คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [CHAPTER : 4]
++++++++++++++++++++++++++
CHAPTER : 4 OUT …BATHROOM
“..ฮ้าว”
หญิงสาวร่างบางนาม ‘โคลม โดคุโร่’ ตื่นจากการนอนหลับมาเต็มๆหนึ่งวัน เธอขยี้ตาตัวเองพร้อมกับบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนที่จะนั่งเฉยๆอย่างเหม่อลอย...เพราะนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อไปดี..?
“ตื่นแล้วหรอ...ยัยสายหมอก”เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มที่เธอรู้จักดีทักขึ้น ทำให้เธอเห็นไปหาปลายเสียงทันที เขาดูเธออยู่ตลอดเวลาเลยหรือเปล่านะ...เธอครุ่นคิดในใจ
“เอ่อ...คุณเมฆา...เพิ่งมาหรือเปล่าคะ”เธอถามออกไปด้วยความอยากรู้ ในเมื่อเขาบอกว่าจะดูและเธอ เขาควรที่จะดูและตัวเองด้วยเหมือนกัน
“ก็...เพิ่งมานั่นล่ะ...มาถึงก็เห็นคุณนอนขดเป็นดักแด้น่ะ”ชายหนุ่มทำเสียงล้อเลียนแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งขมวดคิ้วแล้วเกาหัวแกรกๆ
“คุณ...อยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า..”ชายหนุ่มถาม
“แหะๆ...ก็อยากนะคะ...อยากอาบน้ำเลยด้วยซ้ำ”เธอว่าอย่างเขินอาย พรอ้มกับใบหน้าที่ค่อยๆขึ้นสีเรื่อ เช่นเดียวกันกับชายหนุ่มที่แก้มเริ่มขึ้นแดงจางๆ
“...”
“เอ่อ..คะ..แค่..พาฉันไปที่ประตูแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ...ฉันพอจะช่วยเหลือตัวเองได้..”เธอว่าอย่างตะกุตะกะ เพราะเธอไม่อยากทำให้เขาคนนี้ไม่สบายใจ
“ไม่เป็นรัย...มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องดูแลคุณ”ไม่ว่าเปล่า ชายหนุ่มจับแขนของหญิงสาว แล้วลากเธอมายืนที่หน้าห้องน้ำ ก่อนที่จะมีความคิดดีๆแล่นเข้ามาในหัว
‘ดูแลให้ดีๆสินะ...หึหึๆ’
“นี่...เวลาเธออาบน้ำ...ก่อนเธออาบน้ำเธอทำอะไรก่อน...”ฮิบาริตั้งคำถามขึ้น ในขณะที่ใบหน้าเขาตอนนี้กำลังแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ผมมีสิทธิทำอะไรก็ได้ เพราะยังไงไอ้สับปะรดก็ไม่รู้อยู่ดีอ่ะ J
“ฉันหรอคะ...อื้ออ...ก่อนอื่นเลย ฉันล้างหน้าแปรงฟันก่อนค่ะ...”เธอตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร ส่วนใหญ่แล้วเธอก็ทำอย่างนี้อยู่บ่อยๆ มุคุโร่เองก็รู้เหมือนกัน
“แล้วยังไงต่อหรอ...”ชายหนุ่มค่อยๆคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันก็...ถอดเสื้อผ้า อาบน้ำไงคะ...”เธอว่าไปได้สักพักก็ต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“...งั้นหรอ”ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง
“...”
‘ทำไมถึงถามแบบนั่นล่ะ..?’
“เอ๊ะ...แต่เดี๋ยวนะ นี่คุณถามฉันทำไมหรอคะ...”เธอว่าแล้วค่อยๆเดินถอยหลังอย่างช้าๆ เพราะเธอรู้สึกถึงไอประหลาดที่แผ่ซ่านไปทั่วห้อง แถมไอนั่นยังมาจ่กตัวของเจ้าของฉายา ‘ไอ้หน้าเป็ดอีกด้วย’
“เธอไม่ถอดเสื้อหรือไงน่ะ...อาบน้ำถนัดหรอ..”ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้ามา ในขณะที่ร่างบางเริ่มเหงื่อตกกับอาการที่ผิดปกติของเจ้านายของเธอ เธอก้าวขาไปไหนไม่ได้แล้ว เพราะหลังเธอชิดกับกำแพงเรียบร้อยโรงเรียนจีน =O=;;;
“ตะ...แต่ว่า คะ..คุณเมฆา ยะ..ยังอยู่ในห้องอยู่เลย”เธอว่าแล้วก้มหน้างุดลง เพราะเธอมีความรู้สึกแปลกๆแน่ๆที่ถ้าต้องมองหน้าเขา...ถึงมองไม่เห็นก็รู้นะเว้ยเห้ย!!
“อ้าว~ ไอ้สับปะรดไม่ได้ติดต่อกับเธอหรอกหรอ...หมอนั่นมันฝากผมให้ดูแลคุณน่ะ...โคลม โดคุโร่”ร่างสูงเอ่ยชื่อร่างบางตรงหน้าอย่างเต็มยศ มือเรียวของเขาไล้ไปตามใบหน้าเนียนอย่างขี้เล่น
“...อะ...เอ่ออ ปะ..ปล่อยฉันไปได้มั้ยคะ T////T”เธอว่าพลางบีบจมูกตัวเองอย่างแน่น เพื่อไม่ให้...เลือดกำเดาตัวเองไหลออกมา
อ๊ากกกก~ขนาดมองไม่เห็นยังดูเจิดจ้าอะไรขนาดนี้ ถ้ามองเห็นจะเป็นลมมั้ยเนี่ย T////T แงงง ท่านมุคุโร่ ช่วยโคลมด้วยค่ะ ....
“นี่เธอ...ผมไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่นะ...แต่ผมจริงจังนะเนี้ย..”ฮิบาริว่าแล้วเชิดคางของร่างเล็กตรงหน้าเขาอย่างอ่อนโยน
พระเจ้า...นี่เขากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย...ร่างกายมันเหมือนกับขยับไปเอง O_O!!
.
.
.
....ใช่ซะที่ไหน J
“จริงจังเรื่องอะไรคะ...”เธอหันมาถามด้วยความสงสัย
“ก็คุณไง...อาบน้ำภาษาอะไรไม่ยอมถอดเสื้อ...คุณอยากให้ผมช่วยถอดหรอ”ฉับพลันมือเรียวก็จับเข้าที่เอวบางของเธอทันทีโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
“...!!”
เอวบางโครต...=_=;;
“อ๊ะ.....”เธอกัดริมฝีปากแน่น พลางใช้มืออีกข้าง(มืออีกข้างจับจมูกอยู่)แตะเข้าที่แผงอกสุดเซ็กซี่ของชายหนุ่มแล้วค่อยผลักออกอย่างช้าๆ...เธอไม่กล้าที่จะผลักออกไปอย่างสุดแรง..เพราะกลัวว่าผลที่ตามมันอาจจะร้ายกาจกว่านั้นก็เป็นได้..
“..นี่”ชายหนุ่มคิ้วกระตุกกับอาการที่เธอได้ทำเหมือนครู่นี้ เธอทำอะไรเขาเนี่ย! เธอรู้ตัวรึเปล่า...ดูท่ายัยนี่ทำสิ..กันริมฝีปาก แตะแผงอกผมง่ะ ยั่วกันชัด...=O=;
“..คุณกำลังยั่วผมหรอ...”เขาก้มลงกระซิบข้างๆหูของเธอ ทำให้เธอย่นคอหนีทันที
แงงงงงง...ช่วยหนูด้วยยย ....ทนไม่ไหวจับข่มขืนเลยนิ่ =__=^
ไม่ดีนะลูก...ไม่เอาๆ เอาใหม่...มันไม่ใช่นางเอกนะบทนี้นะ =___=;;;
.
.
แงงงงงงงงง จะ....จมูกคุณเมฆาเฉีนดแก้มฉันง่า TT//////TT ฉันว่าวันนี้ไม่ได้อาบน้ำหรอกมั้ง T^T ท่านมุคุโร่อยู่หน้ายยยย ช่วยโคลมทีค่ะ TT_TT
แกร๊ก...
“..เฮ้อ~ อ้าว! เข้าไปอาบน้ำสิ ผมเปิดประตูให้แล้ว”ฮิบาริว่าแล้วจับไหล่ของโคลมให้เดินเข้าไปในห้องน้ำ...แต่เธอก็ยังตกใจอยู่กับคำพูดเมื่อครู่นี้..
‘ทำไม...มันจบง่ายกว่าที่คิดล่ะ..แต่ก็ดีแล้วล่ะ ฉันคิดว่าจะนอนลมกองเลือดซะอีก’
“เอ่อ...”เธอพยักหน้าแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำทันที
“...”
“...”
“เมื่อกี้เป็นบทลงโทษของผม..ในเมื่อคุณไม่ยอมฟังคำสั่งของผมก็ต้องมีลงโทษเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นคุณก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งผมดีๆล่ะกัน...หึหึๆ”ฮิบาริทิ้งท้าย ก่อนที่จะเดินออกมาจากประตูห้องน้ำแล้วมานั่งกับเก้าอี้ตัวยาวสีดำขลับ เพื่อที่จะทำงานของเขาต่อ
“..บทลงโทษ?”เธอพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะเตรียวตัวจัดการทำความสะอาดร่างกายของตัวเอง ก็มีเสียงของใครบางคนกระซิบข้างหูเธอ เสียงนั่นทำให้เธอตาเบิกกว้างทันที
“...อรุณสวัสดิ์ครับ..โคลม ที่น่ารักของผม”
เป็นยังไงบ้างคะ??? ฮิบาริดูหื่นๆใช่มั้ยล่ะ ! อันที่จริงก็ไม่ได้หื่นหรอก เขาพากันลงโทษกันตั้งหาก (ลงโทษอย่างนี้หนูขอโดนด้วยได้มั้ย : FC HIBARI) เห้ย!! แล้วมุคุโร่มาได้ยังไงล่ะ ติดตามชมตอนต่อไปด้วยนะคะ ...ให้กำลังใจด้วยน๊ะ เม้น เม้น
ความคิดเห็น