คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : You Gonna Miss The Girl : Ch.0 Just a Dream
You Gonna Miss The Girl
Ch.0: Just a Dream
วันที่ 24 มีนาคม วันก่อนที่เปิดภาคเรียน 1 สัปดาห์ วันนั้นผมก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแถวบ้านของผมตามปกติก็ไม่ปกติเท่าไหร่หรอก ความจริงแล้วแฟนสาวของผมต้องมาด้วยแต่ว่าเธอติดธุระที่ต้องไปเคลียร์กับอาจารย์ที่โรงเรียนของเธอ ตอนระหว่างทางกลับบ้านของเลยคิดว่าจะไปเยี่ยมเธอที่บ้านสักหน่อยด้วยความเป็นห่วง..........
บ้านของเธอเป็นอพาร์ทเม้นเล็กๆเพราะพ่อแม่ของเธอเสียไปไม่นานมานี้เนื่องจากอุบัติเหตุและเธอก็ไม่มีใคร เลยต้องอยู่คนเดียว
ในห้องปิดไฟมือสนิทสงสัยจะไม่มีใครอยู่ผมลองบิดลูกบิด ประตูก็ล็อกอยู่แต่ว่าระหว่างที่ผมกำลังจะหยิบกุญแจสำรองขึ้นมานั้น
“อ๊ะห์~” ผมได้ยินเสียงครางรอดออกมาจากห้อง ผมรีบไขกุญแจทันที
..........อะไรกัน หญิงสาวร่างบางในสภาพชุดนักเรียนหลุดลุ้ยนั่งค่อมอยู่บนตัวของอาจารย์รุ่นอายุคราวพ่อ เมื่อผมเปิดประตูเข้าไป เธอสะดุ้งโหยง
“ริน!”
ผมตัดสินใจวิ่งหนีออกมาทันที เธอรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ววิ่งตามผมมา
“รินเดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไปสิ” เธอคว้ามือผมไว้
“ชั้นขอโทษที่มาขัดจังหวะการทำธุระของเธอกับอาจารย์นะ”
“ฟังชั้นก่อนสิ ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้”
“ชั้นก็เห็นเธอแก้ตัวแบบนี้ทุกครั้ง และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายชั้นจะให้อภัยเธอ” ผมสะบัดมือของเธอออกและเดินจากมา
“ริน! นายเคยบอกว่ารักชั้นไม่ใช่หรอ” แต่เธอก็วิ่งตามมา ผู้หญิงอะไร....แย่ที่สุด ผมทนไม่ได้แล้ว ขอร้องปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นไม่อยากจะเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว ผมกลั้นน้ำตา
“ชั้นรัก.....แต่นี่มันกี่ครั้งแล้วล่ะที่เธอทำแบบนี้ ยังไม่นับตอนที่ชั้นไปเรียนที่โตเกียวอีกนะ ชั้นอดทนมาพอแล้ว ลาขาดล่ะ” ผมหันหลังให้เธอและเดินต่อไปบนถนนที่มีแสงไฟลิบหรี่
“เออ! ก็ดี ชั้นก็เบื่อแกแล้วเหมือนกัน จะไปตายที่ไหนก็ไป” เสียงตะโกนของเธอไล่หลังมาในระหว่างที่ผมพยายามรวบรวมสติและก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
ผมอดทนเดินมาได้จนถึงปากซอยทางเข้าบ้านและจู่ๆก็รู้สึกหมดแรง และล้มทั้งยืนไปในที่สุด ทั้งๆที่ผมเพิ่งยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอกแท้ๆ แต่ทำไมน้ำตาผมมันถึงได้ออกมา ความเจ็บปวดแบบนี้มันอะไรกัน มันเหมือนกับผมโดนมีดเป็นร้อยเล่มรุมเข้าแทง เจ็บปวดเหลือเกิน และบรรยากาศก็ช่างเป็นใจ ฝนเทลงมาอย่างไม่มีสาเหตุเหมือนสวรรค์แกล้งผม นั่นสินะ พวกเขาคงจะสมเพศในความโง่ของผม
“เฮ้ย! พี่ริน” เสียงใครน่ะ โรคามิหรอ? ในขณะที่ผมกำลังจะหันไปดู ผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโทรศัพท์มือถือที่แบตหมด วู้บ! ทุกอย่างมืดสนิท
ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็นอนอยู่ในห้องนอนตัวเองเรียบร้อยแล้ว ข้างเตียงมีกระเป๋าเดินทางและสัมภาระต่างๆจัดเตรียมไว้เรียบร้อย.....ผมมองไปรอบๆห้องและหลับตาลง และฝันเห็นเรื่องราวดีๆที่ผมกับแฟนสาวมีต่อกันก่อน ผมจะพาเธอไปลงเหว ด้วยกันหลวมตัวมีอะไรเกินเลยกับเธอเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไป เด็กสาวที่แสนน่ารักคนนั้นหายไปจากชีวิตของผม เธอเริ่มชวนผมออกไปเที่ยวตอนกลางคืน กินเหล้า และสูบบุหรี่ ที่ผมยอมให้อภัยเธอมาตลอดเพราะผมคิดว่ามันคือความผิดของผมที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ผมโทษตัวเองมาตลอด
ผมหวังว่าในเช้า 25 มีนาคม เมื่อผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งอยากให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วมันเป็นเพียง..........
ความฝัน....
ความคิดเห็น