[Fic Reborn] stops functioning ปิดการทำงานมัดใจนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #9 : [SPECIAL CHAPTER : MORTE FAMILY VS. VONGOLA GIRL’S]

 ว่าด้วยเรื่องของมอร์เต้ แฟมมิลี่ ที่หลายๆคนอาจจะสงสัยกันเป็นบางส่วน วันนี้เราจะทำความรู้จักมอร์เต้ แฟมิลี่กันนะคะ  =..=v

            MORTE’ FAMILY เป็นชื่อในภาษาอิตาลี แปลว่า ความตาย มีสมาชิกในแฟมิลี่ทั้งหมด 6 คนสมาชิกในแฟมมิลี่ประกอบด้วย บอส ผู้พิทักษ์เมฆา ผู้พิทักษ์สายหมอก ผู้พิทักษ์พิรุณ ผู้พิทักษ์อรุณ และผู้พิทักษ์อัสนี  ถามว่าทำไมไม่มีผู้พิทักษ์วายุ...

            ตอบ เพราะว่า...ขี้เกียจหา =__=;;

            ถามว่าทำไมถึงปล่อยผึ้งไปทักทายพวกผู้หญิงในวงการมาเฟีย?

            ตอบ เพราะหมั่นไส้คนในวงการมาเฟีย และพวกผู้หญิงนั้นอ่อนแอเกินไปที่จะอยู่ในวงการของมาเฟีย พวกเราสงสารพวกมีผู้หญิงมาเกี่ยวข้องด้วย

            ถามว่าทำไมถึงต้องเป็นวงการมาเฟีย?          

            ตอบ เพราะว่าวงการมาเฟียผู้หญิงน้อยและที่สำคัญ สาวๆสวยๆเยอะ =,.=

            ถามว่ามีความแค้นอะไรกับสาวๆวองโกเล่?

            ตอบ มีสิ จำได้ไม่ลืมเลยล่ะ...แต่ก็ไม่ได้มีความแค้นอะไรหรอก เพียงแต่เป็นความที่อยากจะเอาชนะมากกว่า

            คำถามสุดท้าย...สาวๆวองโกเล่ไปทำอะไรให้แค้นล่ะ?

            ตอบ หึ...ก็ต้องเชิญชมตอนข้างล่างนี้สิ

            +++++++++++++++++++++++

            [SPECIAL CHAPTER : MORTE FAMILY VS. VONGOLA GIRL’S]

            5 ปีก่อน

            นามิโมริ ประเทศญี่ปุ่น

                “ที่นี่หรอ..ญี่ปุ่น” เด็กหนุ่มหน้าหวานผมสีน้ำตาลแดงพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆซึ่งเขาไม่เคยเห็นอะไรที่เป็นธรรมชาติขนาดนี้มาก่อน แถมยังเป็นที่ต่างถิ่นสำหรับเขาด้วย

            “อย่าวู่วาม...บอส”เด็กหนุ่มผมสีนิลซอยระคอบ่นให้กับบอสของตัวเอง ซึ่งเขาเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกันที่ได้มาต่างถิ่นที่อยู่ ต่างถิ่นภาษา แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ได้เรียนรู้ภาษาของประเทศนี้มาได้นิดหน่อย พอจะใช้ถามคนอื่นได้เวลาหลงทาง -___-

          “นายอย่าไปเอ็ดสิ...นายก็ดีใจเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลอีกคนกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมกับหันไปยิ้มให้สาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างเป็นมิตร

            “มันไม่เหมือนกันนะ...”เด็กหนุ่มผมสีนิลสบถก่อนที่จะพาเหล่าแฟมมิลี่ของเขาเดินผ่านฝูงสตรีที่พากันหยุดเดินแล้วหันมามองพวกเขาอย่างหลงใหล

            “น่าๆอย่าทะเลาะกันเลย พวกนายทะเลาะกันตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินแล้วนะ”เด็กหนุ่มผมยาวว่าพลางเดินเข้าไปกอดตอเพื่อนสนิททั้งสอง ที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาอาฆาตใส่กันอย่างเมามันส์

            “หุบปากไป ไอ้มือปืน...แกไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน!”เด็กหนุ่มผมสีนิลตะหวาดขึ้นพร้อมชักอาวุธคู่ใจออกมาเพื่อที่จะโจมตีคนที่เข้ามายุ่งกับเขา

            “เซมเมล..หยุด”บอสแห่งมอร์เต้ แฟมมิลี่ว่าพลางจับเข้าที่มีดสั้นแล้วกดลงช้าๆ

            “ครับ...บอส”เด็กหนุ่มรับคำอย่างง่าย

            “นั่น...สาวสวยที่ไหนเดินมาเนี่ย อย่างนี้ต้องไปทักซะแล้ว”ว่าแล้วเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลก็วิ่งนำหน้าไปอย่างว่องไว ปล่อยให้เพื่อนกระพริบตาอย่างอึ้งปนทึ้ง

            “เรื่องอย่างนี้ถนัดนัก...”บอสพึมพำก่อนที่จะเดินตามเพื่อนของเขาไป

            .

            .

            .

            “...เอ่อ สาวสวยทั้งสามครับ..”เด็กหนุ่มเดินเข้าไปทักพร้อมกับเด็กสาวทั้งสามที่กำลังเดินถือของที่เพิ่งซื้อมา แล้วเดินผ่านสวนสาธารณะนามิโมริ และกำลังจะเดินผ่านเขาไป...อย่างดื้อๆ

            “...” เด็กสาวร่างเล็ก นันย์ตาสีอเมทิสต์มองอย่างเฉยชา ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาดูดน้ำผลไม้ต่ออย่างไม่สนใจ

            “...”ชายหนุ่มกระพริบตาสองถึงสามครั้งเพื่อเรียกสติ ก่อนที่จะหันไปทักเด็กสาวข้างๆที่ตักไอศกรีมกินอย่างเอร็ดอร่อย

            “เธอน่ะ...ชื่ออะไรหรอ”ชายหนุ่มถามแล้วยิ้มยิงฟัน เธอกับหันมามองแล้วตักไอศกรีมกินต่ออย่างไม่ใส่ใจกับเขาแม้แต่น้อย เด็กสาวอีกคนก็เช่นกัน..

            ‘ทำไมสาวๆที่ญี่ปุ่น ถึงใจร้ายขนาดนี้นะ T^T’ เขาครุ่นคิดก่อนที่จะเดินคอตกกลับไปหาเพื่อน แต่ก็ถูกเสียงหนึ่งขัดขึ้นก่อน

            “หมดท่าล่ะสิ...แหงล่ะ หญิงไม่ได้ชอบแกเสมอไปหรอกแลนซ์...”เซเฮลที่เดินเข้ามาแล้วเยียดยิ้มอย่างสมเพชแล้วหันไปมองพวกสาวๆทั้งสามที่ทำหน้ามึนงงกับพวกเขาที่เดินเข้ามาก็ด่าเพื่อนของตัวเองเลย

            “ว้าววว...ผู้หญิงที่ญี่ปุ่นสวยจังเลย ชื่ออะไรหรอครับ ผมชื่อแฟร์ทรัค เรียกแฟร์เฉยๆก็ได้นะ ^_^”บอสของมอร์เต้ที่ชื่นชอบผู้หญิงสวยและน่ารัก งานเนี้ยไม่พ้นเขาหรอก

            “...”

            “...”

            “....”

            เงียบยั่งกะป่าช้า....

            “..อะแฮ่ม...คุณฟังพวกเรารู้เรื่องหรือเปล่าครับ ^^;;”แฟร์ทรัคยิ้มพลางปาดเหงื่อที่ไหลลงมาเนื่องจากอากาศที่นี่ ต่างจากที่บ้านเกิดของเขา

            “...”

            ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ..

            “ยัยพวกนี้ฟังเราไม่รู้เรื่องครับบอส...ดูจากลักษณะใบหน้าที่ตายด้านยั่งกะผีจากป่าช้าวัดดอน แถมยังดูไม่เป็นมิตร ผมว่าเราอย่ามัวเสียเวลากับเธอเลยจะดีกว่าครับ...”เซเฮลว่าพลางกระตุกแขนบอสของเขาให้เดินแยกจากพวกเธอทั้งสามนี้ ใช่...เธอทั้งสาวยอมรับว่าเป็นคนที่น่ารักมาก แต่นิสัยแบบนี้เขาเองก็ไม่อยากจะเสวนาพาทีต่อยอดหรอก...=_=

            “ผมอยากรู้ว่าพวกเธอฟังเรารู้เรื่องหรือเปล่าแค่นั้นเอง...”บอสยังดื้อดึงที่จะทำความรู้จักกับพวกเธอทั้งสาม ก็มัน..น่ารักนี่นา >///<

            “หึ....ไอ้พวกกระจอก”ในที่สุด เด็กสาวนัยน์ตาสีอเมทิสต์ก็เอ่ยปากขึ้นมาเป็นครั้งแรก(ของพวกมอร์เต้)แถมยังพูดเป็นภาษาอิตาลีบ้านเกิดของพวกเขาอีก

            “...!!”

            อึ้ง...อึ้งมากครับ เธอพูดอิตาลีได้...โอ้ววว แถมยังชัดแจ๋วเสียงนี้ใช้เลย ขนาดผมที่เป็นเจ้าของภาษายังอายเลย พูดออกเสียงได้เก่งมาก...ถึงจะมากับคำหยาบก็เถอะ

            “นี่ยัยตาบอด...เธอว่ายังไงนะ”เซเฮลที่เป็นคนอารมณ์ร้อนกว่าใครได้กระชากแขนของเด็กสาวอย่างรุนแรง ทำให้ตัวเธอถึงกับเซล้มไปซบอยู่แผงอกอุ่นๆของเขาทันที

            “นี่นาย...ยั่วฉันหรอยะ หึ...ขอโทษทีนะ ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายแบบนายน่ะ หลีกทางให้พวกฉันด้วย”เธอว่าพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าสีอเมทิสต์ออกมา แล้วเช็ดเข้าที่ใบหน้าเนียนอย่างรุนแรง ก่อนที่จะทิ้งมันลงกับพื้น ราวกับบ่งบอกว่า...เดี๋ยวจะติดเชื้อ อะไรประมาณเนี้ย

            “หนอยยย ยัยปีศาจ!”เขาตะโกนด่าเธออย่างหมดความอดทน เกิดมาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนทำกับเขาแบบนี้มาก่อน นี่มันหยามกันนี่หว่า !!!

            “หึ...หลีกทางพวกฉันได้แล้ว ไอ้พวกโง่”เด็กสาวผมสีน้ำตาลไหม้ว่าพล่งเหยียดยิ้มอย่างจอมมาร

            “ไม่หลีก...พวกเธอร้ายกับพวกฉันก่อนนะ”บอสแห่งมอร์เต้ว่า แล้วกางแขนออกดักพวกเธอทั้งหมดไม่ให้ไปไหน

            “อ้อหรอ...อยากเจอของดีใช่มั้ย...”ไม่ว่าเปล่า พวกเธอทั้งสามก็ใช่ฝ่าเท้าเล็กๆเหยียบเข้าที่เท้าของหนุ่มๆทั้งหมด ก่อนที่จะเตะเข้าที่จุดสำคัญอย่างเต็มรัก แล้วแลบลิ้นอย่างสะใจ ก่อนที่จะอันตธาณหายไปอย่างไว

            “ว้ายตายแล้วดูสิ...”

            “โดนผู้หญิงรังแก...น่าเกลียดจัง อ่อนหัดชะมัดเลย”

            “ใช่ๆ น่าสมเพชเนอะ”

            “...”

            “...”

            อีกหลายๆคำที่พูดกล่าวหาพวกเขาในทางเสียๆหายๆ พวกเขามาถึงญี่ปุ่นครั้งแรกก็โดนหญิงสาวจากญี่ปุ่นต้อนรับด้วยการเตะผ่าหมากแล้วกระทืบเท้าอย่างเต็มรัก นี่จะน่าดีใจหรือน่าเศร้าใจดี

            “ฮึ่มมม...แค้นนี้ต้องชำระ!!!”

            ตัดไปด้านสาวๆวองโกเล่ทั้งสาม

            “คึหึหึ...บังอาจจะมารังแกผม...ต้องโดนอย่างนั้นน่ะ ถูกแล้ว”

            “นั่นสิครับ...คุณมุคุโร่ แต่เล่นเป็นยัยพวกนี่ก็สนุกดีนะ หาของกินฟรีได้เยอะแยะเลย”

            “เคน...อย่าตะกละสิ เราต้องไปเอาของให้โคลมกับพวกวองโกเล่อีกนะ..รีบๆกลับดีกว่า”

            “นั่นสินะครับ/นั่นสินะ”

            ใครจะไปรู้ว่า...สาวๆทั้งสามนั่นคือ โรคุโด มุคุโร่ ผู้ใช้มายาสุดแกร่ง และ ลูกน้องอีกสองคนของเขา มาปลอมตัวเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักเดินออกมาซื้อของแบบนี้

            ถ้าเป็นพวกวองโกเล่เองก็คงจะตกใจเหมือนกัน....

แต่เรื่องนี้...มีแต่มุคุโร่ที่จำได้เท่านั้น...

“นึกถึงทีไรก็น่าขันทุกครั้งเลยนะครับ...คึหึหึ”

++++++++++++++++++++++++++++

ตอนพิเศษเป็นยังไงบ้างคะ ที่แรกเห็นมันสั้นไปเลยเติมเข้าอีกนิดหน่อย เอาไปเอามา เยอะซะ =_=

เรามาชมภาพของหนุ่มมอร์เต้ดีกว่า เริ่มจากขวามือก่อนนะคะ



 

เขาชื่อเซเฮลค่ะ ผู้ใช้ภาพมายา แต่ยังไม่เก่งเท่ามุคุโร่ ต่อมา แอร์ ผู้พิทักษ์แห่งอัสนี ต่อไปก็แลนซ์ค่ะ ผู้พิทักษ์แห่งอรุณ แล้วก็ซ้ายมือสุดเป็นผู้พิทักษ์พิรุณชื่อเฟสต์ ล่างซ้ายเป็นบอสแห่งมอร์เต้ แฟมิลี่ชื่อแฟร์หรือแฟร์ทรัคและคนสุดท้าย หนุ่มหล่อผู้พิทักษ์แห่งเมฆา เขาชื่อว่ารีเลคต์ค่า

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมในฟิคตอนพิเศษนี้นะคะ โยชิเพิ่งหัวแหล่นตอนกลางคืนเลยมานั่งปั่นนี้ล่ะ ยังไงก็ให้กำลังใจด้วยนะคะ เม้น เม้น