ผมรับร่าอเธอเอาไว้ไ้ทัน แลับารที่มีเลืออเธอเปรอะเ็มเสื้อนัเรียนอผม
“ฮะ ๆ โทษทีนะ... ันอยาเอานะมาไปห-- อุ!”
ุมิเรนอบ้วยเสียเหนื่อยล้า ่อนะอ้วออมาเป็นเลือ้อนโอีรั้นท่วมเสื้ออผม
แบบนี้ไม่ีแล้วมั้!
“หมอ!! หมออยู่ที่ไหน!?”
ความคิดเห็น