คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Season Of The Year | Summer 5th
Season Of The Year
Summer Chapter 5th
“ แบฮยอนะลับเลยเหรอ ? “ หลัาออมาาห้อประุมไ้ แบฮยอน็หยิบ้าวอเรียมับทันที ทำให้ฮยอึ้อเอ่ยถาม
“ ใ่รับ มีอะไรหรือเปล่ารับ ? “ แบฮยอนหันไปมอทันที ่อนะถามลับอย่าสสัย
“ ฮยอว่าะเินไปื้ออนิหน่อย ไปับฮยอปะ ? ือ ... ฮยออยาื้ออใหุ้นฮยอหน่อยนะ “ ฮยอนึ่อยๆหยิบระเป๋าเป้อัวเอมาสะพายพร้อมับพูับแบฮยอนไป้วย
“ อ่อ .. ไ้สิรับ ^^ “ แบฮยอนอบรับลับไป ่อนะออาโรแรม้วยัน
“ แบฮยอน ะทำปะ ? านพาทัวน์ที่ผ.เาพูหน่ะ ฮยออยาทำนะ เพราะฮยอ็อยาเที่ยวเหมือนันแ่ว่า ... ฮยอไม่่อยอบที่ะเป็นนพาทัวน์อะ ฮ่าๆ “ ฮยอนึเริ่มบทสนทนาึ้นในระหว่าทา ที่เียบันมาอยู่นาน
“ อ่อ ... อันนี้็้อู่อนอะรับ เพราะว่า ผม็ไม่่อยถนัเรื่อนี้เหมือนัน ะลอลับไปถามเพื่อนที่ห้อูนะรับ “ แบฮยอนอบลับไป วามอทาร้าหน้า ่อนที่ะเลี้ยเ้าห้าสรรพสิน้าที่ทั้ให่และหรูหรา
“ ว่าไป แบฮยอนไม่มีแฟนเหรอ ? “
“ รับ ? ... อ่อ รับ ม..มีรับ =///= “ แบฮยอนหน้าแเล็น้อยหลัาอบำถามที่ไม่ไ้ิว่าะโนถามมา่อน
“ ริอะ ... ลอหาอะไรไปให้แฟนไหมละ ? ะไ้มีอะไรให้แฟนไู้่าหน้าบ้า “ ฮยอนึแนะนำเล็น้อย ่อนะหยิบสร้อยที่มีี้รูปหัวใเล็ๆมาู
“ อ่อ รับ ... แ่ผมไม่รู้ว่าเาอบอะไร ผมลัวื้อไปแล้วเาะไม่อบอะรับ “
“ หะ ? ... ทำไมะ้อื้อสิ่ที่เาอบ้วยละ ? เราื้อให้เาอย่าเ็มใ ยัไเา็อบอยู่แล้วละ “
“ เหรอรับ ... แ่ผมเลือไม่ถูริๆะื้ออะไรให้ “ แบฮยอนเอ็ยัิแล้วิอี มอูี้ที่ฮยอึับูไปมา แล้ว็ไล่ไปูเรื่อประับอื่นๆ
“ ั้น็ื้อสิ่ที่เราอยาไ้ไปสออย่า เาะไ้มีิัวเาอันนึ แล้ว็ิัวเราอันนึ “ ฮยอนึเินออาร้านนั้น หลัาวาสร้อยอทีู่อยู่นาน
“ รับ ^^ “ แบฮยอนยิ้มออมาทันที เมื่อรู้สึว่าัวเอิอะไรออ แ่็อุบไว้ะอย่านั้น
...
“ ลับมาแล้วรับ !! “ หลัาไปเินื้ออับฮยอนึอยู่นาน แบฮยอน็ลับมาถึบ้านัที สายาไล่มอหานที่อยู่ห้อเียวัน ่อนะเห็นผู้ายหลับอยู่บนโฟา พร้อมับทีวีที่เปิอยู่
แบฮยอน่อยๆเยิบัวเ้าไปใล้ับนที่นอนอยู่้าๆ ่อนะมอไปที่ใบหน้าหวานๆออีน หูาๆที่น่ารัน่าสัมผัส
วาที่ำลัหลับอยู่ทำให้ไม่รับรู้ทุสิ่ทุอย่าภายนอ ไม่รู้ว่าอนนี้ำลัะโนทำอะไร
แบฮยอนมอ้ายมอวาเล็น้อย หาอะไรสัอย่าเพื่อมาแล้อีน ่อนะเห็นระป๋อแป้วาอยู่รโ๊ะเรื่อแป้ ... แบฮยอนเินไปหยิบมันอย่าระวััว เ้าเท้าลพื้น้าๆไม่ให้เสียรอเท้าในบ้านระทบพื้น ่อนะว้าระป๋อแป้มา แล้วเทแป้ลมือ ่อนะเินลับมาที่านยอลนอน แล้วลมือใ้นิ้วี้ บรรเลลวลายลไปที่ใบหน้าออีฝ่ายอย่านุ่มนวล ่อนะใ้แป้ที่เหลือ เป่าใส่หน้าานยอล ... แ่ผลที่ไ้รับือ วามนิ่เียบออีฝ่าย
“ ปาร์ !! าน !! ยอล !! ื่นสิโฟ้ยยยยยย “ แบฮยอนะโนอย่าสุเสีย ทำให้อีน้อระเ้ัวึ้นมาื่น ทำให้ปานุ่มนิ่มอานยอล้อประบเ้าับปานิ่มๆน่ารัอแบฮยอน
“ .... “ ทั้านยอลและแบฮยอน่า็นิ่ันอยู่อย่านั้นสัพั ่อนที่ะ่อยๆผละออาันอย่า้าๆและไม่ื่นใ
“ มันเป็นวามผินายนะแบฮยอน ... เล่นปลุันะเสียันานี้ “ านยอลบ่นึ้นทันที ในึ็ลัวว่าอีนะโวยวายว่าเราเป็นนผิ ทั้ๆที่แบฮยอนนั้นแหละผิ
“ อ...เออๆ ันผิเอแหละ ... นี้ ันื้อมาให้ “ แบฮยอนยื่นถุระาษนาเล็ให้านยอล โยที่านยอลไม่รู้ว่าในนั้นมันืออะไร แ่เห็นเพียถุระาษ็รู้แล้วว่ามัน้อแพแน่เลย เพราะื่อแบรน์สิน้า ใรเห็นมัน็้อรู้ว่าแพทันที
“ อะไรเนี่ย ... มีื้ออให้้วย มันืออะไร ? “ านยอลถามอย่าสสัย ในึ็อยาแะ อีใ็ไม่อยา อยาะเ็บไว้ในถุระาษนี้มาว่า
“ ลอแะูิ “ แบฮยอนหันลับมามอานยอลอีรั้ ่อนะส่สายาเ้ามาหาานยอล บัับานยอล้วยสายา ว่า้อแะนะ
“ อ่าๆ โอเๆะแะและๆ “ านยอล่อยๆแะสิ๊เอร์น่ารัๆที่ปิถุระาษออ้าๆ ่อนะหยิบอ้าในึ้นมาู มันเป็นล่อระาษอีอัน .. านยอล่อยๆเปิมันออ ่อนะเอแหวนรูปนฟินิส์ สิ่ที่ัวเออบและถูะาับมัน
“ ไม่เห็น้อื้ออแพนานี้เลยหนิ ... เท่าไร ? “ านยอลถามึ้นอย่าสสัย อีอย่า็สสัยเ้าัวแหวน้วยแหละ เพราะว่ามันไม่ไ้มีเพรประับอะไรเลย มีเพียแ่อลูมีเนียมหรือเปล่า ? ธรรมาๆ
“ ไม่ไ้ื้อแพสัหน่อย แ่ 10000 วอนเอ “ แบฮยอนอบไป็ำไป ราามัน่ำริอะไรริ
“ อ่อ ... ีแล้วแหละ ที่ื้อมาราาถูๆ “
“ อ่าว ... ทำไม ? “
“ ็ะไ้ใส่ไปไหนมาไหนไ้ แพๆแล้วมันไม่อยาใส่ ลัวพั “ านยอลยื่นหน้าไปใล้แบฮยอนเล็น้อย เหมือนเป็นารแล้ให้อีน่อยๆถอยหนี
“ เออ ... ูแลีๆละ ั้หนึ่หมื่นวอน “
“ ั้ !! หนึ่หมื่นวอนนนน ฮู แพมาๆ “ านยอลประึ้นทันที ่อนะลุหนีไปที่อื่น
“ ะไปไหน !!! ื้อให้็ีแล้วนะ !! “ แบฮยอนะโนไล่หลัไป
“ ะเ้าห้อน้ำ ... อบุนะ !!! “ านยอละโนลับมา แ่มันทำให้แบฮยอนถึับใเ้นผิปริทันที ถึำพูมันะไ้ยินมาบ่อยรั้็เถอะ ับำว่าอบุ แ่ว่าาสิ่ที่ให้ไป สิ่ที่ไ้ลับมาเป็นำพู มันรู้สึีมา
แบฮยอนลุออาโฟานิ่มนั้น เินเ้าไปในห้อรัว ่อนะเห็นแ้วน้ำที่ใส่น้ำผลไม้อัวเอเอาไว้ แล้ว้าๆแ้วน้ำนั้น็เป็นล่อน้ำผลไม้นาให่อแบฮยอนะ้วย แบฮยอนยืนมออึ้อยู่ัพั ่อนที่ะถอนหายใ้าๆ แล้วหยิบล่อน้ำผลไม้นั้นเ้าู้เย็นและทำวามสะอาเ้าแ้วน้ำใบใสนั้น ัเ็บเ้าที่อย่าเรียบร้อย แล้ว่อยหยิบล่อนมืออมาาู้เย็นแล้วเินเ้าห้อนอนัวเอไป
ภาพรหน้าอนนี้มัน่าหน้าลเสียเหลือเิน ... านยอลผู้เป็นายมาแมน อนนี้ำลัหนุหนิอยู่ับแหวนอันล้ำ่า ( หรือเปล่า ) ที่ไ้าแบฮยอน ... แบฮยอนยืนมอทั้ำ ่อนะเินเ้าไปใล้านยอล้าๆ แล้วล้มัวลนอน้าๆ
“ อบมาเหรอ ? “ ำถามแรหลัาเ้ามาในห้อ แบฮยอนเอ่ยถามอย่ารู้สึี เรียมฟัำอบาปาานยอล
“ ็ ... อบนให้มาว่า ^^ “ านยอลหันมาอบ ่อนะิ้มปลายมูอแบฮยอน เพราะมันใล้เหลือเิน มูะนันแล้ว สสัยเมื่อสัรู่ที่ผ่านมา ยัไม่รู้รสูบที่อ่อนโยนินะ
“ พอี ไปเินห้ามาับฮยอนึฮยอหน่ะ แล้วเินไปเห็น็เลยื้อให้ ... เออ านยอล ที่ทำานอันอะ เาะัทัวน์ไปเที่ยวทะเล แล้วเาอยาไ้ไ์ ัน็เรียนมาเหมือนันนิหน่อย แ่ันิว่าันทำนเียวไม่ไ้ ... “ แบฮยอนเริ่มเ้าเรื่อที่ทำานอัวเอทันที เพราะว่าแบฮยอนเอ็อยาไปเที่ยวเหมือนัน อยาเป็นอิสระนะ แ่็้อูแลทัวน์อัวเอ้วย
“ แล้ว ?? ... อ่อ ะให้ันไป่วยเหรอ ... เอาสิ ^^ เราะไ้ไปเที่ยว้วยัน้วย ีไหมละ “ านยอลยยิ้มึ้นมาทันที มือที่ใส่แหวน่อยๆยึ้นลูบหัวอแบฮยอน้าๆ
“ รินะ ... เาะไปันอาทิย์หน้านี้ ... หนึ่อาทิย์เ็มๆ “ แบฮยอนพูึ้น เพื่อให้านยอลไ้เผื่อเวลาเอาไว้แล้วัาราานอาทิย์หน้าให้ว่าไว้่อน
“ ้าๆ ว่าแ่อนเ้ามาอเ็มไม้เ็มมือ เินห้ามาใ่ไหม ื้ออะไรมาบ้าอะ ? “ านยอลถามึ้น เพราะ่อนหน้านี้ถุพลาสิใส่อสเ็มไปหม แ่อนนี้เหมือนแบฮยอนะัเ็บมันไว้ในห้อรัวแล้วละ
“ อ่อ ... ็ื้ออเ้าู้เย็นนิหน่อยหน่ะ ^^ “แบฮยอนยิ้มออมาอย่ามีพิรุธ ทำให้านยอล้อนึสสับึ้นมา ่อนะเินไปูในรัว ่อนที่ะพบถุใส่อาหารสวาไว้บนเาน์เอร์ทำอาหาร านยอล่อยๆแหวูในถุนั้น
“ หู !! เป็นแฟนที่รู้ใแฟนริๆเลย อบุนะ ^^ ะทำินเลยแล้วัน “ านยอลเห็นวัถุิบที่อยู่ในถุ็รู้เลยว่าเป็นส่วนประอบอาหารที่ัวเออบ
“ ัน็อยาิน ^^ “ แบฮยอนพู่อ ่อนที่ะนั่มอานยอลลมือทำอาหารไปเรื่อยๆ
...
“ ทา้า !!! เสร็แล้ว “ านยอลยหม้อสุี้ยาี้ออมาาเา ในหม้อำลัปะทุเือ้วยวามร้อนาเา แบฮยอน่อยๆเลียร์พื้นที่บนโ๊ะทานอาหาร แล้วเอาเาไฟฟ้ามาวาไว้ เพื่อให้านยอลไ้วาหม้อสุี้ยาี้ลบนเาไฟฟ้านั้น ลิ่นหอมอสุี้ยาี้ที่ปรุอย่าเรียบร้อยแล้ว เ้าไปเะมูอแบฮยอนนทำให้แบฮยอน้อเอนัวไปหาหม้อแล้วสูมวันที่ลอยึ้นมาเ้าไปในปอ ่อนะลับมานั่ท่าที่สบายเหมือนเิม
“ ยื่นามมาสิ เี๋ยวสามีะัให้ภรรยาเอ ^^ “ านยอลพูแว ยื่นมือไปหาแบฮยอนเพื่อเป็นารอามรหน้าแบฮยอน
“ ถามหรือยัว่าอยาเป็นภรรยาหรือสามี ? “ แบฮยอนพูล้อเล่นลับ ่อนะยื่นามรหน้าไปให้านยอลัให้
“ ยำแหน่ภรรยาให้เลย เพราะผมะเป็นสามีที่ีเอ ฮ่าๆ “ านยอลัไป็บ่นไป
“ ็ไ้ ยอมเป็นภรรยาให้็ไ้ ... แ่ถ้าเิวันหนึ่ันอยาเป็นสามีบ้าละ ? “ แบฮยอนรับามมาาานยอล ่อนะมาั้ไว้ที่หน้าัวเอ แล้วเริ่มำถามใหม่ึ้นมา
“ ไม่ไ้นะ !! ันไม่ยอมนอนนิ่ให้นายทำอะไรันแน่ !! ัน้อเป็นนลุใส่นายัหาละ แบฮยอน ! “ านยอลไ้ยินแล้ว็นึโมโหึ้นมาเล็น้อยทันที วามอแบฮยอนอย่าไม่พอใสุๆ ะมาเป็นสามีให้ไ้ยัไัน
“ ย๊า !!! ะบ้าหรือไหะ !! “ แบฮยอนลุึ้นยืนแล้วฟามือใส่านยอลแรๆหนึ่ที่อย่าโมโห
“ บ้าอะไรละ !! ็ันไม่ยอมให้นายมาทำอะไรันแน่ นายนั้นแหละ้อโนัน “
“ ไอหูาหื่นาม !!! ... ันไม่ไ้หมายถึเรื่อนั้นเลยสันิ ไอนโริ “
“ แล้วนายหมายถึอะไร ? “ านยอลนั่ลร้ามับแบฮยอนทันที หลัาัให้ัวเอเสร็
“ หมายถึ .. ันอยาปป้อนายบ้า นายไม่้อปป้อันลอ็ไ้ ันอยาให้เราปป้อึ่ันและันมาว่า “ แบฮยอนพูึ้นพร้อมับวาที่ับ้อับวาอีู่ ลอยยิ้มบนใบหน้ายึ้นลอเวลา นนไ้ฟั็้อยิ้มึ้นาม
“ ็ไ้ ... แ่เรื่อบนเียหน่ะ .. ันเป็นสามีนะ “
“ ไอหูาหื่นาม !!!!!!!!!!!!!!!!! “ แบฮยอนะอใส่ทันที มือำมัแน่น ่อนะทุบลไปที่หัวอานยอล
“ เ็บนะเว้ย !! “ านยอละโนึ้นทันทีหลัาไ้ลื้นสารอาหารลอไปแล้ว ีที่ไม่พุ่ออมาาปาเสีย่อน
“ สมวร ... วันนี้นายนอนห้อนายไปเลย ันลัว “
“ ่อให้โนทุบีนาย ็ะนอนับนาย “ านยอลยืนยันว่าะนอนห้อแบฮยอน ถึะโนทุบแบบเมื่อี้็ะยอม
“ ถ้าเินายลวนลามันละ็นะานยอล ทีวีในห้อันนายอาะ้อื้อให้ันใหม่ ไม่็เ้าอี้ ไม่แน่อาะเป็นโ๊ะอม็ไ้ “ ำพูอแบฮยอน ทำให้ิอีแ่ว่าเป็นารทำร้าย้วยอุปร์อันแ็แร่ ถ้าโนที ไม่ระูหั ็ายเลย แ่ทีวีมันไม่น่าะถึั่นายไ้นะ
“ ั้น ... ันออนุาไปเอา้าวอาห้อนายออ่อนนะ “
“ ไอหูาหื่นาม !!! “ แบฮยอนะโนใส่อีรั้ าเิมที ลมือลไม้แ่รั้เียว แ่รั้นี้ อมโบรัวๆประมา 100 อมโบไ้ เพราะสอไม้สอมือร่วมมือาร
ความคิดเห็น