คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Season Of The Year | Summer 8th
Season Of The Year
Summer Chapter 8th
เนื้อหา่อไปนี้มีวามรุนแร
ผู้มที่รับไม่ไ้สามารถ้ามไปไ้เลย
วามร้อนผ่าวภายในห้อ ทำให้้อปรับแอร์ในห้อให้อุหภูมิ่ำล ถึสอนในห้อะำลันอนเปือยอยู่บนที่นอน แ่วามเย็นอแอร์็ไม่ไ้่วยให้มันอีนรู้สึเหน็บหนาวเลย
“ ไอนโห ... ันลุไม่ไหวแล้ว นายไปทำมื้อเ้าแล้วเอามาให้ันินเลยนะ “ แบฮยอนนอนมอเพาน พร้อมับพูออมา
“ ..เ็บมาเลยเหรอ ? อโทษๆ :( เี๋ยวะไปทำมื้อเ้าให้ินเี๋ยวนี้และ “ านยอลลุออาเีย หยิบเสื้อผ้าที่ถออไว้้าเียลับมาใส่เหมือนเิม ่อนะไปหยิบเสื้อผ้าอแบฮยอนาในู้เสื้อผ้า มาให้อีนใส่ไว้ เพราะเวลายิ่ผ่านไป แอร์็ะ่อยๆปรับอาาศให้เย็นึ้น
“ ไวๆนะ ันะนอนรอ “ แบฮยอน่อยๆเอนัวนั่ หยิบเสื้อผ้าที่านยอลเอามาให้ มาใส่ไว้ แล้วลับไปนอนบนเียเหมือนเิม
“ รับบ ที่รั เี๋ยวอีไม่นาน็ะท้อแล้ว ้อบำรุสัหน่อย “
“ ท้อบ้าท้อบออะไรันละานยอล ันไม่ไ้เป็นผู้หินะ รีบๆไปทำมื้อเ้าเลย ันหิว แล้วยิ่นายทำแบบนี้ ันยิ่หิวเ้าไปให่ หมเรี่ยวหมแรแล้ว “ แบฮยอนบ่นึ้นทันที นอนะแหันหน้าไปมอานยอลที่ำลัะเินออาห้อ มอหลัานยอลไว้ นานยอลออาห้อไป แล้ว็หลุยิ้มออมา
[ ย้อนลับไป่อนหน้านี้ ]
“ ..านยอล นาย...นายใส่หรือยั “ แบฮยอนเรลัวมาเรื่อแบบนี้ ทำให้ัวลว่าานยอละไม่ใส่ถุยา ึทัานยอล
“ ใส่แล้ว ... แ่อันนี้ะใส่เ้าไปแล้วนะ “ ไม่รีรอ้า านยอล่อยๆสอวามเป็นายเ้าไป้าๆ นแบฮยอน้ออ้าปาร้อึ้นทันที
“ อ๊า !!! านยอล !!! เ็บ !!! เบาๆ ิ !!! “ นี้เป็นรั้แรอแบฮยอน ะเ็บหลายเท่าเลย
“ ..ันทำเบาสุแล้วนะ ... ะเบาลแล้วัน “ ยัสอไ้ไม่มิเลย แบฮยอน็ร้อออมาเสียแล้ว านยอลึ้อหยุแล้ว่อยๆสอเ้าไปเบาว่านี้
“ อื้อออ ... “ ถ้ายิ่ร้อมันะไม่เสร็ แบฮยอนึัปาัวเอเอาไว้ ทำให้ปาสีมพูลายเป็นสีาวเพราะแรั ทำให้เลืออาไม่ไปเลี้ย
“ ย...อย่าัปาสิ มานี่ “ แทนที่ะหาอะไรสัอย่าให้แบฮยอนไ้ระบายวามเ็บปว แ่านยอลลับ้มลูบปาแบฮยอนเอาไว้ เพื่อให้แบฮยอนไ้สนใส่วนปามาว่าส่วนล่า ถึะูบลไปแ่ส่วนล่า็ยัยับเ้าออ้าๆ
“ อ๊า...านยอล ... ันรู้สึไม่่อยเ็บแล้วละ นายรีบๆทำเถอะ ัน ... ันหิว “ แบฮยอนผละูบออ ่อนะบอานยอล .. านยอลยิ้มเล็น้อย เหมือนับว่าะไ้ทำอะไรที่สบายๆแล้ว ึเล่นแบบรุนแรมาึ้น แ่็ไม่อยาให้แบฮยอนรู้สึเ็บมา ึประบปาัวเอเอาไว้ที่ปาอแบฮยอน
นสุท้าย านยอล็สำเร็วามปรารถนาอัว
...
“ มื้อเ้าเรียบร้อยแล้ว ลุึ้นีๆนะ เี๋ยวลูะเ็บเอา “ านยอลเินเ้ามาในห้อ พร้อมับ้าว้มรวมมิร วา้าว้มไว้ที่โ๊ะ้าเีย ่อนที่ะพยุัวแบฮยอนให้ลุึ้นนั่
“ ะบ้าหรือยัไ แใส่ถุยา ันไม่ท้อหรอ แล้วัน็ไม่ใ่ผู้หิ้วย “
“ เอาหน่า ... มาๆ เี๋ยวะป้อน ... อ้าาาาาา “ านยอล่อยั้าว้มึ้นมา้าๆ เปาให้้าว้มอุ่น ่อนะเอามือลอ้อนไว้ แล้วป้อนแบฮยอน มอารเี้ยวอแบฮยอนเอาไว้ นแบฮยอนอ้าปาอีรอบ ึะป้อนให้อีรอบ
...
“ หายเ็บหรือยั ? “ หลัา มื้อเ้าผ่านไป านยอล็้อมานัู่แลแฟนัวเอในห้อ ทำไ้เพียนัู่ทีวีอยู่บนเีย
“ ไม่รู้เหมือนัน “
“ แล้วอีไม่นาน เรา็้อไปฮันนีมูนแล้ว ะไปไหวไหม ? “ านยอลถามึ้น ให้เวลาพัอีหนึ่วัน แบฮยอน็้อไปทัวน์ที่ทะเล เป็นไท์ให้นัท่อเที่ยวที่ะไปทริปนี้
“ ็เพราะใรละ ? “ แบฮยอนถามอย่าอารม์เสียเล็น้อย แ่ในใริๆมัน็ไม่ไ้เลวร้ายอะไร
านยอลแอบเสียใในใเล็น้อย รู้ว่ามัน้อเ็บ แ่ ็ทำไปแล้ว ให้ย้อนไป็ไม่ไ้ ทำไ้เพีย้ออ้อนอโทษให้อีนรู้สึี แล้วัวเอ็อารม์ีึ้นเอ
[ ปาร์านยอล ]
แอบสสารแบฮยอนนินึ วันนี้เาไม่ไ้ลุไปไหนมาไหนเลย นอาไปเ้าห้อน้ำ แล้ว็ลับมานอนโทรมอยู่บนเียเหมือนเิม
“ เที่ยอยาินอะไร ? “
“ ไม่รู้อะ านยอลอยาทำอะไร็ทำ ันะรอินอย่าเียว “
“ ั้น ... ินานยอลไหม ? ^^ “ ไ้โอาส็แอบล้อเล่นนิหน่อย ไอนนอนบนเียมันหน้ามันเี้ยว หน้าะฟัมันอีสัรอบนึ
“ ใรันแน่ที่โนิน =3= ... อยาินไอิม ไปื้อไอิมให้หน่อยไ้ไหม ? “ ริอย่าที่แบฮยอนพูนั่นแหละ ผมเป็นนินแบฮยอนเอ ไม่ใ่ แบฮยอนินผม แ่อยาินแบฮยอนอี อร่อย ^^
“ ั้นเี๋ยวมานะ นอนอยู่นิ่ๆนะนี ^^ “ แล้วผม็เินออมาาห้อ หลัาลูบหัวเ้าัวเล็อผมรอบหนึ่
่อนเราะ้อลไปุปเปอร์มาเ็ เรา็ผ่านอุปสรรหลายอย่า (?) อุปสรรที่ว่า็เพื่อนบ้านนี้แหละ ามีบามอ่อยอยู่ไ้ ะ้อให้พูหรือเปล่า ว่าผมอบทาหลัอะไรแบบเนี่ย ?
“ านยอล !! วันนี้ันทำเ้้วยนะ ^^ ินไหม ? เี๋ยวันเอามาให้ “ หิสาวนที่หนึ่ อยู่ั้นเียวัน แ่ว่า อนโอเราเหมือนับเาว หาห้อผมมัน็ยาหน่อยนึ
“ ไม่เป็นอะไรรับ ^^ “ พูอย่าไพรเราะรับ เราะไู้เป็นนี
“ รออยู่นี่นะ เี๋ยวันไปเอาเ้มาให้ “ โอเๆ ไหนๆเา็ะให้แล้ว เอาไปให้แฟนินแล้วัน เลวนินึไม่เป็นไรหรอ
รอไม่นานหนั เธอ็ออมา าห้อพร้อมับเ้ที่แสนน่าิน มันน่าินริๆรับไม่โห แ่ไม่รู้ว่าอร่อยหรือเปล่า แ่ว่าเธอทำนมอร่อยี หลายรั้ที่ผมเินผ่านหน้าห้อเธอ แล้วเธอ็เอานมมาให้ ทำเอทุอย่า เพราะผมสัมผัสไ้ถึลิ่นอแป้ที่อยู่ในห้ออเธอ
“ อบุรับ ^^ ไป่อนนะรับ “ แล้วผม็เินาเธอไปอย่าหล่อๆ แ่รู้หรือไม่ผมแอบแมนอยู่ ำ ฮ่าๆๆ
เอาละไ้เวลาที่เราะ้อไปื้อไอิมให้ัวเล็แล้ว แ่เราอาะเออุปสรรอพนัานออนโหรือเปล่าไม่รู้นะ ฮ่าๆ
วันนี้รอไปเพราะเธอไม่อยู่ ทาสะวแล้ว เินไปร้ามออนโแล้ว็เินไปอีนินึ็ถึ แ่่อนะไปุปเปอร์มาเ็ อส่อห้อัวเอ่อนแล้วัน
อ่ะ ! .. ัวเล็ำลันั่มอผมอยู่ ... เห็นไ้ัาระใสนี้เลยแหละ ผมรู้ว่าเาอบมอผมารนั้น ผม็เลยเยึ้นไปมอนิหน่อย แล้ว็เห็นเายิ้มอย่าพอใ .. แ่ว่า ผมบอเาไว้แล้วว่าให้อยู่นิ่ๆ นี่ลานมาส่อผมเหรอ ? ... หรือเาหายเ็บแล้ว ... แ่ไม่น่าะเป็นอย่านั้นนะ เอาเถอะ โบมือลาหน่อย แล้ว็รีบเินไปื้อรีบึ้นไปีว่า
และแล้วเรา็มาถึุปเปอร์มาเ็ เอาเป็นว่าื้อเนื้อหมเนื้อหมูไปทำอาหารเลยแล้วันเนอะ ่อนอื่นเรา้อิ่อน ทำเมนูอะไรีมื้อเที่ยนี้ แล้ว็มื้อเย็น้วย ทำแฮมเบิร์ีว่ามื้อเที่ยนี้ ับุปสาหร่าย ส่วนอนเย็นเอาอะไรีละ ? ทำ๊อปี ีว่า
....
เลือื้อออยู่ั้นาน ว่าะไ้ออมาาุปเปอร์มาเ็ ัวเล็แอบ่าผมในใแน่เลย ฮ่าๆ ั้นรีบลับีว่าเนอะ ะไ้รีบลับไปทำมื้อเที่ย้วย
“ อ่ะ านยอล ! “ เอ๊ะ ?...เสียใรเรียผม ?
“ อ่าว ูโฮฮยอ ^^ ไปไหนมา ? “ ผมเอรุ่นพี่หน่ะรับ เรารู้ัันเพราะแบฮยอน
“ ็มาเินเล่นแถวๆนี้ เอนาย็เลยทัสัหน่อย ไม่ไ้เอันนานเลย พัอยู่ับแบฮยอนหรือเปล่า ันิถึแบฮยอนั ^^ “ สอนนี้เาสนิทันรับ เอันี่ที็พูถึแบฮยอน ผมละรู้สึหึั
“ รับเราอยู่ที่เียวัน ^^ “
“ ันอไปห้อนายไ้ไหม ? อยาเอแบฮยอน “ ายแล้ว...แล้วแบฮยอนำลัเ็บอยู่ถ้าไปเอมีหวัวามแแน่เลย
“ อ่อ แบฮยอนไม่อยู่รับ ออไป้านอ “ โหเลยแล้วัน
“ ั้นเี๋ยวันรอที่ห้อนายนว่าแบฮยอนะลับมาแล้วัน “
“ ม..ไม่ไ้นะรับ .... ะให้ฮยอมาอยู่ห้อผมนเียวไ้ไัน ฮยอ็เหาายพอี “
“ ไม่เป็นไร มีนายไ นาย็ทำานอนาย ัน็นั่เล่นในห้อนายแ่นั้น ไม่มีอะไรเสียหาย “ สู้ไม่ไ้ริๆ นี้็ะไปให้ไ้ ฮยอนนี้
“ ย...อย่าั้น็ไ้รับ แบฮยอนลับมาแล้วแหละมั้ เพราะเาบอผมออไปไม่นาน “ แล้วเรา็้อเนียน เพราะแบฮยอนอยู่ในห้อ พอีไปเอันในห้อ ะหาว่าผมโหอี
“ อะ เี๋ยวนะ โทรศัพท์ฮยอมา ... ฮะโหล รับ ..... “ แล้วผม็ยืนรอฮยอผิวาวุยโทรศัพท์รับ โนเ้าัวเล็่าัวน์ !!
“ มีอะไรหรือเปล่าฮยอ ? “ ูโฮฮยอเินลับมาพร้อมับใบหน้าที่ไม่่อยีสัเท่าไร มันทำให้ผมสสัยเลยเผลอถามไปะแล้ว
“ ฮยอไปห้อนายไม่ไ้แล้วแหละ พอีมีธุระนิหน่อย :( ไว้วันหลัฮยอะไปหาที่ห้อนะ ^^ “ ธุระอะไร ทำไม้อทำหน้าาไม่ีแบบนี้ ? ... เอาเหอะ เป็นห่ว็เป็นห่ว แ่็โล่อ้วย ในเวลาเียวัน
“ รับ เี๋ยวะบอแบฮยอนให้นะรับว่าฮยอิถึ ั้นผมไป่อนนะรับ ^^ “ แล้วเรา็แยทาันรับ ผม็มุ่หน้าเร่ฝีเท้าลับห้อทันที เ้าัวเล็หน้าบูเป็นูลิไปแล้ว รอนานะนานี้เป็นผม ผม็โรธ แ่็้อเ้าใ ื้ออไปทำับ้าวอี บ่นนะะูบให้พูไม่ไ้เลย
...
“ แบฮยอน ไอิมมาและ .. แล้ว “ เห้ย ! ทำไมแบฮยอนนอนอยู่ที่พื้น ? แปลๆ เิอะไรึ้น ไม่สบายหรืออะไร ทำไมไปนอนที่พื้น แ่ ... ห่มผ้าห่มอยู่
“ อื้อ เอาไว้ในู้เย็น .. อนนี้ันยัไม่อยาิน ัน่ว นายทำมื้อเที่ยเสร็แล้วมาปลุนะ “ โอ้ย ใหมเลย นึว่าเป็นอะไร
“ แล้วไปนอนอะไรอยู่ที่พื้นอะแบฮยอน ? ... ทำเอาะในึว่าเป็นอะไรไป “ ผม่อยๆนั่ล้าๆัวเล็แล้ว็อเาเอาไว้ รหน้ามีม่านที่เปิอยู่ ทำให้มอเห็น่านนอ บาทีเามอเห็นูโฮแล้ว
“ ็ันนอนมอนายับูโฮุยัน ... ิถึูโฮฮยออะ ทำไมเาไม่ึ้นมาละ ? “ นั้นไ ไม่ผิเลย
“ ไออนแรเาไม่อยาให้ึ้นมาสัเท่าไร เพราะัวเ็บอยู่ลัวเาะสสัย แ่ว่าพอเินไปเินมา เา็โทรศัพท์เ้าแล้วบอมีธุระเลยไป่อน เาบอว่าวันหลัะมาหา ... ันไปทำมื้อเที่ย่อนนะ เี๋ยวพอีไม่ไ้ินมื้อเที่ย “ ผมอธิบายให้ัวเล็ฟั ่อนะ้มูบหน้าผามนอแบฮยอน แล้ว็ลุออมา
“ ้ะ ... เบาแอร์ให้้วยนะ เสร็แล้วมาปลุ้วยนะ ันรอินอาหารฝีมือนายนะ ^^ “ ยิ้มแบบนี้มันหน้าหมั่นเี้ยว อูบปาหน่อยแล้วัน
============================================================================
แฮะๆ ว่าๆ็เลยมาแ่แล้ว็มาอัพ ^^ หายิถึันไหมเอ่ย >///<
ั้น ไรท์ไปพัผ่อนแล้วนะ แล้วะมาแ่แล้วมาอัพอีนะ อบุที่รอเานะ
ความคิดเห็น