ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
The Fiancée คู่หมั้นที่รัก
Intro
Author: Kim Xina
คู่: นารุxเจอร์รี่
Talkสักเล็กน้อยยยย
ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นโดนความบ้าของไรเตอร์โดยเฉพาะเพราะมันเชียร์คู่นีนอกจากนี้ยังมีแขกรับเชิญอีกมากมาย
ฟิคเรื่องนี้รี่กะรุไม่ได้เปนนักร้องนะคะโปรดเข้าใจ
“รุ~”เสียงหวานๆของเด็กชายวัย5ขวบดังขึ้นพร้อมสองเท้าเล็กวิ่งตามร่างข้างหน้า
“วิ่งดีๆสิรี่ เดี๋ยวก้ล้มหรอก”เด็กชายอีกคนนึงเอ่ยเตือนร่างที่วิ่งตามมาและยังไม่ทันขาดคำ
“อ๊ะ”ร่างที่วิ่งมาก้ล้มหน้าคมำกับพื้นซะแล้ว อีกคนที่กำลังดูอยู่เห็นอย่างนั้นก้อดจะขำไม่ได้จึงหัวเราะออกมาเล็กน้อยแต่พอเดินมาถึงก้มาเจอคนน่ารักน้ำตาคลอเบะปากจะร้องไห้ซะแล้ว
“ฮึก....ฮึก...ฮึก....แงงงงงงงงงง”ร่างเล็กร้องไห้ออกมาทำให้คนตรงหน้าทำอะไรไม่ถูก
“รี่!รี่ร้องไห้ทำไมอ่ะ....โอ๋ๆๆๆ...ไม่ร้องนะไม่เจ็บนะ...เดี๋ยวรุเป่าให้ทีนี่หายเลย”ร่างที่ยืนอยู่ก้มลงมาเป่าแผลที่อยู่ที่เข่าของอีกฝ่ายยยย
“ฟู่...ฟู่...ฟู่(โปรดนึกว่ามันเปนเสียงเป่า)....เป็นไงหายเจ็บรึยัง...เลิกร้องได้แล้ว"ร่างที่ดูสูงกว่าซักเล็กน้อยบอกคนที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้น
“ฮึก...ฮึก...มะ..ไม่ร้องแล้ว...ฮึก"เมื่อร่างเล็กพูดจบก้พยายามกลั้นเสียงสะอื้น เมื่อร่างตรงหน้าได้ยินอย่างนั้นก้ดีใจจึงชวนร่างบางกลับบ้าน
“ไม่ร้องก้ดีแล้ว...มาเด๋วรุให้รี่ขี่หลังกลับบ้านนะ”ร่างตรงหน้าก้มหลังหลงเพื่อให้ร่างเล็กขี่เมื่อร่างเล็กเห็นดังนั้นก้เดินกะเผลกๆไปกอดคอร่างสูงไว้แล้วทั้งสองก้เดินกลับไปบ้านของร่างเล็กเพื่อไปหาพ่อแม่ของทั้งสองคน
Introสั้นได้อีกแต่นี่มันแค่อินโทรไม่เปงไรคิดไว้ก่อนจะมีคนอ่านมั๊ย
Intro
Author: Kim Xina
คู่: นารุxเจอร์รี่
Talkสักเล็กน้อยยยย
ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นโดนความบ้าของไรเตอร์โดยเฉพาะเพราะมันเชียร์คู่นีนอกจากนี้ยังมีแขกรับเชิญอีกมากมาย
ฟิคเรื่องนี้รี่กะรุไม่ได้เปนนักร้องนะคะโปรดเข้าใจ
“รุ~”เสียงหวานๆของเด็กชายวัย5ขวบดังขึ้นพร้อมสองเท้าเล็กวิ่งตามร่างข้างหน้า
“วิ่งดีๆสิรี่ เดี๋ยวก้ล้มหรอก”เด็กชายอีกคนนึงเอ่ยเตือนร่างที่วิ่งตามมาและยังไม่ทันขาดคำ
“อ๊ะ”ร่างที่วิ่งมาก้ล้มหน้าคมำกับพื้นซะแล้ว อีกคนที่กำลังดูอยู่เห็นอย่างนั้นก้อดจะขำไม่ได้จึงหัวเราะออกมาเล็กน้อยแต่พอเดินมาถึงก้มาเจอคนน่ารักน้ำตาคลอเบะปากจะร้องไห้ซะแล้ว
“ฮึก....ฮึก...ฮึก....แงงงงงงงงงง”ร่างเล็กร้องไห้ออกมาทำให้คนตรงหน้าทำอะไรไม่ถูก
“รี่!รี่ร้องไห้ทำไมอ่ะ....โอ๋ๆๆๆ...ไม่ร้องนะไม่เจ็บนะ...เดี๋ยวรุเป่าให้ทีนี่หายเลย”ร่างที่ยืนอยู่ก้มลงมาเป่าแผลที่อยู่ที่เข่าของอีกฝ่ายยยย
“ฟู่...ฟู่...ฟู่(โปรดนึกว่ามันเปนเสียงเป่า)....เป็นไงหายเจ็บรึยัง...เลิกร้องได้แล้ว"ร่างที่ดูสูงกว่าซักเล็กน้อยบอกคนที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้น
“ฮึก...ฮึก...มะ..ไม่ร้องแล้ว...ฮึก"เมื่อร่างเล็กพูดจบก้พยายามกลั้นเสียงสะอื้น เมื่อร่างตรงหน้าได้ยินอย่างนั้นก้ดีใจจึงชวนร่างบางกลับบ้าน
“ไม่ร้องก้ดีแล้ว...มาเด๋วรุให้รี่ขี่หลังกลับบ้านนะ”ร่างตรงหน้าก้มหลังหลงเพื่อให้ร่างเล็กขี่เมื่อร่างเล็กเห็นดังนั้นก้เดินกะเผลกๆไปกอดคอร่างสูงไว้แล้วทั้งสองก้เดินกลับไปบ้านของร่างเล็กเพื่อไปหาพ่อแม่ของทั้งสองคน
Introสั้นได้อีกแต่นี่มันแค่อินโทรไม่เปงไรคิดไว้ก่อนจะมีคนอ่านมั๊ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น