คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ของขวัญยามค่ำคืน (18+)
“เหนื่อย...”
เมื่อลับมาถึที่ป้อมปราาร ผม็นอนแห้ายอยู่บนม้านั่ริมลานว้า
ารวา่ายอามินแรผมไปไม่ใ่น้อย ๆ รวมับสมาธิที่้อเพ็ลอเวลา อนนี้ทั้ปวัวและปวหัวพร้อมันเลย
“สภาพูไม่ไ้เลยนะพวเธอ”
มิเรนเินออมาาป้อมหลัเห็นว่าพวผมลับมาแล้ว เธอเินเ้ามายืนยิ้มอยู่้า ๆ ผมับออเรนที่นั่พัันอยู่หลัี่ม้าลับมาเหนื่อย ๆ
“ผมไม่รู้นี่รับว่ามันะเหนื่อยนานี้...”
ผมอบลับะเอนหลัอยาหลับานอนมันรนี้เลย แ่ว่า้ออาบน้ำ่อน สภาพนี้นอนไปื่นมาัวเหม็นึ่แน่
“แล้วแบบนี้อี 300 ไร่ที่เหลือะไหวหรือเปล่าเนี่ย?”
มิเรนถาม้วยเสียเป็นห่ว
“300เลยหรอพี่?!”
าย ายีว่า ผมนอนหลับาปิ ไม่อยารับรู้อะไรอีแล้ว เป็นนีนี่มันเหนื่อยเินไปแล้ว!
“ถ้าไม่ไหว็ไม่เป็นไรนะ อาทำเพื่อพวพี่มาพอแล้ว ริสิ ออเรน มาับพี่แปปหนึ่สิ ส่วนอา็ไปอาบน้ำที่ห้ออาบน้ำ่อนไ้เลยนะ”
มิเรนเห็นผมเหนื่อย็เลยเอามือมาลูบหัว ่อนเธอะหันไปทัออเรนแล้วทั้สอ็เินาไปันสอนามมา้วยเสียหัวเราะิัอมิเรนับใบหน้าแ ๆ อออเรน
ส่วนผม็ทำามที่มิเรนบอนั่นแหละ ผมใ้ห้ออาบน้ำรวมอเหล่าทหาร ีที่อนนี้เย็นแล้ว็เลยไม่มีนอยู่็อาบไป
ผมบอเลยว่าน้ำโรเย็น สมับอาาศที่นี่ริ ๆ สาไปถัเียว็ทำเอานลุู่ แ่ว่ามัน็่วยทำให้สื่นอย่าบอใรเียว
แถมผมเป็นอมเวท้วย ะอีแ่เวทเป่าัวให้แห้น่ะมันมีอยู่แล้ว
“สื่น~!”
ผมเินออมาพร้อมับผ้าหนึ่ผืนที่พันเอวไว้ ลอไปถามที่ห้อพยาบาลูีว่าว่ามีุในยืมเปลี่ยนใหม่ ผมไม่อยาใสุ่นัเรียน่อแล้ว มันเน่าบนัวผมมาสามวันอนนี้ส่ลิ่นเหม็นหืนออมานผมอยาะโยนทิ้
อนนี้ผมใ้บริารห้อพยาบาลเป็นห้อนอนส่วนัวไป่อน ็เพราะว่าไม่รู้ะนอนห้อไหนี
ห้อรับแู่ ๆ ะเ้าไปใ้เลยแบบมอเรน็ทำไม่ไ้ แล้เป็นนป่วย่อไป็แล้วัน
“มีใรอยู่ไหมรับ?”
ผมแ้มประูห้อพยาบาลออมอ้ายมอวาะโนหาพี่หมอที่เป็นนเฝ้าที่นี่ แ่ไม่มีเสียอบรับลับมา
ผมเปิแ้มามผ้าม่าน่า ๆ มัน็วัเวอบล ไม่มีใรเลย... นไ้ทั้หม็แยย้ายลับบ้านันั้แ่านเลี้ยเมื่อวานแล้ว
‘หรือว่าะเป็นเ้านั่น!?’
ผมใ้เวทไฟุเทียนทุเล่มึ้นมาโยพร้อมเพรียัน
ไม่มีทาอยู่แล้วที่มอเรนะไม่เล่นสปร เ้าหมอนั่นส่มือสัหารมาั่าผมอนำลัเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่็อนนอนแน่ ๆ!
‘ระบบ รวสอบหานหน่อย’
[พบสอีวิในห้อนี้]
ระบบมาร์ุหมายเอาไว้ให้ มันือเียนอนที่อยู่ปลายสุอห้อที่มีเาะุ่ม ๆ อสอนอยู่้านใ้
“แสัวออมาะ!”
ผมเินเ้าไปอย่าระมัระวัแล้วแ้มเปิผ่านม่านั้นห้อออ สิ่ที่ผมเห็น็ือ!
“แบบนี้ยัไมัน็น่าอายเินไป่ะ!”
ออเรนในสภาพเปลือยเปล่ายมือุมเ้านมอัวเอเอาไว้พลาัวอยู่ในผ้านวม้วยสีหน้าเินอาย ่าับมิเรนที่นอนันออูใหู้ถึเนินเาสีน้ำาลเ้มทรสวยอเธอ
“มาสิพ่อหนุ่ม ราวัลสุพิเศษอพิเศษอพิเศษที่พี่สาวเรียมไว้ให้นะ~”
“....”
ผมมอทั้สอสาวแล้วปิม่านลทันที
ภาพลวา!? ใ่แล้ว พ่อสอนไว้ อะไรที่มันูีเินริ แปลว่ามันไม่ใ่เรื่อริ!
“ะปิทำไมหะ!?”
มิเรนเปิผ้าโพล่ออมาามหลัผมอย่ารวเร็ว แล้วใ้มือว้าเอาัวผมไปับลบนเียทันที
พรุ
ผ้าเี่ยวผืนเียวอผมที่ใส่มาาห้ออาบน้ำโนุออ เผยให้เห็นท่อนายอผมที่แ็ัู้ันอยู่รหน้าหิสาวทั้สอ
ออเรนยมือปิาบับอเธอ ะยปิทำไมถ้ายัแ้มเปิเ็มสอานานั้น!
“ว้าว…”
มิเรนหลุอุทานยมือปิปา เธอไม่เยเห็นอใรที่ให่นานี้มา่อนเลย แ่มัน็ไม่ไ้ทำให้เธอหวาลัวหรอนะ~
“ะูยัไน้ออา็ไม่เหมือนอมเวทเลยสันิ”
มิเรนหัวเราะิั่อนะโน้มัวลมานอนนาบับร่าผม้วยหน้าออันมหึมาอเธอ สัมผัสอันเนียนนุ่มแล่นไปทั่วแผออผมะที่มืออเธอเ้ารวบำท่อนเนื้ออผมอย่าแผ่วเบา
“หุ่นแบบนี้ บอว่าเป็นนัรบแนเถื่อนใร ๆ ็เื่อ แ่ลับมีทัษะเวทสูนานี้ิมา้วย ี้โันะเรา”
หมับ
เธอำท่อนรัอผมอย่าแนบแน่น่อนะัารัึ้นัลอย่า้า ๆ ะที่หอมแ้มผมไป้วย
ออเรนที่นอนูอยู่ันัวลุึ้นนั่ เธอไม่รู้ว่าะแทรลาระหว่าทั้สอยัไี็เลยนั่ัวเร็ใเ้นนผมไ้ยิน
“ออเรนมานี่สิ เี๋ยวพี่สอนให้นะ~”
มิเรนปีนออาัวผมไปนอนล้าน้ายแล้วบเีย้านวาให้ ออเรนสาวน้อยผู้ไม่ประสีประสาพยัหน้าอย่าว่า่าย่อนเธอะนอนลามที่มิเรนบอ
“่ะ...”
“านั้น็ทำแบบนี้ ใ่ แบบนี้นั่นละ ีมา”
มิเรนสอนให้ออเรนใ้มือับผมัว่าวะที่ัวมิเรนเอ็เลื่อนลไปเล่นับลูบอลอผมอย่าสนุมือ
วามเสียวาสัมผัสเนียนนุ่มอสอสาวนั้นทำให้ผมเสียวนัวแ็ ยิ่าที่ผมเห็นือสอสาวาม หนึ่ยิ้มุนับอีนที่เินอายม้วนำลัปรนนิบัิให้ผมะที่นอนนาบับผมอยู่ มีหรือผมะทนไหว
“อึ!”
ผมเสร็ออมาหลัโนสอสาว่วยันใ้มือให้นน้ำสีาวราุ่มไปทั่วมือทั้สอน
“ูท่าอัอั้นมานานเลยสินะ ให้พี่สาว่วยน่ะ”
มิเรนันลุึ้นแล้วูฝ่ามืออเธอทีุ่่มไป้วยน้ำาวุ่น้วยรอยยิ้ม่อนะเลื่อนัวล้านนอนระหว่าาอผม
“ะทานละน้า~ อ้าม”
มิเรนอ้าปาเ้ารอบท่อนายอผมที่ยัเปีย ๆ อยู่แล้วูบ๊วบลไปทั้ลำในราวเียวนผมระุัวาวามเสียว
เธอใ้ลิ้นเลียวนไปมารอบลำายอผมะที่อีมือเล่นพวรัอผมไป้วย ลิ้นอุ่น ๆ อเธอหมุนวนไปมาทั้ลำทวนอผมูเอาราบทั้หมออแล้วเธอ็ถอปาออมาแลบลิ้นเ็บราบน้ำอผมนใสสะอา
“อ่า”
เธออ้าปาใหู้่อนะยิ้มออมาอย่าอบใหลัเห็นสภาพหน้าแอผมและอออเรน
“แม่พี่เยเป็นโสเภีมา่อน พี่็เลยไ้เรียนอะไรมาหลายอย่าเรื่อารสร้าวามสุให้ผู้ายน่ะ”
เธอยิ้มออมา่อนะับมือออเรนแล้วึัวเ็สาวที่ำลัหัวใว้าวุ่นอยู่ให้เอนหลันอน
“อื้อ~”
ออเรนส่เสียราออมา เพราะเธอโนนิ้วเรียวอมิเรนับแหวาออ พร้อมแหวลีบร่อรัทีุ่่มน้ำอเธอให้ผมู
“มาเอาสิ ราวัลพิเศษอเธอนะ~”
--
เลิแ่ละรับเรื่อนี้ อยาว
หยอ ๆ สปอยนะรับ มิเรนยัิ แ่เธอเยเห็นอนอื่นสมัยเป็นทหาร
ความคิดเห็น