คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
หลัาบรรลุธรรม นายศรีและเพื่อน็ลาลับ ออเินทาเพื่อลับไปยัเมือบิลพัสุ์ (เมือ้าเีย อาาัรอน)มาราบลาอ์พุทธะ บอล่าว้วยารราบ(อ์พุทธะเ้าสมาธิ)หนึ่รั้แบมือ หน้าผามิไ้ถึมือ(เป็นารเารพสูสุในะนั้น ยัไม่มีารราบ้วยเบา)ออเินทาในอนเ้า แสแูเป็นแสสีทอส่อูบรรยาาศแสนสุใ ผู้สำเร็ในธรรม พอบรรลุ็มีปีิ มีวามยินีในธรรม(ีใและหลธรรม มีศรัทธามั่นเหมือนนเห็นแล้ว รู้วามริแล้ว รู้ในสิ่ที่ผู้อื่นยัไม่รู้ ูวิเศษ อารม์ึเ็มไป้วยปิิ)นายศรีนุ่ผ้าสีาวที่ไ้าผู้บำเพ็นหนึ่ นำมาให้ทั้สามสวมหลับรรลุธรรม เพื่อแสส่า ผู้นั้นมีวามบริสุทธิ์ มัรวบผมูเรียบร้อย เสื้อมิไ้สวมใส่ ออเินทา พร้อมสัมภาระห่อผ้าสีำ ย้อมาินำนิหนึ่ เินไปยัทาที่ามา
อนนี้พระพุทธเ้า(สามสิบห้าพรรษา)มีธรรมือโสาบันที่ทรแสแ่ผู้ศรัทธา ้วยธรรม้อนี้ มีวามริอมนุษย์ในารำรอยู่ึ่ีวิที่สมถะ ห่าาิเลส เป็นธรรมที่เหมาะสมับมนุษย์ที่เิมาสร้าบุ ยัไม่ถึั้นเป็นพระส์สาว ภาพอท่านที่มีผู้มาเฝ้าอธรรมยัป่ามฤทายวันทุวันนศาสนามีนศรัทธา ล่ำลือ ในสมัยนั้น รุหน้าไวนเป็นศาสนาทาเลือทัเทียมศาสนาพราหม์
ย้อนลับมาที่ พระพุทธเ้า่อนรัสรู้ วัยหนุ่มอท่านือ อิทัปบ์ถือำเนิในรรภ์อมารารินยาามหามายา ถือำเนิในสวนลุมพินี เป็นสวนที่ษัริย์โศารร์สร้าั่เนรมิ มีวามสวยามุั่สวรร์ มามาย้วยอไม้สีสวยาม ถูัวาเป็นหย่อม เป็นระเบียบ มี้นไม้ยืน้น มีผลสีสวยนานานิ เป็นศูนย์รวมอพืพรรหายาาเมือไลเมือน้อย นำมารวมไว้เป็นสวนลุมพินี มีารัแ่้วยานศิลปะาหินแะสลั มีบ่อน้ำใสสีฟ้า ภายในบ่อเลี้ยปลาสีแ สีส้มและสีฟ้าอมเียว ทั้นาเล็ นาให่ประมา้อมือ มีารเลี้ยนหายาที่ถูนายพรานับมาถวาย นยู นแ้ว นหส์หย นับว่าเป็นนหายาในสมัยนั้น นอานี้ในสวนลุมพินียัเ็มไป้วยสรีวัยแรรุ่น ที่เป็นนาใน อยปรนนิบัิรับใ้อ์ษัริย์(สรีในสวนลุมพินีเป็นหิามที่ถูเลือสรรอย่าี ้อมีรูปาม มีวามบริสุทธิ์ในาย(ถือพรหมรรย์)ะถูฝึาผู้ฝึถึอาัปิริยา ท่าทา แม้ารแ่อ์็เป็นไปามารีือ ปล่อยเปลือยหน้าอให้เห็นยอปทุมทัน สวมผ้ามีสัน่าๆผืนบาล้ายผ้าถุ ให้เห็นเนินอลับ
พระพุทธเ้าหรืออ์ายเป็นโอรสอษัริย์โศารร์ นารินยาาเป็นหิามที่พบเอับโศารร์ เมือพาราสี ะนั้นนาถือวรระนั้นสู มีศัินาเทียบเท่าอ์หิ มีวามาม(ษัริย์มัมีบุรธิาโอรสมา เพราะสมัยนั้นมิไ้มีารุมำเนิ ษัริย์แม้มีมเหสีเพียหนึ่เียว แ่มัมีหิปรนนิบัิเทียบเท่านาในหรือสนมลับๆมามาย)เป็นที่เลื่อลือ ำเนิที่เมือเทวทหะ เอัน้วยโศารร์เินทาออประพาสรุพาราสี นาเป็นธิาอรุเทวทหะ เินทาไปพาราสีเพื่อถวายัวเป็นบรราารให้ับษัริย์วรระ แ่ เวลานั้น โศารร์ในวัยเ็มบารมีเ้าเฝ้าษัริย์รุพาราสี พบเอับนา หลในรูป รู้สึรัแรพบ (เอันอนานเลี้ย้อนรับนา) ษัริย์มีวามอบพอในัวโศารร์ เห็นอาัปิริยา ็พอรู้ว่า โศารร์มีวามพอใในัวนารินยาา ึมีวามิอยาแสน้ำใผูิโศารร์(ะนั้นมีสรามอแว้น่าๆ รุบิลพัสุ์ นับเป็นเมือที่มีอำลัทาทหารที่เ้มแ็ มีอิทธิพลมา รุพาราสี็มีารรบพุ่ับเมือน้อยให่)รัสบอับโศารร์ “้าเป็นษัริย์มายัมิเยเห็นหิใ สรีใ ามเทียบนาผู้นี้”(รัสบอแ่ โศารร์ ะนั่ิบน้ำั์สุราที่รินานโทโลหะสีทอในห้อโถัเลี้ย โยอนรัส นารินยาาำลัร่ายรำ้วยนรีสี่ิ้นือ ลอไม้ พิสาย ลับไม้ และโลหะระทบ(โลหะระทบเป็นั่าบแ่รูปลัษะมีเพียฝาเียวี้วยโลหะอีิ้นที่เป็นทรเหมือนไม้ยาวเท่านิ้ว้อย)นาร่ายรำาม ทำนอเพราะพริ้ เนินอสวย ้นอน ผิวาวอมน้ำผึ้ ปาแ้วยเรื่อทาปา มูสันม าาม เป็นสรีาม สมำล่ำลือ โศารร์พอใในนารินยาา ยิ้มและอบลับ้วยารมอไม่ละสายา ษัริย์อพาราสีึเอ่ย่อ “้านี้อบนาผู้นี้ แ่รานี้ มีผู้ที่เหมาะว่า ท่านะิเ่นไร หา้าอมอบน้ำใ นาผู้นี้เื่อมน้ำใสัมพันธ์สอเมือ”(ที่ริแล้วเมือเหล่านี้ล้วนสืบสายเรือาิัน รวมถึนารินยาา)โศารร์หลอบและรู้ว่า ษัริย์อพาราสีทำเ่นนี้เพื่อพึ่บารมีอบิลพัสุ์ ึบอ้วยำว่า “้านี้เห็นสรี่าเมือมา็มาแ่ยัมิเห็นนาใมีวามามราวนาสวรร์ั่นาผู้นี้ ้าใร่ยินี” ษัริย์อพาราสีึยอน้ำเมาื่มแสวามยินี ทั้สอนั่ทอพระเนรมอนารินยาาเ้นระบำอย่าั้ใ สายา่อ นเสร็สิ้นานเลี้ย แทนที่ะเป็นานเลี้ย้อนรับบรราาราเทวทหะ ลับเป็นานเลี้ยส่มอบนารินยาาให้โศารร์ เรื่อนี้ล่วรู้ไปถึษัริย์เทวทหะ ผู้ึ่เป็นเ้า(มีศัิ์เปรียบั่ษัริย์และเป็นพระบิาอนารินยาา ที่ส่มาเป็นบรราาร ้วยเหุผละพึ่พารุพาราสีในสรามาบิลพัสุ์ ึ่อนนี้พาราสีลับทำัวุั่เสือสอหน้าลบหลัเทวทหะ)ทรวามเือใ่อพาราสี ทรโรธนสั่ทหารให้โมีหลัารับธิาลับมา ึ่ะรับัวโยเปิเผยมิเป็นารี นารินยาาะเป็นอันราย อาถูับเป็นเลยศึ ึให้ทหารลัลอบไปรับ ทหารปลอมัวเป็นทหารอบิลพัสุ์ แฝัว อาศัยเินทาอย่าเร็ว้วยม้า ลัลอบับัวนารินยาาะหลับในที่รับรอ อุ้มับึ้นม้าพาหนีออมา แ่ระหว่าทา เรื่อรู้ถึโศารร์ ึถูทหารที่เินทามาวาารหนี(โศารร์วบม้าพาทหารามับัว)ทำให้ารพานารินยาาหนีออมาไม่สำเร็ สืบวาม บัับับทหารอเทวทหะบีบหาวามนสารภาพว่า เ้าษัริย์บิาอนาไม่พอพระทัยที่พาราสีส่มอบนาให้บิลพัสุ์ ึ่เทวทหะเยถูบิลพัสุ์โมีมาราหนึ่ ถือเป็นศรัรูอยู่เนือๆ พอรู้วามริ โศารร์็ิและปล่อยัวทหารเหล่านี้ พร้อมฝาวามไปถึ เ้ารุเทวทหะ มีใวามว่า “้าโศารร์เ้าแห่บิลพัสุ์ มีน้ำใะแ่ั้นาธิาอเทวทหะเป็นมเหสี เื่อมสัมพันธ์อสออาาัร หาเ้าษัริย์เทวทหะ มิพอใให้ยทัพมา”(พูแมบัับ เพราะบารมีอโศารร์ถือเป็นษัริย์แห่บิลพัสุ์ที่มีแสยานุภาพ)
ทหาร็ลับถึเทวทหะนำวามั่ล่าวทูลพระเ้าอันะ บิาอนารินยาา เป็นที่รู้ในพระทัยอท่านว่า รานี้ถูบัับให้มอบนารินยาาให้ แม้ให้ศัินาเป็นมเหสีแ่็มิไ้พอพระทัย ปรึษานใล้ิที่เป็นบัิ ็ำใ้อยอม้วยมิอยาทำสรามับบิลพัสุ์ พูล่าวมิพอพระทัยษัริย์แห่พาราสีที่มอบนาให้ ทำารเ่นนี้ หัหลัผู้ที่มอบน้ำใให้ โรธาแ่ทำไ้แ่พูรัส
ลับมาที่ารประสูิออิทัปบ์ ารรับนารินยาามาเป็นมเหสี โศารร์มอบวามรัและทรเอ็นูนามา ปรนเปรอบำเรอ ทั้สมบัิ่าๆ มอบทาสรับใ้ สร้าปราสาท สวนลุมพินี เพื่อเอาในา นนาเห็นถึวามรั ทั้สอมีวามรัที่หอมหวาน แม้เ้าพิธีแ่ั้นาอภิเษเป็นมเหสี แ่้อใ้เวลาถึห้าเือนสิบห้าวัน นาถึยอมมอบายให้้วยเ็มใ พลอรัเสพามา รสแห่ามาหอมหวน รูปร่านารินยาาเมื่อปลเปลื้อเปลือยาย ุอไม้าสวรร์ ทั้หอม ผิวเรียบเนียนในสัมผัส ยอปทุมทันั้ันู่อ พร้อมให้โศารร์มอมิมรส เ้าอหน้าอลมไ้รูปอวบอิ่ม รูสะือที่ถูเาะสวมห่วสีเินประับ ูเย้ายวน ลีบออบัวทิ่อวบอูม แผ่ลีบ้อนรับสัมผัสาโศารร์ ทันใที่พรหมรรย์ถูเปิออ เสียนรีในลำอ็บรรเลาปาอนาอย่าไพเราะ โลหิาลีบบัวหยลเปื้อนสำเร็รสรับริบูร์(เป็นภาษา่อน้าอธิบายว่า้วยเรื่อรสรัและามาที่บริสุทธิ์ อาไม่เหมาะสม แ่ำอัษร้ออธิบายเพื่อให้เห็นอารม์รัที่ลึึ้)
ถือำเนิอ์าย สวนลุมพินี ในสมัยนั้นารำเนิมีผู้รู้เปรียบั่ผู้ทำลอหรือำแย เป็นผู้มีศาสร์อลัทธิพราหม์ ยิ่วรระษัริย์ารประสูิอโอรสธิาถือเป็นารลุิอมหาเทพและนาฟ้าธิาาสวรร์ ึมีารีประอบพิธีในวันประสูิ รานี้มีนาำแยเป็นผู้รับใ้ในารประสูิ ทำพิธีเรียเทพและนาฟ้า มีารสวบูาเป็นภาษาเพาะประอบพิธี ึ่รับืนเ็มวในสวนลุมพินี เสียนารินยาารวร้อโอโอยบนเียที่มีารัาม นาอุสาหะให้ารประสูิแ่มิเป็นผล นาำแยับลำเห็นว่า มหาเทพเอาบาทาออมา หาถวายารประสูิในท่านอนบรรทม ะประสูิยาและอาเป็นอันราย นาทำพิธีอสวรร์ี้ทา นาเห็นนิมิเทวาและนาฟ้าล้อม้นสาละ เห็นนารินยาายืนประสูิอ์ายและมีอบัวเ็อ นาลืมาานิมิ และบอนารับใ้ ให้พานารินยาาไปยั้นสาละลาลุมพิี และให้นารินยาาประทับยืนประสูิ ทันที่ที่นายืน ใ้มือับผ้าที่ผูับ้นสาละ นา็ให้ำเนิอ์ายเพศทาร ทรเอาพระบาทนำออ่อน แนพระรแนบอ์ลำัว เป็นภาพล้ายทารยืน้วยส่า นารินยาาใ้มือพระหัถ์หนึ่้าประอทารให้ยืนไ้ โยมีสายสะือยัิสัมพันธ์ ทารยับัว้าล้าย้าวเิน นาำแยเห็นนิมิ็บอให้นารับใ้ รีบไปหาอบัวอที่บานและสวยสมบูร์ที่สุในบึอลุมพิี มาวาเ็อ ให้ล้ายภาพนิมิ นารับใ้็ัแหาอบัวในบึที่อยู่ใล้มานรบ นาำแยนำมาวาพอวาเท้า้าวเินอทาร นา้มลราบทาร และส่ถวายรรไรทอให้นารินยาาัสายสะือ นาัสายสะือและประอโอรสให้เิน้าวเหยียบอบัวทีละอนรบามที่นาำแยทูล ะโอรส้าวเหยียบอบัวทีละ้าว เหล่าบรรานารับใ้ นาำแยทั้หมสี่สิบห้า ็้มราบในท่าธิา ไม่ล้ามอ นาำแย็สวอัเิเทวานเสร็พิธี(นารินยาาเสียเลือ้วยเหุนี้ เพราะ้อประอโอรสเิน้าวเหยียบอบัวนรบ ึ่ว่าะรบทั้เ็และเสร็พิธีนา็เสียเลือนร่าายูบีนลายเป็นเรื่อน่าเศร้าที่ภายหลัแ่เพียเ็วันหลัให้ประสูิโอรสนา็สิ้นพระนม์)
ท่ามลาวามศรัทธาในัวโอรส ารปอปั้นอนั้นพราหม์ที่มีวามใล้ิับโศารร์ มัทำนายว่า อ์ายอิทัปบ์ทรมีบารมีเป็นมหาเทพลมาุิ หาอ์ายสืบทอราสมบัิะลายเป็นมหาอ์ษัริย์ นเป็นที่สบายพระทัยที่โอรสอน(โศารร์)มีบุมีบารมี ึแ่ายสมบัิทั้ิ้นเล็ิ้นน้อย ำพวแ้วเินอทอหรือเป็นสมบัิำพวที่พำนัที่อาศัยเพื่ออบแทนำป้อยออมุนีพราหม์ผู้ทำนาย นลายเป็นทิิมานะออ์ษัริย์ที่อยาให้โอรสสืบราสมบัิเป็นมหาษัริย์ผู้ยิ่ให่ ถึั้นโอรสอายุแ่สามพรรษา็ให้ร่ำเรียนสรรพวิาทั้ภาษา บทวี นรี และารปรอ ารภาษานับว่าทรแานภาษา่าเมือ่าถิ่นถึสิบสอภาษาั้แ่วัยเพียสิบห้า ้วยเป็นโอรสที่มีารูแลที่สมบูร์้วยปััยทั้บริวาร ึมีรูปีผิวสีผ่อาวเนียน ามในาแ(แม้วัยลานผิวล้ำเนื่อาารเินทาาแออเผยแพร่ศาสนา ึทำให้พระพุทธเ้าผิวเปลี่ยนไป)แ่โศารร์ยัฝัิ ิถึำอมุนีนหนึ่ เป็นผู้บำเพ็ในป่าในษ์ มีบารมี เป็นมุนีพราหม์ผู้หยั่รู้ เยทำนายบอล่าว อนที่โศารร์เินทาไปพบมุนีนนี้ ้วยวามลำบา็ทรยอมเส็ไป เพียเพื่อ อยาฟัำทำนายามุนีพราหม์ที่ศัิ์สิทธิ์ ที่มีารเลื่อลือว่ามีาหยั่รู้ พูา่อๆนอพระทัยมิไ้ ้อออเินทา ำอมุนีทำนายเป็นสอทา ทาแร็ทำนายเ่นเียวันือ ถ้าเป็นษัริย์ะเป็นผู้รวบรวมอาาประเทศเป็นปึแผ่น มีบารมีล้นเหลือษัริย์ทั้หมที่เยมีมา แ่หาออผนวหรือสร้าลัทธิ ะเป็นหนึ่ในลัทธิที่ยิ่ให่ ลัทธิะลายเป็นศาสนา และโอรสอท่านะลายเป็นศาสาผู้เปี่ยม้วยวามภัีอผู้น พอโศารร์ฟัำนี้็มิไ้ทรยินี ในำทำนายที่แเผ่าเหล่าออมุนี เลยรัสอบ้วยำหยาบหลบหลู่ว่า “ท่านเป็นมุนีอยู่พไพรมิเอแผ่นินภายนอมา้านาน ท่านมิรู้ว่าโอรสอ้ามีบารมีมาเพียใ ท่านมาบอให้เป็นศาสา ท่าน่าไม่รู้”(เป็นำที่หลบหลู่และผสมับน้ำเสียอนที่เ็มไป้วยมานะทิิ)สิ้นำ็ทรลับทันทีโยมิไ้ลามุนีพราหม์(มุนีพราหม์ผู้นี้ ือ โัะในวัยหนุ่ม เป็นพราหม์ที่มีวรระสูแ่วัยหนุ่มอบออฝึนแสวหาอยู่ในป่าพไพร โยภายหลัลายเป็นรูที่สอนารฝึน ้วยารทรมานนให้อ์ายหลัหนีออผนว) มุนีรู้ทันทีว่าษัริย์โศารร์มิไ้้อาระให้โอรสออผนวหรือเป็นผู้นำอลัทธิ นั่หลับาเห็นภาพนิมิอีรอบ เป็นภาพอารสิ้นสวรรอโศารร์ โยนัยยะอภาพนิมิแสถึ ะาำลัหมบารมี
ความคิดเห็น