คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่6 ฐานบัญชาการ
อนนี่พวเธอำลัวิ่ึ้นบันไลับโถที่เิม
"เอาไ่ออะเน"
"ถ้าเราะออาที่นี่ไปเลย้อเอาอาหารับน้ำอำเป็นนไป้วย"
"ในห้อเ็บอที่นั้นน่าะมี"
สอแฝวิ่มาสุบันไแล้ววิ่เ้าห้อเ็บอ
ปั
เนเปิประูออสิ่ที่ลอยออมาาห้อือลิ่นเหม็นาวเลือาศพทหารที่เป็นเ้าอบันทึ
" อ็อ" เรนทำท่าเหมือนะอ้วแล้วเอามือึ้นมาปิปา
" โถ่วเอ้ย" เน็เหมือนะหน้ามืนิหน่อย" รีบหาเถอะ"
เรนหันไปเอับเป้ให่ห้าหใบใล้ๆทาเ้าเธอลอ้นมันูแล้ว็เอับพวอาหารถุนอนฯลฯ
"ใ่ไ้นะ"เธอพูับัวเอ
ส่วนทาเน็หยิบผ้าลุมสีเียวเ้มึ้นมาแล้วเินไปทา้านหลัห้อ
"เนเ้านี้ใบเียวน่าะพอนะ"เรนหันมาพูแล้ว็เห็นเนทำท่าพนมมืออยู่หน้าศพที่ถูผ้าสีเียวปิไว้
"ทำอะไรอะ" เธอถาม
"ลุมศพให้หนะ เ้าสบายใึ้น"เนอบ้วยน้ำเสียเรียบๆ
เรนเินเ้าไปทำาม
'อบุที่่วยสอนอะไรหลายอย่านะะ'
ถึทหารนนั้นะไม่เยสอนพวเธอรๆแ่็สอนผ่านทาบันทึที่เ้าอไว้่อนาย
"ว่าแ่เมื่อี้เธอเออะไรนะ"เนเอามือลแล้วหันมาถาม
"อ้อ เป้ยัืพมั้เป็นอพวหน่วยสำรวอนออไปนอำแพ"เรนเา
เรนเินไปหยิบเป้พวนั้นมา มัน่อน้าหนัประมา4โลไ้
"ีเลยนะ แ่ว่าันัวลอย่านะ ท่าเราแบเป้ไป้วยพร้อมใ้เรื่อเลื่อนย้าย3มิิมันะไปลำบาเรื่อารถ่วน้ำหนัรึเปล่า"
" ทีเธอยัแบันอนอยู่้าล่าไ้เลย"
" อนนั้นรู้สึัว้วยหรอ"เนเลิิ้ว้านึ่พร้อมยิ้มเล็ๆ
"่าเถอะ ันว่าไม่เป็นปัหาหรอ"เรนหยิบระเป๋าึ้นมาสะพาย
"สัมภาระเรียบร้อย ่อไป็านยาแล้ว" เนเอามือึ้นมาออหลัาสะพายเป้แล้ว
" ะออาที่นี่ยัไ"
.
.
.
.
.
" อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" เรนำลัยืนุมมับอยู่ที่หน้า่าั้นบนสุและรู้สึทำอะไรไม่ถูเลยทีเียว
เบื้อหน้าอเธอมีไททันนานาไร์เอามือมาะายผนัปราสาทสีาวอย่าหิวระหาย
่อนหน้านี้เธอับเนแบ่หน้าที่มาูลาเลาโยเรนรับหน้าที่มา้านบนสุอานบัาารส่วนเนอยู่ั้นรอลมา
อนนีู้เหมือนะมีไททันบาัวพยายามไ่ัวันึ้นมา้วย
"เอาไีหละ"เรนถอนหายใ"แย่ว่าที่ิไว้อี"
"เรน" เนวิ่ึ้นมาาบันไ้วยวามรีบร้อน "เป็นไบ้า"
"แย่มาเราถูล้อมไว้หมเลย"
"ำแพั้นล่า้านทิศใ้โนพัไปเเล้ว้วย"
"อ้าปวหัวๆๆๆ"เรนเอามือยี่หัวัวเอนยุ่
"ูานาัวมีแ่ไททัน15เมรเท่านั้นทีสามารถับเราอนอยู่บนึไ้ที่เหลือ็หายห่ว ถ้าอยู่บนึ็น่าะปลอภัยระับนึ่"
" เเ่อนเราใ้เรื่อเลื่อนย้าย3มิิระับมัน้อ่ำว่าึนะ"
(ภาพปลาอบ)
(เละมาอโทษ้วย)
"..............."
" อนอยู่บนึอะวิ่เอา็ไ้"
" ปัหาือเราะ้ามไปยัไ"
"............. "
"รอฟ้ามืีไหม" เรนออวามเห็น
"ูาวอาทิย์อนนี้ประมาเที่ย้อรออีอย่าน้อย6-7ม. "
"เราอยู่ในนี้็ปลอภัยนะ"
"ลืมบอไป เมือนี้ไม่มีนแล้วอนลาืน็ไร้แสเรามออะไรไม่เห็นหรอ" เนอบเรียบๆ
วามมื็น่าลัวเหมือนันมันทำให้ทัศนียภาพในารมอเห็นลลอย่ามาถึมีโยเพาะับเรื่อเลื่อนย้าย3มิิ
หลัาที่ทั้สอยืนเียบมาเป็นเวลา10ว่านาทีเรน็เินออไปื้อๆ
"ะไปไหน"
" เินูรอบๆอีรั้นึ่"
สัพั
"ลับมาทำไมเร็วั"
"เนมานี่เร็ว "เรนึมือแฝไปทาทาเิน
" อะไรอี"
" มาเร็ว" เรนพูแ่นั้นแล้วเิน่อ
ที่เรนพามาืออี้านอานบัาารั้นบนสุ
"เอาแหละเรนเธอิอะไรอยู่" เนเริ่มหมวามอทน
เรนเปิประูเ้าไปในห้อแล้วยเ้าอี้ออมา้วหนึ่
เน็มาที่เรนทำอะไร็ไม่รู้อยู่
แพล้.!
านั้นเรน็เหวี่ยเ้าอี้ัวนั้นใส่ระบานให่
เ้าอี้ัวนั้นลออยออไปนออาารใส่หัวไททันััว
เรนพูประโยบาอย่าออมาทำให้เนะลึ่
"... นี่เน.. มาเสี่ยายันเอาไหม.? .."
.
.
.
.
====================================+
สั้นั้นสุ
อโทษนะพอีเราเที่ยวปีใหม่อะ
เลยไม่่อยไ้เียน
แถม!
เน็หม
อีเน็ันมาหมอนนี้อี ไอ้ารเียนมัน้อใ้เน็ไ ้อไปหาไวไฟเอา
อนหน้าอาเลหน่อยนะ
ความคิดเห็น