คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : คลายเครียดให้อาเจ๊ (18+)
อาไม่มีทารู้เลยว่าั้แ่เาสลบไป มิเรนนั้นวุ่นวายนาไหน
สำหรับเ็หนุ่ม หน้าที่อเาือำัมาเ แ่ว่ามิเรนในานะลูุนนาแล้ว้อทำอะไรมามายที่วนให้ปวหัว
้อามหาผู้บาเ็บ เรียประุมผู้ให่บ้าน รวบรวม้าวอที่พอใ้ไ้ เ็บู้เอสารและอมี่า รวมถึวามารารรัษาวามปลอภัย ทั้หมนี่หลัาสู้ับมาเแบบทุ่มสุัวไปมาหมา ๆ อนนี้เธอทั้เหนื่อยทั้เรียนสายัวแทบา
“อพี่สาวนนี้หน่อยเถอะนะ”
มิเรนุเ่าลแล้วึาเนัเรียนออาล ูท่อนเนื้อแสนหวานอเาออมา
ลิ่นออานั้นแปลนมิเรนยัไม่เ้าใ แ่มันทำให้เธอรู้สึสบายใเวลาไ้อยู่ับเา ะเป็นเพราะเธอเหามานาน้วยละมั้
“พี่มิเรนออยามาาไ-!”
่อนะโนหยอล้อมิเรน็ใ้อแสนลึอเธออมรอบท่อนรัออานมิ้ามแล้วใ้ปลายลิ้นเลียทั่วโนปิปาเ็หนุ่ม
ยิ่เห็นอาเสียวนยืนเร็าแน่นมิเรน็อมยิ้มออมาผ่านทาสีหน้าแล้วูท่อนเนื้อออาอย่าหิวระหายนเ็หนุ่มร้อวรรา
สำหรับเธอแล้วอานั้นพิเศษมา ลอีวินี้ไม่เยมีนไหนที่เ้ามาแล้วทำให้เธอสบายใไ้เท่าเามา่อนเลย
วันแรที่เอัน เา็่วยเธอัารปัหาที่ทำให้เธอนอนไม่หลับ วัน่อมา็่วยแ้ปัหาเร่่วน วันที่ไ้มีเพศสัมพันธ์รั้แรที่สุสมราวับไ้ึ้นสวรร์ ฟ้า็ประทานวรเวทเธอลับมาให้ วันถัมาเา็่วยปราบปรามอมเวทร้ายที่เาะินรอบรัวและบ้านเิอเธอมาอย่ายาวนาน
ารูวิาเาแบบนี้ ือสิ่ที่เล็น้อยที่สุที่เธอะอบแทนเาไ้แล้ว
“พี่มิเรนรับ ผมทนไม่ไหวแล้ว”
อาพยายามเาะหัวเธอบอัหวะ แ่มิเรนใ้แนอเธอโอบรัาเ้าไว้ไม่ให้ปล่อย ลมหายใอุ่น ๆ และลิ้นอันเหนียวนุ่มที่เลียไปทั่วลำอย่าหิวระหาย บีบให้เ็หนุ่มแน้ำหวานออมาในปาอเธอะที่เธอูลืนมันนหมสิ้น
เทียบับนในโลนี้แล้ว อาถือว่าสะอามา เามาาโลที่เทโนโลยีล้ำสมัย ลิ่นัวอเาึหอมมา แถมลิ่นามอเา็หวานผิปิ
แ่เพราะมิเราไม่เยสัมผัสายอื่นมา่อน สิ่ที่เธอเยลอ้วยมีแ่แวาับมะเือม่ว เธอึไม่รู้เลยว่าน้ำามออานั้นพิเศษนาไหน
ระทั่เ้าัวเอ็ไม่รู้ว่าัวเอ่าับนอื่น แ่นั้นเป็นเรื่อสำหรับอนา
อนนี้ืออาเ๊นานำลัูเาแบบไม่ปล่อย ระทั่แแล้ว็ยัู่อ้วยลิ้นอุ่น ๆ อเธอทีุ่นไปทั่วหัวอเา่อนะถอนริมฝีปาออมาแล้วใ้มือัให้อย่าสนุมือ สายาหวานเยิ้มมอา้านล่าะพรมูบแล้วเลียลอบหัวปลายอเาอย่ารัใร่
“ถ้าทำแบบนี้ะเป็นยัไน้า”
มิเรนมอท่อนรัออา้วยวามเสียาย ่อนะยิ้มเ้าเล่ห์แล้วเร่มือันอาปลปล่อยน้ำรัอเาพุ่ระเ็นออมาเ็มพื้น
“ูสิเ้านี่ นาแไปสอน้ำแล้วยัแ็อยู่เลย แม่พี่เยสอนไว้ว่าแบบนี้ถือว่าอึมา”
มิเรนลุึ้นแล้วปลาเล เผยเห็นลีบนวลที่น้ำแะไหลเยิ้มลมาามาและเผยสีหน้าอออ้อนที่แ่านเพราะอทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว
เธออยาไ้มันรนี้! เี๋ยวนี้!
เพราะวามเรียที่สั่สมมาทั้วัน เธออยาะปลเปลื้อมันทั้หมับนที่เธอไว้ใมาที่สุ
“อึ! แ่ว่าถ้าทำันอนนี้”
อายัมีสิอยู่ไ้แม้ว่าท่อนอเาะแ็เพียใ ยิ่ภาระอมิเรนเ็มมือนานี้ หามีลูเพิ่มมาอีนไม่ิบหายไปว่าเิมหรอเหรอ!
“เพราะแบบนี้ไพี่ถึให้อาทำ....”
มิเรนเินมาูมือเาแล้วเอนหลับนโ๊ะ ปาเอสารน่ารำาทิ้แล้วแหวาออว้า ๆ ให้อาเห็นร่อสีมพูที่พร้อมแล้ว่อนะระิบ้าหูเา
“พี่ยัมียาเหลืออยู่นะ”
่อนเธอะเี่ยวาอวบแน่นอเธอล็อเอวอเาไว้ไม่ให้หนีไปไหน และอาไ้ไฟเียวแล้ว็บุ่อทันที
“อื้อ!”
มิเรนส่เสียราออมาทันที สภาพยั่วยวนอเธอสลายออลายเป็นรอยยิ้มว้า สายาเลือนลอย หน้าออันให่โอเธอแอ่นึพร้อมับหัวนมที่แ็ูัน
สัมผัสอันร้อนแรและเสียว่านแบบนี้แหละที่เธอ้อารในเวลานี้ที่สุ!
“แรอี แรอี! อื้อ!!”
้นอวบแน่นอมิเรนถูระแทอย่าทารุ
ร่อสีมพูหวาน่ำอเธอที่ลายเป็นอเาไปแล้วรอรับท่อนรัออาไ้อย่าลุ่มลึ ทุรั้ที่เาแทเธอึเสียวนแทบะหมสิ มือไม้เาะอบโ๊ะเล็บิเพราะทานทนไม่ไหวะที่วหน้าามส่เสียร้อราออมาอย่าไม่อายฟ้าอายิน หน้าอู่ามเอ็ถูเาับบบี้เป็นอเล่นนเธอเสร็ออมาหลายรั้
“นั่นละแบบนั้น ัารพี่ที แล้พี่เหมือนที่เยทำเลย อู้ย! อื้อ!!”
ท่อนเนื้ออเาอร่ออูมอเธออย่าุันนเธอาเหลือลอย ทั่วร่าระอนไปามัหวะรัอเานัวเธอในอนนี้หัวสมอโล่ใสไปแล้วยิ้มหวานเสียว าู่ามอเธอแผละออหลัหมแรและปล่อยให้เ็หนุ่มใ้เธอามที่เา้อารเพราะแ่นี้เธอ็เสียวนไม่อาทนไหวไ้อี
ร่าามอมิเรนเ็มไป้วยเหื่อาม สิอเธอเลือนราาวามสุสม นี่สินะวามสุที่ไ้ลายเป็นอรัอใรสันหนึ่
ในอนนั้นมีเพียวามิเียว
‘ถ้าไม่ใ่ว่าออเรน พี่ับน้อเป็นผัวไปแล้ว!’
“พี่รับผมะแแล้ว!”
“แมาเลย”
มิเรนมิบแน่นนอาสะุ้เสียวสุัว เาแทท่อนรัอเาเ้าไปในร่อแสนับที่นุ่มลืมอมิเรนแล้วปลปล่อยน้ำรัออมาำนวนมาพร้อมับมิเรนที่เสร็นน้ำพุ่ระาย ัวอเธอระุเร็ั้ึ้นมา ่อนะผ่อนลมแล้วหอบหายใถี่ใบหน้าแ่าน น้ำามออาไหลย้อยออาร่ออเธอที่ยัมิบอ้าอยู่เลย
อาถอยออมาหอบหายใถี่ ถ้าไม่ใ่เพราะว่าวันนี้เาหมแรและหมเวทไม่สามารถฟื้นฟูไ้แล้ว เห็นมิเรนสภาพนี้มีหรือเาะไม่อยา่อ
“ถ้าพี่ไม่ินยาไ้เป็นเมียอาแน่ ๆ เลย”
“ินเถอะรับ...”
“แหม พูเหมือนไม่อยารับผิอบเลยนะ ัพี่ะแบบนี้แล้วพี่ะหาสามีไ้ไหมเนี่ย”
มิเรนันัวลุึ้นแล้วเินไปหยิบยาในล่อึ้นไม้นาเล็ึ้นมาิน ในล่อมีหมายบับหนึ่สอเอาไว้อยู่
[เผื่อไว้สำหรับรีุเินเท่านั้น า เมิเีย]
‘เป็นื่อเพื่อนที่ส่ยามาให้อพี่มิเรน’
อาำื่อนี้เอาไว้
“เอานี้ไปสิ เี๋ยวพี่ทำวามสะอาเอ”
มิเรนวันิ้วไปมา็มีผ้าลอยมาทาอาับถัน้ำแล้วไม้ม็อบลอยออมาามุมห้อ พวนี้เป็นเวทพื้นานที่อมเวทาวิทยาลัยอย่าเธอใ้เป็นอยู่แล้วสมัยนอนหอ เพราะพวเธอ้อทำวามสะอาันเอ
“อย่าลืมใส่าเละ และถ้าะ่อับออเรน็ระวัหน่อยนะ ถ้ายัแแบบนี้ละ็ท้อแน่ ๆ”
มิเรนล่าวเือน หรือว่าล่าวสนับสนุน ไม่มีใรเาไ้เพราะอนนี้เธอยิ้มหน้าบานสุ ๆ เพราะรู้สึวามเหนื่อยและเรียมันไหลออไปพร้อมับน้ำอเธอเลย
“รับ ะระวัรับ...”
อาเ็ถูร่าายให้สะอาแล้วถาเึ้นสวมเหมือนเิม ่อนะปลล็อประูห้อทำานอมิเรนออแล้วเินออไป
เอออเรนำลัยืนนิ่แอบอยู่หลัเสาในึ เธอะรู้ไหมนะว่าอาสามารถมอเห็นท่อนาอวบ ๆ อเธอามุมไ้นี้
“เอ่อ.... ุออเรน?”
ความคิดเห็น