คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [CHAPTER : 5]
ความเดิมตอนที่แล้ว
โคลมที่ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อนมาเป็นเวลา 1 วันเต็มๆก็ได้เกิดอยากอาบน้ำขึ้นมา แต่ทะว่ากว่าเธอจะได้อาบน้ำนั้นก็ยากลำบากเหลือเกิน เพราะว่าฮิบาริ เคียวยะ คนที่คอยดูแลเธออยู่เกิดอาการประหลาด จึงทำให้เขาต้องลงโทษเรื่องที่เธอไม่ยอมฟังเขา...จนกระทั่งเธอได้เข้าไปห้องน้ำและได้พบกับใครบางคนที่เธอเองก็คุ้นเคยเห็นอย่างดี..!?
CHAPTER 5 : IN… BATHROOM/Bird VS. Cockroach
“อรุณสวัสดิ์ครับ ...โคลมที่น่ารักของผม”เสียงทุ้มแกมเจ้าเล่ห์กระซิบข้างหูของหญิงสาวผู้เป็นเสมือนน้องสาวแท้ๆของเขา ก่อนที่จะหมุนไหล่เธอให้มายืนประจันหน้ากัน
“...ท่านมุคุโร่..”เธอพึมพำก่อนที่หยาดน้ำตาจะค่อยไหลอาบแก้มเนียนทั้งสองแก้ม เธอเป็นห่วงผู้มีพระคุณคนนี้มาก เท่าที่จำได้เขาเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บมาได้ไม่นาน และไม่รู้ว่าบาดเจ็บหนักหรือเปล่า...
“สบายดีมั้ยครับ...”มุคุโร่ถามเสียงอ่อนโยน
“ฉันสบายดีค่ะ...ท่านมุคุโร่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”เธอว่าพลางเอามือปาดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนที่ผ่านๆมา
“..เหะ? อาจาร์ยครับ ผมว่าเราไปรอข้างนอกจะดีกว่ามั้ยครับ เธอคงจะ...กำลังจะอาบน้ำ -O-”เสียงทุ้มติดกวนประสาทว่าพลางกระโดดลงมาจากหน้าต่างห้องน้ำ ทำให้โคลมหันไปทางต้นเสียงทันที
“สวัสดีค่ะ...ฟราน”เธอว่าแล้วส่งยิ้มให้
“ครับ...น้องสาวท่านอาจะ...โอ้ย!!”ทันทีที่ชายหนุ่มกำลังจะพูดถึงมุคุโร่ ร่างสูงก็ขว้างสามง่ามอาวุธคู่ใจใส่เข้าที่หมวกใบโตของฟรานทันทีโดยไม่ลังเลสักนิด = =
“เงียบไปเลยนะครับ...ผมไม่ได้อนุญาตให้คุณพูดแบบนั้น”มุคุโร่ว่าแล้วดึงสามง่ามออกมา
“ที่แท้ก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นตัวประกอบ =3=”ฟรานพึมพำพลางคลำหัวตัวเองปอยๆ ก่อนที่จะเหล่ไปมองหน้าประตูแล้วหันมามองหน้าอาจาร์ยตัวเองอย่างชั่งใจ
“ท่านอาจาร์ยครับ...’เขา’ ยังอยู่ข้างนอกนะครับ แบบนี้จะดีหรอ”
“คึหึหึ...เขาไม่รู้หรอก แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน เพราะว่าเขาจมูกไวจะตายไป”มุคุโร่ว่าแล้วหัวเราะในลำคอ ก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมของเขาออก แล้ววางไว้ใกล้ๆอ่างล้างมือ
“ท่านมุคุโร่...หายจากอาการบาดเจ็บแล้วหรอคะ”โคลมถามด้วยความเป็นห่วง
“ครับ...ผมว่า คุณมาอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวผมจะเซอร์วิสให้เป็นพิเศษเลย...คุฟุฟุ”มุคุโร่หัวเราะอย่างขี้เล่น ก่อนที่จะลากโคลมเดินมาหยุดอยู่ที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ จากนั้นก็เปิดน้ำเพื่อที่จะสระผมให้กับเธอ
“...เอ่อ สระผมไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันสระเองได้”เธอว่าพลางหยิบขวดอะไรบ้างอย่างมาก่อนที่จะบีบใส่มือแล้วหยีกับหัวตัวเอง
“..คุณยังไม่ได้เอาน้ำราดหัวเลยนะ แถมยังเอาครีมนวดมาสระผมอีก”มุคุโร่พูดแกมดุ ก่อนที่จะดึงฝักบัวมาราดน้ำใส่กับผมของเธอ แล้วบีบยาสระผมใส่มือ ก่อนที่จะลงมือสระผมให้กับเธอ
“ท่านมุคุโร่...”
“ครับ?”
“...ขอบคุณนะคะ”เธอว่าแล้วยกมือขึ้นแตะกับมือหนาของเขา ความอบอุ่นที่แล่นผ่านฟองของยาสระผมทำให้หัวใจของมุคุโร่เต้นแรงผิดปกติ..
“...ไม่เป็นรัยครับ ผมก็อาบน้ำให้คุณบ่อยๆอยู่แล้ว”เขาว่าแก้เขิน ก่อนที่จะคว้าสายฝักบัวมาล้างฟองบนหัวของหญิงสาว แต่ทะว่าสายฝักบัวดันไปเกี่ยวกับขาของร่างบางตัวเล็กทำให้เธอถึงกับ...
สะดุดล้ม!!
พรืดดดดดด
พลั่ก...ตุ้บ!
“โอ้ยย/อ๊ะ..”ร่างทั้งสองก็ล้มลงไปอยู่กับพื้นห้องน้ำโดยมีร่างสูงเป็นร่างที่อยู่ข้างใต้ และร่างของเธออยู่ข้างบน เขาช่วยเธอเอาไว้เพราะไม่อยากให้เธอบาดเจ็บไปมากกว่านี้ แต่ถ้าเป็นตัวของเขาเองนั้นก็ไม่เจ็บมากเท่าไหร่หรอก...(มั้ง)
“...ภาพนี้ห้ามดู...*///////*”ฟรานว่าแล้วเอามือปิดตา แล้วเดินถอยหลังชิดกับประตู ก่อนที่จะเปิดมันออกไปข้างนอกโดยที่ไม่รู้ว่า ร่างสูงอีกร่างกำลังยืนอยู่หน้าประตูเหมือนกัน และมองภาพที่ล่อแหลมชวนคิดอยู่ตรงหน้าอย่างไม่กระพริบตา
“ซะ...ซวยชิบ ทะ...ท่านอาจาร์ยครับบ”ฟรานว่าแล้วหันหลังไปเรียนอาจาร์นหนุ่มสุดหล่อของเขา ก่อนที่จะมีท่อยเหล็กบินผ่านหน้าของเขาไปไม่กี่เซนต์!!!!
“...สวัสดีตอนเช้าครับ...คุณเมฆา”ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมา ก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างกวนประสาท
“....หึ”ฮิบาริที่คิ้วกระตุกอยู่ก็ยิ่งกระตุกเข้าไปใหญ่ ร่างสูงกระชับทอนฟาแล้วเหล่ไปมองร่างบางที่อยู่ข้างบนอย่างสงสัย ก่อนจะกระตุกแขนของร่างบางให้ยืนขึ้นแล้วลากออกไปข้างนอก
“...เธอยืนตรงนี้ ห้ามเดินไปไหน นี้คือคำสั่ง”ฮิบาริว่า
“เอ่อ...คุณกำลังทำอะไรน่ะ...ฉันกำลังจะอาบน้ำนะคะ”เธอว่า
“ผมเห็นแมลงสาบ มันอยู่ในห้องน้ำน่ะ ต้องขย้ำมัน!”ว่าแล้วร่างสูงก็พุ่งเอาทอนฟาเข้าใส่มุคุโร่ทันที แต่มุคุโร่ก็เอาสามง่ามกันไว้อย่างทันท่วงที
“แมลงสาบ...ระวังด้วยนะคะคุณฮิบาริ อย่าให้มันมาทางนี้นะ..”เธอว่าแล้วยืนกุมมืออย่างหลวมๆ
“หึ...ผมไม่ให้มันแตะคุณหรอก”ฮิบาริว่าแล้วพลางปล่อยไฟดับเครื่องชนใส่แหวน จากนั้นก็เปิดกล่องทันที
“...โอ้ววว โคลมก็ระวังนกจะจิกหัวนะครับ คุณบาดเจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ”มุคุโร่ว่าแล้วตวัดสามง่ามกันเม่นเมฆาที่มันพุ่งเข้ามาหมายจะเอาชีวิตเขา
“นก...จริงสินะ ท่านมุคุโร่ก็ระวังตัวด้วยนะคะ ฉันกลัวนกจิกหัวท่านน่ะค่ะ”
“...หึ หัวมันเหมือนสับปะรดน่ะสิ”ฮิบาริว่าแล้วตวัดทอนฟาอย่างคล่องแคล่ว
“คุณน่ะอย่าเพิ่งไปคุยกับโคลม ของผม สิ คุณมองตาผมนี่”ว่าแล้วร่างสูงก็ใช้ภาพมายาจากการฝึกฝนมานานแสนนาน วันนี้แหละ...คือวันตัดสินสำหรับเขา และ ไอ้บ้านกนี่
“...อย่ามาวายกับฉัน อย่างแกเชิญไปหาไอ้บ้ามาชเมลโล่โน่น ผมนอร์มอลนะ”
“คึหึหึ...เบียคุรันเขามีคนพิเศษอยู่แล้ว อย่างคุณก็..ม้าพยศไง”
“....??”
การสนทนาของหนุ่มๆทั้งสองทำให้โคลมและฟรานที่ไม่มีการเกี่ยวข้องใดๆถึงกับสงสัยและอยากจะยกมือถามเหลือเกินว่าเกี่ยวอะไรกับ ดีโน่ จากคาบัคโรเน่และเบียคุรันจากมิลฟิโอเล่ และอะไรคือวาย...อะไรคือนอร์มอล มันเป็นคำถามที่อยู่ในใจของหนุ่งหนุ่มและหนึ่งสาวที่ยืนงงอยู่นานสองนาน
“เผด็จศึกล่ะ..”เสียงทุ้มติดเจ้าเล่ห์ว่าแล้วพุ่งเข้ามาหมายที่จะตวัดสามง่ามเพื่อจะเผด็จศึก แต่มันเกิดผิดท่าเมื่อฮิบาริ เคียวยะ ผู้ไม่เคยยอมใคร ได้เกิดทำผิดแผนที่เขาได้วางไว้ เขาได้ใช่ทอนฟาเสยคางของมุคุโร่แล้วใช้ทอนฟาอีกข้างอัดเข้าท้องอย่างจัง
“..อ๊อก!!!”ร่างสูงกระอักเลือดออกมา
“...ท่านมุคุโร่...โดนนกจิกหัวหรอคะ”โคลมโผล่งขึ้นมาแล้วทำท่าจะวิ่งเข้าไปดู แต่เสียงหนึ่งก็ทักขัดขึ้นก่อน
“หยุด...อย่าขยับ มันไม่เป็นอะไรมากหรอก”ฮิบาริว่าแล้วตวัดทอนฟาอัดเข้าที่หน้าอีกครั้ง...อีกครั้ง...อีกครั้ง
อั๊ก..อั๊ก...อั๊กๆ
“คะ..คึหึหึๆ ทำได้แค่นี้หรอครับ”มุคุโร่ปาดเลือดออกจากริมฝีปาก จากนั้นก็มีหมอกสีเข้มบดบังร่างสูงหัวสับปะรด แล้วหมอนั่นก็จางไปพร้อมกับร่างที่บาดเจ็บก็หายไปด้วย
“ทะ..ท่านอาจาร์ยชอบทิ้งอีกแล้ว ให้ตายสิ”ฟรานว่าแล้วกระโดดออกจากหน้าต่าง แล้วใช้ภาพมายาหายตัวไป ทิ้งให้โคลมและฮิบาริที่ยืนนิ่งอย่างสงสัย
“..คุณฮิบาริ แมลงสาบตายไปแล้วหรอคะ แล้วนกล่ะ..”เธอว่าแล้วค่อยๆก้าวขาอย่างช้าๆ
“นกมันจิกแมลงสาบตายแล้วน่ะ...”เขาว่าแล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาว ก่อนที่จะพาเธอมาล้างฟองออก เสียงประตูก็เปิดขึ้นอย่างดัง
ผลั้ว!!!!
“คะ..คุณฮิบาริ!! เกิดอะไรขึ้นครับ”สึนะที่ได้ยินเสียงแปลกๆจากห้องโคลมก็ได้วิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“...”ฮิบาริไม่ตอบ พลางปรายตามองสึนะอย่างเย็นชา
“....”
“...เอ่อ..โคลม =//////////////=”สึนะพึมพำแล้วเอานิ้วชี้ถูกับจมูกของตัวเองอย่างขัดเขิน
“...ผมจัดการกับแมลงสาบน่ะ มันอยู่ในห้องน้ำ”
“...เอ๊ะ แมลงสาบหรอครับ” สึนะว่าแล้วมองสภาพห้องรอบๆมันไม่เหมือนกับการตีแมลงสาบธรรมดานะ มันเหมือนตีโครตพ่อของแมลงสาบมากกว่า = =
“...อืม ตัวใหญ่มากเลย”
“นอกจากแมลงสาบยังมีนกด้วยนะคะ...นกจะจิกหัวท่าน...”โคลมพูดขึ้นมายังไม่จบ ฮิบาริก็แทรกขึ้นมาขัด ทำให้สึนะขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“เงียบ”
“แมลงสาบ...นก??”สึนะพึมพำแล้วกวาดตามองไปรอบๆ
‘คุณฮิบาริฟัดกับนกและแมลงสาบจนห้องเละขนาดนี้เชียวหรือ...ข้าวของแตกกระจายเต็มไปหมด แมลงสาบมันตัวใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรือ นกด้วย...ไม่อยากจะเชื่อเลย’
สึนะครุ่นคิดพลางเดินสำรวจห้องของโคลมที่เละตุ้มเป๊ะ จนกระทั้งเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก็พบกับสิ่งที่ทำให้เขาต้องตะลึงเมื่อเจอ...
‘นี่มัน...ผ้าคลุมของ...มุคุโร่นี่ หมอนั่นมาทำอะไรที่นี่ล่ะ’
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TALK เบาๆ กับโยชิ
สวัสดีค่ะ โยชิมาแล้วววว ><!!! ไม่ได้เข้ามาสำรวจฟิคตัวเองนานเลย เพราะต้องเตรียมตัวเปิดเทอมอีกไม่กี่วันข้างหน้า กว่าจะได้มาอัพอีกทีก็...วันนี้ล่ะ = = ยังไงก็ฝากตอนนี้ด้วยนะคะ ให้กำลังใจโยชิด้วยค่ะ เม้น เม้น !!!
ความคิดเห็น