คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
านั้นสามเรโับทัศนีเทพารัษ์็เินทามาถึุิหลัหนึ่ ทัศนีบอให้ท่านเรโเินเ้าไป (เรียท่านเรโั้แ่นั้นมาเพราะนับถือเป็นอาารย์สอนธรรมิามเรไปลอ) ทำวามสะอานสะอาพอยู่ไ้ ล้มัวลนอนแล้วอุทานในใว่า “้าเป็นเทพรึเปล่า ทำไมถึเหนื่อยั” (รู้ว่าเป็นเทพุิั้แ่มีวาระิ พระอิศวร
ท่านบอว่า เ้าเป็นพระอิน (พระอินเป็นเทพอหนึ่เป็นเาอพระอินทร์เป็นที่ปรึษา) านั้นเร็หลับสนิท เทพารัษ์ึพั้วยารนิพพานั
หลัาื่นนอน สามเรโ็ัเ็บที่นอนเรียบร้อยามประสาเร (เรโมีอาัปิริยา่าพู่าถามในใอบเปรียบเทียบ เป็นาราัเลาวาระิ (เทพารัษ์ทัศนี) ให้มีเหุมีผล ใ้ีวิับวาระิเหมือนเพื่อนเหมือนพี่เหมือนน้อปรึษาเรื่อโน่นนี่นั่นลอเวลา บารั้้อหยุะพูับใร ะมีสิ่อับเรื่อที่พู เสียในหูือเสียทัศนีอยระุวามิให้) อยู่มาวันหนึ่ทัศนีเทพารัษ์ื่นใเล่าวามในใให้เรโฟั เรื่อเอนายระหว่าทา้าหน้าเรโ วันนั้นเรโเินบิบารเป็นวันที่สอ วันแรทุอย่าเป็นไป้วยี เินเอโยมในลาส่อับารบิบารรูปเียวอ์เียว อนนี้วัมีพระือท่านสี (ท่านสีมาำพรรษาิามมาหลัเรหนึ่วัน ที่ให้เรโเินทารูปเียวเพราะท่านมีภาระมีธุระ นัยยะอยาให้เรโบรรลุธรรมเอสิ่เหนือธรรมาิเรียนรู้หลัธรรม ึให้เินทามา่อน รู้ธรรมว่าหาท่านเินทามา้วยานะผลััน ะไม่เอสิ่เหนือธรรมาิ) มีสมภารื่อว่า ร๊ว เป็นสมภารมาสิบห้าปี บิบารพร้อมท่านเ้าอาวาสิามท่านรับใู้แลท่าน รวมเรโ็เป็นพระสอ สามเรหนึ่ สมภารหนึ่ าิโยมาิธรรมะแวะเวียนมาในวันพระและมีินิมน์นสามารถมีที่พัพิให้ับศาสนาและพระส์
ศพที่พบอนบิบารเป็นศพอผู้ายแ่ิผู้หิ (ระเทย) และวาย ระเทยถูรถม้านลาถนนในลาถนนเป็นลูรวสีแอิ (ินลูรัามวิถีอนบท) าวามรั้นั้นสืบมาว่า ระเทยเป็นนผิในศีลในธรรมอบื่มสุราและเสพามาเมถุนมีสัมพันธ์ับผู้ายแ่เป็นนอบรัร่วมเพศ ถูรถม้านเพราะมัวแ่หลใหลในามานึภาพอนมีเพศสัมพันธ์ โนายโรโนระแทรศรีษะระพุ้แ้มายาที่ (รถม้าเทียมเวียน เวียนนอย่าั) ส่วนวายที่เป็นศพ เป็นวายที่ถูรถม้านเหมือนันแ่เป็นวายที่ายนานแล้ว ั้ทิ้ไว้ ห่มผ้าาวม้า ศพระเทยึระเ็นมานอนเสียีวิใล้ศพวาย (เทพารัษ์บอว่าเอศพระเทยวาย บอสามเร สามเรยิ้ม)
หลัาเหุาร์วันนั้นสามเรโึมีวาระิวนให้อมยิ้มลอเวลานรบวาระสิบห้า่ำเือนสิบ าเหุาร์ระเทยและวาย ทุอนเ้าะมีเหุาร์วนหัวเราะมามายเป็นิวัรประำวัน หนึ่วันเอเหุาร์วิ่ราวทรัพย์เป็นารโมยสร้อยอทอํานมีารสะุล้มอโรโมยเพราะทัศนีเทพารัษ์แล้โรโมยบอให้เรแล้ล้มแ่เรไม่ล้ม นสามารถหลีสายาไม่สนใไม่หลบหลีโรโมยที่ำลัวิ่มาบัเอินเรอย่าัหัวมับิำแพ (โรหัวมับ) ส่วนเรโโนรถเทียมเวียนที่ออยู่ พุ่เ้าถะไหลนโนแนพิารอสามเรนเ็บปวแทบาใายเพราะผิวหนับริเวนั้นบอบบาเ็บ่าย น้ำาไหล้วยวามเ็บปวอาารหนันถลอปอเปิมีเลือไหล (่วยนับโมยไ้เพราะโมยนหัวมับเ้าับำแพหัวล้า้าแ มีนับัวไ้หยิบระเป๋ามีทอำืนเ้าอไ้ เ้าอเป็นนัวผอมผู้ายเป็นวัโรปอ ร่าายอ่อนแอนำทอสมบัิแม่ิ้นสุท้ายมาายในโรั๋วำนำเล็ๆ ในลาอนไ้สร้อยอืนีในร้อไห้น้ำาไหลรลิน มีนเ้ามามุูสามเรแล้วพาไปนั่ในร้านหมี่ผัไทยแล้วปมพยาบาลูแลอย่าี นที่พาไปเป็นผู้หิถู้อัวไ้เพราะเหุำเป็น เทพารัษ์ห้ามแ่ไม่ทันึสำรวมเพราะใ อโทษสามเร้วยำว่า “อโทษสามเร” ร้อไห้เพราะสสารเเร (เ็บแนาใ) หลัาเหุาร์นั้นึมีนรู้ัเรและเทพารัษ์เพราะเรบอว่า มีเทพารัษ์ุ้มรอ (อวยให้เทพารัษ์หลัานั้นศรัทธาในัวเรมีมาึ้นสามารถับโมยและมีนเ้าใรู้เทพารัษ์)
วันถัมาึำหนิอธิษานัว่า “ะไม่ทำวามีแล้ว หาเ็บัวแบบนี้” เทพารัษ์ุ้มรอบอว่า “อโทษเพ่ะ” แล้หยอสามเรนสามเรปล่อยวาและบอว่า “่วย็ไ้ แ่ห้ามทำ้าเ็บอี” เทพารัษ์สัารับำ หันหน้าลับมานิพพานัในิเรโ เสียในหูเห็นแ่นิมิ เิอาาริถึห่วหาวาระิเสียในหู เิวามรู้สึผูพันธ์วามิไปถึเทพารัษ์ สุท้ายแล้วเทพารัษ์ึออานิพพานั เป็นวาระิให้ลอไป นับานั้นเรึเ้าสมาธิทุั่วโม เรียนรู้ธรรมเินปัาและฝึสมาธิโยารึิเิมอภพาิพระอรหัน์มาเินปัาและเปลี่ยนเป็นอ์รู้ นเห็นนิมิภพาิัวเอในภพาิสมเ็พระนเรศวร เรโือ อาารย์โเป็นพระป่านิสัยสมถะอบาถาอามถืออภิาสายธรรรมยุทธ นิมิทั่วไปนั่เินลม ท่อาถาอามเป่ามน์ เรโีใที่ัวเอเป็นนมีาถาอามทุภพทุาิึำหนิ (อธิานั แล้วนึในใว่า (เป็นเสียำพุ) ” ้าอเป็นนมีเวทมนร์าถาทุภพทุาิและมีเวทมนร์สามารถปราบผีไ้” าเหุาร์วันนั้นึมีวามเื่อศรัทธาท่อาถาอาม้วยัวเอาารนั่สมาธิเห็นำบาลีท่อในในำาถา แล้วมีสิเพิ่มึ้น สำรวมวาานอายุรบสิบห้าปีแปเือน มีวาระเอนให่นโผู้หลัผู้ให่เ้ามาหาสามเรเพราะมีารบอ่อว่าสามเรรู้ภพรู้าิ นให่นโนหนึ่ที่เ้ามาวัือ นายเลี้ย มียศถาบรราศัิ์เป็นผู้ว่าราารในัวอำเภอ เอสามเรทัทายราบไหว้นสามเรรู้วาระิว่า ผู้ายนนี้มาเพื่ออบุ (เสียในหูบอ) อยาระลึาิ
านั้นสามเรึเอ่ยถามนายเลี้ย “เ้าเป็นโยมใยมาเินเล่นในวั้า” นายเลี้ยไ้ยินวนสสัย (พระอิศวรลิให้สามเรถาม) ทำหน้าวยเพราะวันี้ทำไมโยมถึมาไม่ไ้ เินเล่นไม่ไ้ นั่ท่าุเ่าในท่าเบายมือพนม ิในใแบบนั้นแ่พูอบแ่ถามเรว่า “้าเป็น้าราารอยู่ในัวอำเภอมานี่เพราะ…” พูบแ่นี้สามเรพูัว่า “้ารู้” แล้วนั่ใ้้นไทรให่ นายเลี้ยใว่าเรโรู้วาระิ ึเินลุมาุเ่าในที่ที่เรเินเหยียบ (เินามเร) เรึพู่อว่า” นายเลี้ย” นายเลี้ยไ้ยินใอีรอบว่าทำไมรู้ันามื่อไ้ (เรโรู้เพราะพูามอิศวรเหมือนถูบัับพูและเห็นนิมิภาษาเียน.. เลี้ย.. นพูออปา) พู่อว่า “เป็นแ่ิวหนึ่อเ้าอาวาสวัระั” นายเลี้ยไ้ยิน ็ีใึถาม่อว่า “้าเป็นเ้าอาวาสวัระัลับาิมาเิรึท่าน ทำไมาินี้อาภัพในธรรมนั เป็นแ่้าราารั้นผู้น้อย” เรไ้ยินึเียบแล้วนึำอบไม่ถูเพราะอิศวรออ (อยา ให้เริำอบ) เรมีไหวพริบึอบว่า “เ้าไม่เยปิบัิ” (วยเล็น้อยนนายเลี้ยเห็นอาารเทพเ้าออ) เลิารสนทนานายเลี้ยึบอลาลับเร้วยำว่า “้าศรัทธาในศาสนาอปิบัิในาินี้สัอายุปลายแ่” (ในใอิับเรโิแ่ว่าเรมีเทพอยลให้พูละรึาิสามเรเป็นแ่ร่าทรเทพแ่นั้น แ่เารพเทพอ์ล) เรรู้วาระิึสอนว่า “เ้าศรัทธาในศาสนาไม่ใ่เารพแ่้า” นายเลี้ยไ้ยินนึว่าเป็นำอเทพึเ้าใธรรม อบพูเสมอว่า้ามีิอเ้าอาวาสวัระันาวบ้านแถวนั้นเลื่อมใสศรัทธา เลื่อนำแหน่นมียศมีบารมีในัหวัภายในเวลาสามเือน นเป็นที่ศรัทธาในหมู่าวบ้านว่า นายเลี้ยมีอีไ้อีมาาสามเรโ นัยยะทำให้เรโมีื่อในวัมหาโพธิใน่วนั้นมา วัพันานมีุิหลัใหม่สามหลั าิธรรมศรัทธาึร่วมบุสร้าไว้เสร็ในเวลาสามเือนสามวันสามนาที (ถือฤษ์ถือยามในเวลาเสร็ เป็นวามเื่อในลูศิษย์พุาารย์โไม่เอาฤษ์วันเริ่มแ่เอาฤษ์วันเสร็)
ความคิดเห็น