คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Season Of The Year | Summer 7th
Season Of The Year
Summer Chapter 7th
ลิ่นหอมออาหารที่ำลัทำ ่อยๆลอยไปอบอวนทั่วห้อรัว านยอลที่มีฝีมือในารทำอาหารเป็นเลิศ บรรทำอาหารเมนูนี้อย่าั้ใ เพราะมันอาะเป็นอาหารสุพิเศษออีนที่ะ้อินอาหารมื้อนี้
ลิ่นอาหารไม่ไ้อยู่เพียแ่ในห้อรัวเท่านั้น ลิ่นยัอบอวนลอยไปถึห้ออื่นๆอี้วย เพราะะนั้นแล้ว แบฮยอนที่ออมาาห้อนอน็้อไ้ลิ่นอาหารที่ านยอลำลัทำอยู่ มันเะมูนแบฮยอน้อวิ่เ้าไปในห้อรัวทันที และยื่น้าๆับานยอล ูารระทำอานยอลที่ำลัทำอาหารอยู่
“ หอมั “ แบฮยอนเอ่ยึ้นม ่อนะหลับาและมลิ่นออาหารเ้าไปอย่าเ็มปอ(?)าร์บอนไออไ์ ำลัเ้าไปแทรแทน ออิเนอแบฮยอน(?) นแบฮยอนะ้อสำลัไอออมา เพราะว่าาร์บอนไออไ์มันเ็มปอแล้ว
“ สมน้ำหน้า ฮ่าๆ สำลัเลย “ านยอลเยาะเย้ยทันที แ่็ไม่ไ้ละสายาาอาหารที่ทำ
“ ไอบ้า ะไอายอยู่แล้วยัะเย้ยอี ... โหห ทำหลายอย่าั “ แบฮยอนเท่น้ำเปล่าใส่แ้วทันที ื่มมันลไปสอสามอึให่ๆ ถึะหายสำลั แ่็ไม่หายา(?) แ่ที่แบฮยอนสนใมาว่าือ อาหารที่เ็มโ๊ะทานอาหาร
“ ็ภรรยาบอเหนื่อย ็เลยอยาทำให้ิน “ านยอลหันลับมาุยับแบฮยอนนิหน่อย ทำให้เห็นภาพแบฮยอนำลัหยิบินอาหารรหน้าอยู่ หน้าะอร่อยหน้าู
“ ลเนอะ ... ่อนหน้านี้ ที่เรายัไม่ไ้บันอะ ... ใระินอะไร็ทำินันเอ ไม่็ื้อมาินเอ ไม่็ฝาันื้อ แ่ัน็ื้อนเียว ... แ่อนนี้ รู้สึีมาเลยนะานยอล ... ันอบั .. อบแบบเนี่ย ^^ “ แบฮยอนเผยวามในใออมาทันที ่อนะหยิบิน่อโยไม่สนในที่ำลัยืนมออยู่ ำพูอแบฮยอนทำให้านยอลถึับรู้สึีนอยาวิ่เ้าไปุบปาสัทีแล้วปล่อยให้อาหารในระทะมันไหม้ไปเลย
“ ริเหรอ ^^ ... ะว่าไป เรา็มาอยู่อนโนี้ั้นาน ... บอหน่อยสิว่าอบันั้แ่อนไหน “ นทำอาหารลับหลัหันมาถามพร้อมับใบหน้ายิ้มแย้ม านยอลมอหน้าแบฮยอน้วยสายาที่อ่อนโยน และเหมือนอ้อนวอนนิๆ แ่อีนไม่ไ้มอที่วาอานยอลเลย ้มมอูอาหารรหน้าที่ัวเอำลัหยิบินที่ละิ้นๆอย่าเอร็อร่อย
“ อนไหนอะเหรอ ? ... ัน็ไม่รู้สินะ แ่ว่า ันรู้สึใเ้นลอ เวลานายแล้เอาหน้ามาใล้ันแล้ว ัน็เลย้อผลันายแรๆ ไม่็เะไม่็่อย อะไรสัอย่าที่ทำให้นายออห่าาัน “ แบฮยอนอธิบายไป็ินไป โยไม่ไ้มอใบหน้าอานยอลเลย ว่าเาำลัยิ้มอยู่นหน้าะแอยู่แล้ว
“ ริๆัน็อยาถือโอาสนั้นูบนายสัรั้ ... แ่็ไม่ล้า เวลาันทำแบบนั้นับนาย ใันมัน็เ้นแรเหมือนัน แ่อนไหนที่ันอบนาย ัน็ไม่รู้เหมือนับนายนั้นแหละ “ านยอลเอ็เหมือนะมีวามรู้สึเหมือนับแบฮยอน ที่เวลาหน้าทัู้่ใล้ัน มันเหมือนว่าำลัมีบาอย่ามาระุ้นหัวใให้เ้นแรนเหนื่อยเลย
...
[ บยอนแบฮยอน ]
ผมแอบในิหน่อยที่านยอล็รู้สึเหมือนผมเวลาเราใล้ัน หัวใมันเ้นแร แ่.. ทำไมเาแล้เอาหน้ามาใล้ผมบ่อยนานั้นละ ทั้ๆที่ทำให้ใัวเอเ้นแรแท้ๆ เพราะใเ้นแรอย่านั้น มันเลยทำให้ผม้อผลัเา ีเาไม่็ ทุบเา อะไรสัอย่า็ไ้ที่ทำให้เา้อถอยออห่าาผม
“ เรียบร้อยแล้ววว ^^ ับ้าวเมนูสุท้าย .. รอนานไหม ? “ ผม่อยๆเยึ้นไปสบาานยอล ่อนที่ะพยัหน้ารัวๆ เพราะว่าผมำลัหิวอยู่พอี
“ นานนะเป็นบ้าเลยแหละ ั้าวให้้วยนะ “ ถือโอาสนี้สั่านยอลให้ั้าวให้เลยแล้วัน แฮะๆ
“ ไ้้า ที่รั “
“ ไม่้อเอามาเยอะนะ เี๋ยวินไม่หม “
“ ้า “
พวุเยรู้สึมีวามสุไหม เวลามีนอยูแลเราไหมรับ .. ผมอบมาเลยเวลามีนมาเอ็นู มาูแลเราแบบเนี่ย ถ้าเป็นไปไ้ อยาให้ป้อนเลย้วย้ำ ฮ่าๆ
“ เรื่อานเป็นยัไบ้าเหรอ านยอล ? “ ผมรู้สึว่ามันเียบๆผม็เลยยำถามึ้นมาถามลายวามเียบเลย
“ ็ไม่มีอะไรมา แ่รอพวเฟอนิเอร์มาส่ าน็ะเสร็ ... แล้วานอนายละ เป็นยัไบ้า ? “ ีเนอะานอานยอล ทำแล้วมัน็เสร็ๆไป ไม่เหมือนานอผม ที่้อทำไปเรื่อยๆ พัไ้็แ่วันเสาร์อาทิย์ เฮ้อออ
“ านันน่ะเหรอ ... ็เรื่อยๆ มันไม่มีอะไรมามายหรอ แ่ว่า ันไ้พัน้อยหน่ะ “
“ เหรอ ... แล้วทำไมเลือทำานที่นั้นละ ? “
“ มีพี่ที่รู้ับอมาน่ะว่าเารับสมัรพนัาน ัน็เลยเ้าไปสมัรำแหน่นี้ “
“ านทุอย่ามัน็้อลมือทำทั้นั้นแหละ แ่นายีอย่านึือ นายไ้เินลอทุๆเือน ไม่เหมือนานที่ันทำหรอ านที่ันทำ มีน้า็ไ้ั ไม่มี็ไม่ไ้ั แ่นั้นแหละ “ ็ริอย่าที่านยอลบอ เท่าับผมไ้เปรียบเา เพราะผมมีรายไ้ที่แน่นอน อีอย่าที่นี้เินเือน็แอบไ้เยอะะ้วย
“ ทำที่นี่็ีอย่านึ ันไุ้ยับลู้าหลายๆประเภท มันสนุี แ่บาทีมัน็ทำให้ันลัว ึ้นื่อว่าโรแรมแล้ว บาทีมัน็มีทั้ีแล้ว็ไม่ี ... ถ้าให้พูถึโรแรม นายะิถึเรื่ออะไรานยอล ? “ ผมไม่รู้ว่านอื่นะิอย่าไร แ่ผมิว่าถ้าึ้นื่อว่าโรแรม มัน็มัะมาเ่าันเพราะเ็ส์ ไม่็มาพัผ่อน แ่ถ้านทำานโรแรมะรู้ ว่าใรมาเพราะุประส์ไหน
“ ถ้าให้ันิถึโรแรม ัน็ิถึเรื่อเ็ส์ “ นั้นไ ... ไม่่าอะไราผม ที่็้อิเหมือนัน ถ้าหามีนมาบอุว่า ไปนอนโรแรม้วยันไหม ุ็ระวััวไว้ให้ีเลยละ ไม่ั้นไ้เสียัวแบบไม่รู้ัวแน่ๆเลย
“ ใ่ไหมละ ... มีแ่นิแบบนี้ ัน็นนึที่ิแบบนั้น ไม่รู้ว่ามันเป็นอาีพที่น่าลัวไหม แ่สำหรับันแล้ว มันน่าลัวมาๆเลย “
“ ยัไนาย็ระวััวไว้บ้าแล้วันนะ ถ้ามีอะไรไม่ีนาย็รีบโทรมาหาันแล้วัน ันะทิ้านอันรีบับรถไป่วยนายทันทีเลย “ ำพูับหน้าาอานยอลอนนี้มันริัมา นทำให้ผม้อแอบหัวเราะออมานิหน่อย ในึรู้สึล อีในึ็รู้สึปลอภัย
“ ันะรู้สึปลอภัยีไหมนะ ฮ่าๆ “
“ ปลอภัยสิ ! ... ให้่วยแบฮยอนอะนะ ันยอมโนนร้ายเอามีมาแทันเลยและ “
“ นายะพูโอเวอร์ไปแล้วนะ ถึอนนั้นริ ไม่ใ่นายะวิ่หนีมีแล้วปล่อยให้ันโนแทหรอนะ “
“ ไม่มีทาหรอ ^^ ันะวิ่ไปรับมีแทน แล้วอนนั้น นาย็้อวิ่หนีไปนะ ไม่ใ่มาห่วันเ็บ เ้าใไหม ? “ ูำพูำา น้ำเน่าที่สุเลย
“ เ้าใรับผม “ ไหนๆอีน็พูมาะนานั้น ยอมรับไปแล้วัน เพื่อเอริๆะไ้เอาำพูนี้ไปเป็นหลัานว่า านยอละยอมวิ่มารับมีผม แล้วให้ผมวิ่หนี ... แ่เรื่ออะไรผมะวิ่หนี ผมะอานยอลเอาไว้ แล้วยอมให้นร้ายมันเอามีมาแทผมอีนเลย
“ เี๋ยววันนี้ันล้าานเอ ไปพัผ่อนเถอะ “ หลัาพวเราินมื้อ่ำเสร็ านยอลเา็เสนอเอว่าะล้าานให้ ั้น็ามสบายนะานยอล
“ โอเ ^^ อบุนะ อาหาร็อร่อย แถม็ไม่้อเหนื่อยมา้วย “ แล้วผม็ลุหนีออมาารโ๊ะอาหารนั้น พร้อมับแ้วน้ำที่มีน้ำเ็มแ้วอยู่ เินเ้าห้ออผมทันที
...
[ วันเสาร์ ]
“ โอ๊ย ันละปวเมื่อยไปทั้ัวเลยานยอล เมื่อวานันโนรับน้ออีแล้ว เพราะแรมา้วยอาหารมื้อเมื่อวาน ันเลยยอมวิ่ึ้นวิ่ลลิฟ์เพื่อไปเสิร์ฟอาหารามห้อ เฮ้อออ “ ื่นเ้ามามัน็ปวเมื่อยไปทั้ัวเลย ผม็เลยมานอนบ่นอยู่บนเีย อีอย่า โวยวายให้านยอลื่น้วยแหละ
“ ที่รั โวยวายแ่เ้าเลยนะ ... นอนว้ำิ เี๋ยวะนวหลัให้ “ ผมทำามำสั่อานยอล ่อนที่มือหนาๆอานยอละมาบีบๆๆบนหลัผมแล้ว็บีบไปทั่วๆทั้หลัแล้ว็แน
“ อ้า สบายัเลย นวีมาๆ รนั้นแหละ เยี่ยมมา อ่าส์ อ่าส์ โอวส์ โอวส์ “ มันสบายสุๆนผม้อร้อออมาเลยละรับ โอวส์ !! สบาย
“ แบฮยอน ... ...รา..ทำไม “ หะ ! ...แบบนี้เรียว่าราเหรอรับ ?
“ ..ราอะไร มันเป็นำอุทานที่นรู้สึสบายัหาละ “ ว่าไปผม็นึไ้เหมือนันว่า ... เสียที่ผมทำออาปาเมื่อี้มัน .. มันิเรท 18+ อยู่ใ่ไหม
“ เอาเป็นว่า เอาไว้ใ้เวลาเรา ... เวลาเรามีอะไรันีว่านะ “
ป๊าบ !!!!!!
“ นายพูบ้าอะไรน่ะานยอล โริ “ ประโยที่านยอลพูเหมือนับสปริเลยรับ มันทำให้ผมระเ้ัวนอนหายแล้ว็ลุึ้นนั่ทันที พร้อมับฟามือลไปเ็มๆ้นแนอานยอลเลย
“ โอ้ย เ็บนะที่รั “
“ สมวรโน “ บอเลย ผมไม่ไ้โรธอะไรที่เาพู แ่มันทำให้ผมอาย ... แล้วผม็เผลอบเาไปเ็มแร ไม่รู้ทำไมผมเป็นแบบนี้ เินทีไร มือไม้ไปีนอื่นะอย่านั้น
“ ไม่นวให้แล้ว “
“ ไม่เอาๆๆ นว่อ นะๆ “ ไม่เอาอะ ะมาเลินวให้เราะทันหันไ้ไ ำลัสบายเลยนะ TT
“ ็เมื่อี้ ที่รัฟามือมาะเ็มแร แน้านี้ไม่มีแรแล้ว “ ็ริอย่าที่านยอลพูแหละ ผมฟามือไปแรริๆ แล้วอนนี้านยอล็เอาแ่บีบ้นแนัวเอไว้ ะเ็บปวหน้าูเลย ... นวให้ีว่า
“ มาเี๋ยวนวให้นะ “ ทำหน้าที่อภรรยาแปบนึนะรับ ฮ่าๆ
“ เาอนอนัหน่อยสิที่รั ... ที่รัะไ้บีบสบายๆ เปิทีวี้วยนะ “ ื่นเ้ามาิรรมนอื่นเาือล้าหน้าแปรฟัน แ่วันนี้พวเรา ยัไม่ล้าหน้าแปรฟันเลย บอรๆ
“ ามสบายเลยที่รั ะทำอะไร็ทำ นี้เป็นารอโทษที่เาฟามือแรไปแบบนั้น ... อโทษริๆนะ “ ผมทำเพราะผมรู้สึผิริๆ แล้วอีอยา ผมนวไม่เป็นเสีย้วย แฮะๆ
หลัาเปิทีวีแล้ว ทั้ผมและานยอล่า็หันไปมอทีวีรหน้าอย่าเียว มือผม็นวแนานยอลเอาไว้ ไม่รู้ว่าอีนสบายไหม เพราะผม็นวไม่เป็น แ่เา็ไม่ไ้บ่นอะไร
“ แบฮยอน ... “
“ หะ ? “ อยู่ๆานยอล็ทัึ้นมา ผมำลัูทีวีเพลินเลย
“ ัน ... ันออะไรอย่าไ้ไหม ? “
“ อ...อะไรเหรอ “ วาเามันทำให้ผมสสัย ... สัสัยมาๆเลย ว่าเาำลัิอะไรอยู่ มันทำให้ผมลัวว่า มันะออมาเป็นเรื่อี หรือ เรื่อร้าย
แ่ไม่ทันที่านยอละไ้อบอะไรผม ปาอผม็โนุมพิอย่าอ่อนโยน มันทำให้ผมอึ้เล็น้อย แ่ว่ามัน็รู้สึี ..
แ่...มันเริ่มะไม่ใ่แล้วละรับ านยอล่อยๆสอลิ้นเ้ามาในปาผม ทำให้ผม้อเหลือาึ้นทันที เพราะว่านี้มันเริ่มะไม่ใ่แล้ว อีอย่ามืออานยอลเริ่มะไม่อยู่สุ ลูบไปมาที่หลัผม ทำให้ผมรู้สึสบายึ้น
“ ..านยอล .. นาย..นายะทำอะไรหน่ะ “ พอหลุูบไ้ ผม็เลยทัอีนึ้น และอนนี้ ผม็รู้สึผ่อนลายสุ นแปลไปเลย
“ ผมอโทษนะแบฮยอน ... แ่ ... ผมะทำให้เบาที่สุ “
============================================================================
สวัสีรับ ^^ หายไปนานเลย ไม่ไ้หายไปไหนหรอ ไรท์็แ่ไปเรื่อยๆ ว่า็แ่ แ่่วนี้ แอบไม่่อยว่าะ้วย เทียบเท่าม.6แล้ว ือ านนี้เสร็ ็มีานนั้นมา่อ แล้วพอานนั้น่อ านโน้น็มาอี ือ แอบไม่่อยว่า แล้วอีอย่า็ือ บาทีาน็เยอะเา็สมอไม่่อยไป เลยแอบไปเล่นเมบ้าอะไรบ้า เา็อโทษ้วยนะ TT โปรเ้าใไรท์เอร์นะ ฮือออออล
# สำนึผิ
ความคิดเห็น