ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Short Stories เรื่องสั้นล้วนๆ(YAOI/NL)

    ลำดับตอนที่ #3 : Fic 07GHOST [Pairing FrauxTeito]-Yaoi

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 57


     

    Fic 07GHOST [Pairing FrauxTeito]





         เมื่อคืนผมฝัน.....

        


         ฝันว่าไปเยี่ยมหลุมศพท่านพ่อ.....

        
         ผมฝันว่าที่นั่นเป็นสถานที่ๆสวยงาม หลุมศพของท่านอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียวขจีที่กว้างใหญ่ไพศาล มีดอกไม้หลากสีอยู่ล้อมรอบ สายลมพัดพากลิ่นหอมของดอกไม้ให้อบอวนยิ่งขึ้น แสงแดดส่องมา ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่ในอ้อมกอด

        
         
         แล้วผมก็ตื่นจากความฝัน 

        
         นี่ก็ผ่านไปหลายปีแล้วหลังจากที่ท่านพ่อจากไป แต่เราไม่เคยไปเยี่ยมหลุมศพท่านเลย

        
         ผมมองไปที่หิมะสีขาวของถิ่นเกิดที่เห็นอยู่ลิบๆหากมองจากจุดนี้ในบาลส์บูรก์

        
         จะว่าไปหลุมศพท่านพ่ออยู่ที่ไหนนะ...

        
         ผมหยุดความคิดอยู่แค่นั้นเพราะรู้ตัวว่ากำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน

        
       
         "เห้ย!! ฟราว!! นายกอดฉันทำไมเนี่ย!!"

        
       
         ผมตะโกนลั่น ฟราวกำลังนอนกอดผมอยู่ท่ามกลางป่าระหว่างทางไปหาแม่คาเพลล่าอยู่

        
         "ถอยออกไปห่างๆฉันเลย!"

        
         ตุบ!

       
         
        "โอ๊ย!!!!!!!" เสียงร้องของฟราวดังออกมาเมื่อผมเหยียบน้องของเขาจนเกือบสูญพันธุ์

        
         "บอกฉันมานะ! ว่าทำไมนายถึงได้มานอนกอดฉันอย่างนี้!"

        
         "ชู่...." ฟราวพูดแค่นั้นก่อนจะชี้ไปทางคาเพลล่าที่หลับอยู่ข้างมิคาเงะ
      
        
       
         ผมเลยลดอารมณ์โกรธของตัวเองแล้วเปลี่ยนท่าโพสต์จากการแยกเขี้ยวโดยใช้ดวงเนตรแห่งมิคาเอลเป็นกอดอกแทน

        
         
         "สรุปทำไมนายถึงได้มานอนกอดฉันฮะ"

        
       
         ฟราวยันตัวขึ้นมาแล้วหาวเล็กน้อยแล้วค่อยตอบเทย์โตะด้วยคำพูดยอกย้อน

        
         
         "นายนอนหนาวผับๆๆๆฉันเลยนอนกอดนายให้หายหนาวไง"

        
         "แล้วทำไมนายถึงไม่เอาเสื้อคลุมนายมาห่มฮะ!!!!"

        
         "เอ้า!แล้วอย่างนั้นฉันก็หนาวแทนสิ"

        
         "นายเป็นโกสต์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ!"

        
         "โกสต์มันก็หนาวได้เหมือนกันแหละน่า"

      
          ผมทำหน้าบึ้ง ไม่พอใจอย่างมากที่ไอบิชอปหน้าหื่นมันมานอนกอดถึงแม้ว่าจะช่วยคลายความหนาวผมได้จริงๆ ก่อนจะวิ่งไล่ฟราวอีกครั้งเพราะคำพูดตามท้าย

        
         
        "หรือว่านายอยากดมกลิ่นเสื้อฉัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันอนุญาตนาย 24 ชม.เลยล่ะ"

        
         ทำไมไอบิชอปบ้านี่ถึงทำให้หัวใจผมปั่นป่วนอย่างนี้เนี่ย!!!

     

        
         หลังจากที่ผมไล่กวดฟราวแล้วเรียบร้อย คาเพลล่าก็ตื่นนอนในไม่ช้า ผมเลยแยกตัวไปหาฟืนกับคาเพลล่า ส่วนฟราวก็ออกไปหาอาหารในป่า 

     

        
         เหมือนวันนี้ผมจะเหม่อลอยมากไปหน่อยเพราะเรื่องความฝันที่ยังไม่ได้บอกใครแม้กระทั่งฟราว คาเพลล่าที่ช่วยหาฟืนอยู่ข้างๆ
    เลยสังเกตเห็น

        
         "พี่เทย์โตะฮะ"

        
         "พี่เทย์โตะ"

        
         "พี่เทย์โตะฮะ!!" "บุรุเปี๊ยะ!!"

        
         "ห๊ะ?!?"

        
         "พี่เทย์โตะ..." ทั้งคาเพลล่าและมิคาเงะหน้าบึ้งทันที

        
         "ทำไมหรอ?"

        
         "ผมเรียกพี่หลายครั้งแล้วนะ ทำไมพี่เทย์โตะดูเหม่อจังฮะวันนี้"

        
         "อ...อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอก แล้วคาเพลล่ามีอะไรหรอถึงเรียกพี่"

        
         "คือผมอยากจะถามว่าฟืนพอหรือยังฮะ"

        
         "อืม พอแล้วล่ะ"

        
         "งั้น...วันนี้ผมขอไปหาฟราวต่อก่อนนะฮะ"

        
         "ฮื้อ?ฟราว ได้สิระหว่างไปหาก็ระวังตัวด้วยล่ะ"

        
         "ฮะ"

        
         "เอ้า! มิคาเงะมานี่มา"

        
         "บุรุเปี๊ยะ"

        
         
         ผมเดินเอาฟืนไปเก็บในจุดที่พวกเราพักกัน แล้วเดินต่อไปที่แหล่งน้ำใกล้ๆ ที่กลายเป็นทะเลสาปน้ำแข็ง

        
         
         'อยากลองเล่นไอซ์สเก็ตดูจัง'

        
         
         เดินไปเดินมาก็ชักเหนื่อยเลยนั่งอยู่ริมทะเลสาปหากแต่นั่งเล่นกับมิคาเงะไปสักพักผมก็รู้สึกหนังตาหนักมากและเผลอผล่อยหลับไป

        
         
         ผมฝันอีกรอบนึง

        
         คราวนี้ในฝันผมกำลังนั่งอยู่หน้าหลุมศพท่านพ่อ 

        
         แล้วฟราวกับคาเพลล่ากำลังถือช่อดอกไม้อยู่

        
         ผมมองไปที่มือของผม ผมเองก็มีดอกไม้

        
         ฟราวเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดกับหลุมศพว่า

        
         
         "สวัสดีครับท่านพ่อ"

         
         "นี่ฟราว! นายเรียกพ่อของฉันอย่างนั้นได้ยังไง!"

        
         
         ฟราวไม่สนแล้วพูดต่อ "วันนี้ผมพาเทย์โตะมาหาท่านครับ ตอนนี้เทย์โตะกำลังสวยแล้วน่ารักเลยครับ ตัวเล็กๆผิวๆขาวๆ ผมสีน้ำตาลนุ่มสลวยแล้วยังมีดวงตาสีเขียวมรกตเป็นประกาย"

        
         
         "สมแล้วที่เป็นว่าที่เจ้าสาวของผมครับ"

        
         
         ผมอึ้งและตกใจกับคำพูดของฟราว เขาเดินมาที่ข้างหลังผมแล้วจับเอวของผมเอาไว้ มืออีกข้างที่ถือช่อดอกไม้วางดอกไม้บนหลุมศพแล้วเชยข้างผม

        
         หน้าของผมตอนนี้ต้องแดงสุดๆแน่เลย

        
         ชีวิตนี้ยังไม่เคยมีใครบอกรักผมเลยนะ (ถึงแม้ฟราวจะเป็นผู้ชายก็เถอะ)

        
         ผมกำลังอายมากๆเลย

        
         ฮือ ทำไมไอบิชอปหื่นต้องทำอย่างนี้กับผมต่อหน้า(หลุมศพ)ท่านพ่อด้วย

        
         
         "ด..เดี๋ยวฟราว...นายจะทำอะไรน่ะ..."

        
         
         ฟราวยิ้ม มือที่เชยคางผมจับหน้าผมหันซ้ายหันขวา แล้วเขาก็ตะโกนบอกคาเพลล่าให้ไปเดินเล่นก่อน ปล่อยมิคาเงะเอาไว้ให้เป็นพยาน

        
         พยานอะไรของมันฟร่ะ!?!

        
         
         "เนื่องจากผมเป็นบิชอป ผมเลยขอพูดแทนบาทหลวงเลยนะครับ"

        
         "ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์หรือเศร้า..."ฟราวพูด

        
         
         ผมมองหน้าฟราวที่กำลังรอให้ผมพูดต่อด้วยความเป็นสุขในขณะที่ผมกำลังอายอย่างมากๆๆๆๆ จึงจำใจพูดต่อ

        
         "ไม่ว่าจะเหงา จะทรมานสักเพียงใด.."

        
         "จะขอรับ ฟราว เวริอุส /เทย์โตะ ไคลน์ เป็น สามี/ภรรยา ชั่วนิรันดร์..."

        
         "บุรุเปี๊ยะ"

        
         "ต่อไปก็จูบสาบาน..."

        
         "เดี๋ยว! นี่นายจะทำอะไรเนี่ยฟราว ฉันงงไปหมดแล้ว!?!"

        
         "มาถึงขั้นนี้แล้วทำพิธีให้จบก่อนแล้วค่อยบอกดีกว่า... มาจูบสาบานกัน"

        
         "ใครจะจูบกับนายฮะ! ไอ้บิชอปหื่น ลามก วิปริต บ้าๆๆๆๆๆๆๆ"

        
         "เทย์โตะ..."

        
         "รักนะ..."

        
         "อื้ม.."

        
         
         หลังจากนั้นผมกับฟราวก็จูบกัน มันไม่ได่เป็นจูบที่ละลาบละล้วงแต่เป็นจูบที่อ่อนหวาน ฟราวค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นผม สักพักเราก็แยกปากของเราออกจากกัน

        
         "บุรุเปี๊ยะ"

        
         "ถึงพิธีแลกแหวน..."

        
         "ฉันไม่มีแหวนให้นายหรอกนะ!"

        
         "ไม่เป็นไรหรอก... ฉันมีแหวนเตรียมมาให้นาย"

        
         "...."

        
         "นายเป็นของฉันแล้วนะ เทย์โตะ ไคลน์"

        
         
         หลังจากนั้นฟราวกับผมก็แลกแหวนกัน มันเป็นแหวนเงินเกลี้ยงๆธรรมดาแต่ข้างในสลักชื่อฟราวอย่างบรรจง

        
         ตอนแรกคิดว่าผมแอบรักเขาฝ่ายเดียวสักอีก

        
         ผมค่อยๆตื่น ข้างตัวทำให้รู้ว่าตัวเองเผลอหลับข้างริมทะเลสาป

        
         เมื่อครู่เป็นความฝันสินะ

        
         ทำไมมันเป็นฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน

        
         สวบ สาบ ผมได้ยินเสียงจากพุ่มไม้

        
         
         "ใครนะ!!"

        
         "ฉันเอง...." ร่างสูงใหญ่ปรากฎตัวออกมา

        
         "ฟราว.." พูดจบผมก็หน้าแดงขึ้นมา

        
         
         ทำไมมันต้องนึกถึงฝันบ้าๆนั่นด้วย!

        
       
         "เล่นไอซ์สเก็ตกันไหม..." ฟราวชูรองเท้าขึ้นมา

        
         "ล..ล...เล่นสิ!"

        
         
         ผมยื่นมือซ้ายเพื่อรับรองเท้าจากฟราว แล้วสังเกตเห็นแหวนเงินที่นิ้วนาง

        
         "...." ผมหน้าแดง

        
         "เป็นอะไรน่ะเทย์โตะจู่ๆก็หน้าแดง เป็นไข้หรือเปล่า"

        
         "ไปไกลๆเลยนะไอบิชอปบ้า!"

        
         "อ้าวเห้ย! ไหงถึงเป็นงี้ล่ะ!?!"

        
         "ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา พี่เทย์โตะกับพี่ฟราวตลกกันจังเลยนะครับมิคาเงะ" คาเพลล่าที่แอบกับมิคาเงะอยู่ขำขึ้น

        
         "บุรุเปี๊ยะ"

       

         

         และนี่คือช่วงเวลาที่ผมมีความสุขช่วงหนึ่ง..


    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    สวัสดีคา

    พบกับมังกรสีม่วงอีกเช่นเคย คราวนี้เป็นฟิควายที่แต่งเพื่อเป็นรางวัลในกิจกรรม อยากอ่านฟิควายกันไหม ของเพจบ้านของกระต่าย- yaoi ในฐานะแอดมินมังกรหรือ #DragonRabbit ค่ะ
    หวังว่าจะสนุกนะคะ พึ่งเคยแต่งเป็นฟิคครั้งแรก ไม่รู้ว่าฟราวกับเทจังจะเหมือนตัวจริงไหม

    มีคนบอกว่าคาเพลล่าของเราดูโตมาก (ฮา)

    เราไม่แน่ใจว่านามสกุลฟราวคือ เวริอุสหรือเปล่า แต่กีโด(คนที่เลี้ยงฟราว) นามสกุล เวริอุส

    ถ้าลูกเพจคนไหนที่ตามมาอ่านแล้วสนุกก็คอมเม้นบอกนิดนึงแล้วเราจะแต่งอีกค่ะ

    อย่าลืมไปไลค์เพจกันนะ


    จิ้ม >>>>>> https://www.facebook.com/homeribbit?ref=hl

    วันนี้ก็ลาก่อนค่ะ 

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×