ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Fiancée ตอนที่1
The Fiancée คู่หมั้นที่รัก
Author: Kim Xina
คู่: นารุxเจอร์รี่
CHAPTER: 1
ที่โรงเรียนNTโรงเรียนชายล้วนที่ใครๆก้อยากเข้าโรงเรียนที่มีแต่พวกที่ฉลาดสุดๆหรือไม่ก้รวยสุดๆถึงจะเข้าได้
เอี๊ยดดดดด เสียงเบรกของรถสปอร์ตสีดำคันหรูดริฟแล้วมาจอดอยู่ที่หน้าตึกเรียนตามมาด้วยรถสปอร์ตสีแดงและสีบลอนด์เงินอีก2คัน ร่างสูงหน้าตาดีถึงขนาดดีมากก้าวลงมาจากรถคันหรูพร้อมด้วยผุ้ชายที่หน้าตาดีไม่แพ้กันอีก5คนเรียกเสียงฮือฮาได้เปนอย่างดี
‘เห้ยSMASHมาแล้วเว้ย’เสียงฮือฮาของผู้ชายที่เดินอยู่ใกล้ๆพูดกัน
‘กรี๊ดด...น้องๆกลุ่มSMASHน่ากิน..เอ๊ย..น่ารักจังเลย’เสียงสาวเทียมน้อยใหญ่กำลังยืนกรี๊ดคอแทบแตกอยู่รอบๆคนที่อยู่บนตึกก้ออกมาเกาะระเบีบงดูไม่รวมสาวๆต่างโรงเรียนที่มาออกันอยู่หน้าโรงเรียนใครที่ผ่านมาไม่รู้ก้นึกว่าดารามาโรงเรียนแต่ไม่ใช่เพราะคนที่มาหล่อกว่าดารานักร้องหลายๆคนซะอีก
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด’เสียงกรี๊ดยังมีต่อไปจนทั้ง5คนเข้าไปในตึกเรียนระหว่างนั้นก้มีเสียงชมมาตลอด
‘กรี๊ดดดดดดด...น้องนารุหล่อมากมายค่าาาาาาาา’เสียงสาวเทียมรุ่นใหญ่ลอยเข้ามาตามโสทประสาท
‘กรี๊ด...พี่ชอนอูหล่อกระซวกไส้จิงๆ’เสียงสาวๆที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนพูดขึ้นอีกเรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดีนอกจากนี้ยังมีเสียงผู้ชายตะโกนมาเป็นระยะๆ
‘น้องฮีโร่น่ารักจังค๊าบบบบบบบ’
‘พี่นารุเอาใจผมไปแล้วคร้าบบบบบบบ’ยังไม่หมดมีถึงขนาด
‘พี่ฮันบังผมชอบพี่คร้าบบบบบบบบบบ’ก้ยังมี
“เฮ้ย..นี่พวกแกไม่เบื่อเสียงแบบนี้บ้างหรอวะนี่ขนาดเปิดเทอมวันแรกนะเนี่ยกรี๊ดกันอยู่ได้”คนหน้าหวานๆบ่นออกมาเล็กน้อย
“เฉยๆ แล้วแกจะบ่นทำไมวะไอ้รุบ่นไปพวกนั้นก้ไม่หยุดกรี๊ดหรอก”ฮันบังเพื่อนผู้แสนดี(หรอ)ตอบ
“จะโทดพวกนั้นก้ไม่ถูกจะโทษก้ต้องโทดที่พวกเราที่เกิดมาหล่อฮ่าๆๆๆๆ”ชอนอูผู้หลงตัวเองพูดขึ้นมาอีก(จะโดนแฟนคลับอูฆ่ามั้ยเนี่ย-Author)
“แล้วนี่รู้รึยังว่าเราเรียนห้องไหน”น้องโร่ถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน(กรี๊ดดดด...โร่น่ารัก-Author)
“ยัง”สี่คนที่เหลือพร้อมใจกันตอบแล้วพากันเดินไปที่บอร์ดของม.ปลายปี2
“นี่ๆๆๆเห็นแล้วล่ะเราอยู่ปี2ห้องBทั้ง5คนเลย”โร่เป็นคนหาเจอคนแรกพูดขึ้นแล้วทั้งหมดก้เดินไปเข้าห้องเรียนไป
“สวัสดีจ้านักเรียนทุกคนดิชั้นเป็นคุณครูประจำชั้นห้องนี้ชื่อว่า ฮวังโบ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ เอาล่ะวันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก Come in please”ครู ฮวังโบหันไปคุยกับคนที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยภาษาอังกฤษ ไม่นานก้มีคนๆนึงเข้ามาริมฝีปากบางสีเชอร์รี่ ดวงตากลมโต เอวบางดูอรชรอ้อนแอ้น ใบหน้าสวยขนาดผู้หญิงยังอาย เรียกเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างดี พวกผู้ชายที่อยู่ในห้องอดส่งสายตาหื่นกามไปให้พร้อมส่งเสียงผิวปากแซวตามมาไม่ขาด
“เห้ยๆๆๆๆ เงียบๆ...เอิ่ม..Could you in traduce your self please.”ครูฮวังโบหันไปว่านักเรียนในชั้นแล้วก้หันไปพูดกับนักเรียนใหม่เป็นภาษาอังกฤษที่ตัวเองนั่งท่องมาตั้งแต่เช้า
“สะ..สะ..หวัดดีครับผมชื่อ..ชิม มินกยู ...เรียกว่าเจอร์รี่ก้ได้นะ...ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ”เมื่อเจอร์รี่แนะนำตัวเสร็จทุกคนก้ปรบมือให้โดยมีครูฮวังโบพึมพัมไปด้วยว่า ‘พูดเกาหลีได้ก้ไม่บอก’หลังจากที่ทุกคนหยุดปรบมือและครูฮวังโบที่หน้าแตกเรียบร้อยไปแล้ว ครูฮวังโบจึงพูดต่ออีกนิดหน่อย
“เจอร์รี่เค้าพึ่งกลับมาจากฝรั่งเศษได้หนึ่งอาทิตย์ยังไงก้เป็นเพื่อนกันไว้นะ ส่วนเจอร์รี่เธอไปนั่งข้างหลังที่มีที่ว่างอยู่นะ”
“ครับ”เจอร์รี่ตอบรับสั้นๆแล้วเดินไปนั่ง หลังจากที่เจอร์รี่นั่งครูฮวังโบก้แจกตารางสอนและใบชมรมซึ่งสำหรับเจอร์รี่แล้วคนที่ไม่ได้อยู่เกาหลีมานานอย่างเค้าก้เลยมีปัญหาด้านการแปลจึงต้องออกไปขอใบที่เป็นภาษาอังกฤษแทน
“หวัดดีจ้า...เจอร์รี่”เสียงใสๆของฮีโร่ดังขึ้นข้างโต๊ะของเจอร์รี่พร้อมด้วยเพื่อนๆอีก4คนหนึ่งใน4คนมีคนนึงที่เจอร์รี่คุ้นหน้ามากเพราะหนึ่งในนั้นหน้าเหมือนนารุ......รักครั้งแรกของเค้า........
“เอ่ออ...อืม..หวัดดี..เอ่อ”เจอร์รี่พูดแบบอ้ำๆอึ้งๆเพราะไม่รู้จักชื่อใครเลย
“เราชื่อ..ฮีโร่..ชื่อจริงชื่อ..คิม..มินซู..เรียกว่า..โร่..เฉยๆก้ได้ส่วนคนที่ยืนอยู่ด้านขวาของเราชื่อ เวิล์ล คนที่อยู่ด้านขวาของเวิล์ลชื่อ ชอนอู...”
“เรียกเรา อู เฉยๆก้ได้”ชอนอูพูดขัดขึ้นมาเจอร์รี่ได้แต่พยักหน้ารับ
“งั้นต่อเลยนะ”ฮีโร่พูด
“คนที่อยู่ด้านซ้ายของเราชื่อ ฮันบัง เดี๋ยว!อย่าพึ่งขัดสิ”โร่รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฮันบังทำท่าจะขัดโร่จึงพูดต่อไปว่า
“เรียกมันว่า อาบังหรือบัง เฉยๆก้ได้ ส่วนคนที่อยู่ซ้ายสุดคนสุดท้ายชื่อนารุ”
“นารุหรอ..........ชื่อเหมือนกันจังแฮะ......”เจอร์รี่พึมพำออกมาสร้างความงุนงงให้กับเพื่อนใหม่ไม่น้อย
“เหมือน...เหมือนอะไรหรอเจอร์รี่”ฮันบังถามด้วยความอยากรู้(มาก)
“ไม่มีอะไรหรอกบัง..ช่างมันเถอะ”เจอร์รี่ตอบส่งๆไปเพื่อให้เพื่อนไม่ต้องสงสัยมากแต่มันก้ยิ่งแย่ลงเมื่อนารุพูดออกมา
“ทำไม...ชื่อของชั้นมันไปเหมือนคนรู้จักนายหรือไง”นารุถามขึ้นยิ่งเพิ่มความอยากรู้ให้เพื่อนมากขึ้นเรื่อย
“เอ่อ...คือ.....คือ....”เจอร์รี่เริ่มอ้ำอึ้งทำให้ทุกคนยิ่งจ้องนารุมากขึ้น ในที่สุดโร่ก้ทนความอยากรู้ไม่ไหวเลยพูดออกมาว่า
“บอกมาเถอะรี่ มันไม่เปนไรหรอก”พอโร่พูดอย่างนั้นเจอร์รี่ถึงยอมพูด
“คือ....เมื่อก่อนชั้นมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงพ่อแม่ของเราเค้าสนิทกันมันเลยทำให้เราสนิทกันมาก...มาอยู่วันนึงชั้นต้องย้ายไปอยู่ที่ฝรั่งเศษเพราะคุณแม่ต้องไปทำธุรกิจที่นั่นชั้นเลยต้องไปด้วยตอนแรกชั้นก้ไม่อยากไปชั้นก้เลยร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมกินข้าวทำให้แม่ลำบากใจแต่เค้าก้มาบอกว่าให้ชั้นไปเถอะอย่าทำให้คุณแม่ลำบากใจเลยชั้นถึงคิดได้เลยยอมไปกับคุณแม่แล้วเค้าก้บอกว่าจะส่งจดหมายมาหาทุกเดือนแต่หลังนี้เค้าไม่ค่อยได้ส่งมาแล้วชั้นคิดว่าเค้าคงลืมชั้นไปแล้ว....ก่อนไปเค้าให้สร้อยคอชั้นมามันเป็นสร้อยเงินมีจี้เป็นรูปมินนี่เมาส์....อันนี้ไงชั้นไม่เคยถอดเลยนะ”พูดจบก้โชว์สร้อยให้ดูมันเป็นสร้อยธรรมดาๆแต่มันกำลังทำให้ใจอีกคนเต้นตูมตามเมื่อได้เห็นมันความฝันที่เค้าฝันมาตลอดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งกำลังจะเป็นจริง
Author: Kim Xina
คู่: นารุxเจอร์รี่
CHAPTER: 1
ที่โรงเรียนNTโรงเรียนชายล้วนที่ใครๆก้อยากเข้าโรงเรียนที่มีแต่พวกที่ฉลาดสุดๆหรือไม่ก้รวยสุดๆถึงจะเข้าได้
เอี๊ยดดดดด เสียงเบรกของรถสปอร์ตสีดำคันหรูดริฟแล้วมาจอดอยู่ที่หน้าตึกเรียนตามมาด้วยรถสปอร์ตสีแดงและสีบลอนด์เงินอีก2คัน ร่างสูงหน้าตาดีถึงขนาดดีมากก้าวลงมาจากรถคันหรูพร้อมด้วยผุ้ชายที่หน้าตาดีไม่แพ้กันอีก5คนเรียกเสียงฮือฮาได้เปนอย่างดี
‘เห้ยSMASHมาแล้วเว้ย’เสียงฮือฮาของผู้ชายที่เดินอยู่ใกล้ๆพูดกัน
‘กรี๊ดด...น้องๆกลุ่มSMASHน่ากิน..เอ๊ย..น่ารักจังเลย’เสียงสาวเทียมน้อยใหญ่กำลังยืนกรี๊ดคอแทบแตกอยู่รอบๆคนที่อยู่บนตึกก้ออกมาเกาะระเบีบงดูไม่รวมสาวๆต่างโรงเรียนที่มาออกันอยู่หน้าโรงเรียนใครที่ผ่านมาไม่รู้ก้นึกว่าดารามาโรงเรียนแต่ไม่ใช่เพราะคนที่มาหล่อกว่าดารานักร้องหลายๆคนซะอีก
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด’เสียงกรี๊ดยังมีต่อไปจนทั้ง5คนเข้าไปในตึกเรียนระหว่างนั้นก้มีเสียงชมมาตลอด
‘กรี๊ดดดดดดด...น้องนารุหล่อมากมายค่าาาาาาาา’เสียงสาวเทียมรุ่นใหญ่ลอยเข้ามาตามโสทประสาท
‘กรี๊ด...พี่ชอนอูหล่อกระซวกไส้จิงๆ’เสียงสาวๆที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนพูดขึ้นอีกเรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดีนอกจากนี้ยังมีเสียงผู้ชายตะโกนมาเป็นระยะๆ
‘น้องฮีโร่น่ารักจังค๊าบบบบบบบ’
‘พี่นารุเอาใจผมไปแล้วคร้าบบบบบบบ’ยังไม่หมดมีถึงขนาด
‘พี่ฮันบังผมชอบพี่คร้าบบบบบบบบบบ’ก้ยังมี
“เฮ้ย..นี่พวกแกไม่เบื่อเสียงแบบนี้บ้างหรอวะนี่ขนาดเปิดเทอมวันแรกนะเนี่ยกรี๊ดกันอยู่ได้”คนหน้าหวานๆบ่นออกมาเล็กน้อย
“เฉยๆ แล้วแกจะบ่นทำไมวะไอ้รุบ่นไปพวกนั้นก้ไม่หยุดกรี๊ดหรอก”ฮันบังเพื่อนผู้แสนดี(หรอ)ตอบ
“จะโทดพวกนั้นก้ไม่ถูกจะโทษก้ต้องโทดที่พวกเราที่เกิดมาหล่อฮ่าๆๆๆๆ”ชอนอูผู้หลงตัวเองพูดขึ้นมาอีก(จะโดนแฟนคลับอูฆ่ามั้ยเนี่ย-Author)
“แล้วนี่รู้รึยังว่าเราเรียนห้องไหน”น้องโร่ถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน(กรี๊ดดดด...โร่น่ารัก-Author)
“ยัง”สี่คนที่เหลือพร้อมใจกันตอบแล้วพากันเดินไปที่บอร์ดของม.ปลายปี2
“นี่ๆๆๆเห็นแล้วล่ะเราอยู่ปี2ห้องBทั้ง5คนเลย”โร่เป็นคนหาเจอคนแรกพูดขึ้นแล้วทั้งหมดก้เดินไปเข้าห้องเรียนไป
“สวัสดีจ้านักเรียนทุกคนดิชั้นเป็นคุณครูประจำชั้นห้องนี้ชื่อว่า ฮวังโบ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ เอาล่ะวันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก Come in please”ครู ฮวังโบหันไปคุยกับคนที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยภาษาอังกฤษ ไม่นานก้มีคนๆนึงเข้ามาริมฝีปากบางสีเชอร์รี่ ดวงตากลมโต เอวบางดูอรชรอ้อนแอ้น ใบหน้าสวยขนาดผู้หญิงยังอาย เรียกเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างดี พวกผู้ชายที่อยู่ในห้องอดส่งสายตาหื่นกามไปให้พร้อมส่งเสียงผิวปากแซวตามมาไม่ขาด
“เห้ยๆๆๆๆ เงียบๆ...เอิ่ม..Could you in traduce your self please.”ครูฮวังโบหันไปว่านักเรียนในชั้นแล้วก้หันไปพูดกับนักเรียนใหม่เป็นภาษาอังกฤษที่ตัวเองนั่งท่องมาตั้งแต่เช้า
“สะ..สะ..หวัดดีครับผมชื่อ..ชิม มินกยู ...เรียกว่าเจอร์รี่ก้ได้นะ...ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ”เมื่อเจอร์รี่แนะนำตัวเสร็จทุกคนก้ปรบมือให้โดยมีครูฮวังโบพึมพัมไปด้วยว่า ‘พูดเกาหลีได้ก้ไม่บอก’หลังจากที่ทุกคนหยุดปรบมือและครูฮวังโบที่หน้าแตกเรียบร้อยไปแล้ว ครูฮวังโบจึงพูดต่ออีกนิดหน่อย
“เจอร์รี่เค้าพึ่งกลับมาจากฝรั่งเศษได้หนึ่งอาทิตย์ยังไงก้เป็นเพื่อนกันไว้นะ ส่วนเจอร์รี่เธอไปนั่งข้างหลังที่มีที่ว่างอยู่นะ”
“ครับ”เจอร์รี่ตอบรับสั้นๆแล้วเดินไปนั่ง หลังจากที่เจอร์รี่นั่งครูฮวังโบก้แจกตารางสอนและใบชมรมซึ่งสำหรับเจอร์รี่แล้วคนที่ไม่ได้อยู่เกาหลีมานานอย่างเค้าก้เลยมีปัญหาด้านการแปลจึงต้องออกไปขอใบที่เป็นภาษาอังกฤษแทน
“หวัดดีจ้า...เจอร์รี่”เสียงใสๆของฮีโร่ดังขึ้นข้างโต๊ะของเจอร์รี่พร้อมด้วยเพื่อนๆอีก4คนหนึ่งใน4คนมีคนนึงที่เจอร์รี่คุ้นหน้ามากเพราะหนึ่งในนั้นหน้าเหมือนนารุ......รักครั้งแรกของเค้า........
“เอ่ออ...อืม..หวัดดี..เอ่อ”เจอร์รี่พูดแบบอ้ำๆอึ้งๆเพราะไม่รู้จักชื่อใครเลย
“เราชื่อ..ฮีโร่..ชื่อจริงชื่อ..คิม..มินซู..เรียกว่า..โร่..เฉยๆก้ได้ส่วนคนที่ยืนอยู่ด้านขวาของเราชื่อ เวิล์ล คนที่อยู่ด้านขวาของเวิล์ลชื่อ ชอนอู...”
“เรียกเรา อู เฉยๆก้ได้”ชอนอูพูดขัดขึ้นมาเจอร์รี่ได้แต่พยักหน้ารับ
“งั้นต่อเลยนะ”ฮีโร่พูด
“คนที่อยู่ด้านซ้ายของเราชื่อ ฮันบัง เดี๋ยว!อย่าพึ่งขัดสิ”โร่รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฮันบังทำท่าจะขัดโร่จึงพูดต่อไปว่า
“เรียกมันว่า อาบังหรือบัง เฉยๆก้ได้ ส่วนคนที่อยู่ซ้ายสุดคนสุดท้ายชื่อนารุ”
“นารุหรอ..........ชื่อเหมือนกันจังแฮะ......”เจอร์รี่พึมพำออกมาสร้างความงุนงงให้กับเพื่อนใหม่ไม่น้อย
“เหมือน...เหมือนอะไรหรอเจอร์รี่”ฮันบังถามด้วยความอยากรู้(มาก)
“ไม่มีอะไรหรอกบัง..ช่างมันเถอะ”เจอร์รี่ตอบส่งๆไปเพื่อให้เพื่อนไม่ต้องสงสัยมากแต่มันก้ยิ่งแย่ลงเมื่อนารุพูดออกมา
“ทำไม...ชื่อของชั้นมันไปเหมือนคนรู้จักนายหรือไง”นารุถามขึ้นยิ่งเพิ่มความอยากรู้ให้เพื่อนมากขึ้นเรื่อย
“เอ่อ...คือ.....คือ....”เจอร์รี่เริ่มอ้ำอึ้งทำให้ทุกคนยิ่งจ้องนารุมากขึ้น ในที่สุดโร่ก้ทนความอยากรู้ไม่ไหวเลยพูดออกมาว่า
“บอกมาเถอะรี่ มันไม่เปนไรหรอก”พอโร่พูดอย่างนั้นเจอร์รี่ถึงยอมพูด
“คือ....เมื่อก่อนชั้นมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงพ่อแม่ของเราเค้าสนิทกันมันเลยทำให้เราสนิทกันมาก...มาอยู่วันนึงชั้นต้องย้ายไปอยู่ที่ฝรั่งเศษเพราะคุณแม่ต้องไปทำธุรกิจที่นั่นชั้นเลยต้องไปด้วยตอนแรกชั้นก้ไม่อยากไปชั้นก้เลยร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมกินข้าวทำให้แม่ลำบากใจแต่เค้าก้มาบอกว่าให้ชั้นไปเถอะอย่าทำให้คุณแม่ลำบากใจเลยชั้นถึงคิดได้เลยยอมไปกับคุณแม่แล้วเค้าก้บอกว่าจะส่งจดหมายมาหาทุกเดือนแต่หลังนี้เค้าไม่ค่อยได้ส่งมาแล้วชั้นคิดว่าเค้าคงลืมชั้นไปแล้ว....ก่อนไปเค้าให้สร้อยคอชั้นมามันเป็นสร้อยเงินมีจี้เป็นรูปมินนี่เมาส์....อันนี้ไงชั้นไม่เคยถอดเลยนะ”พูดจบก้โชว์สร้อยให้ดูมันเป็นสร้อยธรรมดาๆแต่มันกำลังทำให้ใจอีกคนเต้นตูมตามเมื่อได้เห็นมันความฝันที่เค้าฝันมาตลอดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งกำลังจะเป็นจริง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น