คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Act-00 the Mystery Guest
เช้าวันนี้อากาศยังคงน่านอนเช่นเคยในตอนนี้ผมกำลังเดินไปตามทางเดินของโรงเรียนที่เปลี่ยนไปตายตาคนรอบข้างหลายๆคนหันมามองผมแล้วก็เริ่มกระบวนการนินทาระยะประชิดโดยไม่เกรงใจทันทีกับน้าสาวของผมที่กำลังเดินนำผมอยู่
อ๋อ จะว่าไปผมคงจะลืมบอกไปสินะว่าผมเป็นใครอย่างงั้นสินะช่วยไม่ได้งั้นก็กรุณาจำกันด้วยนะครับ
ชื่อของผมคือ ธันวา ชาญณรงค์ ชื่อเล่นคือ กล้า เป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายหละมั้งถ้าเทียบกับการศึกษาในสมัยเก่าในปัจจุบันนั้นการศึกษาจะแบ่งเป็นสามระดับชั้นคือ ชั้น Rouge Blaze และ Frame โดยแบ่งโดยใครก็ไม่รู้ที่มองเห็นว่าการเปลี่ยนชื่อเรียกระดับชั้นจะทำให้เด็กนักเรียนมีความกระตือรือร้นมากขึ้นซึ่งก็ดูเหมือนว่าทฤษฏีนี้มันดันได้ผลจริงๆชะงั้น
ในแต่ละสายชั้นจะแบ่งเรียนเป็น 3 ปี 6 ปี และ 9 ปีตามลำดับโดยชั้น Rouge เปรียบเสมือนกับชั้นประถม Blaze เปรียบเสมือนชั้นมัธยม และชั้น Frame เปรียบเสมือนชั้น มหา’ลัยได้หละมั้งชึ่งในตอนนี้ผมยังอยู่ชั้น B4 หรือก็คือ Blaze ในปีที่ 4 นั่นเอง
ผมนั่นซึ่งพึงมาโรงเรียนนี้ครั้งแรกเพราะว่าทางบ้านต้องไปทำงานที่ต่างประเทศทำให้ผมต้องย้ายมาอยู่กับน้าสาวของผมที่เป็นครูประจำโรงเรียนนี้ซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องย้ายโรงเรียนตามมาด้วยเหตุผมที่ว่าจะได้ดูแลผมได้สะดวกทำเอาผมต้องเขียนเฟรนเพจ(ในสมัยพวกคุณน่าจะเรียกว่า เฟรนชิฟ หละมั้ง)ให้เพื่อนๆทุกคนจนมือหงิกไปหลายวันอยู่แต่ถึงจะบอกว่าอยู่กับน้าสาวเขาแต้เขาให้ผมอยู่ในหอพักชายของโรงเรียนนี้ตั้งหาก
ชะอุ้ยลืมไปว่าผมยังไม่ได้บอกเลยนี่นาว่าโรงเรียนนี้มีชื่อว่าอะไรที่นี่คือโรงเรียนอานาสตาเชียเป็นโรงเรียนที่เกิดขึ้นจากความร่วมมือของกลุ่มอาเชียนกับประเทศอื่นๆร่วมกันก่อตั้งขึ้นมาจุดประสงค์คือต้องการให้นักเรียนจากประเทศของตัวเองได้มาพบปะกับผู้คนจากต่างชาติและแน่นอนว่าโรงเรียนนี้ไม่มีการจำกัดภาษาที่ใช้ในการสือสารดังนั้นทุกคนในโรงเรียนจึงได้ภาษาอังกฤษกันทุกคนและยังสามารถเลือกครูผู้สอนได้เองดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลเรื่องที่ว่าจะฟังครูไม่เข้าใจได้นั่นเอง
แน่นอนเมื่อมีชั้นปีก็จะต้องมีการแยกกลุ่มห้องเรียนกันด้วยและห้องเรียนที่น้าสาวของผมพามานั่นคือห้องที่น้าของผมเป็นอาจารย์ประจำชั้นอยู่ห้อง B4-6 นั่นเอง
“กล้ารออยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวน้าเข้าไปเกริ่นนำพวกนักเรียนเสียก่อน”ไม่รอให้ผมตอบเธอก็เดินเข้าไปก่อนที่ในห้องจะเริ่มเงียบแล้วก็เสียงพูดของน้าสาวก็ค่อยๆดังเป็นระยะๆท่าทางจะเป็นครูที่ควบคุมนักเรียนได้ดีนี่นา
“เอาหละนักเรียนใหม่เข้ามาได้แล้วหละ”เอาหละหลังยืนรอมา 8 นาทีครึ่งได้ก็ได้เวลาพบเพื่อนร่วมห้องสักทีหลังจากให้กำลังใจตัวเองแล้วผมเอื้อมมือไปจับ ณ.ที่จับประตูแล้วเลื่อนมันออกมา
โห! คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ยเท่าๆที่นับด้วยสายตาแล้วรู้สึกว่าจะมีอยู่ราวๆ 43 คนได้มั้งแต่ที่น่าแปลกใจสำหรับผมก็คือ…..
“เอ้า แนะนำตัวสิจ๊ะ นาย ธันวาคม”น้าสาวของผมดูเหมือนจะทำเสียงล้อเลียนผมก็แหงหละเพราะว่า….
“ทำไมถึงมีแต่ผู้หญิงหละครับ ?” นั่นคือประโยคแรกของผมในโรงเรียนแห่งนี้ไม่เท่เลยใช่ไหมหละ ?
Act-00 the Mystery Guest -END-
ความคิดเห็น