คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - Intro.
I've tried playing it cool.
พยายามคุมอารมณ์แล้ว
But when I'm looking at you
แต่เมื่อไหร่ที่ฉันมองไปที่เธอ
I can't ever be brave
ฉันไม่เคยทำตัวกล้าหาญได้เลยสักครั้ง
'Cause you make my heart race
เพราะเธอทำให้ใจฉันเต้นแรง
ร้อน.. มันร้อนรุ่มไปหมดตั้งแต่กลางกบาลลามลงมายันปลายเล็บเท้า ร้อนแทบทนไม่ไหว ฮื่อ..
ทำไมแดดกลางสนามแม่งร้อนงี้วะ!!!!!!!!!!!!!
" ... และต้องขอแสดงความยินดีกับนักเรียนที่จบการศึกษา ... "
บลาๆๆ เสียงผอ.โรงเรียนพูดในวันปัจฉิมนิเทศลอยผ่านหูผมไป ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์ฟังแล้วครับ กูร้อน!!!!! แม่งรอบๆตัวกูก็ไม่มีใครตั้งใจฟังซักคน เล่นเอามานั่งฟังกลางสนามแบบนี้ใครจะทนฟะ ต้องโทษไอ้ใครหน้าไหนไม่รู้ที่ทำหลังคาโรงยิมโหว่เป็นรูเท่าบ้าน แถมหลังคายังจะพังแหล่ไม่พังแหล่ สืบรู้แค่ว่ามีคนเตะบอลเจาะหลังคา .. มึงเตะโด่งไปมั้ย บอกกูทีมึงเล่นบอลหรือเล่นสอยก้นพระอินทร์!!!! พวกมึงทำให้เด็กม.6ที่ใกล้จะจบการศึกษารวมถึงกูต้องมานั่งกลางสนามร้อนๆนี่ แม่งแค้นครับ!
" ... ขอให้นักเรียนทุกคนโชคดี "
แปะๆๆๆๆๆ!
" ขอบคุณค่ะ/ครับ "
(ในที่สุด)เมื่อผอ.พูดจบนักเรียนต่างพากันปรบมือและกล่าวขอบคุณก่อนลุกแยกย้ายกันไปหากลุ่มเพื่อนตัวเองเพื่อกล่าว.. อำลา
ผมก็เช่นกัน ผมเดินไปหาเพื่อนตัวเองด้วยแววตาเลื่อนลอย รู้สึกใจหายที่ต้องจบการศึกษาชั้นมัธยมปลายแล้วก้าวเข้าสู่รั้วมหาลัย ..รู้สึกเหมือนเพิ่งขึ้นม.ปลายเมื่อวานนี้เอง
ผมมองสบตาเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต เราสองคนมองตากันอย่างเข้าใจกันและกันโดยไม่ต้องเอ่ยปากพูดอะไร ผมเดินไปตบบ่ามันแปะๆก่อนสวมกอดมันแน่น
"มึง.. กูจะได้เจอมึงอีกมั้ยวะ เศร้าว่ะ ใจหาย"
..
ผัวะ!!!
แม่งตบกบาลกูครับ!!!!!!!!
"โอ๊ยมึงตบกบาลกูทำไมวะไอ้มิว กำลังซึ้งเลย!!!"
มือคลำกบาลส่วนที่โดนตบป้อยๆก่อนโวยวายใส่มัน
"มือมึงแม่งหนักชิบหายตัวก็เตี้ยกว่ากูแรงเสือกเยอะอีก!!!"
"ตลกครับไอ้เล็ก เก็บซึ้งมึงไปนึ่งข้าวต้มมัดเถอะ เราได้เรียนมหาลัยเดียวกันโว้ย!! อีกอย่างกูเตี้ยกว่ามึงแค่สามเซนต์อย่ามาพูด!!!"
"โห่ไรวะ กูแค่อยากเข้ากับบรรยากาศ แล้วอย่าเรียกกูว่าไอ้เล็กครับ กรุณาเรียกเต็มๆ ว่าท่านอเล็กซ์สุดหล่อแผ่นดินสะเทือน"
แค่นี้ไม่พอกูต้องเสยผมเก๊กหล่อประกอบคำพูดด้วย..
ผัวะ!!!
โดนอีกรอบ..
ผมค้อนมันไปหนึ่งทีก่อนเข้าไปล็อคคอมันลากออกไปจากสนาม ถ้ากูยังยืนอยู่ตรงนี้อีกซักห้านาทีมีหวังกลายเป็นสุดหล่อตอตะโกพอดีครับ..
ผมลากมันไปที่โรงอาหารเพื่อหาอะไรกินรองท้อง เริ่มบ่ายท้องก็เริ่มหิวครับ ระหว่างทางรู้สึกเหมือนพวกผมตกเป็นเป้าสายตาตลอด แต่ไม่แปลกหรอกครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.4ที่เราเข้ามา
ไอ้มิวหรือชื่อเต็มๆว่า มิวสิค เพื่อนสนิทผม เป็นผู้ชายทว่ากลับมีใบหน้าที่ดูมีเสน่ห์กับเพศเดียวกัน ..พูดง่ายๆว่ามันสวย ตัวขาวมากเข้ากับพวงแก้มมีสีแดงเรื่อตลอดเวลา ปากแม่งก็แดงๆ แถมตาแม่งยังสวยมาก สาวๆหรือแม้แต่หนุ่มๆในโรงเรียนยังหลง อีกอย่างมันวาดรูปเก่งมาก ไปไหนมาไหนต้องมีกระดานวาดรูปติดตัวตลอด มันชอบหลบไปนั่งวาดรูปคนเดียว แต่ก็มีคนแอบตามไปดูอยู่บ่อยๆ ช่วงเวลาที่มันตั้งใจวาดคือช่วงที่มีเสน่ห์ที่สุด ..เขาว่ากันอย่างงั้นน่ะนะ แม่งไม่รู้มาสนิทกับผมได้ไง แต่พอพวกผมมาสนิทกันยิ่งตกเป็นเป้าสายตาเข้าไปใหญ่
ผม..ไอ้เล็กหรือชื่อที่แม่ตั้งให้ว่า อเล็กซ์ ผมไม่ใช่คนหุ่นบึ้กมีซิกแพคเหมือนหนุ่มหล่อทั่วไป หน้าตาแค่จัดอยู่ในเกณฑ์ดูดี ผิวขาวซีด รูปร่างโปร่งจึงทำให้เด่นในฝูงชนพอสมควร แต่สิ่งที่ทำให้ผมตกเป็นเป้าสายตาคือชื่อเสียงในด้านหนึ่งของผม .. เพลย์บอย ผมเป็นคนเจ้าชู้พอสมควรเลยครับ เปลี่ยนสาวควงยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงใน แต่ถึงสาวๆในโรงเรียนจะรู้แบบนี้ พวกเธอก็ยังไม่วายมาชอบผมอยู่ดี งี้แหละครับ.. ผู้หญิงน่ะ ชอบคนเลว
"มึง กินไรดีวะ กูหิวจนตาลาย"
มิวสิคพูดขึ้นทันทีที่ก้าวเท้าเข้าโรงอาหาร
"ไม่รู้ดิมึง นู่นก็น่ากิน นี่ก็น่าหม่ำว่ะ..น่าขบ"
ผัวะ!!!
"เออๆกูเลิกมองสาวซักห้าวิก็ได้แม่ง อยากกินไรล่ะมึง กูว่าเครปน่ากินว่ะ เดี๋ยวกูซื้อเผื่อ ไปซื้อน้ำให้กูด้วย แยกย้าย!"
ไม่ต้องรอให้มันทักท้วงครับกูรีบพุ่งไปยังร้านเครปโดยทันที
"ป้า เครปหน้าสาหร่ายกับโกโก้ครั้นซ์ราดซอสมะเขือเทศโรยน้ำตาลสองแผ่น"
หลังจากสั่งจบก็กอดอกยืนรออย่างสบายใจ
"เอ่อ .. คือ พี่คะ"
ได้ยินเสียงแว่วดังแผ่วมาแต่ไกลๆ
เรียกกูรึเปล่าวะ..
"พี่อเล็กซ์คะ"
พอเหลือบมองไปตามเสียง.. ผมถึงกับเบิกตากว้างโดยไม่รู้ตัวเพราะตะลึงในความน่ารักปานนางฟ้าออกนางไม้นิดๆ(เวอร์) จนสาวคนนั้นหัวเราะคิก
... ให้ตายสิ หัวเราะยังน่ารัก ...
แบบนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือ J
"เรียกพี่ทำไมหรอครับหืม?"
"คือ..คือว่า..มีคนฝากนี่มาให้ค่ะ"
กระดาษแผ่นเล็กๆถูกยัดใส่มือผม .. เดี๋ยวค่อยอ่าน ตอนนี้กูขอคนนี้ก่อน
"โอเคครับ ว่าแต่เรามาคนเดียวหรอครับ? สนใจไปเดินเที่ยวกับพี่.. "
"มิ้ง!!!!! ไปกินข้าวกัน"
ผมยังพูดไม่ทันจบ เสียงเล็กๆอีกเสียงกลับดังแทรกขึ้นมาซะก่อนแล้วสาวตรงหน้าผมก็ถูกใครอีกคนเดินมาโอบไหล่
"โอเคเลยเตง > < เค้าทำธุระเสร็จแล้ว ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวเค้าป้อน"
เฮ้ย...
สวยทั้งคู่...
พูดหวานงี้แม่งเป็นแฟนกันชัวร์...
!!!!!
ขณะที่ผมยืนอึ้งอยู่พวกเธอก็จูงมือกันเดินจากผมไป..กูอกหักจากผู้หญิงเพราะผู้หญิง เงิบครับเงิบ ใครก็ได้ขอยาดมให้อเล็กซ์ที
"หนู เครปได้แล้วนะ สองอันยี่สิบจ้า"
เสียงป้าดังขัดความคิดอันโศกเศร้าของผม ผมเดินไปจ่ายตังก่อนถือเครปเดินไปหาไอ้มิวที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ
"ไงมึง หน้าตาโศกามาเชียว ขี้ไม่ออกรึไง"
มันรับเครปจากมือผมไปแถมยังแอบขำผมอีก นี่กูเศร้ามึงกล้าขำกูหรอครับ เพื่อนเฬว
"เฮ้ยกระดาษอะไรวะ"
มันหยิบกระดาษที่หล่นจากมือผมตอนผมส่งเครปให้มันขึ้นมาแล้วคลี่ออกมาอ่านออกเสียงให้ผมฟัง
"บ่ายสามโมง หลังห้องน้ำโรงเรียน.. ห๊ะ มันจดหมายนัดต่อยรึเปล่าวะ หรือสารภาพรัก ฮ่าๆๆๆ"
สารภาพรัก!!!?! อาจจะเป็นสาวคนนั้นมาสารภาพรักผมก็ได้ เหยด ที่แท้แอบชอบผมก็ไม่บอก นึกว่าจะเป็นเลสซะแล้ว ไม่ได้ละกูต้องรีบไปรับรักเค้าซะแล้ว ..คิดได้แบบนั้นผมก็เหยียดยิ้มแบบผู้ชนะ หึหึหึ..
"ทำหน้าอะไรของมึง บ้าไปแล้วเพื่อนกู"
"เอาน่า กี่โมงแล้ววะ กูจะรีบไปเจอ J"
"อีกห้านาทีบ่ายสามว่ะ จะไปเจอก็ต้องรีบแล้ว ให้กูไปด้วยมั้ย เผื่อเป็นจดหมายนัดต่อย กูจะช่วยยำตีน"
"ไม่หรอกน่า กูไปละ มึงรอกูตรงนี้นะเดี๋ยวกูมา"
พูดจบก็ใส่เกียร์หมาพุ่งไปที่ห้องน้ำทันที
- ณ หลังห้องน้ำโรงเรียน -
ผมมองหาสาวคนนั้นทันทีที่ไปถึง อยู่ไหนนะ นัดแล้วไม่ออกมาเจอ สงสัยอยากเล่นซ่อนแอบกับกูสินะ รักความสนุกแบบนี้อเล็กซ์ชอบครับ..แอบอยู่ในห้องน้ำรึเปล่า หึหึหึ
ไวเท่าความคิด ผมย่องๆไปด้อมๆมองๆแถวหน้าห้องน้ำหญิง
"ทำอะไรของมึงอยู่น่ะ"
ผมสะดุ้งเฮือกก่อนหันขวับมาเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียง
"ไรวะกูแค่มองหาคนอยู่เว้ย จะไปฉี่ก็ไปๆมึง อย่ามายุ่งกับกู"
พอมองดีๆแล้วนี่มันหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของพี่ชายไอ้มิวนี่หว่า เคยเจอครั้งนึงตอนไปนอนบ้านมิว เจอรอบเดียวก็จำได้เลยครับ.. แม่งหน้าตาดียกกลุ่ม วันนี้มันใส่เครื่องแบบมหาลัยด้วยแฮะ แต่ปม่งไม่สำคัญครับ ตอนนี้สาวสวยน่าสนใจมากกว่า ผมจึงโบกมือไล่มันไปอย่างไม่ไยดี
"ไม่ต้องมองหา อยู่ตรงหน้าแล้ว"
คนตรงหน้าผมพูดพลางค่อยๆสาวเท้าเข้ามาใกล้ ผมถอยหลังอัตโนมัติ
"อะไรนะ พูดอะไรของมึง กูมองหาคนที่นัดกูมาต่างหาก"
มันกระตุกยิ้มมุมปากแถมยังไม่ยอมหยุดเดินมาหากูอีก ล้อเล่นใช่ไหม หลังชิดกำแพงแล้วนะเว้ย!!
"ก็กูไงที่นัดมึงมา"
มันเดินมาใกล้จนแทบสิงร่างผม ท่อนแขนแกร่งยันกับกำแพงล็อคไว้ทั้งสองข้างไม่ให้หนี แถมก้มหน้ามากระซิบข้างหูกูอีก รู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดใบหูเบาๆ ผมหลับตาปี๋ก่อนหันใบหน้าหลบอีกคน.. ขนลุกโว้ย!!
"ทำเชี่ยอะไรของมึง อย่ามาใกล้กู ออกไปดิวะ"
ไม่พูดเปล่ามือผมดันมันออกโดยอัตโนมัติ แต่มันขืนตัวไว้แถมดันเท่าไหร่มันก็ไม่ขยับตัวเลยซักนิด..สูงกว่าแถมแรงเยอะกว่าอีก หมั่นไส้!!! คนตรงหน้าเหมือนขำในท่าทางของผมที่พยายามขยับยุกยิกหนีการถูกกักขังในอ้อมแขนของมัน เมื่อเห็นว่าใช้กำลังกับไอ้หล่อนี่ไม่ได้ผล .. แผนสอง!!! ผมแข็งใจเงยหน้าสบตามันนิ่งก่อนเอ่ยปากพูดประโยคที่ล้ำที่สุดเท่าที่คิดได้ออกมา
...
"มึง..กูปวดขี้ ปล่อยกูไปห้องน้ำเถอะ อูย"
ผมทำหน้าตาบิดเบี้ยวประกอบฉากให้ดูสมจริงที่สุด นี่ถ้ากูไม่อายกูส่งเสียงประกอบด้วยแล้ว มันชะงักเล็กน้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของผมก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
"ปัญญาอ่อน"
อะไรนะ!!! มันว่ากูครับ มันว่ากูปัญญาอ่อน ไม่ยอมครับ บ้าจริง
"กูปวดขี้ไม่ได้บ้าโว้ย ก็มึงนัดกูมาทำไมมึงไม่บอกซักทีกูรอจนปวดขี้แล้วเนี่ยแถมเพื่อนกูก็รออยู่ที่โรง.. อื้มมม"
ผมสะดุ้งเฮือกก่อนเบิกตากว้างมือกำขยุ้มเสื้อคนตรงหน้าจนยับยู่ยี่โดยอัตโนมัติเมื่อจู่ๆไอ้หล่อก็รั้งท้ายทอยผมไปจูบ!!! แล้วทำไมกูต้องมากำเสื้อมันเนี่ย กูต้องต่อต้านมันสิวะ
"อ..อื้ออ..!!"
ผมพยายามทั้งผลักทั้งเตะมันออกแต่แรงมันมากกว่าผมหลายเท่า ผมจึงเลือกทางออกสุดท้ายแบบในนิยายที่เขาทำกันบ่อยๆ..
" โอ๊ย มึง!! "
ได้ผล มันขมวดคิ้วก่อนละริมฝีปากออก แต่ยังไม่วายล็อคผมไว้กับกำแพง
" มึงกัดกูทำไม "
" แล้วมึงจูบกูทำไม!!!! ไอเชี่.. อื้ออ "
ผมเริ่มโวยวายแต่จู่ๆมันก็เอามือปิดปากผมไว้ พอผมสงบลงมันก็ค่อยๆปล่อยมือออกก่อนพึมพำประโยคที่น่าขนลุกที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินออกมา..
" ปากมึงน่าจูบ "
มันมองปากผม ปลายนิ้วลากไล้ตามกลีบปากผมเบาๆจนผมเผลอเม้มปากแน่น
" ตามึงสวย "
มันมองสบตาผม ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า ปต่สายตามันดูสื่ออะไรบางอย่าง
" แก้มมึงน่าหอม "
พูดจบมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผม
" แล้วเจอกันที่คณะ พี่จะรอต้อนรับ J "
มันผละออกแล้วเดินหนีไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่ซักพัก จะด่าก็ด่าไม่ออก มึงจูบกูหอมกูแล้วจากไป มึงถามความเห็นกูยัง มันเห็นกูนิยมไม้ป่าเดียวกันรึไง T_T)/ เดี๋ยวก๊อน.. แล้วทำไมอยู่ๆอากาศแถวนี้แม่งร้อนกะทันหันวะ! โดยเฉพาะหน้ากูนี่ร้อนเป็นพิเศษ สงสัยแดดเผา ไม่ไหวละ กูต้องรีบกลับไปกินเครปสงบสติอารมณ์โดยด่วน ผมก้าวท้าวจ้ำอ้าวไปที่โรงอาหารอย่างรวดเร็ว
ตุ๊บ!
ผมเดินชนใครซักคนที่เดินสวนมาจนล้มก้นจ้ำเบ้าลงพื้น โอย เจ็บชะมัดเลยแม่ง ขณะที่ผมกำลังจะเงยหน้าด่าบุคคลปริศนา กลับมีมือยื่นมาตรงหน้า
" ขอโทษนะครับ ลุกไหวมั้ย "
ผมมองเจ้าของมือด้วยความแปลกใจ เออ มีน้ำใจดี ผมจับมืออีกคนแล้วดึงตัวลุกขึ้น คนตรงหน้าเอื้อมมือมายีหัวผมเบาๆ เสี้ยววินาทีหนึ่งผมเห็นคนตรงหน้ากระตุกยิ้มมุมปาก ..แค่เสี้ยววิ คงตาฝาดไปเองมั้ง ผมผงกหัวเป็นเชิงขอบคุณแล้วก้าวเท้าเดินจากไป วันนี้กูหงิดไม่มีอารมณ์มีมารยาทกับใครครับ ทว่า..
หมับ!
" เดี๋ยวครับ "
" หือ? "
คนคนนั้นจับข้อมือผมไว้ ผมจึงหันไปมองพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงประหลาดใจ เพิ่งสังเกต ..เครื่องแบบมหาลัยอีกแล้ว
" ไว้เจอกันคราวหน้าจะเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษนะครับ J "
" อ่า.. ครับ ผมต้องไปแล้วเพื่อนผมคงกำลังรออยู่ ลาล่ะครับ "
ผมสะบัดข้อมือให้หลุดจากอีกคนก่อนโกยแน่บไปโรงอาหาร วันนี้มันวันซวยอะไรวะเนี่ย โดนผู้ชายจูบแถมกูยังต้องมาเจอคนแปลกๆอีก สงสัยกูต้องไปทำบุญเก้าวัดละ
"ไปนานจังวะ เป็นไง สารภาพรักหรือนัดต่อย ว่าแต่ปากมึงไปโดนไรมาวะ ช้ำด้วย แหน่.. ฮ่าๆๆๆ"
มาถึงไอ้มิวมันก็กวนตีนผมเลยครับ ผมรับเครปจากมันมาพลางนั่งกัดก่อนเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง มันเป็นเพื่อนที่คอยรับฟังผมแถมรู้ทันผมแทบตลอดทุกครั้งที่ผมพยายามเก็บความลับไว้ ผมเลยไม่สามารถมีความลับกับมันได้เลยครับ สุดท้ายก็เล่าทุกเรื่อง หลังเล่าจบ สิ่งที่มันทำทำให้ผมซึ้งมากครับ..
" ก๊ากกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ มึง มึงโดนผู้ชายจู.. อุ๊บ "
ผมโดดตะครุบปากมันก่อนมันจะประกาศให้คนรู้ทั่วโรงอาหาร
" พูดเบาๆดิวะ กลัวคนได้ยินรึไงไอ้เตี้ย "
มันดึงมือผมออกก่อนทำหน้ากลั้นขำสุดขีด.. ทรมานมั้ยมึง -_-
" แล้วจะเอาไงต่อวะ ไปมหาลัยมึงต้องเจอพวกมันแน่ ไม่รู้ไอ้คนที่ชนมึงเรียนคณะไหน ชีวิตมึงไม่สงบสุขแน่กูฟันธง ฮ่าๆๆๆ "
" เออดิแต่ดีกูยังมีมึง เลิกเรียนกูจะพุ่งไปหามึงที่คณะทุกวันเลยครับเผื่อกูเจอเรื่องแปลกๆมึงจะได้โดนด้วย "
ผัวะ!!!
แม่งตบกบาลกูอีกแล้ว สมองกูจะเสื่อมก็เพราะมันนี่แหละ!!
" แม่งหาเรื่องเดือดร้อนให้เพื่อนนะมึง แต่ระดับกูแล้ว ไม่เคยยอมใคร ไม่เหมือนบางคนแถวนี้ พลาดท่าให้ไม้ป่าเดียวกัน.."
มันตบลงบนบ่าผมแปะๆพร้อมส่งยิ้มกวนตีนให้ ..อยากเอาอีโต้สับกบาลมันแยกมากครับ เดี๋ยวกูเนี่ยแหละจะหาผัวมายัดเยียดให้มึงเองเพื่อนรัก
" หึ..แล้วกูจะคอยดู ว่ามึงจะเป็นอย่างที่พูดรึเปล่า J "
....
ความคิดเห็น