คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คนประหลาดๆทั้ง 5
“นุ่น วันพรุ่งนี้วันเกิดเธอใช่ม้า ^_^”
อ่ะ -_- หือ
“ขอโทษนะนก เมื่อกี้เธอว่าไงนะ”
“ฉันบอกว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันตายของแก -___- อะไรฟะ นี่แกไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยหรอ”
นั่นสิ เมื่อกี้ฟังรึเปล่าหว่า -_-
“ขอโทษที ตกลงเมื่อว่าอะไรล่ะ”
“ถึงหน้าบ้านฉันแล้วล่ะ พรุ่งนี้ค่อยบอกแล้วกันนะ บาย”
“อือ ^^”
ฉันยกมือบ๊ายบายกับนก เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน อยู่กับมันมาตั้งแต่อนุบาล นี่ขนาดขึ้นม.ต้นแล้วยังได้อยู่โรงเรียนเดียวห้องเดียวกับมันอยู่เลย ไปทำเวรอะไรไว้กับมันนะ
ภาพที่นกเปิดประตูบ้านเข้าไปแล้วบังเอิญเดินไปชนแจกันตก ในสมองจู่ๆก็เหมือนมีภาพซ้อนขึ้นมารางๆ เหมือนกับภาพในความฝันเลย รึว่า..........
ฉันค่อยๆหันไปมองข้างหลังอย่างช้าๆ อย่าบอกนะ ว่าภาพที่ขึ้นมาเมื่อกี้ เป็นฝีมือของ...................
ผี >O<
อุ่นเครื่องพร้อม เท้าติดเกียร์สัตว์สี่ขาชนิดหนึ่ง แล้ววิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O<”
++++++++++++++++++++++++++++++
......อุ่นจัง สบาย = =.......
ฉันเอาปล่อยให้น้ำไหลเข้ามาในอ่างเรื่อยๆ จนมันขึ้นมาถึงหน้าแล้วจึงปิด เพลงที่เปิดฟังก็ภาอะไรไม่รู้ =_+ ฟังไม่รู้เรื่องสักคำ มันจะรีบร้องเร็วไปประเทศอินเดียรึไงฟะ
ตอนนี้ในห้องอาบน้ำนี่เงียบ เงียบซะจนน่ากลัว พ่อกับแม่ก็ไปดูหนัง เสียดายที่เป็นหนังผี ดูไม่ได้ -_- ภาพมันติดตาชัวร์
ก่อนที่ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูนั่นเอง เสียงหมาหอนก็ดังขึ้นพร้อมกับพวกของมันร้องรับกันระงมไปหมด
โบราณเค้าว่า.....ถ้าหมามันหอนแสดงว่าเห็นผี.........
เวลาตอนนี้ 2 ทุ่มครึ่ง
ดึกแล้ว........
ผีมักจะออกมาตอนกลางคืน
2 ทุ่มครึ่งก็กลางคืน
“ต๊กโต”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผีหลอกกกกกกกกกก >O<”
“ใจเย็นๆน่าลูก -_- ก็แค่ตุ๊กแกมันร้องทักแค่นั่นเอง สงสัยมันนึกว่าหนูเป็นเพื่อนล่ะม้าง”
“แต่แม่คะ TOT หมามันหอนด้วยนะ”
“อ๋อ นั่นน่ะ เห็นว่าหมาข้างบ้านมันจะแต่งงานน่ะลูก เพื่อนมันมากันเพียบเลย ที่หอนน่ะสงสัยจะร้องเพลงแต่งงานล่ะมั้ง”
“แม่ T^T อย่าล้อเล่นสิคะ”
ฉันกอดเอวแม่แน่น ตอนนี้ 4 ทุ่มแล้ว พ่อกับแม่กลับมาจากการไปดูหนังแล้ว แม่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เปิดประตูตู้เลื้อผ้าออกก็เจอฉันกลิ้งตกลงมา อันที่จริงก็หนีผี (ตุ๊กแก) ไปอยู่ในตู้นั่นแหละ T_T ไม่เอาแล้ว น่ากลัว
“นอนเถอะลูก ดึกแล้ว พรุ่งนี้วันอาทิย์ วันเกิดหนู แม่จะพาไปเลี้ยงเอ็มเคเอามั้ยคะ?”
“เอาค่ะ ^--^”
เคยดูแต่โฆษณาเอ็มเคที่มีผู้ชายหน้าหม้อกับเด็กติดเสาโทรทัศน์ ไม่เคยไปกินเลย ลาภปากแล้วเรา ^O^
แม่เดินออกไปถึงหน้าประตูแล้วหันกลับมา “อย่าลืมล็อกประตูนะคะ ฝันดีจ๊ะนุ่น”
“ค่า”
ฉันเดินเข้าไปกระโดกอดแม่แล้วหอมแก้มที่หนึ่ง หงะ -_- เหม็นเครื่องสำอาง
พอแม่เดินออกไปฉันก็ล็อกประตูแล้วกระโจนใส่เตียงนุ่มๆ ว้าว >_< คืนนี้ฝันดีแน่ๆ
........................................................
.......................................
........................
.............
......
ปวดฉี่ =_=
คงใกล้เช้าแล้วมั้ง -_< สว่างนิดๆแล้วนิ ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า = =
เอ ประตูมันอยู่ไหนน่ะ แล้วนี่มันอะไร ห้องเรามีดอกไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ -_-? อ้าว แล้วนี่ แม่เปลี่ยนสีพรมใหม่เหรอ เมื่อวานยังสีแดงอยู่เลย ทำไมวันนี้มันสีเขียวล่ะ
เฮ้ย -_- ไม่ ไม่ใช่พรม
ฉันเอามือลูบ o_o เฮ้ย นี่มันหญ้า
ตอนนี้สว่างแล้ว ฉันมองไปรอบๆ โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้งจนสุก T_T
ที่นี่มันป่านี่ TOT
อะไรกัน O_O นี่ฉันนอนดิ้นถึงขนาดกลิ้งเข้ามาในป่าเลยเรอะ
เฮ้ย o_o แล้วชุดนี่มันอะไรกัน เมื่อคืนฉันใส่ชุดนอนนี่ แล้วชุดนี่มัน
“เป็นไปอย่างที่คิด”
เสียงดังขึ้นจากข้างหลัง เป็นเสียงผู้หญิง ฉันหันไปมองตามเสียง เด็กผู้หญิง อายุคงประมาณฉัน ยืนพิงต้นไม้ที่มีใบเป็นสีเหลือง เธอกำลังจ้องฉันอย่างไม่วางตา สีหน้าดูตื่นเต้น ที่สำคัญ เธอใส่ชุดเหมือนฉัน
“ไม่นึกเลยว่าจะเป็นยัยนี่”
เสียงดังขึ้นจากข้างเด็กผู้หญิงที่ยืนพิงต้นไม้คนนั้น เป็นผู้ชายนั่งอยู่บนต้นไม้ที่มีใบเป็นสีแดง หมอนั่นไม่ได้จ้องฉัน แต่จ้องหนังสือเล่มบางที่อยู่ในมือ
อะไรกันเนี่ย -_-
“นี่ เรด มีมารยาทหน่อยสิ ยังไงเค้าก็เป็นพวกเดียวกับเรานา”
“นั่นสิ เมื่อก่อนเจอพวกฉันนายยังไม่ได้พูดแบบนี้เลย น่าสงสัยๆ >_<”
“รีบๆจัดการเถอะ เรายังต้องไปต่ออีกไกล”
เสียงผู้หญิงและผู้ชายดังขึ้น พร้อมกับต้นไม้ที่รูปร่างเหมือนสองคนแรก แต่เป็นคนละสี เป็นสีเขียว ฟ้า และดำ
เมื่อกี้มันบอกว่าจะจัดการ T^T มันจะทำอะไรฉัน
ตอนนี้ฉันอยู่ในวงล้อมของคนทั้ง 5 แล้วผู้ชายที่ชื่อเรดก็โยนหนังสือเล่มบางของเขาให้ ไอ้บ้านี่ -_- ส่งให้ดีๆไม่ได้รึไงยะ
“อ่านดูสิ ^^ แล้วเธอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด ทั้งเรื่องที่พวกเรามาที่นี่ และภารกิจที่เธอจะต้องทำ”
ผู้ชายที่นั่งใต้ต้นไม้สีเขียวพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี ฉันไม่มีอารมณ์ร่วมหรอกนะยะ >_<
“ทำไมฉันต้องอ่านมันด้วย”
“เพราะเราอยากให้เธออ่าน ^_^”
มันคนละเรื่องนะอีตาบ้า >O<
แต่ถึงยังไง ในสภาพ 1 ต่อ 5 แบบนี้คงปฏิเศธไม่ได้สินะ
ฉันพยายามง้างหนังสือให้เปิด แต่บ้าจัง มันไม่ยอมออก ฉันมองไปที่เด็กผู้ชายใต้ต้นไม้สีเขียวนั่นอย่างมีความหวัง
“เอาพลอยสีชมพูที่ติดอยู่บนคอเสื้อเธอออกมาแล้วใส่ลงไปในช่องว่างกลางหนังสือสิ”
ฉันทำตาม เอาพลอยออกแล้วใส่ตรงกลางหนังสือใช่มั้ย ได้เลย
พอใส่เสร็จฉันก็ลองเปิด เออ เปิดได้จริงด้วยแฮะ
“รีบอ่านสิ เวลาเรามีไม่มากแล้วนะ”
ฉันอ่านจบ ซึ่งกินเวลาไม่นาน แต่ที่ย่ำแย่กว่านั้น คือข้อความในหนังสือนั่น !!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ ^O^
นี่เป็นเรื่องแรกอ่ะค่ะ ^_^ ยังไงก็อ่านๆแล้วบอกให้หน่อยนะคะ ว่าดีไม่ดีหรือต้องปรับปรุงตรงไหน
ความคิดเห็น