คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
ฤูร้อนย่าลาย่อนมาถึ อไม้ใบห้าผลิใบผลิอ สวยาม อิทัปบ์นั่ประทับิบน้ำั์ เสพามา ใ้หลัาเาพระสุเมรุ (วสันฤู) ่ามีวามสุสำราในรสามา อาาศ่าเป็นใ วามรัรสามาหอมลันวน วนให้อารม์ึะนอ (มีเพศสัมพันธ์แบบร้อนเล้นอารม์นเหื่อใหลหยย้อย ามทำนออพิสายที่นารับใ้ีบรรเลอยู่นอร่มผ้าที่ประทับ เสียไพเราะสลับเร้าร้อนามอารม์ามาออิทัปบ์ เป็นธรรมาอมนุษย์ผู้เิมา อิทัปบ์เป็นหนุ่มแรรุ่นยัหลอยู่ับามาเป็นธรรมา ึ่ามาหรือวามสัมพันธ์ู้สาวเป็นธรรมาิารเิอมนุษย์ ารสืบเผ่าพันธุ์มาไ้็เพราะามา)
าฤูวสันะ (ใบไม้ผลิ) อิทัปบ์็ทรย้ายปราสาทามฤูาล รานี้ เป็นปราสาทฤูร้อน มีวามโอ่อ่า รูปทรล้ายล่อสี่เหลี่ยมที่มีผนัทึบหนาเพื่อไม่ให้วามร้อนาภายนอเ้าไป มีสระอยู่ภายในทำ่อึ้นาอิ น้ำใสสีมร มีเรื่อปะทุผิว มีผลไม้ฤูร้อน พวแโม ผลส้ม และลูอุ่นป่า วาอยู่บนอบสระในถาสีทอ น้ำถูผสม้วยเสรอไม้สีาวหอมลันวน มีารุเทียนไสีสันแสสีูาม ั่เ่นเิมมีสรีล้อมรอบ ทุนาเปลือยเปล่า เปลือยายปรนเปรอ ทั้สี่นาเป็นหิามาเมือไลส่มาเพื่อบรราาร สวยแ่พูไม่รู้ภาษา ีแ่ร่ายรำ เปลื้อผ้าปรนเปรอ อิทัปบ์ลสรน้ำบำเรอรั ทันในั้นนัยน์าเห็นภาพนาย (เห็นนิมิ) เป็นายแ่นอนาย (มีาทิพย์ั้แ่ถือำเนิ เป็นลัษะพิเศษแสถึบารมี แ่าาสามัปุถุน) ภาพนิมิเป็นภาพสีาว ทำให้อิทัปบ์พระทัย ใสะุ้ทรเินึ้นาสระโยทันที โยหยิบผ้าที่วาอบสระมาปปิ
ารที่เ้าายแห่รุบิลพัสุ์แทบะไม่ไ้ออมาภายนออสวนลุมพิี เป็นแผนารอโศารร์ ้วยทรเห็นว่า ารที่โอรสเห็นน้อย ปรนเปรอวามสุให้ั้แ่เยาว์วัย ะเสพิในวามสุ ะไ้ไม่มีวามิออผนวไปที่ห่าไล แ่เหุาร์็ฝืนำหนมิไ้ ราหนึ่โอรสฝันเห็นนิมิว่าัวเอไปเอผู้นมามายในสถานที่ล้ายเมือนอำแพ ่าูน่ามน่ามอ น่าเรียนรู้ พอื่นาวามฝัน็สสัยในวามิวามเป็นไปว่า นอเมือที่เราอยู่นี่มีอะไร แอบออไปเินภายนอปราสาทอนพรบ่ำ เห็นแ่วามมื แ่ทรรู้ว่าเบื้อหน้ามีที่ไม่สิ้นสุ ัสินพระทัยบอับัวอ์เอว่า “รานี้้าะ้อออไปเที่ยวมภายนออันว้าไล ้า้อเห็นว่าภายนอมีสิ่ใ” พอิไ้็ลับมาบรรทม และทรแอบหนีไปทุืนหลัวามมืห่าไลนมอ ทุทีที่หนีออมาะทำสัลัษ์ว่ามาไ้ไลเพียใ โยวาอมี่าที่แอบเอามา้วย มีทั้ำไรสีทอ สีเินวาเป็นุๆ ให้แสันทร์ส่อระยิบระยับ รานี้ถือำไรมาห้าอัน วานสุลูหูลูา มอเห็นแส็เินลับ แม้ออมาไลแ่ใพระทัยยัอยาเิน่อ ่าเวทนาลัวหลทา ลับปราสาทไม่ไ้ เลยำหนพาัวลับ เินามแสอำไร นลับมาบรรทม รานี้เห็นแล้วว่า ภายนอน่าพิศวน่าเที่ยวม ึมีวามิอยาไปอีรา รานี้ะถือำไรไปสัเ็อัน (ำไรมีแสสะท้อนเพราะประับหินล้ายมร พอึะเรือแส) พอพรบ่ำึ็ทร้าวเิน่อไป รานี้มีนารับใ้ื่นมาเห็นอ์ายหายไป ึระวนระวาย รีบเินไปแ้นายทหารที่นอปราสาท้านหน้าประู ทหารรู้วามริว่าอ์ายหายัวไป ึออามหา วามรู้ถึโศารร์ ทรออมาามหา้วยทรห่วใยในบุรโอรส รีบวบม้าสีาวออไปในที่มื ออหาโอรส แ่มิเอ พอีับอิทัปบ์เห็นทหารถือบเพลิไฟออมาามหา ็รู้ว่ามีนรู้ ึแอบที่มืรอัหวะ เินแอบอ้อมไป ลับมาบรรทม โยมิไ้เ็บำไรมารบทั้เ็ เ็บมาแ่สี่ำไร อาศัยำทาลับที่อยู่ใล้ไ้ ึไม่สนำไรอีสามำไร หลับบรรทม้วยวามปิิ นโศารร์ผิใพระทัยหาโอรสไม่เอ ลับมาที่พำนั ทหารและนสนิท็มาแ้่าวว่าอิทัปบ์อยู่ในที่บรรทม โศารร์ึิว่า นารับใ้พูปพูเท็ พอเ้าึรับลั่นำนารับใ้นนั้นไปประหารโทษทั์หลอพูเท็ ว่าโอรสหายัว (เหุาร์นี้เป็นเหุาร์สะเทือนใพระทัยออิทัปบ์ ะบอวามริ็ลัวบิาะโรธา ึ้อเียบเย) นานรับใ้ายสนิท้วยารผูอประหารในห้อมื โยที่อิทัปบ์ไม่รู้วามริ (โศารร์บัับห้ามผู้ใบอวามนี้แ่อิทัปบ์ ำับะประหารีวิามเสีย หาใรพูบอ ใริโศารร์รู้เ็มพระทัยว่านารับใ้พูวามริ โยพระอ์ไ้ทรเอำไรที่เหลืออีสามำไรอนออามหาอ์าย รู้ว่าำไรเป็นออิทัปบ์ สั่ประหารนารับใ้เพื่อ้อารปปิ นารับใ้ึลายเป็นแพะรับบาป ส่วนอ์ายอิทัปบ์ ทรรู้แ่นารับใ้ถูเนรเทศ้วยวามผิ ไม่ทรรู้ว่าโศารร์ะสั่ประหารนา แ่้วยอุปนิสัยอเทพุิ แ่ทำให้นารับใ้ถูเนรเทศ้วยวามผิที่นอ์เอเป็นสาเหุ ยัปปิ้วยารเียบ ึทำให้พระทัยออิทัปบ์มีวามโทมนัสรู้สึผิมาหลัาเหุาร์นี้) อิทัปบ์มิไ้ทรเสพามาอีเลยเอาแ่นอนบรรทมิ เินไปเินมาอยู่รบฤูร้อน อายุพรรษา็รบสิบห รานี้แม้เหุาร์หนีออาปราสาทยัับไม่ไ้ไล่ไม่ทัน้วย่อหน้า แ่โศารร์็รู้วามริ ึัปัหาัพิธีอภิเษให้ับโอรสทันที หลัาสิ้นฤูร้อน นาผู้นี้ามามำหน ผู้มีบารมีเทียบเท่าเ้าบิลพัสุ์ ้อมีมเหสีามและเพียบพร้อม หิผู้นี้ือนาพิมพา เป็นสรีั้นสูแห่เมือเทวทหะ เมือเียวันับมาราออิทัปบ์ มีศัิ์เป็นเรือาิ (อภิเษับาิอมารา ามำราศัิ์สูเสมอัน เรือล่มในหนอทออในวัเียวัน) พระราพิธีถูัึ้น มีประเพีามแบบพราหม์รามเทพ มีารห่มาวัพิธีบวสรวเทวา ให้ทั้สอทรุเ่า (ปิหน้านาพิมพาไม่ให้เห็น) ถวายัวบนปราสาทที่สู มีารแ้มุสีแบนหน้าผาสีุ่ และโปรยอไม้ ผูมั้อมือ้วยเือสีาว เป็นารบอเทพว่า ทั้สอะรอู่ ผู้เป็นอ์พิธีือ โศารร์พระมาราอพิมพา (บิามิไ้เ้าร่วมพิธีอภิเษโยให้เหุผลว่า ทรประวรเพื่อหลีเลี่ยวามไม่พอพระทัย เอาแ่นอนบรรทมล้ายั่ะสิ้นพระนม์เสียแล้ว) และเหล่าวรระพราหม์สิบหน ัพิธีสำเร็ ยอปราสาท็มีฟ้าร้อฝนฟ้าพิโรธ ผ่าลมาที่แนไล มอเห็นายอปราสาทลาวันยามบ่าย เป็นที่แปลใอบรราวรระพราหม์ วาาทูลว่า “ทำไมฟ้าแสนถึเพียนี้” บอนัยยะแ่โศารร์ว่า “รานี้ ฟ้าสวรร์ถึวาระผู้มีบารมีรบวศ์” โศารร์็ทรฟัแล้วสบายพระทัย ทั้ที่พราหม์นหนึ่รู้นัยยะว่า ารอภิเษมีราไม่ี แ่วรระพราหม์ะบอไม่ีไม่ไ้ ้อบอแสร้ไปแบบนั้นทำให้โศารร์พอพระทัย็แ่นั้น พราหม์ผู้นี้มีนามว่า พราหม์สี เป็นพราหม์ที่มีาหยั่รู้ รู้อภิาแ่ล้า รู้ะา แ่อบเ็บัว มาานรานี้เพราะถูบัับาผู้เป็นพี่ายที่มา้วย เห็นพราหม์โหำะา็ทำใเห็นแ่ารประบเอาใษัริย์ ไม่ล้าบอวามริไ้แ่ประบเ่นนี้ รู้สึปลัวเอว่า ะมานั่พิธีทำไมในเมื่อวรระพราหม์พวนี้อาศัยำาทัษะป้อยอนเป็นให่ ล้วนไม่มีวิา ่าูแล้วน่าเวทนา
พิธีสำเร็้วยวามสมบูร์ มอบส่อ์ายเ้าสู่เรือนประทับพร้อมับนาพิมพา มเหสีผู้เป็นหิาม เวลานั้นะหาสรีที่ามั่นาพิมพา หามิไ้ นาเป็นสรีุั่นาฟ้าลมาุิ พบเอับอิทัปบ์ราแรือ ืนส่ัวในพระราพิธีอภิเษ ไ้แ่เห็นัว นาถูลุม้วยถุผ้าสีแปัลายอไม้ และผ้าถุเป็นผ้าทึบ (ารีสมัยนั้นใ้ผ้าสีแลายอลุมศรีษะ ไม่ให้เห็นแม้่อนพิธี ลัษะอถุผ้าะเป็นทรอไม้มีารับีบูสวยาม ผ้าลุมสีแุสีฟ้าลายรามย้อมาราไม้และเปลือผลไมู้ามประับประาสมานะ) ส่วนอ์ายทรุสีทอถัทอเป็นลายสลับับสีแสีาว แนุ (ไม่มีแน) าเสีำย้อมนิลถัสีาวสีเียวและสีทอูวิิร าม้วยลวลาย สวมทราสีทอและำไรสีทอประับพลอยหินสีแ ทั้สอเ้าพิธีเท้าพระบาทเปล่า ึ่พิธีัึ้นสอรอบ รอบแรบวสรวห่มาว รอบสอัเลี้ยุามาม้า้น านเลี้ยมีนรีีลอหนั ีโลหะ เป่าเรื่อเป่าล้ายแร ีพิ แในานแุ่สีสันสะุา เลี้ยอาหารอันเลิศรส ทั้หมูป่า เนื้อแพะ ผลไม้ ิบน้ำั์ น้ำยาอ บรรยาาศรึรื้น (แัเลี้ยอยู่ในห้อโถ้านอเรือนหอบรรทม หมายถึ ส่ัวอิทัปบ์และมเหสีเ้าเรือนส่วนอีฝั่ัเลี้ยในเพลาเียวัน) ทันทีที่ทั้สอ อิทัปบ์และมเหสีพิมพาเ้าหอามารี โศารร์ผู้เป็นบิาออ์าย็ทอพระเนรมอแร่วมพิธี เห็นสะุานาหนึ่ เป็นหิวรระสูมีรูปาม เินระบำในานเลี้ย ยิู่ยิ่าม (นาผู้นี้ภายหลัถูเรียัวรับใ้เป็นสนมนสำัอโศารร์ แ่ถือบรราศัิ์เป็นวามลับไม่เปิเผย นาผู้นี้มีิีิเมา ทำวามีลับหลั อบมอบทานมอบสมบัิ แ่ายับนยาไร้และมีโอาสไ้เฝ้าพระพุทธเ้าในอนที่ท่านรัสรู้และไ้ฟัธรรมนสำเร็เทียบเท่าอนาามี)
ความคิดเห็น