คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF - LOVE IS NOT OVER (JK)
LOVE IS NOT OVER
Love is so painful
Goodbyes are even more painful
I can’t go on if you’re not here
Love me, Love me
Come back to my arms
ิมแทฮยอรัมินยุนิ
อนอุรู้
มินยุนิมีนที่รัแล้ว
อนอุรู้
ิมแทฮยอรู้ว่าอนอุรัมินยุนิ
อนอุรู้แ่มินยุนิไม่รู้
มีแ่มินยุนิที่ไม่รู้ว่ามีใรแอบรัอยู่บ้า...
.... ♬ ♪เหมือน่ำืนที่แสนยาวนาน ไ้าไปพร้อมับพี่แล้ว... ♬ ♪
“วันนี้พอแ่นี้่อน พวนายทำีมา ไปพัไ้แล้ว”
“รับ!”
“เอาละ...แยย้ายไ้”
หลัาที่พี่เมเนเอร์บอับพวผมให้แยย้ายไปพัผ่อนสัพัหลัาที่พวผมไ้ลับมาาานแฟนไ์วาฮวามุนไ้สัพัแล้ว ริๆ เาั้ใะให้พวผม้อมเ้น่อ แ่ว่าเห็นแ่ที่พวผมเหนื่อยาแฟนไ์เลยให้พั่อนแล้ว่อย้อมันอีที
สวัสีรับผมอนอุรับ มัเน่ทอำที่ทุนรู้ัันเป็นอย่าี J
เป็นรั้แรที่ผมออมาพูแบบนี้ อา...รู้สึเป็นเียริอย่ามาเลยที่มาบอเล่าเรื่อราวอัวเอ ปิไม่่อยมีบทบาทสัเท่าไหร่เลย ฮ่าๆ
“ยุนิฮยอ~”
เสียทุ้มทีุ่้นหูเรียื่อยุนิฮยอพร้อมับเ้าไประแะอย่าิใล้แบบแนบเนื้อเลย็ว่าไ้ ไอ้หมอนั่นแทบะฝัมูลไปบนไหล่ยุนิฮยออยู่แล้ว พฤิรรมบ้าามและแสออแบบนี้มีอยู่นเียวที่ะทำ็ือ...
วีฮยอ...หรือิมแทฮยอเนี่ยแหละ =_=
ภาพบาาทำให้ผมไม่สามารถมอแบบนั้น่อไปไ้ึทำให้้อเบือนหน้าหนีไปทาอื่น...มินยุนิฮยอไ้าผมไปแล้ว เาไม่แม้แ่ะมอหน้าผมเลย้วย้ำถ้าไม่ไ้อยู่้านอหรือ้อไปพบเอแฟนลับ...
เาอบวีฮยอริๆ...
♬♪…เหมือนเวลาอนนี้มันาหายไปพร้อมๆับพี่แล้ว…♬♪
ั้แ่ผมแอบอบยุนิฮยอมา ็มีไอ้วีฮยอนี่แหละอบมายุ่วุ่นวายลอ ในอนแรผมไม่รู้หรอิว่าไอ้ฮยอมันแ่แล้หยอให้ผมหึเท่านั้นเอ แ่ไปๆมาๆ วามรู้สึผมมันมาว่านั้น ผมรู้สึว่าฮยอเา.. ‘เอาริ’
ทุรั้ที่ผมแอบมอยุนิฮยอ มัมีะมีสายาอีู่ที่มอยุนิฮยอเหมือนัน ผมับเาเลยสบาันบ่อย ไม่ใ่สบาันแบบรัใรอะไรหรอนะรับ มันเป็นสายาเอานะันมาว่า เวลาผมมอแบบนั้นับวีฮยอแฟนๆ็ับไปิ้น... (เาเรียันแบบนี้หรือเปล่า?) ันหมเลย นผมรู้สึว่ามันไม่ใ่แล้ว ผม้อทำให้นอื่นรู้ว่าผมับวีฮยอ.. ไม่ไ้อบันสัหน่อย
ผมมัะหึยุนิฮยอทุรั้...ทุรั้ที่นอื่นเ้าใล้แบบสินิพ ึ่ผมไม่เยไ้ทำและทำไม่ไ้เลยสันิ
ผมไม่อบเวลาที่ินฮยออยเล่นใล้ๆ ยุนิฮยอแล้วทำหน้าาเยาะเย้ยใส่ผม
ผมไม่อบเวลาที่เโฮปฮยอเล่นสินิพแะเนื้อ้อัวยุนิฮยออย่าสิ้นเปลือ
ผมไม่อบเวลาที่แร๊พม่อนฮยอไปไหนมาไหนับยุนิฮยอสอ่อสอลอเวลา
ผมไม่อบเวลาที่ีมินฮยออบทำัวน่าอแล้ว้อให้ยุนิฮยอเ้าไปอทุที
ผมไม่อบเวลาที่วีฮยออบเอาอๆ ยุนิฮยอมาใส่ ไม่อบเวลาวีฮยอยืน้ายุนิฮยอ ไม่อบเวลาเป็นห่วเป็นใยมาเินไป ไม่อบเวลาับ้อัวโยพลาร ไม่อบเวลาวีฮยอบอรัยุนิฮยอแล้วฮยอเาทำหน้าเิน่อหน้า่อาผม
ผมไม่อบทุอย่าที่วีฮยอทำ...เพราะมันใล้เียับผมทำมาที่สุ
ผมูแลยุนิฮยอทุอย่า เพราะยุนิฮยอเป็นนเียวที่ผมะูแลลอไป
ผมสัาับัวเอแบบนั้น...
ผมอบเวลาอนแรที่ผมเอยุนิฮยอ...ฮยอัวาวที่อบทำใบหน้าหวานๆ แบบนั้นยุ่ๆ อบมวิ้วอบทำเสียั่มู่ เวลาฮยอเานอนหลับ ผมรู้สึเหมือนแมวที่ี้เา เอาแ่นอนลอเวลา เหมือนแมวเื่อในอ้อมออสิโอย่าผม ผมหลุมรัั้แ่รั้แรเลยรับ
ผมมีวามสุมาใน่วเวลาที่เรายัเป็นเ็ฝึ เราใล้ิันนผม็รู้...ว่าฮยอเา็มีใให้ผมเหมือนัน นระทั่..
พอเราเบิวท์ไ้ไม่นาน ผม็ไม่ไ้เ้าใล้ยุนิฮยอเหมือนเิม เพราะำแหน่ยืนอเรามัะั่น้วยินฮยอเสมอ และ้ายุนิฮยอมัะเป็นวีฮยอทุรั้...ผม็ไม่เ้าใว่าทำไมผมถึยืน้าๆ ยุนิฮยอไม่ไ้สัรั้เลย
ผมมั่นใว่าผมูแลยุนิฮยอีว่าวีฮยอเป็นไหนๆ ทุรั้ที่ฮยอเาแ่เพลนึื่น็มีผมที่อยู่ับฮยอเานโนไล่ให้ลับหอพัไปะ เพราะฮยอเาไม่อยาให้ผมเสียสุภาพ ...ทั้ๆที่ัวเอ็ป่วยอยู่แท้ๆ
♬♪…ทำไมพี่้อพยายามห่าผมไปไลนานี้ ทำไมผมถึับัวพี่ไม่ไ้สัที...♬♪
“มอเม็เลยนะ...ิอะไรอยู่เนี่ยมัเน่” เโฮปฮยอที่เลิแล้ีมินฮยอแล้ว็มาวนผม่อเหมือนรู้ว่าผมนั่ทำอะไรเลยเอ่ย้วยเสียเนิบๆ แล้วนั่ล้าๆ ผม
“เปล่ารับ”
เป็นอีรั้ที่ผมปิเสธแบบนี้
“ึนเเระ”
“เปล่าึนเเระสัหน่อยรับ”
“หึอะิ”
“..ไม่ใ่เรื่ออฮยอหรอน่า”
เห็นเโฮปฮยอบ้าบอแบบนี้...เวลาเมมเบอร์มีเรื่ออะไรนี่มอทะลุยิ่ว่าหมอูอีนะรับ อุอนเฟิร์มเลย
“ถามอะไรหน่อย..” เโฮปฮยอมอหน้าผมอย่าริั ทำให้ผมรู้สึอัอึึ้นมาอย่าบอไม่ถู ลัวว่าะโนถามอะไรที่ผมอบไม่ไ้..
“เพลที่นายแ่น่ะ...ใ่ยุนิฮยอหรือเปล่า”
“...”
ผมเียบ...เาเียบ...
ถ้าเาหมายถึเพล Outro : Love is not over ล่ะ็ใ่ เพราะเพลนั้นผมแ่ึ้นมา้วยวามรู้สึเหมือนอหัล้วนๆ เพราะ่วนั้นยุนิฮยอัวิวีฮยอนผมแทบะร้อไห้ ในสายาอยุนิฮยออนนั้นแทบะไม่มีผมหลเหลืออยู่เลย ผมแทบะาใทุรั้เลย้วย้ำ
ผมไม่อบเลยเวลาผมรัใรแบบนี้...เป็นวามรัที่เ็บปว
ผมเลียทุรั้ที่ฮยอเาไม่เ้าใล้ผม ออห่าาผม พยายามหนีผม..แม่เป็นวามรู้สึเ็บปวยิ่ว่าอะไรทั้สิ้น
♬♪…บอผมสิว่าทำไม ทำไมถึห่าไลออไป ทำไมล่ะ?...♬♪
“เพลแรที่นายแ่น่ะ..น่าะเป็นเพลีๆ หน่อยนี่มันเพลอหััๆ”
“...”
“นายน่ะ...ไม่ล้าแสออเพราะลัวหรอ”
“เปล่ารับ” ผมปิเสธทันวัน “แ่เพราะว่า..มันยัไม่ถึเวลา”
“ระวัยุนิฮยออบไอ้วีละนายะมานั่เสียใทีหลัไม่ไ้แล้วนะ”
“...”
“นี่ันยอมเินออมาเลยนะะบอให้”
“...?”
หมายวามว่ายัไ...เินออมา ั้นแสว่า...?
“พยายามเ้าล่ะ..”
เโฮปฮยอบบ่าผมสอสามทีพร้อมับเินไปลาวีฮยอที่ำลันัวเนียับยุนิฮยออยู่..ึ่ ผม็หันไปสบายุนิฮยอพันึ ่อนที่เาะหลบาผมไป..หลบาอีแล้ว...ผมทำอะไรผิ
♬♪…ผมะไม่เห็นวาู่นั้นอพี่อี่อไปแล้วหรอ?...♬♪
“แทฮยออา...ฮยอหิวไปหาอะไรินัน” (เโฮป)
“เฮ้ย!! ฮยอะ..เี๋ยว อย่า...” (วี)
“เโฮปูไป้วย” (นัมุน)
“ันไป้วยสิ หิวะายอยู่แล้ว” (ิน)
“ไอ้วี..ูไป้วย” (ีมิน)
“มัเน่...ฝายุนิฮยอ้วยนะ”
เสียสุท้ายอเโฮปฮยอ่อนที่ะเินออไปพร้อมับเสียโวยวายอวีฮยอที่พยายามปิเสธว่าไม่ไป.. (แ่สุท้าย็แพ้ทาอิน) แ่็ามใเโฮปฮยอามเย ไม่มีใรสามารถหลุาอ้อมอาวเหนียวอเโฮปฮยอไ้หรอรับ... ผมรับประัน
“...”
“...”
ในห้อ้อม่าเียบันหมไม่เหลือใรแม้แ่พวพี่ๆเมเนเอร์็หายันไปหมแล้วั้แ่พวผมพััน...ทำให้เหลือเพียแ่ผมับยุนิฮยอแ่สอนเท่านั้น...
นาอยู่้วยันสอนแบบนี้ผมยัรู้สึหุหิ...เพราะเาไม่สนใผมสันิเลยสินะ
ยุนิฮยอหยิบไอโฟนึ้นมาเสียบหูฟัแล้ว็นั่หลับาพิำแพ ราวับื่ม่ำเสียเพลอเาโยไม่สนใผมเลยที่นั่มออยู่ั้นานสอนาน...ยอมรับเลยว่าผมรู้สึหลาหลายปนเปันนแทบลั้นน้ำาไม่อยู่แล้ว
ผมมันน่ารัเียนานั้นเลยหรอ
ผมทำอะไรไม่พอในานั้นเลยหรอ
หรือเา...เลียที่ะไม่อยู่ับผม...เพราะว่าเามีนที่รัอยู่แล้ว
ใ่...ผมรู้ทั้รู้ว่ายุนิฮยอมีนที่อบอยู่แล้ว ็ยัพยายามเ้าใล้ พยายามเ้าหา ทั้ๆที่โนปิเสธลอ..็ยัหน้า้านเ้าไปหาอี
ผมทำท่าเสียบหูฟัแล้ว็เลือเพล.. Love is not over ที่ผมอบฟัมัน้ำไป้ำมาทุวัน พร้อมับร้อมันเบาๆ เผื่อเาะไ้สนใผมบ้า...
“...”
นี่นาร้อเพลอ่อยแล้วเายัไม่สนใผมอี...!!!!
ผม้อทำอะไรสัอย่าอย่าแล้ว!
ผมลุแล้วเินไปยืนรหน้ายุนิฮยอพร้อมับนั่ลร้าม เา่อยๆลืมาึ้นมามอหน้าผมอย่าหุหิแล้วหลับาลไป่อเหมือนผมไม่มีัวนอีแล้ว! ผมัทนไม่ไหวแล้วนะ...
“ยุนิฮยอรับ”
“...”
“ยุนิฮยอ..”
“...”
“มินยุนิ”
“...”
“ยุนิยา”
เสียผมเริ่มอ่อนลเมื่อเรียื่อนั้น...ื่อที่ผมมัะเรียฮยอเาเวลาอยู่้วยันสอน แ่นั่น็ทำให้เาสนใผมึ้นมาทันที..เาลืมาึ้นมาพร้อมับถอหูฟัออ แล้วเอ่ย้วยน้ำเสียเย็นๆ ามบับเ้าหิหิมะที่พวผมอบล้อเลียนบ่อยๆ
“มีอะไร..”
“ทำไมพี่้อเมินผม้วย”
“...”
“ทำไมพี่ไม่อบให้ผมเ้าใล้”
“...”
“ทำไมพี่ถึไม่อบอยู่ับผม ทำไมถึไม่อบุยับผม”
“...”
“ทำไมหรอรับ?...พี่เยรัผมบ้ามั้ย”
ผมเม้มปาแน่นสะอารม์ไม่ทำให้ัวเอร้อไห้ออมา เวลาสบาเย็นาอฮยอทีไร ทำให้ผมรู้สึว่ามันเป็นเรื่อที่ยาเย็นเหลือเินที่ะเ้าไปนั่ในหัวใอฮยอไ้..มันไม่เหลือ่วเวลาีๆ ที่ผมวระทำสินะ เพราะเรื่อราวอเาับผมะันั้แ่มีวีฮยอเามาแล้ว...
มินยุนิรัิมแทฮยอริๆสินะ...
“อยารู้มั้ยว่าทำไม...แ่นาย้ออบำถามัน่อน”
ผมพยัหน้ารัว...เพราะนี้เป็นรั้แรในรอบหลายเือนที่ฮยอเายอมุยับผมรๆแบบนี้
“เพลนั้น...นายแ่ให้ใร”
ไม่้อบอใ่มั้ย...เพราะอัลบั้มใหม่นี้มีเพลเียวที่ผมไ้แ่.. J
“ฮยอไ”
“แล้วนายพูเรื่ออะไรับโฮอ”
“ฮยอไ”
“แล้วเรื่อวัน่อน..นายหมายถึใร”
เรื่อวัน่อน...อ๋อ บทสัมภาษ์นิยสารี่ปุ่นที่เาถามว่า “นที่ะปป้อไปลอ” ผมเห็น้อนี้เลยอบแบบไม่ลัเลเลย..
“ฮยอไ”
“แล้วทำไมนายอบยุ่ับเมมเบอร์นอื่น”
“็เพราะฮยอนั่นล่ะ” ผมยิ้ม...เพราะเาเริ่มับ้นนปลายไม่ถูแล้ว เพราะเรื่อทั้หมล้วนแ่มีเาเป็น้นเหุทั้นั้น..
“นายอบทำให้ันอึอั”
“...็เพราผมอบฮยอไ”
“นายอบทำให้ันรู้สึไม่อบเวลานอื่นเ้าใล้นาย”
“็เพราะว่า....ฮยอว่ายัไนะรับ”
ผมใทีู่่ๆ ฮยอัวาว็พูอะไรไม่รู้ ผมยัไม่ทันะฟัเพราะฮยอเารัวพูนผมแทบฟัไม่ทันเลย...นัวาวเม้มปาแน่นอย่าน่ารัแล้วหันหน้าไปทาอื่นทันที
“ฟัันให้ีๆ นะ...เพราะะพูรั้เียวเท่านั้น”
“...รับ”
เสียหัวใผมเ้นแรมา มันเ้นีันับเพลที่ผมเปิอยู่...อนนี้ผมฟัมันไม่รู้เรื่อแล้วว่าถึท่อนไหนหรืออะไร..แ่ที่รู้ๆ ือผมำลัรออีฝ่ายพูบาอย่าออมามาว่า
“ันไม่รัใร่ายๆเพราะ...”
♬♪…วามรัมันเป็นวามเ็บปว เป็นสิ่ที่เ็บปว...♬♪
“ันไม่อบให้ใรทิ้ันเพราะ...”
♬♪…าราลาเป็นสิ่ที่เ็บปวมาว่าหลายเท่า...♬♪
เาพูไปพร้อมๆ ับท่อนเพลที่ั้อในหูผม ึ่มันรันับท่อนร้อพอีเลย ราวับเาำหนท่อนร้อเออย่าไรอย่าั้นเลย...มันทำให้ผมรู้สึว่าฮยอเาน่ารัมาในอนนี้..
น่ารัสุๆ ♥
“ถึแม้ว่าันะอบไล่นายแ่ัน็เลียารอยู่นเียวเพราะะนั้น...”
♬♪…ถ้าไม่มีพี่อยู่ ผมทนอยู่่อไปไม่ไ้...♬♪
“รัผมนะ...รัผมนะรับ ยุนิฮยอ”
“....”
“ลับมาหาผม..มาอยู่ในอ้อมออผมเหมือนเิมนะรับ”
เาเบิาว้าพร้อมับร้อไห้ออมา...ยุนิฮยอไม่เยร้อไห้... เรื่อนั้นผมรู้ี แ่ผม็ยัเอื้อมมือไปเ็น้ำาพร้อมับยิ้มให้...
“รัผมเถอะนะรับ...”
“อื้อ...”
“อนอุรัมินยุนินะรับ”
“อื้อ...”
“มินยุนิรัอนอุมั้ยรับ”
“อื้อ...”
“อื้อแปลว่าอะไรหรอรับ”
“...รั มินยุนิรัอนอุ...เท่านี้พอใหรือยั”
“...”
“ันไม่อบเวลานายไปยุ่ับวี”
“็ฮยออบทำให้ผมหึ”
นัวาวปั้นหน้านิ่แล้วทุบไหล่ผมพร้อมับเอ่ยประโยน่ารัๆ นผมแทบอยาะับมาฟัให้หายหมั่นเี้ยว
“ทีหลั็อย่าทำให้หึิ้...ันหึนายนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว”
หมับ!
ผมึแนเาให้เามาใล้ๆ พร้อมับสวมออย่าที่เยทำมานาน ผมไม่ไ้อนัวเล็มานานแล้ว รู้สึไม่ไ้ลิ่นหอมออีฝ่ายมานานแ่ไหน ผมฝัมูลับไหล่มนสูลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มและลิ่นสบู่าๆ ที่มาาัวยุนิฮยอมันทำให้ผมสิแทบระเิไปหม นอะไรน่าินไปทั้ัวริๆ
“นี่..ันไม่ไ้ให้นายมาลวนลามเล่นๆ นะ” นัวาวิ้นลุไปมา มันยิ่ทำให้สิโอย่าผมรู้สึอยาแล้เ็มทีแล้ว
ฟอ~
ผมมูลบนแ้มเนียนอฮยอ สูวามหอมหวานที่ใรๆ ในเมมเบอร์็ไม่เยทำ.. (ผมยืนยันเอ) อย่าหมั่นเี้ยว “ออีหนึ่นาทีน่าฮยอ”
“นายมันนี่นะ!!”
ุ้บ~
ผม้มลมูลแ้มอี้าอย่าถือวิสาสะ.. ทำยัไไ้ละ นมันีในี่นา แ่นี้ผม็รู้สึีใมาแล้วล่ะรับ...
“สามสิบวิแล้วเว้ย..ปล่อยไ้แล้ว!!!”
“ออีอย่านึไ้มั้ย..”
“อะไรอี...อื้อ”
♬♪…รันี้มันยัไม่บ.. ยัไม่บ.. ไม่มีทาบ...♬♪
BONUS
“ฮยอ...ถามอะไรหน่อยิ”
“อะไร”
“ฮยออบผมอนไหนหรอ”
“...”
“โถ่...ำถาม่ายๆ เอนะ ผมอยารู้นี่ ฮยอูเหมือนไม่อบผมเลยอะอนแระให้ผมทำไเล่า”
“็นายทำให้ันหึ่อนทำไมละ...”
“ที่ทำหน้าบึ้ๆ ใส่นั่นหึผมหรอ”
“็ใ่น่ะสิเว้ย!! ถามมาว่ะ”
___________________________________________
สวัสี่ะ เบนิเอนะลืมันหรือยั T_T ไม่ไ้ลฟินานเลยเนาะ ือ้อมลืมรหัสอะ่ะ 555555555555555555555555 (มุนี้อีแล้ว) ็มาี่ที็มาลแุ่้า.. -..- แอบปลื้มู่นี้เหมือนัน่ะ ไม่่อยมีอะไรมาเลยอนนี้ เหมือนู่รัทะเลาะันธรรมาๆ เนาะว่ามั้ยะ 5555555555555555555 ยัไ็ฝาิามฟิอเบนิไปเรื่อยๆนะะ ่วนี้นอาิไม่ออแล้วยัี้เียอี าใเลย่ะ ฮือ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น